Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Sznura

po rozpoznaniu na rozprawie protokołowanej przez ref. staż. A. B. w dniu 02 marca 2016 r.

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G.

przeciwko W. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej W. G. na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G. kwotę 7.500 zł (siedmiu tysięcy pięciuset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej W. G. na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G. kwotę 1.592 zł (jednego tysiąca pięciuset dziewięćdziesięciu dwóch złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w G. wniosła pozew w postępowaniu upominawczym przeciwko W. G. o zapłatę kwoty 7.500 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powódka wskazała, że pozwana jest współwłaścicielką (w udziale wynoszącym ½ części) lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...) w G. i jako członek wspólnoty mieszkaniowej była zobowiązana do ponoszenia kosztów z tytułu opłat eksploatacyjnych i funduszu remontowego. Pozwana zalega z opłatami z ww. tytułu za okres od grudnia 2009 r. do listopada 2014 r., w łącznej wysokości 7.500 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 16 lutego 2015 r. wydanym w sprawie (...) referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Gdańsk-Północ w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana w dniu 14. 08. 2015 r. skutecznie wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 31 stycznia 2012 r. (...)orzekł rozwód pomiędzy pozwaną a jej mężem, J. G.. Pozwana w drodze umowy zawartej w dniu 31 grudnia 2014 r. zrzekła się wszelkich praw do przedmiotowego mieszkania na rzecz byłego męża, pod warunkiem, iż przejmie on wszelkie obciążenia związane z tym lokalem, włącznie z zaległymi opłatami na rzecz Wspólnoty. Pozwana wskazała też, iż utrzymuje się z emerytury w kwocie 960 zł i nie ma możliwości zapłacenia wskazanych w nakazie kwot.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty powódka podtrzymała swoje stanowisko, a odnosząc się do zarzutów pozwanej wskazała, iż zawarcie umowy między pozwaną a jej byłym mężem nie powoduje żadnych skutków w sferze stosunku prawnego łączącego pozwaną i powódkę. Powódka podniosła też, iż umowa „zrzeczenia się” praw do lokalu nie została zawarta w formie aktu notarialnego, a tym samym powódka nadal pozostaje jego współwłaścicielem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana w okresie od grudnia 2009 r. do listopada 2014 r. była współwłaścicielką (w udziale wynoszącym ½ części) lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...).

Okoliczności bezsporne, vide: wydruk z księgi wieczystej (...), k. 171-172 .

Pozwana pozostaje w opóźnieniu z zapłatą na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej z tytułu opłat eksploatacyjnych i funduszu remontowego za okres od grudnia 2009 r. do listopada 2014 r. Łączna wysokość nieuiszczonych opłat eksploatacyjnych i na fundusz remontowy obciążających właścicieli przedmiotowego lokalu za ww. okres wynosi 15.000 zł.

Okoliczności bezsporne, vide: zestawienie stanu finansowego za okres od stycznia 2009 r. do listopada 2014 r., k. 9-15 .

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez stronę powodową. W szczególności Sąd oparł się na dowodach w postaci kartotek finansowych. Są one w pełni jednoznaczne i przekonujące, a nadto nie były kwestionowane przez strony co do swej autentyczności, zatem brak jest podstaw, by odmówić im przymiotu wiarygodności.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był bezsporny. Pozwana nie negowała roszczenia ani co do zasady, ani co do wysokości. Wskazywała jedynie, iż od dnia 31 grudnia nie jest już właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...), a wszelkie związane z nim obciążenia, w tym zaległe opłaty na rzecz Wspólnoty, obciążają jej byłego męża, J. G.. Wskazała też, iż nie ma środków na pokrycie dochodzonej przez powódkę kwoty. Pozwana nie negowała jednak faktu, iż do dnia 31 grudnia była współwłaścicielką przedmiotowego lokalu, nie kwestionowała także faktu istnienia zaległości w spłacie należności na rzecz Wspólnoty ani ich wysokości.

Zgodnie z treścią art. 12 ustawy o własności lokali właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. Zgodnie z treścią art. 15. 1. na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali są obowiązani do uiszczania zaliczek w formie bieżących opłat, które są płatne do 10- dnia każdego miesiąca. Wysokość tych opłat jest określana w drodze uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej.

Zgodnie natomiast z art. 17 ustawy o własności lokali zbiór właścicieli lokali (jako całość wspólnoty mieszkaniowej) w całości odpowiada za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej, ale każdy z właścicieli odpowiada za te zobowiązania jedynie w takiej części, jaki posiada udział we współwłasności. Zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej zaciągane są w świetle przepisów ustawy o własności lokali, nie tylko przez samych właścicieli, ale także w imieniu wspólnoty mieszkaniowej przede wszystkim przez zarząd, który wybrali właściciele lokali (lub przez zarządcę, któremu powierzyli zarząd nieruchomością wspólną). Za zaciągnięte przez zarząd zobowiązania, ponieważ są one zobowiązaniami wspólnoty, także odpowiada wspólnota mieszkaniowa bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu – w części odpowiadającej jego udziałowi we współwłasności nieruchomości. Dotyczy to także zobowiązań zaciągniętych przez zarząd (lub zarządcę) niepotrzebnie lub w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego zarządu nieruchomością wspólną. Właściciele lokali mogą co prawda w odrębnym postępowaniu dochodzić odszkodowania z tytułu dokonanych przez zarząd lub jego poszczególnych członków nadużyć, wszczęcie takiego postępowania nie likwiduje jednak obowiązku opłacenia przez właścicieli lokali zobowiązań dotyczących nieruchomości wspólnej, zaciągniętych przez zarząd wspólnoty ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 08 października 2008 r., (...)).

W niniejszym postępowaniu Sąd nie miał wątpliwości, że pozwana – jako współwłaścicielka lokalu nr (...) położonego w G. przy ul. (...) – miała obowiązek uiszczać zaliczki na koszty związane z utrzymaniem lokalu w formie bieżących opłat, który to obowiązek nie był jednak przez nią spełniany w pełnej wysokości.

Zarzuty pozwanej są bezzasadne. Sąd zgadza się całkowicie z argumentacją strony powodowej oraz ze stanowiskiem wyrażonym w przywołanym przez nią wyroku (...) z dnia 14 maja 2014 r. (I ACa 125/14), że z zawarcia umowy o zwolnienie przez osobę trzecią z obowiązku świadczenia (o ile umowa taka w niniejszej sprawie w ogóle została zawarta, gdyż pozwana w żaden sposób nie uprawdopodobniła swoich twierdzeń w tym zakresie) nie wynikają żadne skutki w sferze stosunku prawnego między wierzycielem a dłużnikiem. Osoba trzecia nie staje się także zobowiązana do spełnienia świadczenia wobec wierzyciela, który nadal ma roszczenie o jego spełnienie tylko wobec dłużnika.

Na fakt istnienia zobowiązania pozwanej nie ma także wpływu jej stan majątkowy. W przypadku, gdy powódki nie stać na zapłatę dochodzonej kwoty, może ona zwrócić się o umorzenie całości, bądź części swojego zobowiązania do wierzyciela, Sąd jednak nie dysponuje ku temu instrumentami prawnymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, na mocy art. 12 i 15 ust. 1 ustawy o własności lokali, Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na mocy art. 481 §1 k.c. i 482 §1 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach Sąd orzekł, jak w pkt. II wyroku, zgodnie z treścią art. 98 i 108 §1 k.p.c. w zw. z §6 ust. 1 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, obciążając pozwaną, jako stronę przegrywającą sprawę, kosztami postępowania w całości. Na poniesione przez powódkę koszty składa się kwota 1.200 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kwota 375 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...).