Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 963/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: prot. sąd. Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa C. D.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę kwoty 14.000 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda C. D. kwotę 14.000 (czternaście tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 sierpnia 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda C. D. kwotę 2.417 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 2362,44 zł, tytułem kosztów sądowych, od których powód był zwolniony.

UZASADNIENIE

Powód C. D. złożył pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 14000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1.08.2014r., tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia za krzywdę, doznaną w wypadku z dnia 20.12.2011r., w którym powód, w wyniku poślizgnięcia się na oblodzonej nawierzchni, doznał obrażeń ciała.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Przyznał, że w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 20.12.2011r., wskutek którego powód doznał obrażeń ciała. Zarzucił, że wypłacona dotychczas powodowi kwota zadośćuczynienia jest adekwatna do poniesionej krzywdy i stanowi ekonomicznie odczuwaną wartość.

Stan faktyczny:

Na skutek wypadku z dnia 20.12.2011r. (upadku na śliskiej nawierzchni) powód doznał złamania kostki bocznej podudzia lewego z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego lewego. Przebył pourazowy zespół (...), objawiający się obrzękiem, zaczerwienieniem i bólem kończyny. Wywołany tym długotrwały uszczerbek na zdrowiu u powoda wynosi 10%.

Po urazie, powód został zaopatrzony w gips. Początkowo nie rozpoznano u powoda uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Po usunięciu gipsu powód rozpoczął rehabilitację, co doprowadziło do niemal pełnego powrotu do funkcji stawu skokowego lewego. Staw skokowy lewy powoda prezentuje śladowe ograniczenie ruchomości, jedynie w zakresie zgięcia grzbietowego.

Po wypadku powód pozostawał niesprawny, dopiero w lipcu 2012r. chirurg określił zakres ruchomości stawu skokowego powoda, jako dobry. Do 2014 roku poruszał się przy pomocy kuli. Z uwagi na dolegliwości bólowe zażywał leki przeciwbólowe i stosował maści. Miało to wpływ na ograniczenie aktywności życiowej powoda, powód nie mógł chodzić na dłuższe dystanse, każdy dłuższy spacer mógł sprawiać powodowi bóle. Powód wymaga okresowej kontroli ortopedycznej i dalszej rehabilitacji, w szczególności wykonywania ćwiczeń własnych, w celu poprawy stawu skokowego lewego.

Dowód:

opinia biegłych z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii S. L. i z zakresu neurologii J. W. (k- 106 i nast.);

zeznania powoda (k-129).

Pismem z dnia 17.01.2014r. powód domagał się od strony pozwanej zapłaty kwoty 20.000 zł, tytułem zadośćuczynienia.

Dowód: pismo z dnia 17.01.2014r. (k-40)

Po rozpatrzeniu zgłoszonego roszczenia, pozwany wypłacił powodowi kwotę 4537 zł, w tym kwotę 237 zł, tytułem zwrotu kosztów opieki, kwotę 300 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwotę 5000 zł, tytułem zadośćuczynienia, pomniejszając tą kwotę o 1000 zł, tytułem franszyzy redukcyjnej. Następnie, pozwany dopłacił powodowi jeszcze kwotę 1000 zł, tytułem zadośćuczynienia.

Dowód:

pismo pozwanego z dnia 19.02.2014r. (k-43)

pismo pozwanego z dnia 29.08.2014r. (k-48).

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym było, że pozwanego łączyła z J. N., prowadzącym Firmę Usługową (...), umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, w okresie od 23.07.2011r. do 22.07.2012r. (polisa nr (...)). Strony tej umowy ustaliły franszyzę redukcyjną w wysokości 5%, nie mniej, niż 1000 zł, czyli kwotę, którą ubezpieczyciel potrąca z każdego odszkodowania. Gminę B. łączyła z ubezpieczającym J. N. umowa o świadczenie usług w zakresie zimowego utrzymania dróg (art. 429 kc w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 11 i 12, art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 236, poz. 2008 ze zm.)).

Poza sporem było, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku powoda z dnia 20.12.2011r. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi. Zadośćuczynienie stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość. (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Sąd podzielił stanowisko powoda, że zadośćuczynienie, przyznane dotychczas przez pozwaną w kwocie 6000 zł, było stanowczo za niskie, biorąc pod uwagę rozmiar krzywdy i cierpienia powoda, wywołane doznanym urazem. Jak ustalono na podstawie dowodu z opinii biegłych lekarzy ortopedy i neurologa oraz zeznań powoda, w wyniku wypadku doznał on złamania kostki bocznej podudzia lewego z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego lewego. Przebył pourazowy zespół (...), objawiający się obrzękiem, zaczerwienieniem i bólem kończyny. Wywołany tym długotrwały uszczerbek na zdrowiu u powoda wynosi 10%. Po wypadku powód długo pozostawał niesprawny. Do 2014 roku poruszał się przy pomocy kuli. Z uwagi na dolegliwości bólowe, zażywał leki przeciwbólowe i stosował maści. Dolegliwości te miały wpływ na ograniczenie aktywności życiowej powoda, nie mógł on chodzić na dłuższe dystanse, każdy dłuższy spacer mógł sprawiać powodowi bóle. Rehabilitacja doprowadziła do niemal pełnego powrotu do funkcji stawu skokowego lewego, jednakże powód nadal wymaga okresowej kontroli ortopedycznej i dalszej rehabilitacji, w szczególności wykonywania ćwiczeń własnych. W przyszłości, nawet pomimo właściwego zrostu kości, tworzących staw, jak stwierdzili biegli, mogą rozwijać się w takim stawie wtórne zmiany zwyrodnieniowe. Rokowania zostały określone przez biegłych jako dobre, jednakże uzależnione od dalszej rehabilitacji. Biorąc to pod uwagę, zdaniem Sądu, właściwą kwotą, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, doznaną przez powoda w wypadku z dnia 20.12.2011r., jest żądana przez niego suma 20.000 zł. Uwzględnia ona rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, rozmiar uszkodzeń ciała, długotrwałość dolegliwości bólowych, odczuwanych do chwili obecnej, ograniczenia w życiu codziennym, wywołane niesprawnością i cierpieniami fizycznymi, a także konieczność kontynuowania leczenia usprawniającego w celu odzyskania sprawności nogi, pomimo upływu ponad 4 lat od wypadku. Mając na uwadze, że dotychczas pozwana przyznała powodowi zadośćuczynienie w kwocie 6000 zł, zasądzono na jego rzecz różnicę (14.000 zł), przy czym podkreślenia wymaga, że zasądzona kwota nie podlegała już pomniejszeniu o franszyzę umowną, skoro wysokość świadczenia, z tytułu zadośćuczynienia, została uprzednio pomniejszona przez pozwanego o 1000 zł (20.000 x 5% = 1.000).

Odsetki od kwoty 14.000 zł, tytułem zadośćuczynienia, zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze, że powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 20.000 zł, tytułem zadośćuczynienia, w piśmie z dnia 17.01.2014r. (k-40). Na pozwanym spoczywał ustawowy obowiązek spełnienia świadczenia w terminie 30 dni. W dniu 1 sierpnia 2014r. pozwany był zatem w opóźnieniu z zapłatą odpowiedniego zadośćuczynienia, dlatego żądanie odsetkowe podlegało uwzględnieniu. Orzeczenie w tym zakresie oparto na przepisach art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc w zw. z art. 817§1 kc.

Orzeczenie o kosztach w punkcie II wyroku oparto na przepisie art. 98§1 i 3 kpc, przyjmując, że pozwana, jako przegrywająca sprawa, winna zwrócić powodowi poniesione przez nią celowe koszty procesu: 2400 zł (wynagrodzenie pełnomocnika, będącego adwokatem), 17 zł (opłata skarbowa od pełnomocnictwa).

Orzeczenie w pkt III wyroku oparto na przepisie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w zw. z art. 98§1 kpc. W postępowaniu zostały poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa wydatki na wynagrodzenia biegłego w kwocie 1662,44 zł. Pozwana, zgodnie z wynikiem procesu, winna zwrócić te wydatki na rzecz Skarbu Państwa, a ponadto obciąża ją obowiązek uiszczenia opłaty sądowej od pozwu w kwocie 700 zł, od której powód został zwolniony.