Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Ficek

Protokolant Katarzyna Kajda-Broniewska

przy udziale Krystyny Marchewki

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r.

sprawy S. K. s. T. i R.,

ur. (...) w Z.

oskarżonego z art. 279§1 kk i art. 288§1 kk przy zast. art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk, art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 12 października 2015 r. sygnatura akt II K 453/15

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia pkt 4 zaskarżonego wyroku w ten sposób, że obniża do 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy orzeczoną wobec oskarżonego karę łączną pozbawienia wolności;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. H. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 41/16

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 12 października 2015 roku sygnatura akt II K 453/11, wydanym w trybie art.387 kpk, apelację wniósł obrońca oskarżonego S. K.. Zaskarżył orzeczenie Sądu I instancji w zakresie rozstrzygnięcia o karze. Zarzucił zbytnią surowość i niewspółmierność do czynu kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia. Wniósł o zmianę wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby 5 lat. Ponadto wniósł o zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy stwierdził, co następuje:

Apelacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie w zakresie w jakim domaga się zastosowania wobec oskarżonego S. K. warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności. Mimo tego kontrola odwoławcza, dokonana na zasadach ogólnych (patrz uchwała Sądu Najwyższego z 25 września 2013 roku, I KZP 5/13), skutkowała obniżeniem wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności.

Ponieważ apelacja nie kwestionuje ustaleń faktycznych wystarczy wskazać, że wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości. S. K. przyznał się do winy, złożył obszerne wyjaśnienia, z którymi korespondują zeznania świadków, protokół zatrzymania rzeczy oraz pokwitowania odbioru przez D. S. i L. G. części skradzionych rzeczy. Nadto zauważyć trzeba, że Sąd odwoławczy uznał dopuszczalność zarzutu apelacji, gdyż zastosował zgodnie z art.36 ustawy z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw - art.447 kpk w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015 roku. Obecnie zgodnie z art.447 § 5 kpk podstawą apelacji nie mogą być zarzuty określone w art.438 pkt 3 i 4 kpk, związane z treścią zawartego porozumienia, o którym mowa w art.343 kpk, art.343a kpk, art.387 kpk.

Przechodząc do apelacji zauważyć trzeba, że nie ma racji apelujący, by po stronie oskarżonego istniała pozytywna prognoza kryminologiczna, czyli że ponownie w konflikt z prawem nie wejdzie. Z całą pewnością prognozy takiej nie można oprzeć wyłącznie na szczerym przyznaniu się oskarżonego do winy. Nie tłumaczy oskarżonego trudna sytuacja bytowa. Nie przekonuje też deklaracja, że przebywając na wolności będzie poszukiwał pracy, skoro przed osadzeniem był bezrobotnym utrzymującym się ze zbieractwa. Oskarżony nie wykonuje obowiązku alimentacyjnego, był już dwa razy karany za przestępstwo z art.209 § 1 kk. Koniunkturalne jest także powoływanie się na sytuację dzieci oskarżonego, gdy jednocześnie w postępowaniu przygotowawczym do protokołu przesłuchania S. K. podał, że ma pięcioro dzieci, nie pamięta dokładnego ich wieku, „dzieci nie są przy ojcu” (k.64). Natomiast jego konkubina ma troje dzieci, których oskarżony nie jest ojcem. Nie ma również znaczenia dla oceny sytuacji oskarżonego, że w jego przekonaniu postępowanie przygotowawcze powinno objąć inne, bliżej niesprecyzowane osoby.

Przeciwko warunkowemu zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, zarówno na podstawie przepisów obowiązujących do 30 czerwca 2015 roku, jak i po tej dacie, przemawia uprzednia karalność oskarżonego za przestępstwa umyślne, w tym za czyny przeciwko mieniu. S. K. dopuścił się łącznie siedmiu przestępstw. Każde w warunkach z art.64 § 1 kk. Dodatkowo obciąża go, że zakład karny opuścił 23 października 2014 roku i w ciągu niecałych trzech miesięcy dopuścił się szeregu kradzieży z włamaniem i zniszczenia mienia. Trzy uprzednie skazania były na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Nie można więc twierdzić, że oskarżonemu nie dano szansy na poprawę. Wszystkie te kary z uwagi na negatywna postawę oskarżonego zostały zarządzone do wykonania. Zatem jedyną karą spełniającą cele kary jest bezwzględne pozbawienie wolności niepoprawnego sprawcy.

Dokonując pełnej kontroli odwoławczej w zakresie kary Sąd odwoławczy uznał, że kara łączna 2 lat pozbawienia wolności jest rozstrzygnięciem zbyt surowym. Nie można mieć zastrzeżenia do wysokości kar jednostkowych, ale wymierzenie jej w łącznej wysokości 2 lat pozbawienia wolności, czyli bliżej sumy kar (2 lata i 6 miesięcy) niż najwyższej z jednostkowych (1 rok), nie uwzględnia należycie związku podmiotowo-przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Oskarżony dopuścił się szeregu włamań do ogródków działkowych w bardzo krótkim czasie (część czynów nawet tego samego dnia). Uwzględniając tę bliskość, a także popełnienie ciągu przestępstw i działanie w warunkach z art.64 § 1 kk Sąd odwoławczy uznał, że kara łączna 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności właściwie uwzględnia okoliczności, które trzeba brać pod uwagę przy orzekaniu kary łącznej, w tym cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara łączna ma osiągnąć wobec sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Nie było podstaw do korekty rozstrzygnięcia opartego o art.46 kk. Wnioski o naprawienie szkody złożyły uprawnione osoby. Wysokość szkody nie była kwestionowana.

Na rzecz obrońcy Sąd odwoławczy zasądził kwotę 516,60 złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma dochodów, majątku i jest dłużnikiem alimentacyjnym zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.