Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 r.

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Karp

Protokolant: sekr. sąd. Ewelina Świrta

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 r. w K. na rozprawie

sprawy z powództwa H. M.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę 4.500,00 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powódki H. M. kwotę 4.167,35 zł (cztery tysiące sto sześćdziesiąt siedem złotych 35/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 1 czerwca 2014 r. oraz tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1.425,36 zł (tysiąc czterysta dwadzieścia pięć złotych 36/100);

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  nakazuje stronie pozwanej by uiściła na rzecz Skarbu Państwa – kasa tut. Sądu tytułem części wynagrodzenia biegłego w kwocie 194,49 zł (sto dziewięćdziesiąt cztery złote 49/100) tymczasowo poniesionego przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powódka H. M. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. V. (...) w W. o zapłatę 4.674,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 czerwca 2014 r. oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 4 kwietnia 2014 r. na drodze, będącej w zarządzie Gminy K., doszło do uszkodzenia samochodu, należącego do powódki, którym w chwili zdarzenia kierował jej mąż A. M., a strona pozwana, zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, była zobowiązana do likwidacji szkody. Powódka wskazała, że w trakcie postępowania likwidacyjnego Towarzystwo odmówiło wypłaty odszkodowania, podnosząc, że Gmina K. nie ponosi winy za powstanie szkody, a do samego zdarzenia doszło wskutek poruszania się pojazdem z nadmierną prędkością.

Powódka podniosła, że Gmina K. i strona pozwana nie negowały, że nawierzchnia drogi była uszkodzona wskutek uprzedniego prowadzenia na niej prac budowlanych oraz, że nie dopełniono obowiązku poinformowania użytkowników ruchu o złym stanie nawierzchni, w tym nie umieszczono znaku drogowego o symbolu A-14, wskazującego na uszkodzenie nawierzchni.

W pojeździe powódki marki S. (...) o nr rejestracyjnym (...) uszkodzeniu uległy: zderzak przedni, intercooler, nadkole przednie prawe, osłona silnika. Do uszkodzenia doszło na skutek wjechania w wyrwę w drodze, która powstała, zdaniem powódki, najprawdopodobniej po wykonanym uprzednio przepuście pod rurę wodociągową, a na drodze oraz w jej otoczeniu, brak było jakikolwiek znaków, informujących o zagrożeniu na drodze, w tym znaków informujących o konieczności poruszania się poniżej dozwolonej w tym miejscu prędkości administracyjnej.

Powódka podniosła, że w trakcie postępowania likwidacyjnego, strona pozwana wyceniła szkodę w pojeździe powódki na kwotę 1.619,19 zł. W kosztorysie bezzasadnie zastosowano urealnienie cen części zamiennych oraz obniżono ich wysokość o około 60 %. Zdaniem powódki naprawa winna nastąpić z wykorzystaniem części oryginalnych, a nie zamienników.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu podniosła, że brak jest odpowiedzialności gwarancyjnej w niniejszej sprawie z uwagi na brak odpowiedzialności po stronie ubezpieczonego – Gminy K.. Wskazała, że zgodnie z umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej Gminy K., strona pozwana jest zobowiązana do likwidacji szkód, za które odpowiedzialność ponosi ubezpieczony tj. Gmina K., jednakże w niniejszej sprawie odpowiedzialność ubezpieczonego nie zachodzi. Zdaniem strony pozwanej, w świetle zebranego w toku postępowania likwidacyjnego materiału dowodowego, nie sposób podzielić zarzutu powódki, że zdarzenie z dnia 4 kwietnia 2014 r. było konsekwencją zaniedbania lub niewłaściwego wykonania obowiązków nałożonych na ubezpieczonego ustawą o drogach publicznych. Nie można bowiem wszelkich utrudnień, pojawiających się na jezdni, nagle utożsamiać z zaniechaniem podmiotu odpowiedzialnego za stan drogi. Strona pozwana stwierdziła, że droga, na której doszło do zdarzenia, jest drogą wewnętrzną, na której, ze względu na stan nawierzchni, ruch pojazdów winien odbywać się przy minimalnej prędkości, a zatem na niniejszym odcinku kierujący pojazdem zobowiązany był do zachowania szczególnej ostrożności.

Strona pozwana podniosła, że odpowiedzialność ubezpieczonego opiera się na zasadzie winy i nie wystarczy stwierdzić faktu samej szkody, ale również należy wykazać na czym polegało zawinione działanie sprawcze lub zaniechanie ubezpieczonego powodujące powstanie szkody, czego zdaniem strony powodowej, powódka nie wykazała.

W ocenie strony pozwanej ubezpieczony dochował należytej staranności i należycie dbał o powierzoną infrastrukturę drogową. Z ostrożności procesowej strona pozwana zakwestionowała również żądanie pozwu co do zasady i wysokości.

Pismem z dnia 30 marca 2015 r. powódka podtrzymała powództwo w całości. W ocenie powódki zachodzi odpowiedzialność gwarancyjna, gdyż pomiędzy powstaniem szkody, a zachowaniem zarządcy w postaci zaniechania poinformowania uczestników ruchu o dziurze w jezdni, istnieje związek przyczynowo – skutkowy ze szkodą na mieniu powódki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 kwietnia 2014 roku, na drodze zarządzanej przez Gminę K. doszło do uszkodzenia pojazdu powódki, którym kierował w chwili zdarzenia jej mąż A. M..

Mąż powódki wjechał pojazdem S. (...) nr rej. (...), w wyrwę, nieoznakowana przez zarządcę drogi. Na skutek wjechania pojazdu w nieoznakowaną, niezabezpieczona wyrwę w drodze doszło do uszkodzenia pojazdu powódki. Mąż powódki zgłosił szkodę Wójtowi Gminy K. w dniu 11 kwietnia 2014 roku, wskazując przyczynę, rodzaj i wartość uszkodzeń pojazdu na 4674 zł.

Dowód: pismo K- 8, pismo Policji K- 10 odwrót, dokumentacja fotograficzna K- 14

Ubezpieczyciel zarządcy drogi, (...) S.A. w K., sporządził kosztorys likwidacji szkody, po dokonanych oględzinach pojazdu uszkodzonego, na kwotę 1619, 19 zł.

Dowód: pismo i kosztorys K- 11-13, polisa k-52-57, warunki ubezpieczenia K- 83-217

Towarzystwo (...) odmówiło powódce wypłaty odszkodowania, wskazując, że jak wynika z dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania likwidacyjnego, do szkody nie doszło z winy ubezpieczonego, ubezpieczenie dotyczy odpowiedzialności cywilnej, a przedmiotowa droga jest droga wewnętrzną nr (...), na której należy poruszać się z minimalna prędkością, a załączona dokumentacja wskazuje, ze prędkość pojazdu wynosiła 50km/h.

Dowód: pisma K- 9,10, akta szkody

Na tej samej drodze, także w roku 2014, doszło do uszkodzenia miski olejowej pojazdu A., świadkiem wjazdu pojazdu A. w dziurę w drodze, była mieszkająca w pobliżu B. M. (1), która także uszkodziła zderzak swojego pojazdu na wskazanej wyrwie. Droga nadal jest w złym stanie. Auta wjeżdżające w wyrwę zapadają się w niej, wyrwa jest niewidoczna ponieważ znajduje się na podjeździe pod górę. Co roku po zimie powiększa się wyrwa, w roku 2014 było bardzo źle na tej drodze, dziura buła największa.

Okoliczni mieszkańcy wiedzący o stanie drogi jeżdżą bardzo powoli, ale auta i tak zapadają się w wyrwie. Jeśli ktoś ma niskie zawieszenie lub nie zna drogi, to uszkodzi pojazd.

Dowód: zeznania świadka B. M. (1) K- 43-44,

Kierujący pojazdem powódki, jej mąż A. M.,, poruszał się zadrzewioną drogą asfaltową, po której nie można szybko jechać, jechał około 40 km/h., wjeżdżał pod górę, na trzecim biegu i poczuł nagle szarpnięcie. Zatrzymał się, wysiadł i zobaczył uszkodzony zderzak, ślady po robotach na drodze i zawiadomił Policję, która przyjechała na miejsce. Nagrania stanu drogi na miejscu zdarzenia zrobił mąż powódki telefonem komórkowym. Nagrania noszą datę lipiec 2015. Mechanik ocenił po dojeździe do warsztatu, odległym o 3 km, uszkodzenia pojazdu. W czasie jazdy mąż powódki stwierdził, że jedzie się ciężko. Samochód został już naprawiony. Mąż powódki jechał tą drogą dwukrotnie, po raz pierwszy kilka miesięcy wcześniej. Po zdarzeniu Wójt zlecił ponowną naprawę drogi po pracach Wodociągów i droga została wyrównana zasypana kamieniem.

Dowód: zeznania świadka A. M. K- 43-44, pismo policji K- 10 odwrót, nagrania 2 pliki video płyta k- 230

Na drodze, na której doszło do zdarzenia, prowadzone były w 2012 roku roboty ziemne- remont wodociągu- wykonywane przez zakład budżetowy Gminy- Zakład (...) w K.. Z tego powodu nie było potrzeby sporządzania protokołu odbioru prac.

Dowód: pismo K- 67, załączniki K- 68-72

Powołany w sprawie biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej E. B., sporządził wycenę szkody w pojeździe powódki. W opinii złożonej 25 listopada 2015 roku, biegły wycenił szkodę na 4167, 35 zł, wskazując, ze jest to szacunkowy koszt naprawy pojazdu uszkodzonego w zdarzeniu drogowym , przy wykorzystaniu części zamiennych oznaczonych symbolem Q, pozwalający na przywrócenie stanu pojazdu do stanu przed szkoda 4 kwietnia 2014 roku.

Dowód: opinia biegłego E. B. K- 241-249

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Roszczenie zasługuje na uwzględnienie co do zasady i co do kwoty stanowiącej odszkodowanie za poniesiona przez powódkę szkodę w pojeździe, wyliczona przez biegłego z zakresu techniki samochodowej E. B..

Zasadność powództwa wynika z dokonanych i opisanych ustaleń oraz przeprowadzonych dowodów.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela Gminy, wysokość szkody i zły stan nawierzchni drogi oraz zaniechanie Gminy w zakresie oznakowania wyrwy w drodze i uporządkowania nawierzchni po przeprowadzonym remoncie wodociągu potwierdzają dowody w postaci zeznań świadków - A. M. i B. M. (2), dołączona polisa ubezpieczeniowa i warunki ubezpieczenia OC Gminy zawartego ze strona pozwaną, pismo Policji, dokumenty dotyczących prac ziemnych- remontu wodociągu dokonanego przez jednostkę budżetowa gminy, dokumentacja zdjęciową w aktach sprawy oraz nagrania video dokonane na miejscu zdarzenia przez świadka A. M. i akta szkody.

Nie jest sporne, że doszło do uszkodzenia pojazdu powódki na drodze zarządzanej przez Gminę ubezpieczoną w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Strona pozwana nie uprawdopodobniła naruszenia przepisów Ustawy Prawo o ruchu drogowym przez męża powódki kierującego pojazdem.

Na podstawie opisanych dowodów Sąd ustalił, ze Ubezpieczony nie zadbał ani o stan nawierzchni ani o prawidłowy odbiór remontu wodociągów ani też o usunięcie wyrwy w drodze po remoncie wodociągu lub jej oznakowanie.

Powyższe ustalenia pozwalają na przyjecie, ze Gmina zaniechała wykonywania obowiązków Zarządcy drogi, co nosi znamiona zaniechania wypełniającego dyspozycje art. 417 k.c. i skutkuje odpowiedzialnością Ubezpieczyciela, a zatem strony pozwanej na podstawie art.822. § 1.k.c. Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 417 § 1 kc za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Pod pojęciem szkody należy rozumieć uszczerbek powstały bez zgody poszkodowanego w jego prawnie chronionych dobrach na skutek bezprawnego działania lub zaniechania osób trzecich.

Podstawową przesłanką odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem przy wykonywaniu zadań z zakresu władzy publicznej jest ich bezprawność, którą ustawodawca określił w komentowanym przepisie jako zachowanie „niezgodne z prawem".

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z opisanych ustaleń doszło do bezprawnego zaniechania wykonywania przez Gminę obowiązków wymienionych w art. 20 Ustawy o drogach publicznych. Zgodnie z art. 20. Ustawy o drogach publicznych: ‘ Do zarządcy drogi należy w szczególności:4)utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2.

Wysokość szkody w samochodzie powódki ustalona została przez powołanego biegłego i na podstawie wniosków opinii Sąd zasądził na rzecz powódki od ubezpieczyciela zarządcy drogi, której zły stan był przyczyna szkody w pojeździe, kwotę opisaną przez biegłego, odpowiadającą wyrównaniu szkody.

W pozostałym zakresie, mając na względzie brak ograniczenia powództwa, Sąd oddalił powództwo, o kosztach orzekając na podstawie art. 98 k.p.c. - bowiem strona powodowa wygrała sprawę w przeważającej części.