Pełny tekst orzeczenia

175


POSTANOWIENIE

z dnia 27 kwietnia 1999 r.
Sygn. Ts 15/99


Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ferdynand Rymarz

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Franciszka K., w sprawie
zgodności art. 605 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z art. 64 Konstytucji RP,


p o s t a n a w i a:


odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.




Uzasadnienie:


W skardze konstytucyjnej podniesiono, że art. 605 kc narusza wynikające z art. 64 Konstytucji RP prawo skarżącego do własności. Naruszenie to jest, zdaniem skarżącego, spowodowane zbyt ogólnikowym sformułowaniem zaskarżonego przepisu, który nie zobowiązuje do dokładnego określenia warunków umowy dostawy. Brak takiego zobowiązania stwarza po stronie dostawcy zbytnią dowolność w wykonaniu umowy. Skarżący podnosi, iż skutkiem tej dowolności jest niezapewnienie mu prawidłowej dostawy wody, tak aby zagwarantować zgodność jej ilości z uiszczoną należnością.
Wyrokiem z 3 listopada 1997 r. Sąd Rejonowy dla K.-P. w K. uwzględnił powództwo M.P.K. w K. o zapłatę skierowane przeciwko Franciszkowi K. Sąd Rejonowy stwierdził, że Franciszek K. nie płacił za wodę dostarczaną mu przez M.P.K. Jako podstawę odmowy Franciszek K. podał fakt podłączenia do sieci wodociągowej bez jego zgody dwóch instalacji wodociągowych sąsiadów. Apelacja Franciszka K. została oddalona wyrokiem Sądu Wojewódzkiego z 4 listopada 1998 r. W wyroku tym Sąd Wojewódzki stwierdził, że jeżeli Franciszek K. chciał doprowadzić do zmiany istniejącej instalacji wodociągowej i odłączenia od niej sąsiednich domów, to winien to czynić przy zastosowaniu prawnie dopuszczalnych działań. Nie jest takim działaniem odmowa zapłaty należności za dostawę wody. Sąd Apelacyjny nie stwierdził nieprawidłowości w wykonaniu umowy dostawy.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Umowa dostawy, o której mowa w art. 605 kc jest zamieszczona w księdze trzeciej kc, regulującej prawo zobowiązań. Jedną z podstawowych zasad charakteryzujących stosunki zobowiązaniowe jest wyrażona w art. 3531 kc zasada swobody umów. Sposób unormowania umowy dostawy, o której mowa w art. 605 kc ma na celu m.in. realizację zasady swobody umów, zapewnienie stronom swobody w kształtowaniu stosunku obligacyjnego. Konkretyzacja umowy dostawy, której domaga się skarżący byłaby nie do pogodzenia z równoczesną realizacją zasady z art. 3531 kc. Należy podkreślić, że zasada swobody umów stanowi gwarancję realizacji praw majątkowych, o których mowa w art. 64 ust. 1 oraz wolności gospodarczej, o której mowa w art. 22 Konstytucji RP. Ograniczenie swobody stron w kształtowaniu stosunku prawnego podyktowane może być m.in. koniecznością ochrony strony słabszej. W przypadku umowy dostawy może tu chodzić o ochronę podmiotu zmuszonego do korzystania z usług jednego dostawcy. Ustawodawca stwarza możliwość wprowadzenia takich ograniczeń na gruncie art. 384 kc, stanowiącego delegację dla Rady Ministrów do określenia szczegółowych warunków zawierania i wykonywania umów między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą a konsumentami. Z powyższego wynika, że zarzuty dotyczące niedostatecznych gwarancji ustawowych dla korzystającego z usług dostawcy są w rzeczywistości skierowane przeciwko zaniechaniu przez Radę Ministrów wydania na podstawie art. 384 kc rozporządzenia ustalającego ogólne warunki umów dostawy. Ewentualne zaniechanie prawodawcze Rady Ministrów nie może być jednak przedmiotem skargi konstytucyjnej, gdyż w myśl art. 79 ust. 1 konstytucji skarga ta przysługuje w sprawie zgodności z konstytucją aktu normatywnego.
Mając powyższe na względzie należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.