Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 maja 2014 roku odmówił J. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS
z dnia 2 lipca 2014 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania jej renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 102-102 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 25 lipca 2014 roku J. P. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej uchylenie lub zmianę i przyznanie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołująca podniosła, ze przez ponad 27 lat była uznawana za osobę niezdolną do pracy i pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy, natomiast stan jej zdrowia, nie uległ poprawie. J. P. wskazała również, że po 27 latach pobierania renty, powrót na rynek pracy byłby niemożliwy.

/odwołanie – k. 2-3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 1 września 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame z powołanymi
w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 4/

Na rozprawie w dniu 15 lutego 2016 roku wnioskodawczyni oświadczyła, że popiera odwołanie.

/stanowisko wnioskodawczyni: 00:11:21 – płyta CD k. 45/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni J. P. urodziła się w dniu (...), ma wykształcenie podstawowe z wyuczonym zawodem cukiernika. Wnioskodawczyni była zatrudniona w okresach od dnia 18 maja 1978 roku do dnia 27 czerwca 1982 roku oraz od dnia 28 maja 1984 roku do dnia 20 września 1986 roku na stanowisku nawijaczki uzwojeń, natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 1996 roku do dnia 31 maja 1996 roku była zatrudniona jako pakowaczka.

/okoliczności bezsporne, nadto: kwestionariusz – k. 3 i świadectwa pracy – k. 4, k. 5, k. 40 plik I akt ZUS, wywiad zawodowy - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

J. P. od dnia 21 września 1986 roku pobierała rentę inwalidzką trzeciej grupy, od dnia 1 maja 1997 roku rentę inwalidzką pierwszej grupy, od dnia 1 sierpnia 1998 roku rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, natomiast od dnia 1 lipca 2000 roku do dnia
30 czerwca 2014 roku rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczność bezsporna, nadto: decyzje – k. 15, k. 41, k. 49, k. 50, k. 71 i kolejne plik I akt ZUS/

W dniu 19 maja 2014 roku wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek z dn. 19.05.2014 r. - dokumentacja lekarska ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni
i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej rozpoznał u niej podysplastyczne zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu biodrowego leczone endoprotezoplastyką, początkowe zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu biodrowego bez istotnej jego dysfunkcji oraz zespół bólowy kręgosłupa. U badanej stwierdzono naruszenia sprawności narządu ruchu, uznając, że wskazuje na to badanie przedmiotowe ubezpieczonej oraz dokumentacja medyczna znajdująca się w aktach sprawy. Lekarz Orzecznik ZUS wskazał, że stwierdzone dysfunkcje naruszają sprawność organizmu w stopniu niewielkim, mają charakter przewlekły, natomiast do istniejących ubytków funkcjonalnych, stwierdzanych badaniem przedmiotowym w okresie wieloletniego przebiegu, ubezpieczona zaadoptowała się, porusza się sprawnie, bez konieczności zaopatrzenia ortopedycznego. W ocenie Lekarza Orzecznika ZUS naruszona sprawność organizmu nie powoduje w stopniu znacznym utraty zdolności do pracy, brak jest zatem podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 4 czerwca 2014 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dn. 04.06.2014 r. – dokumentacja lekarska ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 04.06.2014 r.- k.3 - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Wnioskodawczyni w dniu 12 czerwca 2014 roku wniosła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, podnosząc, iż codzienne funkcjonowanie umożliwiają jej jedynie silne leki przeciwbólowe, które zażywa codziennie. Ponadto wskazała, iż przez prawie 28 lat była uznawana za osobę niezdolna do pracy, a obecnie stan jej zdrowia nie uległ poprawie.

/sprzeciw – k. 4-4 odwrót dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni oraz dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u wnioskodawczyni brak dysfunkcji narządu ruchu po przebytej endoprotezoplastyce stawu biodrowego lewego przed 17 laty z powodu wrodzonej dysplazji stawu biodrowego lewego oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa L-S. W badaniu internistycznym badana była wydolna krążeniowo i oddechowo, z nieco podwyższonym RR, nie leczonym do tej pory. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono u ubezpieczonej patologicznych objawów. W badaniu narządu ruchu stwierdzono sprawny chód, ograniczenie rotacji zewnętrznej w stawie biodrowym lewym z pełną adaptacją narządu ruchu po leczeniu operacyjnym przed 17 laty wrodzonej dysplazji stawu biodrowego lewego, zaników mięśniowych nie stwierdzono. Uznano, że ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa. Po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej i po zbadaniu ubezpieczonej zdaniem Komisji Lekarskiej ZUS brak jest podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy u badanej z pierwszy poziomem kwalifikacji zawodowych. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 2 lipca 2014 roku uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dn. 2.07.2014 r. - dokumentacja lekarska ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS z dn. 2.07.2014 r. – k. 17-18 dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 2 lipca 2014 roku organ rentowy decyzją z dnia 9 lipca 2014 roku odmówił J. P. prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 102-102 odwrót plik I akt ZUS/

W badaniu sądowo-neurologicznym rozpoznano u wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatiami L4/L5/S1 z okresowym zespołem bólowym, obecnie bez objawów powikłań korzeniowych. Badaniem neurologicznym stwierdzono nieobecne objawy korzeniowe i oponowe, nerwy czaszkowe bez zmian, w zakresie kończyn górnych i dolnych odruchy głębokie średnio-żywe, bez wyraźnej asymetrii objawów patologicznych i zaburzeń czucia. Próby koordynacyjne wykonywane były dość sprawnie.
W przeprowadzonym badaniu neurologicznym nie stwierdzono u badanej objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności mogących w istotnym stopniu ograniczać z przyczyn neurologicznych sprawność ruchową w postaci bólowych objawów powikłań korzeniowych zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowego. Wskazano, że brak jest danych o ewentualnym leczeniu w/w objawów po dacie złożenia wniosku i po dacie wydania decyzji przez Komisję Lekarską ZUS. Z punktu widzenia neurologa brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności badanej do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. Z. – k. 9-10 odwrót /

W badaniu ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawczyni stan po alloplastyce całkowitej stawu biodrowego lewego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej na tle wrodzonego zwichnięcia biodra ze znacznym ograniczeniem ruchomości protezy biodra, chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego prawego w przebiegu dysplazji z postępującym ograniczeniem jego ruchomości, chorobę zwyrodnieniowa kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną z przewlekłym zespołem bólowym szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym, zmiany zwyrodnieniowe stawów krzyżowo – biodrowych oraz osteopenię. Ubytki ruchomości stawów biodrowych we wszystkich zakresach, szczególnie w zakresie zgięcia po stronie lewej zaledwie do 80° są kompensowane czynnością kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych z następowymi i postępującymi zmianami zwyrodnieniowymi i z przewlekłym zespołem bólowym bioder i krzyża. Rozpoznane nakładające się schorzenia bioder i kręgosłupa pogarszają mobilność badanej, w ciągu 28 lat ulegały progresji, nie rokują poprawy
i powodują, że stopień naruszenia czynności narządu ruchu daje podstawę do orzekania o dalszej częściowej niezdolności na okres trzech. Fakt, że badana może poruszać się samodzielnie czy usiąść nie stanowi o pełnej wydolności narządu ruchu i o zdolności do pracy. Stwierdzone u niej schorzenia postępują, co znajduje potwierdzenie w badaniu klinicznym. Pomiary zakresu ruchomości stawów, długości, czy obwodów kończyn dokonywane są precyzyjnie przy pomocy kątomierza i centymetra - zgodnie z metodyką badania ortopedycznego. W badaniu sprawdza się i opisuje ruchomość czynną, ewentualnie bierną, a nie prezentowaną przez badanego. Rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenie stawów krzyżowo-biodrowych nie zostało odnotowane przez lekarzy orzeczników organu rentowego. Badana nie przyjmuje swobodnie postawy siedzącej, ale kompensuje ją nadmierną czynnością kręgosłupa L-S i stawów krzyżowo-biodrowych. Odmienny wynik badania neurologicznego jest prawidłowy, albowiem u badanej nie występuje trwałe uszkodzenie układu nerwowego. Ocena zdolności do pracy badanej wymaga badania ortopedycznego. Z ortopedyczno punktu widzenia wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy zarobkowej w okresie od dnia 1 lipca 2014 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu (...) – k. 14-17, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego specjalisty z zakresu (...) – k. 34, ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego specjalisty z zakresu (...): 00:00:56 – płyta CD k. 45/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu neurologii i ortopedii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych
o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni,
w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie skarżącej.
W ocenie Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli określili schorzenia występujące u badanej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni. Pod względem ortopedycznym wnioskodawczyni została uznana za okresowo częściowo niezdolną do pracy od dnia 1 lipca 2014 roku (tj. od ustania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy) do dnia
30 czerwca 2017 roku.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu
z opinii innego biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii tego specjalisty,
a kwestia zdolności do pracy odwołującej została dostatecznie wyjaśniona. Biegły sądowy ortopeda rehabilitant w wydanych w sprawie pisemnej i ustnej opinii uzupełniającej szczegółowo odniósł się do pytań i zarzutów zgłaszanych przez organ rentowy. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii specjalisty neurologa, a kwestia zdolności do pracy odwołującej została dostatecznie wyjaśniona.

Należy dodać, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów,
a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku Nr 748) renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13
ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu ortopedii, Sąd ustalił, iż w odniesieniu do odwołującej się zostały spełnione warunki do nabycia prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Biegły jednoznacznie orzekł, iż rozpoznane u niej schorzenia ortopedyczne skutkują częściową niezdolnością wnioskodawczyni do pracy. Niezdolność ta, według oceny biegłego, ma charakter okresowy i trwać będzie do 30 czerwca 2017 roku.

Jak wynika z opinii biegłego specjalisty z zakresu neurologii rozpoznano
u wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatiami L4/L5/S1 z okresowym zespołem bólowym, obecnie bez objawów powikłań korzeniowych. W przeprowadzonym badaniu neurologicznym nie stwierdzono u badanej objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności mogących w istotnym stopniu ograniczać z przyczyn neurologicznych sprawność ruchową w postaci bólowych objawów powikłań korzeniowych zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowego. Brak jest danych o ewentualnym leczeniu w/w objawów po dacie złożenia wniosku i po dacie wydania decyzji przez Komisję Lekarską ZUS. Z neurologicznego punktu widzenia uznaje się wnioskodawczynię za zdolną do wykonywania pracy zarobkowej.

Natomiast z opinii biegłego specjalisty ortopedy-rehabilitanta wynika, iż rozpoznano
u skarżącej stan po alloplastyce całkowitej stawu biodrowego lewego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej na tle wrodzonego zwichnięcia biodra ze znacznym ograniczeniem ruchomości protezy biodra, chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego prawego w przebiegu dysplazji z postępującym ograniczeniem jego ruchomości, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną z przewlekłym zespołem bólowym szyjnym
i lędźwiowo-krzyżowym, zmiany zwyrodnieniowe stawów krzyżowo – biodrowych oraz osteopenię. Ubytki ruchomości stawów biodrowych we wszystkich zakresach, szczególnie
w zakresie zgięcia po stronie lewej zaledwie do 80° są kompensowane czynnością kręgosłupa
i stawów krzyżowo-biodrowych z następowymi i postępującymi zmianami zwyrodnieniowymi i z przewlekłym zespołem bólowym bioder i krzyża. Rozpoznane nakładające się schorzenia bioder i kręgosłupa pogarszają mobilność badanej, w ciągu 28 lat ulegały progresji, nie rokują poprawy i powodują, że stopień naruszenia czynności narządu ruchu daje podstawę do orzekania o dalszej częściowej niezdolności na okres trzech. Z ortopedycznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy zarobkowej w okresie od dnia 1 lipca 2014 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego, jak
i wnioskodawczyni.

Zastrzeżenia do opinii biegłego ortopedy zgłosił organ rentowy podnosząc,
że bezsprzecznie wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną od dzieciństwa z powodu wrodzonej dysplazji biodra lewego i z powodu tej wady była w dzieciństwie leczona operacją korygującą biodra, a w 1997 roku endoprotezoplastyką całkowitą. Oczywiste jest,
że wnioskodawczyni wykazuje z tego powodu ograniczenie sprawności układu ruchu w części na pewno nabyte w dzieciństwie i niejako „wniesione” do ubezpieczenia, jednakże w ocenie organu rentowego wątpliwości budzi stopień tej dysfunkcji zwłaszcza w aspekcie możliwości podejmowania pracy zarobkowej. Z racji samego rozpoznania schorzenia ubezpieczona nie jest i nigdy nie była zdolna do pracy wymagającej znacznego wysiłku fizycznego, podnoszenia
i przenoszenia ciężarów, czy dłuższego stania. Jednak zdaniem Zakładu obecna sprawność lokomocyjna skarżącej jest co najmniej poprawna. Chód ubezpieczonej jest samodzielny, wydolny, nie używa ona pomocy ortopedycznych. Zdaniem organu rentowego wątpliwości pojawiają się przy ocenie ograniczeń ruchowych prezentowanych przez ubezpieczoną
w trakcie badań, albowiem analiza opisów przedstawionych przez lekarzy orzeczników ZUS
i biegłego sądowego wykazują znaczne rozbieżności. W ocenie lekarza orzecznika i członków komisji lekarskiej ZUS wnioskodawczyni ma zachowaną ruchomość stawów biodrowych
w znacznie większym stopniu niż udokumentował to biegły ortopeda, pozwalającą choćby na przyjmowanie swobodnie postawy siedzącej. Zdaniem biegłego ortopedy ograniczenie ruchomości biodra lewego jest takie, że do wykonywania wielu czynności konieczne jest kompensowanie czynnością kręgosłupa, co dodatkowo pogarsza jego sprawność. Tymczasem biegły sądowy neurolog powołany w tej sprawie nie stwierdził u wnioskodawczyni (pomimo istnienia zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa) upośledzenia sprawności
w tym zakresie. Podniesiono, że biegły ortopeda oceniał sprawność badanej w podobnym zakresie, jak biegły ortopeda, a jednak jego konkluzja była odmienna. Reasumując organ rentowy podniósł, że odmienność w ocenie orzeczniczej występuje pomiędzy biegłym ortopedą, a lekarzami orzecznikami ZUS, a także pomiędzy oceną biegłego neurologa i wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy celem rozstrzygnięcia sprzeczności w ocenie.

W ocenie Sądu zarzuty te zostały w sposób dostateczny wyjaśnione w pisemnej i ustnej uzupełniającej opinii biegłego lekarza ortopedy - rehabilitanta, który odniósł się do zarzutów zgłaszanych przez organ rentowy.

Biegły ortopeda – rehabilitant wyjaśnił, iż fakt, że badana może poruszać się samodzielnie, czy usiąść nie stanowi o pełnej wydolności narządu ruchu i o zdolności do pracy. Stwierdzone u J. P. schorzenia postępują, co potwierdza badanie kliniczne. Biegły podniósł, iż obowiązuje go bezwzględne zachowanie obiektywizmu. Z tego powodu pomiary zakresu ruchomości stawów, długości, czy obwody kończyn dokonywane są przez niego precyzyjnie przy pomocy kątomierza i centymetra - zgodnie z metodyką badania ortopedycznego. Biegły bada i opisuje zatem ruchomość czynną, ewentualnie bierną, a nie prezentowaną przez badanego. Biegły stwierdził, iż w jego ocenie pomiary odnotowane przez lekarzy orzeczników ZUS wydają się być stronnicze, a schorzenie stawów krzyżowo-biodrowych nie zostało w ogóle odnotowane, albowiem Komisja Lekarska ZUS nie odniosła się do tych okoliczności i nie odnotowała dokładnie zmian ruchomości stawów. Biegły wyjaśnił, iż badana nie przyjmuje swobodnie postawy siedzącej, ale kompensuje ją nadmierną czynnością kręgosłupa LS oraz stawów krzyżowo-biodrowych i mechanizm ten został wyjaśniony szczegółowo w uzasadnieniu opinii podstawowej. Odnosząc się zaś do zarzutu odmiennej oceny stopnia sprawności wnioskodawczyni, dokonanej przez biegłego neurologa biegły wskazał, iż opinia ta jest prawidłowa i wynika z niej, iż biegły nie stwierdził - zgodnie z prawdą - trwałego uszkodzenia układu nerwowego u badanej. Jednakże ocena stanu zdrowia w przypadku wnioskodawczyni leży w kompetencji biegłego ortopedy. Biegły ortopeda – rehabilitant podtrzymał swoją opinię.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu neurologii i ortopedii uznając,
że są one pełne, jasne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Organ rentowy, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Spełnienie pozostałych warunków nabycia prawa do renty nie było przedmiotem sporu pomiędzy stronami.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawczyni złożyła wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w dniu 19 maja 2014 roku, zaś stan częściowej okresowej niezdolności do pracy odwołującego zgodnie z opinia biegłego neurologa trwa nadal od dnia 1 lipca 2014 roku (30 czerwiec 2014 roku - data ustania uprawnień rentowych) do dnia 30 czerwca 2017 roku (data wskazana w opinii biegłego sądowego ortopedy).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi.

16.03.2016r.