Pełny tekst orzeczenia

42/4/A/2007

POSTANOWIENIE
z dnia 11 kwietnia 2007 r.
Sygn. akt K 40/04*

* Postanowienie zostało ogłoszone dnia 18 kwietnia 2007 r. w Dz. U. Nr 69, poz. 469 (wyrok z dnia 28 marca 2007 r., sygn. K 40/04 został ogłoszony w Dz. U. Nr 69, poz. 467).

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Kotlinowski – przewodniczący
Adam Jamróz
Teresa Liszcz
Jerzy Stępień – sprawozdawca
Bohdan Zdziennicki,

na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 kwietnia 2007 r., na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417),

p o s t a n a w i a:

sprostować oczywistą omyłkę pisarską w części orzekającej wyroku z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt K 40/04, w ten sposób, że w sentencji zwrot „jest niezgodny” zastępuje się zwrotem „są niezgodne”.

UZASADNIENIE

W sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt K 40/04, omyłkowo wpisany został zwrot „jest niezgodny”, a winien brzmieć „są niezgodne”.

Wobec powyższego sentencja zwierająca omyłkowo zapisany zwrot uzyskuje następujące brzmienie: „.Art. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 75, poz. 486 i Nr 113, poz. 717, z 2002 r. Nr 135, poz. 1146, z 2003 r. Nr 213, poz. 2081 oraz z 2005 r. Nr 249, poz. 2104) w zakresie, w jakim przepisy te uniemożliwiają pracownikom skorzystanie z usług świadczonych przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej, jeśli są one świadczone poza terenem kraju, są niezgodne z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.


Trybunał Konstytucyjny działając z urzędu, na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, postanowił usunąć oczywistą omyłkę pisarską. O oczywistości omyłki świadczy zarówno treść wyroku, jak i związek logiczny zdania. Omyłka ma charakter techniczny i pisarski, nie zmienia sensu rozstrzygnięcia.