Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 listopada 2011roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – SSO Beata Kinstler

Protokolant: Joanna Kulpińska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 29 listopada 2011 roku

wniosku skazanego W. J. z dnia 8 sierpnia 2011 r.

o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia

I.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia w sprawie sygn. II K 1238/06 oraz wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w sprawie sygn. III K 85/09;

II.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. Katarzyny Poterańskiej z Kancelarii Adwokackiej we Wrocławiu kwotę 147,60 złotych (sto czterdzieści siedem złotych 60/100) brutto tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej skazanemu z urzędu;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnić w całości skazanego z ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa

UZASADNIENIE

Skazany W. J. wniósł o wydanie wyroku łącznego, obejmującego kary orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego we Wrocławiu w sprawie II K 1238/06 oraz wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Okręgowy w sprawie III K 85/09 w dniu 15 maja 2009 roku.

W części motywacyjnej wniosku skazany wskazał, że krytycznie odnosi się do swojego postępowania z przeszłości, a jego proces resocjalizacji przebiega pomyślnie. Podkreślił również, że ma już 54 lata, a jego stan zdrowia pogarsza się, w związku z czym pragnie jak najszybciej opuścić zakład karny i połączyć się ze swoją rodziną.

W ocenie skazanego powyższe okoliczności przemawiają za wydaniem wyroku łącznego.

Analiza akt, w tym informacji z Krajowego Rejestru Karnego oraz załączonych odpisów wyroków, wskazuje, że obecnie brak przesłanek do wydania nowego wyroku łącznego.

Skazany wnosił o połączenia kar wymierzonych wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu w dniu 15 maja 2009 roku w sprawie II K 85/09 oraz przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia z dnia 17 października 2006 roku w sprawie II K 1238/06. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia w sprawie II K 1238/06 wymierzono skazanemu karę za czyn popełniony 24 maja 2006 roku. Sąd Okręgowy we Wrocławiu, wydając wyrok łączny w sprawie III k 85/09, nie objął swoim rozstrzygnięciem wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia w sprawie II K 1238/06. Analizując treść tego wyroku, a także konfigurację węzła kary łącznej przyjętą w wyroku łącznym, stwierdzić należy, że wykazanie kolejnego skazania nie wpływa na konieczność wydania nowego wyroku łącznego w miejsce poprzedniego. Wskazać należy, że wyrokiem tym Sąd Okręgowy połączył kary orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 27 marca 2006 roku w sprawie II K 168/06 za przestępstwo z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w okresie od kwietnia do 25 sierpnia 2005 roku, za które wymierzono W. J. karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, której wykonanie następnie zarządzono, oraz Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2006 roku w sprawie II K 1902/05 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. popełnione w dniu 27 września 2005 roku, za które wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat, której wykonanie również zarządzono. Powoływane przez W. J. we wniosku kolejne skazanie dotyczy wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia, którym wymierzono mu karę za czyn popełniony w dniu 24 maja 2006 roku. Czyn ten został popełniony po wydaniu wyroku przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 27 marca 2006 roku w sprawie II K 168/06.

Pierwszą przesłanką, która otwiera drogę do połączenia kar, jest specyficzna korelacja czasowa między popełnieniem kolejnych czynów a momentem zapadnięcia pierwszego orzeczenia, co do któregokolwiek z nich. Wyrok łączny może obejmować kary za kilka przestępstw, które jednak zostały popełnione zanim zapadł wyrok, choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich. Dodatkowo w judykaturze stanowczo przesądzono, że podana wyżej przesłanka powinna być traktowana ściśle, a zatem niezależnie od tego, czy konfiguracja połączonych kar jest bardziej lub mniej korzystna dla skazanego, punktem granicznym dla możliwości objęcia poszczególnych kar wyrokiem łącznym jest pierwszy chronologicznie wyrok, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstw (uchwała Sąd Najwyższy z dnia 25 lutego 2005, sygn. akt I KZP 36/04, opubl. w OSNKW 2005/2/13). Rozwiązanie takie wyłącza jakąkolwiek dowolność przy łączeniu wymierzonych skazanemu kar, a także możliwość grupowania orzeczeń w sposób bardziej dla niego korzystny. Badając możliwość połączenia w wyroku łącznym kar orzeczonych poszczególnymi wyrokami, Sąd zobowiązany jest do zbadania daty popełnienia poszczególnych przestępstw, ustawienia ich w chronologicznym porządku i postawienia granicy dla możliwości połączenia kar za nie wymierzone w postaci pierwszego wyroku zapadłego co do któregokolwiek z nich. Zatem hipotetyczna możliwość połączenia kary wymierzonej powołanym przez skazanego wyrokiem we wniosku, a kary wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2006 roku w sprawie II K 1902/05, wobec połączenia w punkcie I części dyspozytywnej wyroku kar wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach 6 i 7 części wstępnej wyroku łącznego Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 15 maja 2009 roku, nie może mieć miejsca. O potrzebie wydania nowego wyroku łącznego w miejsce dotychczasowego, który wówczas traci moc, o której mowa w art. 575 k.p.k., decyduje fakt ujawnienia się kolejnego skazania tej samej osoby, nie objętego dotychczasowym wyrokiem łącznym, dodatkowo takiego, które - w świetle przesłanek z art. 85 k.k. - nadaje się do połączenia z wszystkimi bądź z co najmniej z jednym ze skazań objętych istniejącym wyrokiem łącznym. Wyrokowi łącznemu przysługuje cecha prawomocności i wszelkie okoliczności, które zaszły po wydaniu i uprawomocnieniu się pierwszego wyroku łącznego, jeśli nie stanowią przesłanek z art. 575 § 1 lub § 2 k.p.k., nie niweczą jego bytu prawnego, nawet jeśli w ich świetle ów wyrok okazuje się błędny (tak: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 18 marca 2010 r., II AKa 23/10).

Powoływany zatem przez skazanego wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z 17 października 2006 roku w sprawie II K 1238/06 nie może skutecznie wzruszyć prawomocnego wyroku łącznego, który zapadł w dniu 15 maja 2009 roku i nie stanowi nowej okoliczności, o której mowa w art. 575 k.p.k.

Zatem mając powyższe na uwadze postępowanie o wydanie wyroku łącznego należało umorzyć na mocy art. 572 k.p.k.

Umarzając postępowanie, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz ustanowionego z urzędu obrońcy skazanego - adw. Katarzyny Poterańskiej z Kancelarii Adwokackiej we Wrocławiu kwotę 147,60 złotych brutto tytułem wynagrodzenia za obronę na mocy z art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - prawo o adwokaturze zgodnie z dyspozycją przepisu § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. (Dz. U. z 2002, nr 163 poz. 1348).

Kosztami postępowania związanymi z wydaniem wyroku łącznego Sąd obciążył Skarb Państwa, zwalniając skazanego od ich ponoszenia.