Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2016 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Przemyślu

z dnia 16 czerwca 2015 r. sygn. akt III U 383/15

I.oddala apelację ,

II.zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. na rzecz wnioskodawcy R. K. kwotę 120 zł ( słownie : sto dwadzieścia złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym .

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w R. odmówił wnioskodawcy R. K. ustalenia prawa do emerytury .

W podstawie prawnej decyzji powołano art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
( t. j. Dz. U. z 2013, poz. 1440 ze zm. ) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
( Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm. ) .

W uzasadnieniu wskazano, że Zakład odmówił przyznania emerytury , ponieważ w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej , tj. 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie osiągnął okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, wynoszącego co najmniej 15 lat wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pozostałe warunki do przyznania świadczenia wnioskodawca spełnił .
Do stażu pracy w szczególnych warunkach ZUS uwzględnił okres zatrudnienia
w(...)w P.od 15 maja 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. Przyjęto za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe
w wymiarze 1 miesiąca i 13 dni ; składkowe – 23 lat , 4 miesięcy i 18 dni ; uzupełniające – rola – 3 lat , 4 miesięcy i 21 dni ; łącznie – 25 lat, w tym w szczególnych warunkach/charakterze – 1 rok, 7 miesięcy i 17 dni. ZUS do stażu pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił okresów zatrudnienia :
od 1 sierpnia 1974 r. do 31 października 1979 r. w (...)w R.( łącznie 5 lat i 3 miesiące ) ; od 2 listopada 1979 r. do 15 lipca
1990 r. w(...)w Ż.( łącznie 10 lat , 8 miesięcy
i 14 dni ) ; od 16 lipca 1990 r. do 30 czerwca 1994 r. w(...)w B.( łącznie 2 lata, 11 miesięcy i 21 dni ) .

Wnioskodawca R. K.w odwołaniu od powyższej decyzji zarzucił błędne przyjęcie przez organ rentowy, że na dzień 1 stycznia 1999 r.
nie osiągnął okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wynoszącego co najmniej 15 lat, podczas gdy z dokumentów dołączonych przy wniosku o emeryturę wynika , że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. wykonał ponad 20-letni okres pracy
w szczególnych warunkach .
Do powyższego okresu zatrudnienia zaliczyć zdaniem wnioskodawcy należy jego pracę w (...)w R.od 1 sierpnia 1974 r. do 31 października 1979 r., w (...)w Ż.od 2 listopada 1979 r. do 15 lipca 1990 r. i w(...)w B.od 16 lipca 1990 r. do 30 czerwca 1994 r., łącznie wynoszący 18 lat , 11 miesięcy i 4 dni okres . Wykonywał wówczas pracę na podstawie umów o pracę , stale i w pełnym wymiarze czasu pracy , na stanowisku kierowcy ciągnika .

Wobec spełnienia również pozostałych warunków ustawowych wnioskodawca wniósł o : zmianę zaskarżonej decyzji przez ustalenie jego prawa do emerytury w ustawowej wysokości od dnia 11 marca 2015 r. ; zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz kosztów postępowania .

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji .

Sąd Okręgowy w Przemyślu ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca R. K. ur. (...) W dniu 11 marca 2015 r. wystąpił z wnioskiem o emeryturę oświadczając , że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego .

W aktach organu rentowego zalega dokumentacja poświadczająca przebieg zatrudnienia wnioskodawcy z której wynika w szczególności , że był on zatrudniony: w okresie od 1 sierpnia 1974 r. do 31 października 1979 r. w (...)w R.na stanowisku kierowcy ciągnika ;
w okresie od 2 listopada 1979 r. do 15 lipca 1990 r. w (...)w Ż.na stanowisku kierowcy ciągnika ;
w okresie od 16 lipca 1990 r. do 30 czerwca 1994 r. w(...)w B.w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy
ciągnika ; w okresie od 1 września 1995 r. do 3 października 2011 r. w (...)w P.i w tym okresie od 15 maja 1997 r. do 31 grudnia 2008 r. , stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony , specjalizowanych , specjalistycznych ( specjalnych ) , pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych , autobusów o liczbie miejsc powyżej 15 , samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych , trolejbusów i motorniczych tramwajów według wykazu A , dział VIII , poz. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. , na stanowisku kierowcy samochodu uprzywilejowanego w ruchu , wymienionym w wykazie A , dziale VIII , poz. 2 , pkt 1 wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 listopada 1988 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu zdrowia i opieki społecznej .

ZUS decyzją z dnia 30 marca 2015 r. , odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury przyjmując , że nie został udowodniony wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach , wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy ( jedynie 1 rok, 7 miesięcy i 17 dni pracy w (...)w P.) .

Sąd ustalił , że wnioskodawca był zatrudniony w(...)w R.na stanowisku kierowcy ciągnika . Świadczył usługi dla rolnictwa - pracował w polu wykonując opryski , orki , snopowiązałki , pracował
w transporcie wożąc żwir , materiały budowlane . Zimą również pracował
w transporcie wykonując usługi dla prywatnych rolników oraz dla firm , jeździł ciągnikiem wykonując usługi dla(...)w J.przewożąc palety pod butelki , słoiki ; do PBR- olu w S..

Pracę te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy .

W okresie zatrudnienia w (...)w Ż.wnioskodawca pracował na stanowisku kierowcy ciągnika i kombajnu . Kombajnem kierował w sezonie żniw , a poza tym przez cały czas pracował jako traktorzysta . Wykonywał usługi na rzecz rolnictwa wykonując prace polowe . W zimie pracował ciągnikiem przy odśnieżaniu , świadczył też usługi transportowe dla firm . Pracę te również wykonywał stale i w pełnym wymiarze .

W okresie zatrudnienia w(...)w B.wnioskodawca pracował na stanowisku kierowcy ciągnika przez cały rok . Woził faszynę , cegły , cement . Wykonywał również prace polowe . W sezonie kierował również kombajnem . Pracę tą również wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego, jak również na podstawie zeznań przesłuchanych świadków , będących współpracownikami z w/w okresów jego zatrudnienia .

W ocenie Sądu zeznania te są wiarygodne jako logiczne , spójne , wzajemnie się uzupełniające . Z ogólnych świadectw pracy wnioskodawcy wynika okres jego zatrudnienia w tych zakładach pracy , zajmowane stanowiska pracy.

Sąd Okręgowy w Przemyślu uznał , że odwołanie wnioskodawcy R. K. zasługuje na uwzględnienie , ponieważ w trakcie postępowania odwoławczego udowodnił , że w okresie do 1 stycznia 1999 r. przepracował stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej 15 lat w warunkach szczególnych , jako kierowca ciągnika lub kombajnu o jakim mowa w wykazie A dział VIII „Transport i łączność” poz. 3 – załącznik rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze spełniając tym brakującą , ustawową przesłankę do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku i dlatego wyrokiem z dnia 16 czerwca 2015 r. :

- zmienił zaskarżoną decyzję ZUS przyznając wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 10 marca 2015 r. ,

- w p-kcie II – gim zasądził od organu rentowego na rzecz wnioskodawcy kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy podał powołany wyżej , ustalony w postępowaniu stan faktyczny sprawy , zaś w podstawie prawnej treść art. 184 i 32 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z FUS oraz „przepisy dotychczasowe” tj. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze .

Odnosząc się do spornej kwestii wykazania na dzień 1.01.1999 r. zatrudnienia wnioskodawcy , przez co najmniej 15 lat w warunkach szczególnych
( oprócz uznanego przez ZUS stażu 1 rok , 7 miesięcy i 17 dni ) . Sąd Okręgowy ocenił , że przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało , iż wnioskodawca był zatrudniony , w warunkach szczególnych również :

- w(...)w R.w okresie od 1 sierpnia 1974 r. do 31 października 1979 r. , stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika ,

- w (...)w Ż.w okresie od 2 listopada 1979 r. do 15 lipca 1990 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika i kombajnu ,

- w(...)w B.w okresie od 16 lipca 1990 r. do 30 czerwca 1994 r. , stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika i kombajnu , czyli na stanowiskach wymienionych w wykazie A, dziale VIII – „W transporcie i łączności”, poz. 3 – „Prace kierowców ciągników , kombajnów lub pojazdów gąsienicowych” stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm. ) .

Z poczynionych wyżej ustaleń i oceny Sądu wynika, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał łącznie ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych , a tym samym spełnił wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania mu prawa do emerytury w świetle wyżej powołanych przepisów od dnia 10 marca 2015 r. tj. od ukończenia 60 roku życia .

Dodatkowo w podstawie prawnej Sąd powołał art. 477 ¹⁴ § 2 k. p. c .
Orzeczenie o kosztach postępowania Sąd wydał na podstawie art. 98 ,
art. 99 i art. 108 § 1 k. p. c. oraz § 11 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490 ) .

Powyższy wyrok Sądu Okręgowego w Przemyślu w całości zaskarżył apelacją ZUS Oddział w R.zarzucając :

- naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie , w szczególności art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U.
z 2013 r. , poz. 1440 ze zm.), w związku z § 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 , poz. 43 ze zm. ) i uznanie, że wnioskodawca udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a w konsekwencji ma prawo do emerytury w obniżonym wieku.

Apelacja zawiera wniosek o zmianę wyroku poprzez oddalenie odwołania lub o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji .

W uzasadnieniu organ rentowy w szczególności powołał stanowisko SN zajęte w wyroku z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. akt I UK 172/13 zgodnie z którym tylko prace kierowców ciągników wykonywane w transporcie ( a nie przy pracach polowych) mogą być kwalifikowane , jako prace w warunkach szczególnych z wykazu A Dział VIII „W transporcie i łączności” poz. 3 załącznika do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 , poz. 43 ze zm. ) .

W odpowiedzi na apelację wnioskodawca domagał się jej oddalenia i zasądzenia od organu rentowego na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja wnioskodawcy jest bezzasadna i dlatego podlega oddaleniu.

Przedmiotem sporu było uprawnienie wnioskodawcy R. K., ur. (...) do emerytury w obniżonym wieku z uwagi na pracę w warunkach szczególnych na podstawie art. 184 i 32 ustawy z 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS w zw. z „przepisami dotychczasowymi” tj. rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 , poz. 43 ze zm. ) , przy czym spornym elementem brakującym do wykazania przez wnioskodawcę przesłanek do nabycia uprawnień emerytalnych, zgodnie z powołanymi przepisami było w ocenie ZUS wykonywanie przez okres co najmniej 15 lat, liczony do dnia 1 stycznia 1999 r. pracy
w pełnym wymiarze na stanowiskach, na których praca odbywała się w warunkach szczególnych w rozumieniu powołanych przepisów. Wnioskodawca wykazał okresy pracy w warunkach szczególnych :

- w (...)w R.w okresie od 1 sierpnia 1974 r.
do 31 października 1979 r. stale w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika ,

- w(...)w Ż.w okresie od 2 listopada 1979 r. do 15 lipca 1990 r., stale w pełnym wymiarze czasy pracy na stanowisku kierowcy ciągnika i kombajnu ,

- w(...)w B.w okresie od 16 lipca 1990 r. do 30 czerwca 1994 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika i kombajnu ,

- w (...)w P.w okresie od 15 maja 1997 r. do 31 grudnia 1998 r.

Wobec odmownej decyzji organu rentowego i braku uznania okresów od 01.08.1974 r. 30.06.1994 r. jako pracy w warunkach szczególnych , wnioskodawca w postępowaniu odwoławczym dodatkowo wykazywał powyższą okoliczność zeznaniami świadków ( współpracowników z okresów zatrudnienia objętych sporem ) oraz własnymi zeznaniami .

Sąd Apelacyjny podzielił i przyjął za własne niewadliwe i właściwie niesporne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy.

Spór dotyczył kwalifikacji prawnej czynności wykonywanych przez wnioskodawcę w w/w spornych okresach pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako pracy wymienionej w Wykazie A Dział VIII w Transporcie poz. 3
praca kierowców ciągników , kombajnów lub pojazdów gąsienicowych.

Sąd Apelacyjny podziela ocenę prawną Sądu I instancji o zaliczeniu okresów pracy wnioskodawcy wykonywanej na stanowisku kierowcy ciągnika
i kombajnu kolejno :
w (...)w R., w (...)w Ż.oraz w(...)w B.wykonywanej stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy przy pracach transportowych i polowych, jako pracy kierowcy ciągnika i kierowcy kombajnu z Wykazu A Dział VIII
poz. 3 stanowiącego załącznik do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm. ).

Wykonywanie pracy traktorzysty w kółku rolniczym poza sezonem prac polowych bez wątpienia należało zaliczyć do prac transportowych. Spór dotyczył wykonywania pracy na tym samym stanowisku ( kierując tym samym ciągnikiem ) w rolnictwie w sezonie robót polowych. Prace kierowcy kombajnu wnioskodawca wykonywał wyłącznie w rolnictwie zgodnie z przeznaczeniem tego pojazdu .

Odnosząc się do zarzutów z apelacji należy zauważyć , że wnioskodawca wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracę traktorzysty , która to praca ze względu na jej szczególną specyfikę , warunki w jakich jest wykonywana oraz jej uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia powinna być uznana za pracę w warunkach szczególnych . Nie należy zatem odmiennie traktować zatrudnienia ubezpieczonego w spornym okresie powołując się jedynie na stanowisko – branżowy charakter wyodrębnienia poszczególnych prac . Kierowcy ciągników czy kombajnów muszą zdobyć szczególne uprawnienia do kierowania tymi pojazdami nie tylko z uwagi na ich większe gabaryty, ale i specyficzną obsługę
( np. ze względu na dodatkowe oprzyrządowanie czy konieczność wykonania specjalistycznych prac ) oraz warunki w jakich te pojazdy są prowadzone
( zwiększony hałas, nadmierne drgania, nieutwardzone podłoże, po którym się poruszają i związane z tym np. zapylenie ) . To właśnie te specyficzne warunki pracy panujące przy kierowaniu tymi pojazdami zdecydowały, zdaniem Sądu Apelacyjnego , że prace kierowców ciągników i kombajnów zostały zaliczone do prac wykonywanych w szczególnych warunkach , czyli prac o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości i wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne bądź otoczenia.

W związku z tym przyjęcie , że tylko kierowcy ciągników bądź kombajnów zatrudnieni w firmach transportowych wykonywali pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS , wypaczałoby sens tej regulacji , bowiem ze względu na ich specyfikę , pojazdy te wykorzystywane są do określonych dla nich czynności , w tym prac polowych z którymi wiąże się także szereg czynności transportowych .

Zaprzeczeniem prawnej możliwości zaliczenia pracy wnioskodawcy
w spornym okresie jako pracy w szczególnych warunkach nie może sprzeciwiać się fakt , iż jego pracodawca nie należał do resortu zajmującego się transportem . W dotychczasowych poglądach Sądu Najwyższego wskazywano na wyodrębnienie prac w wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w oparciu o stanowiskowo – branżowy ich charakter , co skutkuje , iż nie można dowolnie wiązać stanowisk pracy z branżami , do których stanowiska te nie zostały przypisane . Jednocześnie jednak w orzecznictwie prezentowany jest szeroko pogląd , iż co do zasady takie przyporządkowanie wykonywanej pracy do określonej branży ma znaczenie jednak nie zawsze wynika ono z funkcjonowania pracodawcy w ramach danego resortu . Może się bowiem zdarzyć także wykonywanie przez pracodawcę zadań formalnie przypisanych innemu resortowi . Dalej w orzecznictwie podkreśla się , iż odesłanie w art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS do norm rozporządzenia oznacza w rzeczywistości wskazanie prac i stanowisk oraz warunków ubezpieczonych zatrudnionych w szczególnych warunkach , a nie działów branżowych . O kwalifikacji zatrudnienia , jako pracy w warunkach szczególnych decyduje bowiem w szczególności uciążliwość i szkodliwość konkretnej pracy wynikającej z jej własnej specyfiki ( np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2014 roku w sprawie sygn. akt I UK 337/13 opublikowany w Lex nr 1458817 ; czy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2014 r. w sprawie sygn. akt I UK 314/13 niepublikowane ) . Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy zauważyć, że wykonywane przez wnioskodawcę czynności kierowcy ciągnika lub kombajnu świadczącego wyłącznie transport czy też wykonującego prace przy transporcie i prace polowe nie różnią się w istotny sposób . W obydwu przypadkach wykonywane są czynności kierowania pojazdem mechanicznym , przy czym prace polowe mogą być nawet bardziej uciążliwe od tych polegających na transporcie towarów ze względu na miejsce ich świadczenia oraz obsługiwane doczepionych specjalistycznych maszyn rolniczych. Pracę tego rodzaju wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i brak jest jakichkolwiek podstaw do poczynania odmiennych ustaleń .

Sądowi Apelacyjnemu znane są także odmienne stanowiska prezentowane w orzeczeniach Sądu Najwyższego , jak chociażby to zawarte w wyroku
z dnia 3 grudnia 2013 roku w sprawie sygn. akt I UK 172/13 ( opublikowane
w Lex nr 1467146 ) . Jednak bezkrytyczne jego przyjęcie w sytuacji , gdy uprzednio Sąd Najwyższy nie kwestionował tak kwalifikowanej pracy jako wykonywanej w warunkach szczególnych , jak i przy uwzględnieniu faktu , iż praca traktorzysty w stanie prawnym obowiązującym do końca grudnia 1979 roku
( na podstawie załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 1956 roku w sprawie zaliczania pracowników do kategorii zatrudnienia ) była bez ograniczeń wymieniona w dziale „rolnictwo” oraz mając na uwadze logikę aktualnej regulacji , należy jednoznacznie wskazać na dopuszczalność kwalifikacji pracy kierowcy ciągnika także wtedy , gdy oprócz czynności typowo transportowych świadczy on pracę polowe ( podobnie : w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 lutego 2013 roku w sprawie sygn. akt III AUa 1842/14 opublikowany w Lex nr 1679889 .

Dlatego za w pełni uprawnione uznać należy przyjęcie , że praca wnioskodawcy
w kwestionowanym przez ZUS okresie , była pracą w warunkach szczególnych wymienioną w Wykazie A dział VIII poz. 3 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku.

Prawidłowo zatem Sąd Okręgowy uznał , że wnioskodawca spełnił wszystkie warunki wymienione w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS do przyznania mu prawa do dochodzonego świadczenia emerytalnego.

Z powołanych wyżej względów Sąd Apelacyjny uznał , że apelacja organu rentowego , jako pozbawiona uzasadnionych podstaw faktycznych i prawnych z mocy art. 385 k. p. c. podlega oddaleniu.

O kosztach zastępstwa procesowego za drugą instancję Sąd Apelacyjny rozstrzygnął na podstawie art. 98 § 1 k. p. c i § 11 ust. 1 pkt 3 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu
( Dz. U. z 2013r. poz. 490 ) .