Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

K., dnia 8 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S. S.O. Wojciech Vogt

Sędziowie: S.S.O. Barbara Mokras

S.S.O. Janusz Roszewski –spr.

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. W.

z udziałem B. L. i M. L.

o podział majątku wspólnego

w przedmiocie zażalenia M. W.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kępnie

z dnia 22 maja 2015 r., sygn. akt I Ns 24/15

postanawia:

oddalić zażalenie

Sygn. akt II Cz 540/15

UZASADNIENIE

W punkcie 2 postanowienia z dnia 22 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w Kępnie rozstrzygnął o kosztach postępowania o podział majątku wspólnego oddalając wniosek
o obciążenie uczestników postępowania kosztami postępowania.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, iż podstawą rozstrzygnięcia jest art. 520 § 1 k.p.c., gdyż w jego ocenie nie było podstaw do przyjęcia sprzeczności interesów między wnioskodawczynią a uczestnikami postępowania. Sąd I instancji rozważył również argumentację wnioskodawczyni, która domagała się przyznania kosztów postępowania powołując się na zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. W ocenie Sądu Rejonowego nie ma ku temu przesłanek gdyż wnioskodawczyni nie wykazała aby uczestnicy postępowania dokonali jakiegokolwiek podziału majątku, tj. pozasądowego zniesienia współwłasności.

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożyła wnioskodawczyni zaskarżając punkt
2 postanowienia z dnia 22 maja 2015 r. i domagając się jego zmiany przez solidarne obciążenie kosztami uczestników postępowania i przyznanie ich wnioskodawczyni, w łącznej kwocie 2.917 zł oraz przyznania kosztów postępowania zażaleniowego. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 520 § 1 k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie
oraz art. 520 §2 k.p.c. przez jego niezastosowanie.

W uzasadnieniu wskazano, że uczestnicy postępowania pomimo zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej nie dokonali podziału majątku wspólnego, czego konsekwencją był faktyczny brak możliwości zaspokojenia swojego roszczenia przez wnioskodawczynię, która jest wierzycielką uczestnika postępowania M. L.. Z tej też przyczyny w przedmiotowej sprawie cała inicjatywa oraz nakład pracy obciążały wnioskodawczynię a w niniejszej sprawie zastosowanie powinien mieć
art. 520 § 2 k.p.c. W ocenie skarżącej zaskarżone orzeczenia narusza również zasadę słuszności oraz art. 109 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Wnioskodawczyni zauważyła nadto, że wbrew twierdzeniom Sądu Rejonowego celem niniejszego postępowania nie był podział majątku wspólnego uczestników postępowania a zaspokojenie wierzytelności przysługującej wnioskodawczyni.

W odpowiedzi na zażalenie uczestnicy postępowania wnieśli o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni, jako wierzyciel M. L. wniosła o dokonanie podziału majątku wspólnego uczestników postępowania B. L. i M. L.. Oczywistym jest, iż sprawy tego rodzaju rozpoznawane są w trybie postępowania nieprocesowego (art. 566 k.p.c.). Z tej też przyczyny co do zasady również rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów zapada w oparciu o szczególne przepisy przewidziane w księdze drugiej Kodeksu postępowania cywilnego. Dopiero w razie braku przepisów szczególnych zawartych w tej części ustawy na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. mają odpowiednie zastosowanie przepisy o procesie.

Analizując zarzuty podniesione w zażaleniu wskazać należy, że zgodnie z utrwalonym stanowiskiem doktryny i judykatury w art. 512 k.p.c. nie zostały unormowane procesowe i materialnoprawne skutki cofnięcia wniosku, z tej też przyczyny w razie cofnięcia wniosku odpowiednie zastosowanie ma art. 203 § 2 – 4 k.p.c. (por. np. Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego pod red. T. Erycińskiego, wyd. LexisNexis 2006 r. str. 40, E. Warzocha Cofnięcie powództwa oraz wniosku wszczynającego postępowanie nieprocesowe Wyd. Prawnicze Warszawa 1977, str. 77 – 78, uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 29 sierpnia 2001 r. sygn. akt IV CKN 1153/00, publ. LEX nr 52699). Z tego względu nie sposób przyznać słuszności stanowisku, iż podstawą rozstrzygnięcia o kosztach w niniejszej sprawie jest art. 520 § 1 k.p.c.

Podkreślić należy, że przepis art. 203 § 2 k.p.c. nie przewiduje uznaniowości Sądu w przedmiocie orzeczenia o zwrocie kosztów a osobę cofającą wniosek traktuje się jak stronę przegrywającą sprawę. Nadmienić przy tym trzeba, że z materiału dowodowego niniejszej sprawy nie wynika aby złożenie wniosku o podział majątku wspólnego stało się bezpośrednią przyczyną zaspokojenia wierzytelności wnioskodawczyni. Tym bardziej, że przed złożeniem wniosku w niniejszej sprawie doszło do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, celem dochodzenia tego roszczenia, a w jego toku nastąpiło zajęcie wierzytelności M. L. (k. 38, k.39, k. 40, k. 41).

W konsekwencji z uwagi na cofnięcie wniosku, w niniejszej sprawie nie było podstaw do uznania, iż uczestnicy postępowania powinni zwrócić koszty postępowania wnioskodawczyni. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że wnioskodawczyni nie jest osobą, której podziału majątku sprawa dotyczy a jest wierzycielem jednego ze współwłaścicieli tego majątku, stąd jej interes w postaci realizowania swojej wierzytelności - jest sprzeczny z interesem uczestników postępowania, w tym bardziej M. L. który jako dłużnik jest zobowiązany zaspokoić interes wierzyciela.

Mając na uwadze powyższe rozważania zgodnie z art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. należało orzec jak w sentencji.