Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący : SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 lutego 2016 roku w Ś.

sprawy z powództwa S. U.

przeciwko (...) S.A. w Ś.

o rentę uzupełniającą

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda S. U. na rzecz strony pozwanej (...) S.A. w Ś. kwotę 1 200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód S. U. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) SA w Ś. renty wyrównawczej w kwocie po (...) miesięcznie płatnej z góry od dnia (...)roku wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w zapłacie. W uzasadnieniu wskazał, iż w trakcie zatrudnienia u strony pozwanej nabawił się choroby zawodowej- przewlekłego ropnego wyprysku zawodowego i po wyczerpaniu z tego tytułu zasiłku chorobowego przeszedł na rentę. Obecnie pobiera rentę w kwocie 487,21 zł. miesięcznie i emeryturę w kwocie (...), w tym dodatek pielęgnacyjny w kwocie (...). Powód w uzasadnieniu pozwu przyjął, że gdyby pracował na stanowisku maszynisty sprężarek przez cały okres aktywności zawodowej do czasu osiągnięcia wieku emerytalnego uzyskałby prawo do świadczeń w kwocie wyższej co najmniej o (...) Uprzedzając ewentualny zarzut przedawnienia powód wskazał, iż strona pozwana ustaliła i wypłacała powodowi rentę wyrównawczą do grudnia 2013 roku, po czym zaniechała wypłaty. Powód przyjął zatem, iż do tej daty roszczenie należy przyjąć za uznane, co przerwało bieg przedawnienia. Jako podstawę swojego roszczenia powód powołał art. 444§2 kpc w zw. z art. 300 kp

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Podniesiono zarzut przedawnienia roszczenia.

Jak wskazano powód był niezdolny do pracy z ogólnego stanu zdrowia, a zatem nie można przyjąć, iż jego inwalidztwo związane było z pracą u strony pozwanej , która odpowiedzialna jest wobec tego za obniżenie dochodów powoda. Co do przedawnienia powołano upływ czasu od dnia, kiedy powód dowiedział się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Podniesiono, iż wypłata świadczenia na zasadzie dobrowolności (umowności) nie rodzi obowiązku dalszej wypłaty z podstawy deliktowej. Wskazano też, iż przedsiębiorstwo, w którym pracował powód ulegało wielu transformacjom i różnym zmianom organizacyjnym. Różnie też na przestrzeni tych lat kształtowało się zatrudnienie pracowników. Ponadto maszyny, które obsługiwał powód zostały wycofane około 2000 roku, a stanowisko maszynisty zlikwidowane.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód S. U. posiada wykształcenie podstawowe. Zatrudniony był w (...) SA, były P. T. w Ś. od dnia (...)roku. Pracował jako robotnik transportu, młodszy wartownik, wartownik, wydawca, a od (...)jako maszynista sprężarek.

Dowód: ś wiadectwo pracy z dnia (...) wraz ze świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach ( w załączeniu)

We wrześniu (...) przyznano powodowi rentę III grupy z ogólnego stanu zdrowia, zaś w wyniku skargi powoda Okręgowy Sąd Ubezpieczeń Społecznych (...) zmienił zaskarżoną decyzje i przyznał powodowi rentę z tytułu choroby zawodowej.

Orzeczeniem Państwowego Wojewódzkiego Inspektoratu Sanitarnego Województwa (...) z dnia(...) roku stwierdzono u powoda chorobę zawodową- przewlekły ropny wyprysk zawodowy- uzasadniającą prawo do świadczeń pieniężnych.

Dowód:

decyzja z dnia (...) roku, wyrok (...) we W., decyzja ZUS z dnia (...) roku i nast.- w aktach ZUS w załączeniu

orzeczenie z (...)

(...) T. w oparciu o art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 1990 roku o zmianie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym wypłacał powodowi do grudnia 2013 roku rentę wyrównawczą. Odmówiono dalszej wypłaty z uwagi na brak podstaw prawnych . Wskazano też, iż dochody powoda równoważne są wynagrodzeniu uzyskiwanemu przez pracowników na stanowiskach porównywalnych ze stanowiskiem powoda.

Dowód:

pisma P. T., nast. (...) SA k. 15-20

pismo strony pozwanej z dnia (...)

Od dnia (...) powód pracował na ¾ etatu w (...) SA jako palacz. Dnia(...) roku powód podjął zatrudnienie na ½ etatu jako palacz w OSM w Ś., gdzie pracował do(...) W okresie od (...). powód pracował na pełny etat w Przedsiębiorstwie (...) w W., gdzie pozostawał w zatrudnieniu do (...) W okresie od (...). pracował na 7/8 etatu w Zespole Szkół Zawodowych w Ś..

Dowód: świadectwa pracy – akta ZUS w załączeniu

U powoda nie występują zmiany skórne wypryskowe, powód przez 44 lata nie odbywał ani badań w związku z chorobą, ani żadnego leczenia.

Dowód: opinia biegłej dermatolog k. 144,145

Od dnia (...) powód zaliczony był do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym z przyczyn neurologicznych

Dowód: orzeczenie (...) k.72

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia (...) roku przyznano powodowi emeryturę.

Dowód: decyzja k.41

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione( art. 6 kc w zw. z art. 300 kp)

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu jako nie udowodnione.

W pierwszej jednak kolejności wymaga uzasadnienia nie uwzględnienie zgłoszonego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia opartego na treści art. 442 § 1 kc, zgodnie z którym roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie przyjąć należy, iż szkoda powoda- z racji wypłacania mu przez stronę pozwaną renty do listopada 2013 roku -ujawniła się dopiero z (...), kiedy powód dowiedział się, iż dalsza renta wyrównawcza nie będzie mu wypłacana i kiedy to faktycznie utracił ten dodatkowy dochód. Sąd podzielił natomiast stanowisko strony pozwanej, iż wypłata świadczenia z innej niż deliktowa podstawy, nie może być poczytana za uznanie roszczenia przerywające bieg przedawnienia w myśl art. 123§ 1 pkt 2 kc

Ad meritum

Zgodnie z art. 435 § 1 kc w zw. z art. 300 kp prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzonego komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Tym samym pracodawca ponosi odpowiedzialność na zasadzie ryzyka za każdą szkodę, a w tym krzywdę wyrządzoną pracownikowi w związku z tym, że rozpoznano u niego chorobę zawodową , do której powstania przyczyniły się szkodliwe warunki pracy.

Zgodnie zaś z art. 444§ 2kc jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Jednakże, aby doszło do odpowiedzialności pracodawcy opartej na art. 444 kc pracownik musi wykazać, na czym polega krzywda/szkoda i jej związek (tu: ) z chorobą zawodową, a tego powód nie uczynił.

Jak wynika z materiału dowodowego powód nie utracił nawet częściowo zdolności do zarobkowania ani w swoim zawodzie- bo takiego nie posiadał, ani w ogólności- albowiem do czasu przejścia na emeryturę podejmował zatrudnienie nawet na pełny etat. Nie ma też podstaw do przyjęcia, aby brak choroby zawodowej sprawił, iż powód utrzymałby zatrudnienie na dotychczasowym stanowisku u strony pozwanej, skoro podlegała ona przekształceniom , zmniejszając a następnie likwidując maszyny i stanowisko pracy powoda. Powód nie wykazał też, aby choroba zawodowa zmniejszyła jego widoki na przyszłość albo zwiększyła jego potrzeby.

Ponadto istotne jest, iż nie można potwierdzić, aby powodowi poszukiwanie zatrudnienia komplikowała choroba zawodowa- stwierdzono ją ponad 40 lat temu, a następnie brak jest jakichkolwiek dowodów, aby utrzymywała się ona u powoda i w jakim stopniu- powód nie przedstawił żadnej dokumentacji medycznej świadczącej o istnieniu wyprysku, żadnej dokumentacji z leczenia, czy wykonywanych badań.

Wobec powyższego, w oparciu o powołane przepisy i art. 6 kc w zw. z art. 300 kp orzeczono jak w punkcie I wyroku.

W punkcie II orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej… Wprawdzie pełnomocnik powoda w mowie końcowej wnioskował o zwolnienie powoda od kosztów procesu, ale w żaden sposób tego nie uzasadnił. Na pytanie Przewodniczącego zdawkowo wskazał, iż chodzi o sytuację materialną powoda. Jednakże, zdaniem sądu, nie było to wystarczające do zastosowania szczególnego trybu z art. 102 kpc