Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział VII Karny

w składzie:

Przewodniczący –SSR Monika Cieszkowska

Protokolant - Magdalena Berdych

przy udziale oskarżyciela -----

po rozpoznaniu dnia 8 lipca 2015r., 9 października 2015 roku, 18 listopada 2015r., 16 grudnia 2015r., 4 marca 2016r.

sprawy z oskarżenia KP- S.-Ś. w S.

przeciwko M. K. (1)

synowi A. i B. z domu M.

urodzonemu w dniu (...) w S.

obwinionemu o to, że:

1.  W dniu 25.06 2014 r około godz. 20:50 w S. przy ul (...) na wysokości banku (...) S.A. na drodze publicznej kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) jadąc ul. (...) podczas wykonywania manewru wyprzedzania kierujących rowerami nie zachował bezpiecznego odstępu tj. 1 metra od wyprzedzanych pojazdów jednośladowych, a następnie po wykonaniu nieprawidłowego manewru wyprzedzania bez uzasadnionej przyczyny gwałtownie zahamował zmuszając kierujących rowerami do gwałtownego hamowania i zatrzymania się. Czynem swoim spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86 § l kw.

2.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu ul. pl. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego

tj. o czyn z art. 92§l kw.

3.  W tym samym miejscu i czasie kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) uderzył o stojący rower, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§l kw

4.  W tym samym miejscu i czasie kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) odjechał z miejsca zdarzenia drogowego

tj. o czyn z art. 97 kw

5.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu ul. (...). S. - (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego

tj. o czyn z art. 92§l kw.

6.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu ul. (...). S. - W. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) wykonując gwałtownie manewr cofania zmusił jadącego rowerem do gwałtownego hamowania i zatrzymania się, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86 § l kw.

7.  W tym samym miejscu i czasie kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) wykonując manewr cofania zmusił kierującą rowerem do zeskoczenia z roweru i odskoczenia na bok, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86 § l kw.

8.  W tym samym miejscu i czasie kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) wykonując manewr cofania przekroczył podwójną ciągłą linię

tj. o czyn z art. 92§l kw.

9.  W tym samym miejscu i czasie na odcinku drogi od skrzyżowania O.. S. - W. do skrzyżowania z ul. (...). S. - (...) jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd

tj. o czyn z art. 97 kw

10.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu ul. (...). S. - (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) jadąc niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd nie zastosował się do sygnałów świetlnych i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego

tj. o czyn z art. 92§l kw

11.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu ul. (...). S. - pl. (...) kierunek do ul. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) ominął stojące pojazdy, a następnie jadąc niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego

tj. o czyn z art. 92§l kw

12.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu pl. (...) Polskiego kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego

tj. o czyn z art. 92§l kw

13.  W dniu 25.06.2014r w S. na skrzyżowaniu ul. (...) - J. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego

tj. o czyn z art. 92§l kw

14.  W dniu 25.06.2014r w S. na ul. (...) - pl. (...)- (...), kierował samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) nie posiadając w ogóle uprawnień do kierowania

tj. o czyn z art. 94§l kw

I.  uznaje obwinionego M. K. (1) za winnego tego, że :

- w dniu 25.06 2014r. około godz. 20:50 w S. na Al. (...) na drodze publicznej kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi podczas wykonywania manewru wyprzedzania kierujących rowerami nie zachował bezpiecznego odstępu, tj. 1 metra od wyprzedzanych pojazdów jednośladowych, a następnie po wykonaniu nieprawidłowego manewru wyprzedzania bez uzasadnionej przyczyny gwałtownie zahamował zmuszając kierujących rowerami do gwałtownego hamowania i zatrzymania się, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to jest popełnienia czynu z art. 86§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw

- w dniu 25.06 2014r. około godz. 20:50 w S. na drodze publicznej na skrzyżowaniu Pl. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, uderzając o stojący obok pojazdu rower i odjeżdżając z miejsca kolizji, to jest popełnienia czynu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 97 kw w zbiegu z art. 94§1 kw

- w dniu 25.06.2014r w S. na drodze publicznej na skrzyżowaniu ul. (...). S. - (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, to jest popełnienia czynu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw

- w dniu 25.06.2014r w S. na drodze publicznej na skrzyżowaniu ul. (...). S. - W. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi wykonując gwałtownie manewr cofania zmusił jadącego rowerem M. G. (1) do gwałtownego hamowania i zatrzymania się, a kierującą rowerem K. K. (1) do zeskoczenia z roweru i odskoczenia celem uniknięcia potrącenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, przy czym wykonując manewr cofania przekroczył linię podwójną ciągłą, to jest popełnienia czynu z art. 86§1 kw w zbiegu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw

- w dniu 25.06.2014r. na drodze publicznej na odcinku drogi od skrzyżowania ul. (...). S. – W. do skrzyżowania ul. (...). S. - (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd i na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zastosował się do sygnałów świetlnych dla kierunku ruchu, z jakiego się poruszał przejeżdżając za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, to jest popełnienia czynu z art. 97 kw w zbiegu z art. 94§1 kw w zbiegu z art. 92§1 kw

- w dniu 25.06.2014r w S. na drodze publicznej na skrzyżowaniu na Pl. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi jadąc od ul. (...) w Al.(...) ominął stojące pojazdy i jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd, a następnie nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i dwukrotnie przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, tj. popełnienia czynu z art. 92§1 kw zbiegu z art. 94§1 kw w zbiegu z art. 97 kw

- w tym samym dniu w S. na skrzyżowaniu ul. (...) - J. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, tj. popełnienia czynu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw

i za wykroczenia te na podstawie art.86§1 kw w związku z art. 9§2 kw wymierza

obwinionemu karę grzywny w wysokości 1500 (tysiąc pięćset) złotych;

II.  na podstawie art. 86§3 kw orzeka wobec obwinionego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 18 (osiemnastu) miesięcy

III.  na podstawie art. 627 kpk w związku z art. 119 kpw, art. 118 § 1 kpw oraz art.3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych, na którą składają się:

⚫

zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 (stu) złotych,

⚫

opłata w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt VII W 965/15

UZASADNIENIE

W dniu 25.06 2014r. około godz. 20:50 w S. na Al. (...) na drodze publicznej M. K. (1) kierował samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), na miejscu pasażera z przodu siedziała jego żona A. K. (1) . W tym samym kierunku przy prawej krawędzi jezdni poruszali się rowerzyści W. N. (1), K. K. (1), M. G. (1) i K. C. (1), który jechał w dalszej odległości od pozostałych rowerzystów . M. K. (1) w tej dacie nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi .

Podczas wykonywania manewru wyprzedzania kierujących rowerami M. K. (1) nie zachował bezpiecznego odstępu, tj. 1 metra od wyprzedzanych pojazdów jednośladowych, przejeżdżając obok nich w odległości do pół metra, a następnie po wykonaniu nieprawidłowego manewru wyprzedzania bez uzasadnionej przyczyny gwałtownie zahamował zmuszając kierujących rowerami do gwałtownego hamowania i zatrzymania się, po czym M. K. gwałtownie ruszył.

Na skrzyżowaniu Pl. (...) z ul. (...) zatrzymał się na prawym pasie ruchu. Dojechała do niego jako pierwsza W. N. (1), zsiadając z roweru , który postawiła z lewej strony obok pojazdu M. K. i zaczęła rozmowę , zwracając kierowcy uwagę na nieprawidłowe zachowanie. M. K. (1) wówczas gwałtownie ruszył, nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla jego ruchu kołowego, uderzając o stojący obok pojazdu rower i odjeżdżając z miejsca kolizji. Po zapaleniu światła zielonego za M. K. jako pierwsi udali się W. N. (1) i K. C. (1), podejrzewając, że kierujący może być pod wpływem alkoholu.

Na skrzyżowaniu ul. (...). S. M. K. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego.

Na skrzyżowaniu ul. (...). S. - W. po dojechaniu do pojazdu K. C. (1) pytał kierującego, czy jest pijany, wówczas M. K. (1) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) wykonał gwałtownie manewr cofania i zmusił jadącego rowerem M. G. (1) do gwałtownego hamowania oraz zatrzymania się, a kierującą rowerem K. K. (1) do zeskoczenia z roweru, na skutek czego rower się przewrócił i odskoczenia celem uniknięcia potrącenia, przy czym wykonując manewr cofania przekroczył linię podwójną ciągłą.

Na odcinku drogi od skrzyżowania ul. (...). S. – W. do skrzyżowania ul. (...). S. M. K. jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd i na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zastosował się do sygnałów świetlnych dla kierunku ruchu, jakim się poruszał przejeżdżając za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego. Najbliżej skrzyżowania z ul. (...) była wówczas K. K. (1).

Na skrzyżowaniu na Pl. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) M. K. (1) jadąc od ul. (...) w Al.(...) ominął stojące pojazdy i jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd, a następnie nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i dwukrotnie przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego. Kiedy oddalał się ul.(...) w kierunku Placu (...), jadący za nim, stracił go z oczu. Zdążył jednak uprzednio zrobić zdjęcie tablicy rejestracyjnej pojazdu M. K., a W. N. (1) powiadomiła policję.

Dowód: - częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 90-91

- częściowo zeznania A. K. (1) k. 106-107

- zeznania W. N. (1) k. 6-7, k.20-21 w związku z k. 92, k. 92- 93 , K. K. (1) k. 10-11 w związku z k. 93, k. 93-94, M. G. (1) k. 14-15 w związku z k. 94, k. 94, K. C. (1) k. 17-18 w związku z k. 95, k.95

- protokół okazania k. 23-24, k.25-26

- szkic K. K. k. 13, K. C. k. 19

- tablica poglądowa k. 22

- dane ze Starostwa Powiatowego w P. k. 50, 103

M. K. (1) ma 41 lat, jest żonaty, ma jedno dziecko na utrzymaniu. Z wykształcenia jest technikiem mechanikiem, nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu żony. Obwiniony był uprzednio karany w postępowaniu mandatowym za wykroczenia drogowe, nie był leczony psychiatrycznie, ani odwykowo. Był też karany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum z dnia 10.07.2014r. za czyn z art. 178a§4 kk sygn.. akt V K 1501/12, co do którego wniesiono kasację na korzyść obwinionego.

Dowód: - wyjaśnienia obwinionego k.89-90 ;

- informacja o wpisach w ewidencji kierowców k. 8, 76, 115-116

- karta karna k. 48, 120

- odpis wyroku k. 108-112

- informacja z ZUS k. 71

M. K. (1) podczas czynności wyjaśniających nie został przesłuchany. Na rozprawie obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, wyjaśniał, że obok rowerzystów przejechał prawidłowo, później hamował z powodu pojazdu zajmującego pas ruchu i jadącego obok lewym pasem innego pojazdu. Dojechanie rowerzystów i ich zachowanie miało zdenerwować obwinionego, który ruszył po zapaleniu się zielonego światła, a po dojechaniu do kolejnych świateł na ul. (...) mieli dojechać do niego rowerzyści i obrzucać go wyzwiskami. Obwiniony twierdził, że cofał i dalej przejeżdżał na zielonym świetle. Potwierdził, że manewr zawracania wykonał na linii podwójnej ciągłej. Potwierdził też , że nie miał uprawnień do kierowania pojazdami, a tego dnia odwoził żonę, która źle się czuła.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego jedynie w wąskim zakresie, tj. w części dotyczącej faktów o charakterze bezspornym - co do tego , że kierował pojazdem w czasie i miejscu zdarzeń, przewoził pasażerkę, nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi i wykonał manewr zawracania przekraczając linię podwójną ciągłą, albowiem w tym zakresie są one logiczne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Co do braku zawinienia obwinionego , prawidłowości kierowania przez niego pojazdem Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, albowiem są one nielogiczne , częściowo wewnętrznie sprzeczne oraz sprzeczne z pozostałymi dowodami, nie uwzględniają także obowiązków ciążących na kierującym, jakie wynikają z Prawa o ruchu drogowym. Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, a mimo to potwierdził, że kierował pojazdem nie mając uprawnień, potwierdził też przekroczenie linii podwójnej ciągłej w czasie manewru zawracania, co czyni jego wyjaśnienia wewnętrznie sprzecznymi. Zachowanie rowerzystów miało być według niego naganne, jednak obwiniony w swoich wyjaśnieniach nie przedstawił żadnych faktów, które miałyby uzasadniać i tłumaczyć ucieczkę, jaką podjął obwiniony. Podkreślić należy, że to W. N. (1) niezwłocznie, tego samego dnia zawiadomiła o zdarzeniach z udziałem obwinionego policję, a obwiniony mimo rzekomego poczucia zagrożenia nie podjął żadnych kroków, nie uczyniła też tego towarzysząca mu żona, która bez przeszkód mogła telefonicznie poinformować policję o stwarzaniu zagrożenia bezpieczeństwa przez kierujących rowerami nawet w trakcie zdarzenia, jeśli taki fakt miałby miejsce. Z powyższych względów Sąd ocenia wyjaśnienia obwinionego jako tendencyjne, zmierzające wyłącznie do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu czyny.

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania A. K. (1) , dając im wiarę co do poruszania się pojazdem z obwinionym, albowiem w tej części korespondują one z wyjaśnieniami obwinionego i zeznaniami świadków. Nie zasługują jednak na wiarę twierdzenia i oceny świadka co do prawidłowości zachowania obwinionego. Przede wszystkim należy wskazać, że świadek znacząco myliła istotne szczegóły, podając , że był to dzień, ruch był spory, a kierowców nie można uczyć w trakcie jazdy w szczycie, gdzie odbywa się ruch. Tymczasem zdarzenia miały miejsce około godziny 20.50 , kiedy natężenia ruchu żadną miarą nie można przyrównać do ruchu w szczycie. Na tendencyjność zeznań świadka i chęć uchronienia obwinionego od ponoszenia odpowiedzialności karnej wprost wskazują twierdzenia A. K. (1) o rzekomym uzgadnianiu zeznań przez pozostałych świadków na terenie sądu i zwracaniu im uwagi przez pełnomocnika z innej sprawy, czemu wprost przeczą relacje W. N. (1), K. K. (1), M. G. (1) i K. C. (1). A. K. wskazywała na wzburzenie rowerzystów, ich upór w poruszaniu się za obwinionym, ale według jej relacji miało to być spowodowane w pełni prawidłowym prowadzeniem pojazdu przez jej męża, choć „przyhamowanie” mogło zdenerwować rowerzystów. Infantylne i wprost wskazujące na chęć chronienia obwinionego są twierdzenia świadka co do posiadania przez obwinionego uprawnień do kierowania pojazdami. Eksponowanie bólu świadka w dniu zdarzenia i chęci ochrony samochodu w żaden sposób nie tłumaczy naganności zachowania obwinionego, skoro można było skorzystać z taksówki, a o przetransportowanie własnego pojazdu poprosić inną osobę. Wobec powyższego Sąd ocenia zeznania A. K. (1) co do opisu przebiegu wydarzeń jako niewiarygodne.

Przy ocenie zeznań świadków W. N. (1), K. K. (1), M. G. (1) i K. C. (1) Sąd miał na uwadze fakt, że tok ich relacji jednoznacznie wskazywał, iż nie miało miejsca uzgadnianie wersji wydarzeń. W toku postępowania wyjaśniającego M. G. i K. K. rozbieżnie podawali, w jakiej kolejności poruszali się rowerzyści, zaś dalsza relacja M. G. wskazuje, że z uwagi na dynamikę wydarzeń nie zarejestrował on wszystkich szczegółów , podając, że K. K. jechała na końcu, a W. N. (1) siedziała na rowerze, kiedy pojazd obwinionego w rower uderzył. Z zeznań K. C. (1) wynikało jednoznacznie, że to on był ostatni, ponieważ został w tyle i dojechał do pozostałych po zejściu z roweru przez W. N. . Nie są to rozbieżności tego rodzaju, by mogły wpływać ujemnie na ocenę wiarygodności świadków, ale ich występowanie wprost wskazuje, że niczego świadkowie ze sobą nie uzgadniali i nie dążyli do bezpodstawnego obciążania obwinionego. Podkreślić należy, że K. K. już w czasie dojechania do obwinionego na ul. (...) zamierzała zawiadomić policję, co uniemożliwiło jej zachowanie obwinionego, a ucieczka M. K. , w tym pod prąd i zawracanie na linii podwójnej ciągłej , miały miejsce po pytaniu K. C., czy obwiniony jest trzeźwy.

Przy ocenie zeznań W. N. (1), K. K. (1), M. G. (1) i K. C. (1) należało mieć na uwadze, że nie obserwowali oni wszyscy w całości tych samych fragmentów zachowania obwinionego, gdyż jedni poruszali się szybciej, inni wolniej, a za obwinionym w końcowej fazie udał się K. C.. Zatrzymanie i zejście z roweru przez W. N. było spowodowane nie tylko niezachowaniem przez obwinionego wymaganego odstępu przy wyprzedzaniu rowerzystów, ale jego gwałtownym hamowaniem przed nimi po wyprzedzeniu. Szczegółowo świadek umotywowała swoje zachowanie, a wymiana zdań między kierującymi w razie zaistnienia zdarzenia drogowego nie jest niczym wyjątkowym. Zachowanie rowerzystów nie było podyktowane chęcią rewanżu, a zaniepokojeniem wywołanym działaniami obwinionego , rodzącymi podejrzenie , że może kierować w stanie po spożyciu alkoholu. Tak więc u podłoża ich zachowania nie leżała agresja, jak usiłowała to wykazać A. K. (1), a wręcz dążenie do ochrony innych uczestników ruchu i zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zeznania wskazanych świadków Sąd ocenia jako wiarygodne z uwagi na ich szczegółowość, konsekwencję , wzajemne uzupełnianie się i pokrywanie co do przebiegu wydarzeń, a także bezstronność, na którą wprost wskazuje sprostowanie przez W. N. podanych początkowo danych o uszkodzeniu jej roweru, co uczyniła w zeznaniach na k.21 akt. O ile nie budzi wątpliwości, iż dokładna ocena odległości między pojazdem obwinionego a rowerzystami jest obarczona błędem, to jednak rząd wielkości , o jakim mowa , nie jest tak znaczny, by ten margines błędu był duży. Świadkowie wskazywali, że wyprzedzanie miało miejsce bardzo blisko, w odległości około pół metra. Różnica między 1 metrem a 0,5 metra jest na tyle istotna, że nie ma mowy o pomyłce w takim zakresie.

Pozostałym powołanym na wstępie dowodom o charakterze dokumentarnym Sąd dał wiarę w całości, albowiem w większości zostały sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w przepisanej ku temu formie, są jasne i pełne, nadto żadna ze stron nie kwestionowała ich treści, zaś co do szkiców zostały one potwierdzone zeznaniami osób je sporządzających .

W niniejszej sprawie brak okoliczności, które uzasadniałyby wyłączenie winy obwinionego lub bezprawności jego zachowania.

Wobec powyższego Sąd ustalił, że obwiniony M. K. (1) w dniu 25.06 2014r. około godz. 20:50 w S. na Al. (...) na drodze publicznej kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi podczas wykonywania manewru wyprzedzania kierujących rowerami nie zachował bezpiecznego odstępu, tj. 1 metra od wyprzedzanych pojazdów jednośladowych, a następnie po wykonaniu nieprawidłowego manewru wyprzedzania bez uzasadnionej przyczyny gwałtownie zahamował zmuszając kierujących rowerami do gwałtownego hamowania i zatrzymania się, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to jest popełnienia czynu z art. 86§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw , a ponadto w tym samym czasie na drodze publicznej na skrzyżowaniu Pl. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, uderzając o stojący obok pojazdu rower i odjeżdżając z miejsca kolizji, to jest popełnienia czynu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 97 kw w zbiegu z art. 94§1 kw, ponadto na skrzyżowaniu ul. (...). S. - (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, to jest popełnienia czynu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw , a także tego samego dnia na drodze publicznej na skrzyżowaniu ul. (...). S. - W. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi wykonując gwałtownie manewr cofania zmusił jadącego rowerem M. G. (1) do gwałtownego hamowania i zatrzymania się, a kierującą rowerem K. K. (1) do zeskoczenia z roweru i odskoczenia celem uniknięcia potrącenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, przy czym wykonując manewr cofania przekroczył linię podwójną ciągłą, to jest popełnienia czynu z art. 86§1 kw w zbiegu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw oraz w dniu 25.06.2014r. na drodze publicznej na odcinku drogi od skrzyżowania ul. (...). S. – W. do skrzyżowania ul. (...). S. - (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd i na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zastosował się do sygnałów świetlnych dla kierunku ruchu, z jakiego się poruszał przejeżdżając za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, to jest popełnienia czynu z art. 97 kw w zbiegu z art. 94§1 kw w zbiegu z art. 92§1 kw, a także na drodze publicznej na skrzyżowaniu na Pl. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi jadąc od ul. (...) w Al.(...) ominął stojące pojazdy i jechał niezgodnie z kierunkiem ruchu pod prąd, a następnie nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i dwukrotnie przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, tj. popełnienia czynu z art. 92§1 kw zbiegu z art. 94§1 kw w zbiegu z art. 97 kw oraz w tym samym dniu w S. na skrzyżowaniu ul. (...) - J. kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i przejechał za sygnalizator podczas trwania fazy światła czerwonego dla ruchu kołowego, tj. popełnienia czynu z art. 92§1 kw w zbiegu z art. 94§1 kw .

Zgodnie z art. 86 § 1 kw, kto na drodze publicznej, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, podlega karze grzywny. Obwiniony poprzez wyprzedzanie rowerzystów z odstępem nie przekraczającym pół metra, a następnie gwałtowne hamowanie bez uzasadnionej przyczyny, nie zachował należytej ostrożności wymaganej od kierującego, czym naruszył obowiązek z art. 3 ust.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, nakazujący uczestnikowi ruchu zachowanie ostrożności albo gdy ustawa tego wymaga- szczególnej ostrożności, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę, przy czym przez działanie rozumie się również zaniechanie. Obwiniony naruszył też art. 24 ust.2 Prawa o ruchu drogowym, zgodnie z którym w razie wyprzedzania roweru odstęp od wyprzedzanego pojazdu nie może być mniejszy niż 1 metr. Przy czynie związanym z cofaniem obwiniony naruszył art. 23 ust.1 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym, w myśl którego przy cofaniu kierujący pojazdem jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym lub jego utrudnienia i upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda.

Konstrukcja omawianego przepisu art. 86§1 kw wskazuje, iż samo niezachowanie należytej ostrożności nie jest jeszcze wykroczeniem z art. 86 kw, bowiem musi ono skutkować zagrożeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego. Chodzi o takie zakłócenie ruchu, które grozi np. zderzeniem pojazdów albo wymaga podjęcia manewrów obronnych przez innego uczestnika ruchu. Zagrożenie, o którym mowa w przepisie art. 86 § 1 kw, musi być realne i konkretne, a zatem musi o nim świadczyć jakieś zdarzenie. W ocenie Sądu zagrożenie, o którym mowa w przepisie art. 86 § 1 kw, w niniejszej sprawie realnie istniało, albowiem na skutek zachowania obwinionego doszło do zmuszenia kierujących rowerami do gwałtownego hamowania, a także zeskoczenia z roweru i odskoczenia celem uniknięcia potrącenia .

Sąd zmienił opisy czynów zarzucanych obwinionemu i ich kwalifikację prawną, albowiem część zachowań zakwalifikowanych przez oskarżcyiela jako odrębne czyny stanowiła jedno wykroczenie, co do którego zachodził zbieg przepisów, ponadto należało uwzględnić, iż wszystkie czyny obwinionego zostały popełnione w czasie, gdy kierował on pojazdem mechanicznym nie posiadając uprawnień do kierowania, czyli w zbiegu z art. 94§1 kw . Tak więc należało przypisać obwinionemu także popełnienie czynów polegających na nie stosowaniu się do sygnału świetlnego z art. 92§1 kw, wykroczenie przeciwko innym przypisom ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym przez uczestnika ruchu, kwalifikowanego z art. 97 kw . Znamiona wymienionych wykroczeń zostały przez obwinionego wyczerpane z winy umyślnej.

Czyny obwinionego miały miejsce na drodze publicznej, gdyż wszystkie opisane na wstępie ulice zostały zaliczone do kategorii dróg, które w myśl art.2 ust.1 ustawy z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych należą do kategorii dróg publicznych.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił stopień winy i społecznej szkodliwości czynu obwinionego, który jest wysoki, a także cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Sąd wziął pod uwagę rangę naruszonych zasad i przepisów prawa, ich wielość, czas i miejsce zdarzeń, rozmiar stworzonego zagrożenia dla bezpieczeństwa nie tylko rowerzystów, ale i innych uczestników ruchu, a także sytuację rodzinną i majątkową obwinionego. Za okoliczność obciążającą Sąd przyjął uprzednią wielokrotną karalność obwinionego za wykroczenia podobne . Za wysoce naganne należało uznać popełnienie tak licznych wykroczeń w dacie, w której trwało postępowanie karne przeciwko obwinionemu o czyn z art. 178a§4 kk, w którym wyrok skazujący zapadł w dniu 10 lipca 2014r. ( sygn. akt V K 1501/12 ). Wniesienie kasacji związane z zatarciem skazania wcześniejszego wyroku nie wpływu na ocenę, iż toczące się postępowanie karne, w którym przedstawiono obwinionemu poważny zarzut nie powstrzymało go od dalszego naruszania prawa. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze również nagminność wykroczeń w ruchu drogowym na terenie miasta S.. Mając na uwadze przedstawione przesłanki za adekwatną Sąd uznał karę grzywny w wysokości 1500 złotych.

Konsekwencją przypisania obwinionemu czynów z art. 86 § 1 kw było orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na podstawie art. 86§3 kw . Ustalając okres trwania tego zakazu, Sąd uwzględnił wskazywany powyżej rozmiar stworzonego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla wielu osób, wielość czynów, popełnienie przez obwinionego wielu innych wykroczeń w ruchu drogowym tak przed , jak i tych objętych niniejszym postępowaniem , a nade wszystko nieskuteczność dotychczas stosowanych środków w zakresie zapobieżenia popełnieniu kolejnych czynów zabronionych. Niezależnie od toku postępowania w sprawie V K 1501/12 na konieczność orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wobec obwinionego miały wpływ wykroczenia popełnione w dniach 12.10.2014r. i 1.08.2015r. ( vide k. 115), wskazujące na uporczywość działania obwinionego, który nadal lekceważy fakt, iż nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Brak takiej kwalifikacji w postępowaniu mandatowym wynikać może wyłącznie z nieprawidłowego funkcjonowania systemu z danymi kierujących, bądź braku dostępu do systemu na miejscu interwencji. Osoba tak dalece ignorująca przepisy i zasady ruchu drogowego musi być wyeliminowana z grona uczestników ruchu drogowego na okres wystarczająco długi dla zagwarantowania osiągnięcia efektu wychowawczego i zapobiegawczego. Okoliczności te przemawiały w ocenie Sądu za orzeczeniem wobec M. K. zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w wymiarze roku i 6 miesięcy. Wyeliminowanie obwinionego na ten okres z ruchu drogowego jest nieodzowne dla zapewnienia bezpieczeństwa innym uczestnikom drogi, a przede wszystkim dla wykształcenia w obwinionym właściwych postaw i odpowiedzialności za własne czyny. Rozstrzygnięcie takie nie może być uznane za zbyt surowe, skoro art.86§3 kw stanowi, iż w razie popełnienia wykroczenia określonego w art.86§1 kw orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów, który zgodnie z treścią art.29§1 kw wymierzany jest na okres od 6 miesięcy do 3 lat. Popełnienie wszystkich zarzuconych obwinionemu czynów w czasie, gdy nie posiadał on uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi powoduje brak przesłanek pozwalających na orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na krótszy okres, niż wskazany w punkcie II części dyspozytywnej wyroku.

Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara w pełni osiągnie swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego, uwzględnia też potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Kierując się ogólną zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, w oparciu o przepisy powołane w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty sądowe.