Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Marek

Protokolant: Sylwia Rek

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 roku w Piotrkowie Tryb.

na rozprawie sprawy

z powództwa T. K.

przeciwko W. K. (1), K. K. (1) i W. K. (2) i K. K. (2) reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową B. K.

o obniżenie alimentów

1.  oddala powództwo,

2.  nie obciążać powoda nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III RC 533/12

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 24 września 2015 roku T. K. wniósł o obniżenie alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 19 grudnia 2014 roku, w sprawie sygn. akt I C 1529/14, na rzecz małoletnich, reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową - B. K., tj. W. K. (1) - z kwoty po 350 złotych miesięcznie do kwoty po 250 złotych miesięcznie, na rzecz K. K. (1) - z kwoty po 300 złotych miesięcznie do kwoty po 200 złotych miesięcznie, na rzecz W. K. (2) - z kwoty po 250 złotych miesięcznie do kwoty po 150 złotych miesięcznie, na rzecz K. K. (2) - z kwoty po 200 złotych miesięcznie do kwoty po 100 złotych miesięcznie, o zwolnienie powoda od kosztów sądowych oraz o wydanie wyroku zaocznego w razie niestawiennictwa pozwanej.

W uzasadnieniu żądania podał, iż nie jest w stanie płacić alimentów w wysokości ostatnio ustalonej, w łącznej kwocie po 1 100 złotych miesięcznie na utrzymanie, wyżej wymienionych, małoletnich pomimo, iż wyraził na nią zgodę podczas sprawy rozwodowej, z uwagi na pogorszenie się jego sytuacji materialnej i braku możliwości dodatkowego zatrudnienia. Powód podniósł, że nie złożył apelacji od wyroku ostatnio ustalającego alimenty, z uwagi na nieotrzymanie awiza wezwania do uzupełnienia braków formalnych.

Podkreślił również, że w sierpniu 2015 roku został zwolniony z pracy przez poprzedniego pracodawcę w związku z czym był zmuszony do zmieniany pracy, a obecnie podjęte zatrudnienie pozwala mu uzyskać wynagrodzenie w wysokości 1 286 złotych netto miesięcznie.

Podkreślił także, że w dniu 14 września 2015 roku został wyeksmitowany z domu i zamieszkał w wynajmowanym mieszkaniu, za które ponosi opłatę 200 złotych oraz koszty związane z jego utrzymaniem w kwocie 150 złotych miesięcznie. Dodatkowo ponosi również koszty związane z dojazdem do pracy w kwocie 100 złotych miesięcznie, zakupem żywności i środków chemicznych.

Postanowieniem z dnia 28 września 2015 roku Sąd Rejonowy zwolnił powoda T. K. w całości od kosztów sądowych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 października 2015 roku przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych B. K. wniosła o oddalenie powództwa oraz podniosła, iż powód T. K. jest osobą młodą i silną, w związku z czym powinien podołać obowiązkowi alimentacyjnemu. Ponadto, nie interesuje się on małoletnimi pozwanymi, nie pomaga w żaden sposób przy ich wychowywaniu.

Podniosła również, iż powód sam wyprowadził się z domu w dniu 09 maja 2015 roku, a 14 września 2015 roku został jedynie wymeldowany.

Na terminie rozprawy w dniu 02 grudnia 2015 roku powód T. K. podtrzymał powództwo.

Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych podtrzymała swoje stanowisko z odpowiedzi na pozew i wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. K. i T. K. zawarli dnia 19 grudnia 2014 roku w P. porozumienie w zakresie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi W. K. (1) (urodzonym (...) w P. (...).), K. K. (1) (urodzoną (...) w P. (...).), W. K. (2) (urodzoną (...) w P. (...).) i K. K. (2) (urodzoną (...) w P. (...).).

Zgodnie wnieśli o pozostawienie władzy rodzicielskiej obojgu z nich, z ustaleniem miejsca pobytu małoletnich przy B. K. i oświadczyli, że będą współpracowali w wykonywaniu władzy rodzicielskiej dla dobra małoletnich dzieci, w szczególności będą współpracować przy wszystkich istotnych sprawach z nimi związanych, zwłaszcza kształceniu, leczeniu i wypoczynku.

Powód i przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych oświadczyli, iż kwestia kontaktów z wyżej wymienionymi małoletnimi ustalana jest na bieżąco między nimi, brak jest jakichkolwiek konfliktów w tym zakresie. B. K. nie utrudnia osobistych kontaktów z małoletnimi a pozwany realizuje je w sposób i w terminach określonych przez oboje z małżonków.

Zgodnie oświadczyli, że ustalają alimenty na rzecz małoletnich: W. K. (1) na kwotę po 350 złotych miesięcznie, K. K. (1) na kwotę po 300 złotych miesięcznie, W. K. (2) na kwotę po 250 złotych miesięcznie i K. K. (2) na kwotę po 200 złotych miesięcznie, przy czym, w przypadku szczególnie zwiększonych potrzeb małoletnich (np. choroby, leczenia, wyjazdów wypoczynkowych, dodatkowej edukacji) obie strony zobowiązały się do zwiększenia kwoty alimentów na rzecz małoletnich w stopniu równym.

Zgodnie podali, iż dzieci nie posiadają majątków własnych. Kwestie dotyczące decyzji w zakresie bieżących spraw życia codziennego małoletnich i ich reprezentacji, w zakresie nieprzekraczającym zakresu zwykłego zarządu, powierzyli B. K..

Zobowiązali się do współdziałania w zakresie wychowania małoletnich, a w przypadku ewentualnych konfliktów oświadczyli, iż kwestie te będą rozwiązane na drodze wzajemnej mediacji a ostatecznie z udziałem placówek specjalistycznych.

/dowód: porozumienie z dnia 19 grudnia 2014 roku –k.48 akt sprawy I C 1529/14 Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim/

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2014 roku, wydanym w sprawie sygn. akt I C 1529/14, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim rozwiązał przez rozwód związek małżeński T. K. i B. K.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi W. K. (1), K. K. (1), W. K. (2) i K. K. (2) powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu w miejscu zamieszkania matki B. K..

Obowiązkiem wychowania i utrzymania małoletnich obciążył oboje rodziców i w związku z tym zasądził od T. K. na rzecz W. K. (1) kwotę po 350 złotych miesięcznie, na rzecz K. K. (1) kwotę po 300 złotych miesięcznie, na rzecz W. K. (2) kwotę po 250 złotych miesięcznie i na rzecz K. K. (2) kwotę po 200 złotych miesięcznie, wszystkie kwoty płatne z góry w terminie do dnia 10-go każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletnich B. K., z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności, poczynając od uprawomocnienia się przedmiotowego orzeczenia.

Sąd Okręgowy nie orzekł o kontaktach osobistych T. K. z małoletnimi, nie orzekł o mieszkaniu stron.

/dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 19 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. I C 1529/14 –k.50-50v akt sprawy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim sygn. akt I C 1529/14/

Wówczas B. K., mieszkała w domu, który otrzymała w darowiźnie od swojej matki w miejscowości S., gmina G., wspólnie z powodem T. K. i czwórką Ich wspólnych dzieci – W., K., W. i K..

/dowód: nagranie audio video z dnia 19 grudnia 2014 roku, zeznania B. K. 00:13:51 – 00:15:07 –k.44 i zeznania T. K. 00:24:13-00:25:18 –k.46/

Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych B. K. z zawodu krawcowa, miała 33 lata, była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy, jako bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Otrzymywała zasiłek rodzinny w wysokości 584 złote miesięcznie. Pracowała dorywczo w sadzie od czerwca do listopada 2014 roku. Otrzymywała z tego tytułu dochód w kwocie po 200 złotych tygodniowo.

Nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego z powodem od lata 2014 roku. T. K. nie dawał jej pieniędzy na utrzymanie małoletnich pozwanych, przekazywał jedynie drobne kwoty na opłacenie rachunków – jednorazowo przekazał jej kwotę 200 złotych na uregulowanie należności za energię elektryczną.

Koszt, jaki ponosiła przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych B. K. za wodę wynosił 200 złotych na dwa miesiące. Koszt zużywanej przez domowników energii elektrycznej wynosił 360 złotych na dwa miesiące.

Małoletni pozwani byli zdrowi. Jedynie K. K. (1) była leczona neurologicznie, w ramach NFZ. Koszt leków, które powinna zażywać, oscylował w granicach 150 złotych na dwa miesiące. B. K. nie wykupiła ich wówczas, ze względu na brak środków finansowych na ten cel.

K. K. (1) i W. K. (1) korzystali z prywatnych lekcji matematyki i języka angielskiego. Ich koszt wynosił 20 złotych za jedną lekcję matematyki i 10 złotych za jedną lekcję języka angielskiego. Zdarzało się, że wyżej wymienieni małoletni uczęszczali na nie po dwa razy w tygodniu.

/dowód: znajdujące się w aktach sprawy Sądu Okręgowego sygn. I C 1529/14: protokół audio video z dnia 19 grudnia 2014 roku zeznania B. K. 00:12:20 – 21:12 –k.44-45 i zeznania O. S. 00:09:22 – 00:11:23 –k.43-44, zaświadczenie –k.11/

W momencie ostatniego ustalania alimentów powód T. K., z zawodu ślusarz – spawacz, miał 36 lat, był zatrudniony w (...) P.H.U. Tartak (...) w R.. Otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu w kwocie około 1 400 złotych miesięcznie. Pracował w godzinach od 7:00 do 17:00, a do domu wracał codziennie o godzinie 20:00, w związku z czym nie pomagał małoletnim w odrabianiu lekcji, nie pomagał B. K. w obowiązkach domowych.

/dowód: znajdujące się w aktach sprawy Sądu Okręgowego sygn. I C 1529/14: zaświadczenie –k.29, 41, protokół audio video z dnia 19 grudnia 2014 roku zeznania T. K. 00:21:12 – 00:26:15 –k.45-46/

Małoletni W. K. (1) ma aktualnie 13 lat i 10 miesięcy i uczęszcza do pierwszej klasy Gimnazjum. K. K. (1) ma 12 lat i uczęszcza do VI klasy Szkoły Podstawowej. W. K. (2) ma 9 lat i uczęszcza do III klasy Szkoły Podstawowej. Najmłodsza pozwana ma 6 lat i 7 miesięcy i jest uczennicą I klasy Szkoły Podstawowej.

/dowód: odpisy skrócone aktów urodzenia małoletnich pozwanych –k. 7-10 akt sprawy I C 1529/14 nagranie audio video z dnia 02 grudnia 2015 roku, wyjaśnienia B. K. 00:50:15 –k.53 verte/

Z kolei B. K. ma obecnie 34 lata. Zamieszkuje w dalszym ciągu w domu jednorodzinnym położonym w S., gmina G. razem z małoletnimi pozwanymi W., K., W. i K. rodzeństwem K.. Nie posiada żadnego majątku.

Koszty utrzymania domu, które ponosi przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych to kwota 300 złotych miesięcznie. Opłata za energię elektryczną to kwota 360 złotych na dwa miesiące. Koszt gazu, ponoszony przez B. K., to kwota 40 złotych na miesiąc. Kupuje Ona drzewo na opał, którego koszt wynosi około 200 złotych na tydzień. Ilość ta jest wystarczająca do ogrzania domu bowiem ojciec przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych pracuje w kotłowni i przynosi Jej czasem drewno ze starych mebli. B. K. kupuje również węgiel w workach, którego koszt za jedną sztukę kształtuje się w granicach 60 złotych i wystarcza na ogrzewanie domu przez 3-4 dni.

B. K. jest zdrowa, nie ponosi żadnych kosztów związanych ze swoim leczeniem.

Koszty wyżywienia, które ponosi B. K., oscylują wokół kwoty 600 złotych miesięcznie. Środki czystości, które zakupuje stanowią kwotę 50 złotych miesięcznie. Kwotę, którą przeznacza miesięcznie na słodycze dla małoletnich pozwanych oscyluje między 10 a 20 złotych.

Małoletni W. i K. K. (1) posiadają telefony komórkowe, których miesięczny koszt wynosi po 30 złotych. Powód T. K. opłaca telefon małoletniego W..

W okresie od sierpnia 2015 roku do listopada 2015 roku na zakup przyborów szkolnych wydała kolejno kwoty 19,50 złotych, 106,86 złotych i 26,57 złotych, 102,79 złotych i 57,90 złotych, co daje łącznie kwotę 293,64 złotych.

Na zestaw podręczników szkolnych i ćwiczeniówek dla małoletnich W. i K., B. K. w sierpniu 2015 roku przeznaczyła kwotę 234,83 złotych i we wrześniu 2015 roku kwotę 161,69 złotych. W dniu 15 września 2015 roku na podręczniki i artykuły szkolne wyłożyła kwotę 88 złotych. Część książek, niezbędnych do nauki dla małoletniej K., wykorzystano po W. K. (1), który z kolei otrzymał darmowy zestaw podręczników szkolnych na rok szkolny 2015/2016. Na ćwiczeniówki dla niej matka przeznaczyła kwotę około 200 złotych.

Koszt dwóch plecaków poniesiony w sierpniu i wrześniu 2015 roku, to kwota 99,50 złotych i 99 złotych.

Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych opłaca wycieczki organizowane przez szkołę dla małoletnich pozwanych W., K., W. i K.. Jednorazowy koszt stanowi kwotę 35 złotych, do której należy doliczyć kieszonkowe dla dzieci w kwocie po 20 złotych. B. K. przeznacza średnio 60 złotych miesięcznie na rozrywkę dla małoletnich pozwanych.

W okresie od sierpnia do listopada 2015 roku przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów na ich odzież i obuwie wydała kwoty: 99,99 złotych (k.34), 260 złotych (k.37), dwa razy po 60 złotych (k.42) oraz 200 złotych (k.35) –łącznie 679,99 złotych. We wrześniu koszt ubrania małoletniej K. K. (1) wyniósł 120 złotych. Średni miesięczny koszt, który B. K., zgodnie z jej deklaracją, ponosi w związku z kupnem odzieży dla małoletnich pozwanych to kwota 400 złotych miesięcznie.

Małoletnia K. K. (1) jest pod stałą opieką lekarza psychiatry dla dzieci i młodzieży. Jej miesięczny koszt leczenia wynosi 20 złotych. Małoletni W., W. i K., poza przejściowymi przeziębieniami, są zdrowi i nie wymagają stałego leczenia.

W listopadzie 2015 roku na zakup lekarstw dla małoletnich W., K., W. i K. rodzeństwa K., B. K. wydała kwotę 41,03 złotych. W grudniu 2015 roku koszt ten wyniósł 19,89 złotych.

Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych B. K. użytkuje samochód męża swojej siostry, w związku z czym ponosi koszty paliwa w kwocie 30 złotych miesięcznie.

/dowód: protokół audio video z rozprawy z dnia 02 grudnia 2015 roku, zeznania B. K. 00:36:18 – 00:51:22 –k.53 – 54, faktury VAT –k.30 – 42 i 49, zaświadczenie lekarskie –k.51/

Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych w roku szkolnym 2015/2016 opłaciła ubezpieczenie i inne składki klasowe w wysokości 192 złotych.

B. K. jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy w P., bez prawa do zasiłku. Otrzymywała w okresie od 01 sierpnia 2015 roku do 31 października 2015 roku z Ośrodka Pomocy (...) w G.:

- zasiłek celowy na zakup żywności w wysokości 200 złotych w sierpniu 2015 roku w ramach programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania”,

- zasiłek okresowy w wysokości 248 złotych w sierpniu 2015 roku,

- zasiłek okresowy w wysokości 343 złotych w październiku 2015 roku.

Ponadto w tym okresie pobierała świadczenia rodzinne na małoletnich pozwanych w wysokości 1 272 złote, dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu wychowania dziecka w rodzinie wielodzietnej w wysokości 480 złotych, dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego w wysokości 400 złotych oraz fundusz alimentacyjny w wysokości 3 300 złotych.

B. K. nie ma zadłużeń podatkowych.

/dowód: zaświadczenie PUP –k.26, zaświadczenie (...) w G. –k.27, zaświadczenie Urzędu Gminy w G. – k.28, zaświadczenie Dyrektora Zespołu Szkolno- (...) w N. –k.29/

Małoletni W., K., W. i K. rodzeństwo K. otrzymali stypendium szkolne na rok szkolny 2015/2016 w formie:

1. pomocy rzeczowej o charakterze edukacyjnym: podręczniki szkolne, zeszyty, pomoce naukowe i dydaktyczne, przybory szkolne, plecak, strój szkolny, obuwie sportowe;

2. całkowitego lub częściowego pokrycia kosztów udziału w zajęciach edukacyjnych, w wysokości stanowiącej miesięcznie równowartość kwoty 150 złotych na każde z Nich w okresie od września do października 2015 roku oraz kwoty 170 złotych na każde z Nich w okresie od listopada do grudnia 2015 roku.

Realizacja stypendium następuje poprzez refundację do wysokości przyznanego stypendium przedłożonych rachunków w formie wypłaty gotówkowej.

/dowód: decyzja Wójta Gminy –k.45/

Powód T. K. utrzymuje z małoletnimi pozwanymi W., K., W. i K. rodzeństwem K. sporadyczny kontakt. Zdarza się, że małoletnia K. nocuje u powoda, pozostałe dzieci nie wyrażają takiej chęci, z uwagi na obecność kobiety w domu powoda.

Powód wyprowadzając się z domu, w którym mieszka przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych B. K. i małoletni pozwani, zabrał ze sobą lodówkę, która była prezentem od Jego ojca. B. K. zmuszona była kupić używaną lodówkę, na którą przeznaczyła kwotę 150 złotych. Została mu przekazana, na Jego prośbę, kuchnia gazowa. Zabrał również posadzone na podwórku drzewka, które zakupił.

Powód T. K. został wymeldowany z, wyżej wymienionego, domu z dniem 18 września 2015 roku.

/dowód: protokół audio video z rozprawy z dnia 02 grudnia 2015 roku, zeznania B. K. 00:51:22 – 01:02:05 –k. 54 i zeznania T. K. 00:06:56 – 00:32:00 –k.52v – 53, decyzja –k.9/

Powód T. K. ma 37 lat. Z zawodu jest ślusarzem, spawaczem. Stracił poprzednią pracę w (...) P.H.U. Tartak (...)” z siedzibą w R. z powodu przedłużonego zwolnienia, które miało związek ze złą kondycją psychiczną powoda po rozwodzie z B. K. - przedstawicielką ustawową małoletnich pozwanych B. K.. Pracodawca wypowiedział mu umowę o pracę z zachowaniem tygodniowego okresu wypowiedzenia.

Obecnie T. K. jest zatrudniony jako pracownik budowlany w (...) Sp. K. M. Ł., na podstawie umowy o pracę na czas określony, do dnia 31 grudnia 2015 roku, na pełny etat. Pracuje w godzinach od 8:00 do 16:00 i w soboty. Otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1 286 złotych netto miesięcznie. Pomaga dorywczo sąsiadowi przy różnych pracach w wolne soboty, z czego osiąga dochód jednorazowy w wysokości 170 złotych. Szukał lepiej płatnej pracy w (...), (...), (...), jednak bezskutecznie.

Powód posiada prawo jazdy kategorii B.

T. K. nie posiada własnego samochodu. Został on zniszczony w wyniku kolizji drogowej. Użytkuje auto brata. Koszt miesięczny paliwa na dojazdy do pracy stanowi kwotę 100 złotych miesięcznie. Kolejne 100 złotych na ten cel finansuje pracodawca powoda.

Powód T. K. płaci miesięcznie tytułem czynszu za mieszkanie kwotę 200 złotych. Koszt wywozu szamba, wody, butli gazowej i energii elektrycznej wynosi łącznie kwotę 150 złotych miesięcznie. Powód przeznacza na żywność kwotę 200 – 250 złotych miesięcznie.

W związku z wypadkiem, którego był uczestnikiem, ma problemy z kręgosłupem. Leki, w postaci maści i tabletek przeciwbólowych, które zażywa, stanowią miesięczny koszt do 50 złotych.

Powód posiada zadłużenie z tytułu niepłaconych alimentów. Spłaca również pożyczkę, którą zaciągnął u pracodawcy w wysokości 1 900 złotych. Pozostała kwota do spłaty to 450 złotych. Powód otrzymuje od swojej matki kwotę 100 złotych miesięcznie, która również, w razie potrzeby, robi mu zakupy.

/dowód: umowa o pracę –k.11, zaświadczenie o wynagrodzeniu –k.23, protokół audio video z rozprawy z dnia 02 grudnia 2015 roku zeznania T. K. 00:06:56 – 00:32:00 –k.52v – 53/

Dokonując powyższych ustaleń Sąd opierał się na, powołanych wyżej, orzeczeniach, zaświadczeniach, fakturach, których wiarygodność i moc dowodowa nie budzi najmniejszych zastrzeżeń.

Podstawę ustaleń faktycznych w sprawie niniejszej stanowią również zeznania B. K. przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych oraz w zasadzie również zeznania powoda T. K. jako korespondujące z powołanym wyżej materiałem dowodowym.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom powoda T. K. w zakresie, w jakim twierdził, że został on wyeksmitowany z domu, w którym mieszkał razem z małoletnimi pozwanymi i ich przedstawicielką ustawową, gdyż z pozostałego materiału dowodowego a zwłaszcza decyzji Wójta Gminy G. z dnia 18 września 2015 roku –k.9, wynika, iż został on jedynie z niego wymeldowany, gdyż opuścił go dobrowolnie w maju 2015 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 138 k.r.o. podstawą zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego jest zmiana stosunków, tj. zmiana okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków należy zatem rozumieć zmianę w zakresie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, tj. zwiększenie lub zmniejszenie tych możliwości oraz zmianę w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (art. 135 k.r.o.). Ważne jest by zmiana ta nastąpiła po dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego poprzednio alimenty. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest bowiem tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego w niniejszej sprawie, obowiązek alimentacyjny powoda T. K. na rzecz jego małoletnich dzieci W., K., W. i K. rodzeństwa K. po raz ostatni został ustalony rok temu, czyli 19 grudnia 2014 roku, w kwotach kolejno po: 350, 300, 250 i 200 złotych miesięcznie. W tym czasie małoletni pozwani mieli: W. 12 lat, (...) lat , (...) lat i (...) lat. W chwili obecnej dzieci są o rok starsze, w związku z czym ich potrzeby wzrosły a nie zmniejszyły się.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, upływ czasu powoduje w naturalny sposób wzrost potrzeb finansowych związanych z nauką, co z kolei pociąga za sobą konieczność zwiększonych wydatków (wyrok SN z dnia 01 czerwca 1965 roku, I CZ 135/64). Ponadto, wraz z dorastaniem dzieci wzrastają również koszty ich utrzymania jeżeli chodzi o odzież, wyżywienie i dostarczaną rozrywkę.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza treść art. 96 k.r.o. według którego rodzice w zależności od swoich możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego), według zdolności, a także są zobowiązani do dostarczania rozrywek i zaspokajania potrzeby wypoczynku. Kryterium oceny, w jakim stopniu w/w potrzeby są usprawiedliwione w konkretnym przypadku stanowią wiek, miejsce pobytu dziecka, jego środowisko i cały szereg okoliczności danego przypadku. (por. też tezę IV uchwały SN z 16 grudnia 1987 roku, III CZP 91/86).

Należy podkreślić, iż powód T. K. podczas sprawy rozwodowej, w wyniku której został ustalony obowiązek alimentacyjny, sam dobrowolnie zgodził się, na mocy porozumienia z przedstawicielką ustawową małoletnich pozwanych B. K., na wysokość świadczeń alimentacyjnych w łącznej kwocie 1 100 złotych. Składając oświadczenie zobowiązujące do opłacania stale, co miesięcznej kwoty na utrzymanie swoich dzieci, każdy rozsądny człowiek kalkuluje swoje możliwości finansowe, co w ocenie Sądu, powód T. K. uczynił. Powód podnosząc argumenty, iż nie przemyślał wystarczająco treści złożonego przez siebie oświadczenia w tej kwestii, powinien skorzystać z możliwości odwołania się do Sądu Wyższej Instancji. Sąd Rejonowy nie jest bowiem w tej sprawie sądem odwoławczym, uprawnionym do weryfikacji orzeczenia Sądu Okręgowego.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 135 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych nie zależy od realnie otrzymywanego wynagrodzenia, ale od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Odnośnie „możliwości zarobkowych i majątkowych” powoda podkreślić trzeba, że przez możliwości te rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz też zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Powód T. K. uzasadniał swoje żądanie obniżenia świadczenia alimentacyjnego obniżeniem się Jego wynagrodzenia. Wskazać należy jednak, że zgodnie z wyżej przytoczoną regułą Sąd, oceniając możliwości zarobkowe powoda nie kieruje się rzeczywiście osiąganym przez niego wynagrodzeniem, a możliwościami, które posiada w do jego uzyskania.

T. K. jest zdrowym i młodym mężczyzną, nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności. Ponadto jest osobą dyspozycyjną, posiada poszukiwany na rynku zawód ślusarza spawacza. Dlatego też, w ocenie Sądu, jest w stanie uzyskać dochód w wysokości około 2 000 złotych miesięcznie, a tym samym alimenty w kwocie zgodnej z orzeczeniem Sądu Okręgowego kończącego sprawę rozwodową, czyli 1 100 złotych miesięcznie.

Podkreślić również należy, że jeżeli powód T. K. wraz z byłą żoną B. K. zdecydowali się na posiadanie 4 dzieci, musieli liczyć się z kosztami Ich utrzymania. Zgodnie bowiem z art. 133 k.r.o. na rodzicach spoczywa obowiązek alimentacyjny.

Zauważyć również należy, że to powód posiada 4 dzieci, wobec których deklaruje chęć utrzymywania i żywi względem nich uczucia rodzicielskie, co sprawia, że niedopuszczalne jest, aby zaniedbywał on swoje obowiązki zawodowe ze względu na gorsze samopoczucie.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 136 k.r.o., jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, istnienie ważnego powodu do zmiany zatrudnienia na mniej zyskowne powodujące zmniejszenie się zarobków zobowiązanego do alimentacji może stanowić podstawę do żądania obniżenia alimentów chyba, że pogorszeniu się sytuacji zarobkowej zobowiązanego do alimentacji odpowiada równoznaczny wzrost potrzeb uprawnionych do alimentacji, a zasądzone na rzecz uprawnionych alimenty nie przekraczają możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 1973 roku III CRN 6/73). Powyższe stanowisko judykatury Sąd uwzględnił orzekając w przedmiotowej sprawie.

Biorąc pod uwagę powyższe kryteria, a także wiek, stan zdrowia małoletniej K. K. (1), stopę życiową rodziców małoletnich pozwanych, Sąd określił usprawiedliwione potrzeby małoletnich W. K. (1) (lat 13 i 10 miesięcy) i K. K. (1) (lat 12) na kwotę po około 600 złotych miesięcznie a W. K. (2) (lat 9) i K. K. (2) (lat 6 o 7 miesięcy) na kwotę po około 500 złotych miesięcznie (w związku z wyprowadzeniem się powoda z domu wzrosły m.in. koszty związane z jego utrzymaniem) w tym stanie rzeczy, zasądzone od powoda T. K. alimenty na rzecz małoletniego W. w kwocie po 350 złotych miesięcznie, małoletniej K. po 300 złotych, małoletniej W. po 250 złotych i małoletniej K. po 200 złotych są więc w pełni uzasadnione, a pozostałą sumę na utrzymanie małoletnich wykładać będzie ich matka, B. K. co umożliwiają Jej środki z pracy dorywczej i z opieki społecznej. Jej partycypacja finansowa w w/w kwotach winna być jednak mniejsza niż powoda z tego powodu, że swój obowiązek alimentacyjny względem dzieci wypełnia poprzez osobiste starania o Ich utrzymanie i wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.).

W ocenie Sądu, ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż w nieistniejącym już małżeństwie T. K. i B. K. zostały ustalone w sposób dorozumiany takie zasady, że to matka będzie zajmowała się dziećmi oraz prowadzeniem

gospodarstwa domowego, a ojciec będzie pracował na ich utrzymanie. W związku z tym podkreślić należy, iż, w ocenie Sądu, możliwości zarobkowe przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych B. K. są ograniczone poprzez brak kwalifikacji zawodowych, doświadczenia zawodowego, co powoduje trudności w znalezieniu zatrudnienia. Sam powód wskazał, że on sam ma trudności w znalezieniu pracy, chociaż takowe doświadczenie zawodowe posiada.

Określając wysokość świadczeń alimentacyjnych Sąd wziął pod uwagę trudną sytuację materialną powoda i przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych, uzyskiwane przez B. K. świadczenia z opieki społecznej, co nie zmienia jednak faktu, iż koszt utrzymania 4 dzieci, z których W. uczęszcza już do Gimnazjum, K. do ostatniej klasy Szkoły Podstawowej, dodatkowo ma kłopoty ze zdrowiem, a pozostałe dzieci są już w wieku szkolnym, jest wysoki.

Powód T. K. nie utrzymuje regularnych kontaktów z dziećmi, co również miało wpływ na orzeczenie Sądu.

Mając na uwadze charakter sprawy niniejszej, sytuację materialną powoda, Sąd skorzystał z dobrodziejstwa płynącego z art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 roku nr 90, poz. 594 z późniejszymi zmianami) i nie obciążył go nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.