Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Choszcznie IV Wydział Pracy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Tomasz Klimczak

Ławnicy: J. Z. , E. A.

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabela Majchrzak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2015 roku w C.

sprawy z powództwa: M. K.

przeciwko: U. (...) w B.

o przywrócenie do pracy i o zapłatę wynagrodzenia

I. zasądza od pozwanego U. (...) w B. na rzecz powódki M. K. kwotę 12864,60 zł ( dwanaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt cztery złote 60/100) brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy;

II. w pozostałym zakresie powództwo oddala ;

III. zasądza od pozwanego U. (...) w B. na rzecz powódki M. K. kwotę 180 zł ( sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania ;

IV. nakazuje pobrać pozwanego U. (...) w B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Choszcznie kwotę 644 zł (sześćset czterdzieści cztery złote 00/100) tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania;

V. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4288,20 zł (cztery tysiące dwieście osiemdziesiąt osiem złotych 20/100).

Sygn. akt: IV P 210/15

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 14 sierpnia 2015r. powódka M. K. wniosła pozew przeciwko pozwanemu U. (...) w B. domagając się :

1. uznania za bezskuteczne oświadczenia pracodawcy z dnia 7 sierpnia 2015r. o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem zaś w sytuacji upływu okresu wypowiedzenia wniosła o przywrócenie do pracy na stanowisku sekretarza gminy w U. (...) w B. na poprzednich warunkach pracy i płacy ;

2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki tytułem odszkodowania za czas pozostawania powódki bez pracy kwoty 5.681,91 zł stanowiącej równowartość 1 miesięcznego wynagrodzenia powódki na podstawie art. 47 § 1 k.p. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wyrokowania do dnia zapłaty;

3. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki dalszego wynagrodzenia za okres pozostawania powódki w gotowości do świadczenia pracy na rzecz pozwanego w kwocie 5681,91 zł za każdy miesiąc licząc od dnia wyrokowania do dnia zapłaty wraz z ustawowymi odsetkami za wskazany miesiąc ;

4. zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa , według norm przepisanych .

W uzasadnieniu swego stanowiska powódka wskazała , iż była zatrudniona w U. (...) w B. od 1 sierpnia 2005r. , na początku na podstawie powołania , a następnie na podstawie umowy o pracę . W dniu 29 lipca 2013r. Sąd Rejonowy w Myśliborzu wydał wyrok w sprawie o sygn. akt IX P 108/13 przywracający ją do pracy w pozwanym U. (...) w B. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy. W listopadzie 2013r. pozwany Urząd zatrudnił na umowę o pracę w miejsce powódki S. S..

W dniu 7 maja 2014r. powódka wniosła pozew przeciwko pozwanemu domagając się m.in. nakazania pozwanemu ponownego zatrudnienia powódki w pozwanym u. (...), zasądzenia od pozwanego na jej rzecz odszkodowania za czas pozostawania bez pracy w wysokości 5681,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami . Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2014r. Sąd Rejonowy w Myśliborzu zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 34920,54 zł tytułem wynagrodzenia za czas gotowości do pracy wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 grudnia 2014r.. Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 15 maja 2015r. uchylił w/w wyrok w zakresie żądania wynagrodzenia za czas pozostawiania powódki w gotowości do pracy oraz zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób , że zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5385 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29 kwietnia 2015r. Powódka dodała przy tym, iż Sądy obu instancji uznały , iż jakkolwiek powódka uchybiła terminowi określonemu w art. 48 § 1 k.p. to jednak uchybienie to nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika . W związku z tym brak było podstaw aby powódki nie dopuścić do pracy.

Od dnia 18 maja 2015r. powódka składała pozwanemu oświadczenia o gotowości do pracy i dopuszczeniu jej do pracy przez pracodawcę na tych samych warunkach pracy i płacy. W dniu 6 sierpnia 2015r. U. (...) w B. wezwał powódkę do stawienia się w dniu 7 sierpnia 2015r. o godz 7;30 w U. (...) celem rozpoczęcia wykonywania obowiązków pracowniczych . Powódka stawiła się we wskazanym dniu w Urzędzie celem podjęcia pracy na dotychczasowym stanowisku. Jednak jeszcze tego samego dnia pozwany oświadczył powódce , ze rozwiązuje z nią umowę o pracę za wypowiedzeniem. Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę pozwany wskazał brak możliwości organizacyjnych wykonywania przez powódkę pracy na stanowisku Sekretarza Gminy B. po wyroku przywracającym powódkę do pracy. Nadto dodał, że nie dysponuje wolnym stanowiskiem Sekretarza Gminy oraz nie ma innych , wolnych stanowisk odpowiadających kwalifikacjom zawodowym powódki . Jednocześnie wskazał aby w okresie wypowiedzenia powódka wykorzystała przysługujący jej urlop wypoczynkowy, a w pozostałym zakresie zwolnił ją z obowiązku świadczenia pracy.

W ocenie powódki wskazana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę jest nieuzasadniona i ma czysto pozorny charakter . Została stworzona przez pozwanego w celu obejścia prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w Myśliborzu , który orzekł o przywróceniu powódki do pracy na stanowisku Sekretarza Gminy . Zatem podana przyczyna , jako nierzeczywista i nieuzasadniona nie może stanowić podstawy wypowiedzenia powódce umowy o pracę .

Uzasadniając żądanie zasądzenia na rzecz powódki kwoty 5681,91 zł powódka wskazała art. 47 k.p.. Natomiast dla żądania zasadzenia dla powódki od pozwanego wynagrodzenia w kwocie 5681,91 zł za każdy miesiąc licząc od dnia wyrokowania wraz z odsetkami ustawowymi powódka wskazała przepis art. 81 k.p..

Pismem z dnia 20 października 2015r. pozwany U. (...) w B. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany wskazał , iż wskazana przyczyna jest rzeczywista i uzasadniona. Podkreślił przy tym, iż zatrudnienie powódki na tym samym stanowisku, które zajmowała ona przed rozwiązaniem z nią umowy o pracę , a więc na stanowisku Sekretarza Gminy B. było niemożliwe . W związku ze skutecznym rozwiązaniem umowy o pracę z powódką powstała konieczność zatrudnienia na przedmiotowym stanowisku innej osoby. W wyniku przeprowadzonego konkursu na tym stanowisku został zatrudniony S. S. . Pozwany był zobowiązany do obsadzenia tego stanowiska albowiem art. 5 ust 1a ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o pracowniach samorządowych stanowi , że nabór kandydatów na wolne stanowisko sekretarza przeprowadza się nie później niż w ciągu 3, miesięcy od zwolnienia stanowiska .

Nadto pozwany podkreślił , iż rozpisanie takiego konkursu było uzasadnione gdyż pozwany nie miał wiedzy , iż powódka uchybiła terminowi wskazanemu w art. 48 k.p. z przyczyn od niej niezależnych . Pracodawca natomiast nie jest uprawniony do badania przyczyny uchybienia terminowi ponieważ należy to do kompetencji sądu. Zdaniem pozwanego bezpodstawnym jest i pozostającym w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego żądanie aby dotychczasowy sekretarz utracił pracę , a w jego miejsce była dopuszczona do pracy powódka .

W ocenie pozwanego szczególna pozycja jaką zajmuje sekretarz w strukturze organizacyjnej gminy sprawia , że charakter relacji miedzy nim a wójtem jest szczególny. Relacje między wójtem a sekretarzem gminy musza się opierać w dużej mierze na zaufaniu. Nadto sekretarz powinien posiadać określone cechy niezbędne do prawidłowej organizacji pracy urzędu . Jedną z tych cech jest umiejętność współpracy z wójtem oraz rzetelne wykonywanie jego wszystkich poleceń w celu prawidłowego działania całego urzędu. Zdaniem pozwanego w przypadku powódki było to utrudnione , z uwagi na zaistniałą sytuację faktyczną , w której powódka toczy trzeci spór sądowy z Urzędem Gminy , a to faktycznie przekłada się na jej relacje w wójtem oraz pracownikami urzędu . W związku z wolnym stanowiskiem sekretarza gminy i koniecznością jego obsadzenia , w listopadzie 2013r. (stanowisko było już dłuższy czas wolne ) przeprowadzono konkurs i wyłoniono nowego sekretarza . Stąd tez w ocenie pozwanego nie ma obecnie możliwości zapewnienia powódce pracy na tym stanowisku.

Pozwany wniósł również o oddalenie żądania opartego na treści art. 81 k.p.. Wskazał przy tym, że przedmiotowe roszczenie wygasło wraz z chwilą przywrócenia powódki do pracy w dniu 7 sierpnia 2015r.. Wbrew twierdzeniom powódki pozwany dopuścił powódkę do pracy wzywając ją pismem z dnia 6 sierpnia do stawienia się w dniu 7 sierpnia 2015r. do zakładu pracy , w celu wykonywania obowiązków pracowniczych . W tym samym dniu powódce zostało skutecznie wręczone wypowiedzenie umowy o pracę , co z kolei powoduje ustanie stosunku pracy pomiędzy pozwanym i powódką wraz z upływem okresu wypowiedzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

M. K. była zatrudniona w U. (...) B., jako Sekretarz Gminy, od 1 maja 2005 r. - na początku na podstawie powołania, a następnie, od 1 stycznia 2009 r., w ramach umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

Dowód:

- umowa o pracę k. 50 w cz. B akt osobowych powódki;

Pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. pracodawca powódki – U. (...) w B. – rozwiązał z M. K. stosunek pracy za 3-miesięcznym wypowiedzeniem. Jako przyczyny wypowiedzenia pracodawca wskazał:

- utratę zaufania pracodawcy w związku z zajmowanym przez powódkę stanowiskiem Sekretarza Gminy, a polegającą na nielojalnym zachowaniu i niewykonywaniu powierzonych obowiązków z należytą sumiennością i rzetelnością; w ocenie pozwanego w związku z koniecznością przeprowadzenia wyborów uzupełniających w Gminie B. powódka nie zorganizowała powiadomienia w sposób przyjęty w Gminie wszystkich jej mieszkańców, co skutkowało wieloma protestami i skargami; w ocenie pozwanego działanie powódki doprowadziło do tego, że większość mieszkańców nie została powiadomiona o wyborach uzupełniających;

- brak należytego nadzoru nad postępowaniem konkursowym na dyrektora gminnego przedszkola w B., w tym dopuszczenie do uczestnictwa jako członków komisji, wybranych w nieważnych wyborach członków (...)”.

Dowód:

- pismo z dnia 28 stycznia 2013r. - w cz. C akt osobowych powódki;

Wyrokiem z dnia 29 lipca 2013r. w sprawie o sygn. akt IX P 108/13, Sąd Rejonowy w Myśliborzu przywrócił powódkę do pracy w pozwanym U. (...) w B. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy.

Bezsporne ;

Pismem z dnia 16 września 2013r. pozwany U. (...) w B. złożył apelację od w/w orzeczenia . Postanowieniem z dnia 5 lutego 2014r. Sąd odrzucił apelację. Odpis tego orzeczenia doręczono pełnomocnikowi pozwanego w dniu 11 marca 2014r..

Bezsporne ;

Pismem z dnia 4 września 2013r. M. K. zwróciła się do Sądu Rejonowego w Myśliborzu o wydanie jej odpisu wyroku z dnia 29 lipca 2013r. zapadłego w sprawie IX P 108/13 wraz ze stwierdzeniem prawomocności .

Bezsporne;

Pismem z dnia 3 października 2013r. powódka złożył pozwanemu pismo wskazujące na jej gotowość do świadczenia pracy na rzecz pozwanego . Pozwany pismem z dnia 3 października nie 2013r. odmówił ponownego zatrudnienia powódki z uwagi na przekroczenie terminu do zgłoszenia przez nią gotowości do pracy.

Bezsporne,

W dniu 17 kwietnia 2014r. M. K. otrzymała w/w orzeczenie wraz ze wzmianką o jego prawomocności . Następnego dnia tj. 18 kwietnia 2014r. powódka zgłosiła pozwanemu w formie pisemnej ponownie swoją gotowość do świadczenia na jego rzecz pracy . Pismem z dnia 23 kwietnia 2014r. pozwany odmówił powódce ponownego zatrudnienia wskazując na przekroczenie przez powódkę 7 dniowego terminu liczonego od uprawomocnienia się wyroku przywracającego powódkę do pracy u pozwanego tj. od dnia 19 marca 2014r. . Nadto w piśmie tym wskazano , iż powódka nie wykazała , że przekroczenie tego terminu nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych .

Bezsporne:

W odpowiedzi na pismo pozwanego z dnia 23 kwietnia 2014r., powódka pismem z dnia 25 kwietnia 2014r. wezwała pozwanego do dopuszczenia jej do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy oraz wypłacenia odszkodowania w wysokości 5681,91 zł (stanowiącego równowartość 1 miesięcznego wynagrodzenia) na podstawie art. 47 § 1 k.p. oraz kwoty 189,39 zł tytułem wynagrodzenia za każdy dzień pozostawania jej w gotowości do świadczenia na rzecz pozwanego pracy, licząc od dnia następującego po dniu zgłoszenia niniejszej gotowości do pracy, tj. od dnia 19 kwietnia 2014r. do dnia zapłaty. W omawianym wezwaniu powódka wskazała , iż przekroczenie ustawowego 7 dniowego terminu nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych oraz iż dochowała należytej staranności, by powziąć wiedzę o dacie uprawomocnienia się przedmiotowego wyroku, jak również podkreśliła, że o swej gotowości do świadczenia pracy po raz pierwszy powiadomiła pozwanego pismem z dnia 03 października 2013r..

W odpowiedzi na to pismo pozwany pismem z dnia 5 maja 2014r. ponownie odmówił przyjęcia powódki do pracy i wypłaty żądanego wynagrodzenia.

Bezsporne ;

Pismem z dnia 6 sierpnia 2015r. wójt Gminy B. wezwał M. K. do stawienia się w dniu 7 sierpnia 2015r. o godz 7:30 w U. (...) B. w celu rozpoczęcia wykonywania obowiązków pracowniczych.

Bezsporne , a nadto dowód:

- pismo z dnia 6 sierpnia 2015r. – karta 77 akt;

Powódka zastosowała się do w/w wezwania i w dniu 7 sierpnia 2015r. o godz. 7:30 stawiła się w pracy . Tego samego dnia wójt gminy B. wręczył M. K. pisemne oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem . Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano brak możliwości organizacyjnych wykonywania przez powódkę pracy na stanowisku Sekretarza Gminy B. po wyroku przywracającym powódkę do pracy. Nadto w wypowiedzeniu tym podkreślono , że pracodawca – U. (...) B. nie dysponuje wolnym stanowiskiem Sekretarza Gminy oraz nie ma innych , wolnych stanowisk odpowiadających kwalifikacjom zawodowym powódki. Jednocześnie pozwany wskazał aby w okresie wypowiedzenia powódka wykorzystała przysługujący jej urlop wypoczynkowy, a w pozostałym zakresie zwolnił ją z obowiązku świadczenia pracy.

Bezsporne , a nadto dowód:

- pismo z dnia 7 sierpnia 2015r. – karta 120 akt;

W dniu 17 grudnia 2013r. U. (...) w B. zatrudnił w charakterze Sekretarza U. (...), w niepełnym wymiarze czasu pracy, na czas określony - od 17 grudnia 2013r. do 16 czerwca 2014r. – S. S..

Bezsporne ;

W dniu 17 czerwca 2014r. U. (...) w B. zatrudnił w charakterze Sekretarza U. (...), w niepełnym wymiarze czasu pracy, na czas określony - od 17 czerwca 2014r. do 16 grudnia 2014r. – S. S..

Bezsporne ;

W dniu 17 grudnia 2014r. U. (...) w B. zatrudnił w charakterze Sekretarza U. (...), w niepełnym wymiarze czasu pracy, na czas nieokreślony określony – S. S..

Bezsporne;

Wynagrodzenia M. K. wyliczone według reguł obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop zgodnie z rozporządzeniem ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 29 maja 1996r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy kształtuje się na poziomie 4288,20 zł brutto miesięcznie .

Dowód :

- zaświadczenie z dnia 8 października 2015r. – karta 116 akt ;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się słuszne, co do zasady, jednakże nie w zakresie dochodzonego roszczenia.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o przedstawioną dokumentację pracowniczą powódki oraz dokumenty załączone do pozwu , których autentyczność, jak też prawdziwość zawartych w nich oświadczeń, nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania oraz w oparciu o zeznania świadków E. W. , S. S. i przesłuchania samych stron. Relacje tych osób były zasadniczo tożsame, co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz korespondowały z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym .

Podstawy prawnej roszczenia powódki, upatrywać należy w art. 45 § 1 k.p. , który stanowi, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony było nieuzasadnione lub naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie, zmierzać więc miało, do jednoznacznego ustalenia, czy strona pozwana dokonując wypowiedzenia umowy o pracę za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia, uczyniła to w sposób prawidłowy, a więc czy wypowiedzenie spełniało wymogi formalne (np. konsultacji związkowych, formy pisemnej, podania przyczyny wypowiedzenia), a podana przyczyna wypowiedzenia była rzeczywista i prawdziwa.

Wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony w trybie art. 30 § 1 pkt. 2 k.p. jest zwykłym sposobem rozwiązywania umowy o pracę, a pracodawca ma prawo do stosowania takiej polityki kadrowej, która zapewni prawidłową realizację zadań. Prawo wypowiadania umów o pracę zawieranych na czas nieokreślony ograniczone jest jednak klauzulą generalną, w myśl której każde wypowiedzenie tego rodzaju umowy musi zawierać uzasadnienie merytoryczne. Zgodnie z przepisem art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony powinno zatem zawierać przyczynę dokonania tego rodzaju czynności prawnej, przy czym przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę musi być konkretna i rzeczywista. Przyczyna ta jednak nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, albowiem jak już wskazano, wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy (patrz wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598).

Zgodnie z wykładnią Sądu Najwyższego, zawartą między innymi w wyroku z dnia 10 maja 2000r. (I PKN 641/99 OSNP 2001/20/618, Pr. Pracy 2001/1/33) „naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika”. Warunku podania pracownikowi przyczyn uzasadniających wypowiedzenie umowy o pracę nie może zastąpić ocena pracodawcy, iż przyczyna ta była znana pracownikowi. Podanie pracownikowi przyczyny wypowiedzenia, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 1 października 1997r. (I PKN 315/97 OSNP 1998/17/501), „ma umożliwić mu, dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym, zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści (odszkodowania lub przywrócenia do pracy)”.

Mając na uwadze powyższe wskazania, Sąd w pierwszej kolejności odniósł się do zarzutu powódki jakoby wskazana przyczyna wypowiedzenia była pozorna i nieuzasadniona. W ocenie powódki została ona bowiem stworzona przez pozwanego w celu obejścia prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w Myśliborzu , który orzekł o przywróceniu jej do pracy na stanowisku Sekretarza Gminy . Zatem podana przyczyna , jako nierzeczywista i nieuzasadniona nie może w jej ocenie stanowić podstawy wypowiedzenia powódce umowy o pracę .

Odnosząc się do tych zarzutów w pierwszej kolejności należy podkreślić, iż w istocie prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 29 lipca 2013r. powódka została przywrócona do pracy w U. (...) w B. na poprzednich warunkach pracy i płacy. Powódkę przywrócono więc do wykonywania czynności należących do jej obowiązków przed rozwiązaniem umowy o pracę, co oznacza kontynuowanie stosunku pracy, a nie nawiązanie go na nowo . Wniosek taki wynika również z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 1998r. I PKN 161/68 , w którym wskazano , iż zgłoszenie się w ciągu 7 dni od daty przywrócenia do pracy gotowości do jej podjęcia oznacza „ kontynuację reaktywowanego stosunku pracy”, a nie nawiązanie tego stosunku prawnego na nowo. Stąd też skoro powódka ostatecznie stawiła się do pracy ( Sąd Rejonowy i Sąd Okręgowy w Szczecinie ustaliły, że powódka uchybiła terminowi określonemu w art. 48 § 1 k.p. z przyczyn od niej niezależnych ) to w świetle powyższych wywodów oznacza , że z chwilą gdy stawiła się w pracy tj. 7 sierpnia 2015r. świadczyła pracę na dotychczas zajmowanym stanowisku tj. Sekretarza Gminy B. . Przy czym z pola widzenia Sądu nie uszło to, iż w czasie kiedy powódka procesowała się z pozwanym o przywrócenie do pracy, na tym samym stanowisku zatrudniono również inną osobę tj. S. S.. Tym samym z chwilą stawienia się powódki w pracy w strukturze organizacyjnej pozwanego urzędu funkcjonowały dwie osoby zajmujące takie same stanowiska. Tego natomiast, na co zresztą słusznie wskazuje pozwany, nie przewiduje przepis art. 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o pracownikach samorządowych . W przepisie tym jest bowiem mowa o utworzeniu stanowiska „sekretarza gminy” nie zaś „sekretarzy gminy”. W tym stanie rzeczy nie można podzielić zapatrywań powódki , iż wskazana przyczyna wypowiedzenia była pozorna i nieuzasadniona.

Nadto w ocenie Sądu w realiach przedmiotowej sprawy wskazana przyczyna wypowiedzenia z perspektywy adresata tego oświadczenia, czyli powódki jawi się jako wystarczająco konkretna i zrozumiała. Powódka miała wiedzę o zatrudnieniu S. S.. Wiedziała również , że stanowisko sekretarza może zajmować tylko jedna osoba. W związku z tym tak sformułowana przez pracodawcę przyczyna rozwiązania stosunku pracy nie może być uznana za niekonkretną. To pracownik, a nie Sąd ma rozumieć powód zakończenia stosunku pracy. Dlatego, choć powódce w wypowiedzeniu nie zostały podane konkretne przepisy ustawy o pracownikach samorządowych, przyczyna rozwiązania umowy o pracę, była dla niej jasna i zrozumiała. Zarzut naruszenia art. 30 § 4 k.p. nie mógł więc podlegać uwzględnieniu.

Osobną kwestią jest natomiast wybór powódki jako osoby, z którą dochodzi do rozwiązania stosunku pracy w sytuacji niemożności zapewnienia zatrudnienia wszystkim pracownikom mającym świadczyć pracę na stanowisku sekretarza urzędu gminy . W treści pisma o wypowiedzeniu stosunku pracy nie zostały zawarte jakiekolwiek okoliczności, które pozwalałyby na ustalenie, z jakich przyczyn wypowiedzenie stosunku pracy dotyczy powódki, a nie S. S. .

Strona pozwana już w odpowiedzi na pozew wskazywała – co w zasadzie potwierdził przesłuchany w charakterze strony wójt gminy, iż pozycja jaką zajmuje sekretarz w strukturze organizacyjnej gminy sprawia , że charakter relacji miedzy nim a wójtem jest szczególny. Relacje między wójtem a sekretarzem gminy musza się opierać w dużej mierze na zaufaniu. Nadto sekretarz powinien posiadać określone cechy niezbędne do prawidłowej organizacji pracy urzędu . Jedną z tych cech jest umiejętność współpracy z wójtem oraz rzetelne wykonywanie jego wszystkich poleceń w celu prawidłowego działania całego urzędu . W ocenie pozwanego w przypadku powódki było to zaś utrudnione , z uwagi na zaistniałą sytuację faktyczną , w której powódka toczy trzeci spór sądowy z Urzędem Gminy , a to faktycznie przekłada się na jej relacje w wójtem oraz pracownikami urzędu .

Wskazanie tych przyczyn nastąpiło jednak w trakcie procesu sądowego. Stąd też pracownik, wobec którego pracodawca nie ujawnił kryteriów doboru do zwolnienia, pozbawiony zostaje możliwości oceny trafności dokonanego wyboru w kontekście zasadności wręczonego mu wypowiedzenia, czyli zweryfikowania przyczyny wypowiedzenia, co wymusza na nim wszczęcie sądowej procedury odwoławczej w celu poznania konkretnej i rzeczywistej przyczyny potencjalnie uzasadniającej dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. W takiej zaś sytuacji również postępowanie sądowe toczy się wokół przyczyny wskazanej konkretnie dopiero w postępowaniu sądowym i nieujawnionej wcześniej pracownikowi, co jest niezgodne z regułami rozpoznawania takich spraw. Przyjmuje się bowiem wprawdzie, że w sądowym postępowaniu odwoławczym dopuszczalna jest konkretyzacja wskazanej pracownikowi przyczyny wypowiedzenia, ale dotyczy to jedynie możliwości uzupełnienia opisu wskazanej przyczyny wypowiedzenia w oparciu o okoliczności oczywiście znane zwalnianemu pracownikowi, które występują jako sekwencja powiązanych związkiem przyczynowo-skutkowym zdarzeń objętych wskazaną na piśmie przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę, czego nie można odnieść do przytaczania kryteriów wyboru pracowników do zwolnienia, stanowiących najistotniejszą część przyczyny wypowiedzenia w sytuacji dokonywania redukcji zatrudnienia. Należy bowiem zauważyć, że sąd pracy nie może oceniać zasadności działań organizacyjnych i ekonomicznych (S. S. jest zatrudniony na pół etatu) podejmowanych przez pracodawcę, wobec czego ocena zasadności wypowiedzenia dokonanego z tych przyczyn w stosunku do osób zajmujących te same stanowiska z reguły polega właśnie na kontroli kryteriów doboru pracownika do zwolnienia. Stąd waga tych okoliczności jest tak znacząca dla zasadności wypowiedzenia, że nie można pozbawiać pracownika możliwości zapoznania się z nimi już w momencie wypowiedzenia umowy o pracę, co pozwoli na ich kwestionowanie w chwili złożenia odwołania do sądu, a pracodawcy uniemożliwi ewentualne "dostosowywanie" tych kryteriów do okoliczności danej sprawy.

W przedmiotowej sprawie strona pozwana w treści wypowiedzenia stosunku pracy z powódką podała, że rozwiązanie stosunku pracy następuje na skutek braku możliwości organizacyjnych wykonywania przez powódkę pracy na stanowisku Sekretarza Gminy B. (…) , pracodawca – U. (...) B. nie dysponuje wolnym stanowiskiem Sekretarza Gminy oraz nie ma innych , wolnych stanowisk odpowiadających kwalifikacjom zawodowym powódki. Nie wskazano jednakże jakiegokolwiek kryterium doboru do rozwiązania stosunku pracy właśnie z powódką, pozostawiając przy tym w zatrudnieniu S. S..

W ocenie Sądu brak jakiegokolwiek nawiązania przez pracodawcę do kryteriów wyboru pracownika do rozwiązania z nim stosunku pracy jest brakiem pozwalającym uznać, że wypowiedzenie stosunku pracy z powódką narusza wymagania odnośnie formy wypowiedzenia w zakresie prawidłowego opisania przyczyny wypowiedzenia poprzez nawiązanie do przyjętych kryteriów doboru jednego z dwóch pracowników do zwolnienia .

Z drugiej jednak strony nie zmienia to wyżej wyrażonej oceny co do zasadności rozwiązania z powódką stosunku pracy także w zakresie kryteriów doboru do zwolnienia przedstawionych jednak dopiero w trakcie procesu sądowego. Mimo trafnie kwestionowanych przez powódkę uchybień co do formy wypowiedzenia w zakresie właściwego wskazania przyczyny wypowiedzenia (kryteriów doboru) nadal należy mieć na uwadze, że strona pozwana nie ma obiektywnej możliwości zatrudniania dwóch sekretarzy urzędu gminy. Należy również podzielić zapatrywanie pozwanego, że ewentualne przywrócenie powódki do pracy jest niemożliwie albowiem w takiej sytuacji pozwany nie dysponowałby dla niej odpowiednim zakresem zadań. Te realizuje już S. S. i to w niepełnym wymiarze czasu pracy, co również w sposób oczywisty pozwala gminie na poczynienie oszczędności w ramach funduszu płac. Co więcej - pracownik ten cieszy się pełnym zaufaniem wójta gminy. Okoliczność ta natomiast w świetle poglądów Sądu Najwyższego przywołanych przez pozwanego w odpowiedzi na pozew również nie może być pominięta . Nadto przywrócenie powódki do pracy nie stworzyłoby dodatkowego stanowiska lecz spowodowałoby powrót do stanu poprzedniego, tj. konieczności utrzymywania sztucznego stanu zatrudnienia , który dodatkowo byłby niezgodny z zapisami ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o pracownikach samorządowych, czego Sąd z oczywistych względów nie może zaakceptować . Stąd też sąd uznał , że przywrócenie powódki do pracy jawi się jako niecelowe i na podstawie art. 45 § 2 k.p. , oddalając roszczenie o przywrócenie do pracy, na podstawie art. 47 ¹ k.p. zasądził na jej rzecz odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia .

Zasądzając wspomniane odszkodowanie Sąd doszedł do wniosku , iż roszczenia oparte na treści przepisu art. 47 k.p. i 81 k.p. nie zasługują na uwzględnienie .

Pierwszy z przywołanych przepisów przewiduje bowiem zasądzenie na rzecz pracownika, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy , nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące - nie więcej niż za 1 miesiąc.. Powódka nie została przywrócona do pracy, a co za tym idzie świadczenie opisane treścią przywołanego przepisu jej nie przysługuje .

Analogicznie należało również ocenić żądanie oparte na treści przepisu art. 81 k.p. Jak słusznie zauważył pozwany, przedmiotowe roszczenie wygasło wraz z chwilą przywrócenia powódki do pracy w dniu 7 sierpnia 2015r.. Wbrew twierdzeniom powódki pozwany dopuścił powódkę do pracy wzywając ją pismem z dnia 6 sierpnia do stawienia się w dniu 7 sierpnia 2015r. do zakładu pracy , w celu wykonywania obowiązków pracowniczych . W tym samym dniu powódce zostało skutecznie wręczone wypowiedzenie umowy o pracę , co z kolei powoduje ustanie stosunku pracy pomiędzy pozwanym i powódką wraz z upływem okresu wypowiedzenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w pkt I i II sentencji .

Orzeczenie o kosztach w punkcie III sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści przepisu art. 98 § 1 k.p.c. , zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez sądy pracy. Jeżeli zatem pracodawca przegra sprawę pracowniczą, winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu obejmujących koszty sądowe (o ile były poniesione) oraz koszty zastępstwa procesowego strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika.

W niniejszej sprawie pełnomocnik powódki złożył wniosek o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych . Na koszty, które poniosła powódka składa się wyłącznie wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 180 zł, ustalone na podstawie § 11 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – pkt III sentencji .

W punkcie IV wyroku Sąd, zgodnie z art. 113 ust.1 Ustawy o kosztach sądowych, nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Choszcznie kwotę 644 zł tytułem opłaty od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić. Zgodnie z bowiem z art. 113 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie V na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. , zgodnie z którym Sąd, zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powodowego pracownika.

SSR Tomasz Klimczak