Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Płocku IV Wydział Cywilny – Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodnicząca – SSO Renata Wanecka (spr.)

Sędziowie SO Barbara Kamińska

SO Małgorzata Szeromska

Protokolant sekr. sądowy Anna Bałdyga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 r. w P.

sprawy z powództwa Z. K. (1)

przeciwko Miastu M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mławie z dnia 24 sierpnia 2015 r.

sygn. akt I C 396/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od Miasta M. na rzecz Z. K. (1) kwotę 870,79 (osiemset siedemdziesiąt i 79/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję.

Sygn. akt IV Ca 842/15

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 22 stycznia 2014r. Z. K. (2) domagał się zasądzenia na swoją rzecz od Miasta M. kwoty 6.273 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazał, iż wykonał na rzecz pozwanej tablice reklamowe z planem miasta, przy czym ich projekt wykonał zgodnie ze wskazówkami Miasta M.. Powód otrzymał niezbędne materiały do wykonania pracy od pracownika pozwanej. Po wykonaniu dzieła zgłosił się do niego autor materiałów kartograficznych przekazanych przez Miasto M. i zgłosił swoje roszczenia majątkowe. Na podstawie ugody pozasądowej Z. K. (1) wypłacił mu kwotę 6.273 zł. Pozwana, mimo wezwań do zapłaty nie zwróciła mu tych wydatków.

Sąd Rejonowy w Mławie w dniu 12 marca 2014r. wydał nakaz zapłaty w sprawie I Nc 1945/14, w którym nakazał Miastu M., aby zapłaciło powodowi 6.273 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu w wysokości 1.295,50 zł.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty i domagała się oddalenia powództwa, kwestionując wysokość roszczenia, która wynika wyłącznie z ugody pozasądowej zawartej bez udziału Miasta M..

Sąd Rejonowy w Mławie wyrokiem z 24 sierpnia 2015r. w sprawie I c 396/14 zasądził od Miasta M. na rzecz Z. K. (1) kwotę 6.273 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1.876,54 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 17 grudnia 2010 roku Miasto M. zawarło ze Z. K. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Wydawnictwo (...) umowę, na podstawie której powód zobowiązał się do bezpłatnego wykonania, transportu oraz montażu tablic informacyjno-reklamowych z planem miasta M., zawierających najważniejsze dane dotyczące topografii miasta. Projekt graficzny planu miasta miała sporządzić firma powoda według wskazówek Miasta M. oraz na podstawie dostarczonych przez nie materiałów topograficznych.

W dniu 29 marca 2011 roku pracownik Wydziału (...) i (...) A. D. skontaktowała się drogę elektroniczną ze Z. K. (1) i przesłała mu do wykorzystania plan M., zaznaczając, iż może on być wykorzystany bezpośrednio bądź ze zmianami. Wysłany plan M. A. D. uzyskała od D. S. (1), z którą nie podpisano żadnej umowy na przeniesienie praw autorskich ani umowy licencyjnej. Przesłany przez pozwaną plan M. Z. K. (1) wykorzystał i wykonał zamówione tablice.

Po jakimś czasie z roszczeniem w stosunku do powoda wystąpił D. S. (1), który wskazał, iż przysługują mu majątkowe prawa autorskie do materiałów kartograficznych tj. planu miasta M., podnosząc, iż nie udzielił zgody Miastu M. na wykorzystanie tych materiałów. D. S. (1) w sprawie I Co 1770/12 zawezwał Gminę M. i Z. K. (1) do próby ugodowej. Strony nie zawarły jednak ugody. W dniu 28 lipca 2013 roku D. S. (1) i Z. K. (1) zawarli ugodę, na mocy której Z. K. (1) zobowiązał się zapłacić na rzecz D. S. (1) kwotę 6.273 złotych z tytułu udzielenia licencji. W ugodzie Z. K. (1) potwierdził, iż naruszył prawa autorskie D. S. (1) do utworu kartograficznego tj. planu Miasta M., a D. S. (1) oświadczył, iż nigdy nie udzielał licencji Miastu M. do dysponowania przedmiotowym planem do celów komercyjnych.

Pismem z dnia 18 marca 2013 roku Z. K. (1) wezwał Miasto M. do zapłaty na jego rzecz odszkodowania w kwocie 6.273 zł do dnia 31 marca 2013r.

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny prawnej:

Sąd podniósł, że zgodnie z § 2 ust. l umowy z dnia 17 grudnia 2010 roku projekt graficzny sporządzi Wydawnictwo (...) tj., powód, według wskazówek Miasta M., oraz na podstawie dostarczonych przez nie materiałów topograficznych i promocyjnych. Wobec powyższych ustaleń umownych, powód mógł wykorzystać materiały przesłane mu przez pozwanego, który winien uregulować kwestię związaną z prawami autorskimi. Ponadto z korespondencji pomiędzy

pozwanym a pracownikiem Urzędu Miasta, A. D. wprost wynika, iż powód może przesłane materiały wykorzystać do stworzenia tablic. Z zeznań A. D. również wynika, iż Miasto M. nie zawierało umowy o przeniesienie praw autorskich ani licencyjnych z firmą (...), której plan miasta został wykorzystany.

Zgodnie z art. 41 ust. l pkt l ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy, natomiast umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Z uwagi na niedochowanie przez pozwanego obowiązku zawarcia z firmą (...) umowy przeniesienia autorskich praw majątkowych lub umowy o korzystanie z utworu, powód poniósł szkodę w wysokości 6.273 zł. Powód zobowiązał się bezpłatnie wykonać przedmiotowe tablice, a wiedząc, iż pozwany zobligowany jest do przekazania materiałów topograficznych na podstawie zawartej umowy, nie miał obowiązku badać czy pozwany posiada prawa autorskie majątkowe do przekazanych materiałów. Niewątpliwie natomiast pozwany winien obecnie zrekompensować powodowi poniesioną szkodę w związku z zawarciem przez powoda ugody z D. S. (2).

Odsetki ustawowe od kwoty 6.273 zł Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia l kwietnia 2013 roku, bowiem od tego dnia pozwany pozostaje w zwłoce z zapłatą powodowi dochodzonej kwoty. Zgodnie z pismem z dnia 18 marca 2013 roku pozwany miał do dnia 31 marca 2013 roku uregulować żądaną należność.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.

Apelację od wyroku złożyła Miasto M., zaskarżając go w całości i zarzuciła naruszenie art. 6 kc i art. 232 kpc poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów i uznanie, iż w niniejszej sprawie powód wykazał zarówno fakt poniesienia szkody spowodowanej przez pozwaną, jak i jego wysokość. Zdaniem pozwanej ugoda pozasądowa nie może stanowić wystarczającego dowodu potwierdzającego zarówno fakt poniesienia szkody, jak i jej wysokości.

Miasto M. wniosło o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I instancji poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym z tytułu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację Z. K. (1) wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Zgodnie z umową zawartą między stronami 17 grudnia 2010r. Z. K. (1) zobowiązał się do bezpłatnego wykonania, transportu oraz montażu tablic informacyjno – reklamowych z planem Miasta M., przy czym projekt graficzny miał być sporządzony według wskazówek Miasta oraz dostarczonych przez nie materiałów. (...) przekazane przez pracownika pozwanej, obejmujące mapy miasta zostały opracowane przez D. S. (1), prowadzącego działalność gospodarczą w T. pod firmą (...) i nadal przysługiwały mu do nich majątkowe prawa autorskie.

Powód zobowiązał się do wykonania dzieła nieodpłatnie, ale to nie znaczy, że zobowiązał się pokryć także wydatki wywołane niewłaściwym wykonaniem umowy przez zamawiającego. Miasto M. naraziła Z. K. (1) na uzasadnione roszczenia ze strony autora mapy.

Pozwana miała świadomość problemów spowodowanych przez nierzetelne działanie w sprawie wykonania umowy, ponieważ w sprawie I Co 1770/12 toczyło się postepowanie z wniosku D. S. (1) o zawezwanie do próby ugodowej nie tylko przeciwko Z. K. (1), ale i przeciwko Miastu M.. Wprawdzie wnioskodawca domagał się wówczas zapłaty 90.000 zł, ale Miasto nie zajęło stanowiska w tej sprawie. Ostatecznie Z. K. (1) osiągnął porozumienie z D. S. (1) poza sądem i na podstawie ugody z 28 lutego 2013r. zapłacił mu 6.273 zł (dowód wpłaty k: 17).

Zgodnie z art. 634 kc jeżeli materiał dostarczony przez zamawiającego nie nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła albo jeżeli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu, przyjmujący zamówienie powinien niezwłocznie zawiadomić o tym zamawiającego. O tym, że materiały dostarczone przez Miasto M. były dotknięte wadą prawną, okazało się już po wykonaniu dzieła, zatem nie było możliwości wstrzymania się z pracami i porozumienie się ze składającym zamówienie. Natomiast konieczność zaspokojenia słusznych roszczeń autora mapy spowodowała szkodę po stronie powoda, wszak nie ma wątpliwości, że to ze względu na nienależyte wykonanie umowy przez pozwaną zdecydował się on zapłacić wynagrodzenie za korzystanie z cudzego utworu. Ugoda pozasądowa została wykonana, Z. K. (1) wpłacił kwotę 6.273 zł i przysługuje mu z tego tytułu odszkodowanie na zasadzie art. 471 kc.

Sąd Okręgowy nie podziela poglądu pozwanej, iż wysokość roszczenia nie została udowodniona. O wysokości wypłaconego D. S. (1) wynagrodzenia świadczy nie tylko treść ugody z 28 lutego 2013r. (k: 14 – 16), ale i dowód wpłaty 6.273 zł (k: 17). Wbrew przekonaniu apelującej, dokumenty te bez wątpienia wykazują wysokość kosztów poniesionych przez powoda z uwagi na nienależyte wykonanie zobowiązania przez Miasto M..

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach procesu za II instancję, na które składają się wynagrodzenie radcy prawnego w wysokości 600 zł i koszty dojazdu pełnomocnika powoda na rozprawę w wysokości 270,79 zł, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda została określona zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1) w zw. z § 6 pkt. 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.