Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił J. P. prawa do wcześniejszej emerytury po rozpatrzeniu wniosku z dnia 4 listopada 2013 roku. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 roku nie udokumentował wymaganego 25-letniego ogólnego stażu pracy, a jedynie 24 lata, 3 miesiące i 19 dni, w tym 23 lata, 9 miesięcy i 19 dni okresów składkowych oraz 6 miesięcy okresów nieskładkowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał natomiast za udowodniony okres pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w wymiarze 16 lat, 4 miesiące i 29 dni. Przy ustalaniu 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego organ rentowy nie uwzględnił okresu urlopu bezpłatnego od dnia 1 września 1979 roku do dnia 7 września 1979 roku.

/decyzja – k. 49-50 akt ZUS/

J. P. uznając powyższą decyzję za krzywdzącą, w dniu 11 grudnia 2014 roku złożył odwołanie, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i przyznanie świadczenia emerytalnego oraz o zasądzenie od organu rentowego kosztów postępowania,
w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przypisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego tj. art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze poprzez błędne przyjęcie, że nie posiada wymaganego prawem okresu pracy tj. co najmniej 25 lat. W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że staż pracy
w szczególnym charakterze, został on obliczony prawidłowo i jest w niniejszej sprawie bezsporny. Skarżący podniósł natomiast, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych obliczając ogólny czas pracy, nie wziął pod uwagę świadectwa szkolnego z Międzyzakładowej (...) Szkoły Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...), mieszczącej się wówczas przy ul. (...) r. nr 18. Z świadectwa szkolnego wynika, iż J. P. uczęszczał w roku szkolnym 1970/1971 do klasy drugiej w zawodzie mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych. Wskazano, że w ramach zajęć uczniowie odbywali zajęcia teoretyczne oraz praktyczne (warsztaty), w ramach których wykonywali 3 dni w tygodniu na rzecz Zakładów (...) pracę, za którą to otrzymywali wynagrodzenie. Zakłady (...) przekształciły się następnie w (...), ul. (...), Ł.. Odwołujący argumentował, iż doliczenie do okresu, o którym mowa w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych czasu, w którym wykonywał on pracę jednocześnie będąc uczniem Międzyzakładowej Szkoły Zasadniczej dla Pracujących powoduje, że spełni on wszelkie prawem przepisane wymogi do uzyskania świadczenia emerytalnego. Podniósł, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 kwietnia 2009 roku II UK 334/08 ( OSNP 2010, nr 23-24, poz. 294), wyraził pogląd, że młodociany odbywający naukę zawodu w ramach umowy zawartej z zakładem pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczeniu do określonej pracy i warunkach zatrudnienia młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy ( Dz. U. nr 45, poz. 226 ze zm.) posiadał status pracownika w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym oraz ubezpieczeniu społecznym, jednakże okres nauki zawodu połączonej z obowiązkiem dokształcania się w zasadniczej szkole zawodowej nie stanowił okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej na zasadach określonych w §2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. nr 8, poz.43 ze zm.). skarżący powołał się także na treść wyroku z dnia 20 stycznia 2011 roku II UK 169/10 LEX nr 786387, w którym Sąd Najwyższy zauważył, że okres nauki zawodu odbywanej przed dniem 1 stycznia 1975 roku w ramach umowy zawartej na podstawie przepisów z dnia 2 lipca 1958 roku o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudnienia młodocianych w zakładach pracy oraz wstępnym stażu pracy był w rozumieniu prawa ubezpieczeń społecznych okresem zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

/odwołanie - k. 2-5/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 31 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie - k. 8-8 odwrót/

Na rozprawie w dniu 1 marca 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

/stanowisko pełnomocnik wnioskodawcy: 00:08:56 – płyta CD k. 100/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. P. urodził się w dniu (...). Wniosek o emeryturę złożył w dniu 4 listopada 2014 roku. Wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/bezsporne, a nadto wniosek – k. 1-6 akt ZUS/

W roku szkolnym 1968/1969 J. P. był uczniem klasy pierwszej w (...) Szkole (...) w Ł. w zawodzie ślusarza i otrzymał promocję do klasy drugiej.

/świadectwo szkolne z dn. 31.08.1969 r. – koperta k. 7/

W roku szkolnym 1970/1971 J. P. był uczniem klasy drugiej
w Międzyzakładowej (...) Szkole Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...). S. w Ł. w zawodzie mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych i nie otrzymał promocji do klasy trzeciej. Wnioskodawca opuścił w roku szkolnym 35 godzin lekcyjnych, w tym nie usprawiedliwiono 35 godzin.

/bezsporne, a nadto świadectwo szkolne z dn. 23.06.1971 r. – koperta k. 7/

Uczniami klasy drugiej w Międzyzakładowej (...) Szkole Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...). S. w Ł. w roku szkolnym 1970/1971 byli również L. B. – w zawodzie ślusarza i K. N. – w zawodzie tokarza. L. B. opuścił w roku szkolnym 375 godzin lekcyjnych, w tym nie usprawiedliwiono 178 godzin. K. N. opuścił w roku szkolnym 201 godzin lekcyjnych, w tym nie usprawiedliwiono 156 godzin.

/bezsporne, a nadto świadectwa szkolne z dn. 23.06.1971 r. – koperta k. 7/

Wnioskodawca opuścił w roku szkolnym 35 godzin lekcyjnych, w tym nie usprawiedliwiono 35 godzin.

/bezsporne, a nadto świadectwo szkolne z dn. 23.06.1971 r. – k. 59 i k. 60/

Nauka w Międzyzakładowej (...) Szkole Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...). S. w Ł. trwała 3 lata. W ramach nauki uczniowie przez trzy dni w tygodniu mieli zajęcia teoretyczne, a przez pozostałe trzy dni tygodnia odbywali praktyczną naukę zawodu w Zakładach (...). S. w Ł.,
w wymiarze 8 godzin na różnych wydziałach produkcyjnych zakładu. Wszyscy uczniowie odbywali praktyczną naukę zawodu.

/zeznania świadka L. B. – k. 35-36, zeznania świadka K. N.: 00:05:59 – płyta CD k. 65, zeznania wnioskodawcy: 00:01:42 – płyta CD k. 74 oraz 00:03:40 – płyta CD k. 100/

Uczniowie Międzyzakładowej (...) Szkoły Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...). S. w Ł. podpisywali umowy o naukę zawodu.

/zeznania świadka K. N.: 00:05:59 – płyta CD k. 65

Uczniowie Międzyzakładowej (...) Szkoły Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...). S. w Ł. pracowali jak inni pracownicy, ale pod nadzorem i nie kierowano ich do najcięższych prac. Uczniowie mili przydzielonego opiekuna na terenie zakładu, który rozdzielał im pracę i ją oceniał. Pracowali w systemie dwuzmianowym tak jak zakład pracy, z wyłączeniem odlewni i kuźni, które pracowały
w systemie trzyzmianowym. Uczniowie przychodzili do pracy w jednym tygodniu na ranną zmianę od 6.00 godziny, a w następnym tygodniu na popołudniową zmianę od 14.00 godziny.

/zeznania świadka L. B. – k. 35-36, zeznania świadka K. N.: 00:05:59 – płyta CD k. 65, zeznania wnioskodawcy: 00:01:42 – płyta CD k. 74 oraz 00:03:40 – płyta CD k. 100/

Praktyki były płatne, uczniowie początkowo otrzymywali 1/3 wynagrodzenia miesięcznego pracowników około 150,00 zł miesięcznie, w kolejnych latach nauki wynagrodzenie wzrastało.

/zeznania świadka L. B. – k. 35-36, zeznania świadka K. N.: 00:05:59 – płyta CD k. 65, zeznania wnioskodawcy: 00:01:42 – płyta CD k. 74 oraz 00:03:40 – płyta CD k. 100/

Uczniowie nie opuszczali zajęć praktycznych, albowiem od obecności zależała wypłata wynagrodzenia. W trakcie wakacji szkolnych praktyczna nauka zawodu nie odbywała się.

/zeznania świadka K. N.: 00:05:59 – płyta CD k. 65, zeznania wnioskodawcy: 00:01:42 – płyta CD k. 74 oraz 00:03:40 – płyta CD k. 100/

Wnioskodawca udokumentował na dzień 1 stycznia 1999 roku ogólny staż pracy
w wymiarze 24 lata, 3 miesiące i 19 dni, w tym 23 lata, 9 miesięcy i 19 dni okresów składkowych oraz 6 miesięcy okresów nieskładkowych.

/decyzja – k. 49-50 akt ZUS/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za udowodniony okres pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w wymiarze 16 lat,
4 miesiące i 29 dni, przypadający w okresie zatrudnienia wnioskodawcy od dnia 17 lutego 1976 roku do dnia 31 sierpnia 1979 roku oraz od dnia 8 września 1979 roku do dnia 31 lipca 1992 roku.

/decyzja – k. 49-50 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych wnioskodawcy, świadectw szkolnych wnioskodawcy oraz świadków L. B. oraz K. N. oraz
w oparciu o osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań świadków L. B. oraz K. N. będących w spornym okresie uczniami tej samej szkoły i klasy, a także odbywających praktyki w tym samym zakładzie, co wnioskodawca, a zatem osób posiadających wiedzę odnośnie charakteru odbywanych przez wnioskodawcę w spornym okresie praktyk i ich odpłatności. Sąd dał wiarę zarówno zeznaniom świadków jak i odwołującego. Szczerze i spontanicznie opisywali sposób prowadzenia przez szkołę praktycznej nauki zawodu, ich wymiar oraz wysokość wypłacanego wynagrodzenia. Świadkowi N. i B. wskazali również ,iż uczniowie z reguły opuszczali zajęcia teoretyczne ale chętnie uczestniczyli w zajęciach praktycznych mających na celu naukę zawodu. Nie bez znaczenia była tu okoliczność ,iż z tego tytułu wypłacano im wynagrodzenie.

W ocenie Sądu zeznania wnioskodawcy oraz świadków L. B. i K. N. dają dostateczną podstawę do przyjęcia, iż w okresie od dnia 1 września 1970 roku do dnia 23 czerwca 1971 roku wnioskodawca w ramach nauki w Międzyzakładowej (...) Szkole Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...). S. w Ł. odbywał praktyczną naukę zawodu w Zakładach (...). S. w Ł. na podstawie umowy o naukę zawodu. Zeznania wnioskodawcy oraz wskazanych wyżej świadków, są spójne, logiczne i wiarygodne. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności pozwalających na ich zdyskredytowanie. Zeznania wnioskodawcy i świadków wzajemnie się potwierdzają i są niesprzeczne. Ponadto znajdują one potwierdzenie w nielicznych dokumentach zachowanych z tamtego okresu czasu.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku Nr 748), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu (wg stanu prawnego do dnia 31 grudnia 2012 roku) stanowił, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Od dnia 1 stycznia 2013 roku ust. 2 w/w przepisu uległ zmianie poprzez rezygnację ustawodawcy z warunku rozwiązania stosunku pracy (ustawa z dnia 11 maja 2012 roku
o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw – art. 1 – Dz. U. z 2012r., poz. 637)

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe: co do wieku – wnioskodawca ukończył 60 lat w dniu
8 listopada 2013 roku, nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz posiadania co najmniej 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek, co posiadania minimalnego wymiaru okresów składkowych i nieskładkowych.

Organ rentowy uznał, że J. P. do dnia 1 stycznia 1999 roku udowodnił 24 lata, 3 miesiące i 19 dni, w tym 23 lata, 9 miesięcy i 19 dni okresów składkowych oraz 6 miesięcy okresów nieskładkowych. Zatem do minimalnego wymiaru ogólnego stażu zatrudnienia, tj. do 25 lat, brakuje skarżącemu 8 miesięcy i 11 dni.

Wnioskodawca wnosił o zaliczenie do ogólnego stażu pracy okresu zatrudnienia Zakładach (...), gdzie wykonywał pracę jednocześnie będąc uczniem Międzyzakładowej (...) Szkoły Zawodowej dla Pracujących przy Zakładach (...) w roku szkolnym 1970/1971.

Podkreślić w tym miejscu należy, w myśl art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 roku okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne, albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne - m.in. zatrudnienia młodocianych na obszarze Państwa Polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1975 rokiem.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 i 2 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 15 lipca 1961 roku o rozwoju systemu oświaty i wychowania (Dz. U. z 1961 r. Nr 32 poz. 160), zasadnicze szkoły zawodowe mogły działać również jako szkoły przyzakładowe, które były zakładane, utrzymywane oraz prowadzone przez zakład pracy

Zatrudnienie młodocianych po dniu 8 maja 1945 roku a przed dniem 1 stycznia 1975 rokiem regulowały przepisy dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 roku o pracy i szkoleniu zawodowym młodocianych w zakładach pracy (Dz. U. Nr 41, poz. 311 ze zm.) oraz wydanego z upoważnienia tego dekretu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1952 roku (Dz. U. Nr 21, poz. 135), a także ustawy z dnia 2 lipca 1958 roku o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudnienia młodocianych w zakładach pracy oraz wstępnym stażu pracy (Dz. U. Nr 45, poz. 226 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 roku nauka zawodu młodocianego trwa zależnie od zawodu od 2 do 4 lat. Przepis art. 9 ustawy o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudnienia młodocianych w zakładach pracy oraz wstępnym stażu pracy nakładał na zakład pracy przyjmujący młodocianego na naukę zawodu obowiązek zawarcia na piśmie indywidualnej umowy.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zostało wykazane, że Zakład (...). S. w Ł. faktycznie zawarł z wnioskodawcą będącym uczniem drugiej klasy szkoły zawodowej umowę o naukę zawodu. Umowa o naukę zawodu zawierała również wszystkie elementy charakterystyczne dla stosunku pracy tj. prawo do wynagrodzenia, urlopu wypoczynkowego, określenie czasu pracy zgodnie z czasem pracy stosowanym na oddziałach zakładu.

Podkreślenia wymaga, że okresy nauki zawodu, przyuczenia do określonej pracy oraz wstępnego stażu pracy są okresami zatrudnienia (art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 1958 roku). Zatem warunkiem zaliczenia okresów zatrudnienia młodocianego do okresów składkowych było zawarcie umowy o naukę zawodu, w celu przygotowania zawodowego lub wstępnego stażu pracy na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed 1 stycznia 1975 roku, o jakich mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, których uznanie warunkuje jedynie wykonywanie pracy na podstawie indywidualnej umowy o naukę zawodu. Stosunek zatrudnienia obejmował tylko młodocianych przyjętych do pracy w celu nauki zawodu zobowiązanych do dokształcania się w szkole, nie zaś tych, którzy pobierali naukę bez zatrudnienia się. Takie stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 15 lutego 2011 roku (III AUa 1731/12) oraz Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 marca 2009 roku ( III AUa 1213/08).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że J. P., z uwagi na fakt zawarcia indywidualnej umowę o naukę zawodu z zakładem pracy – Zakładem (...). S. w Ł. i jej wykonywania, powinien mieć zaliczony jako okres zatrudnienia - na podstawie art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 1958 roku - okres nauki zawodu mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych od dnia 1 września 1970 roku do dnia 23 czerwca 1971 roku (data wystawienia świadectwa szkolnego). Skarżący w sposób wystarczający wykazał, że sporny okres miał charakter „zatrudnienia młodocianego” w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy emerytalnej, wykonywanego faktycznie na podstawie zawartej umowy o naukę zawodu (będącej jedną z form zatrudniania młodocianych, wymienioną w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy).

Reasumując Sąd przyjął, iż wnioskodawca legitymuje się minimalnym 25-letnim stażem pracy okresów składkowych i nieskładkowych oraz spełnia pozostałe przesłanki do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu 4 listopada 2014 roku, wiek 60 lat uzyskał w dniu 8 listopada 2014 roku, a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 8 listopada 2014 roku tj. od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzje i orzekł jak w sentencji.

W przedmiocie kosztów Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Sąd Okręgowy zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz J. W. kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – stosownie do treści § 12 ust. 2, w zw. z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 416).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi z pouczeniem.

23.03.2016