Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XVII GC 2567/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie XVII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Kociołek

Protokolant: Magdalena Banasik

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa R. N.

przeciwko: (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz R. N. kwotę 4 478,41 złotych (cztery tysiące czterysta siedemdziesiąt osiem złotych czterdzieści jeden groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 lipca 2011 roku do dnia zapłaty oraz ustawowe odsetki od kwoty 2000,00 złotych ( dwa tysiące złotych zero groszy) za okres od dnia 13 lipca 2011 roku do dnia 20 maja 2013 roku;

II.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza;

III.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz R. N. kwotę 518,35 złotych (pięćset osiemnaście złotych trzydzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt XVII GC 2567/15

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2014 roku R. N. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 6 478,41 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 lipca 2011 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. (pozew - k. 2-7) W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 13 grudnia 2013 roku zawarł z J. W. umowę przelewu wierzytelności przysługującej cedentowi od pozwanego. Wierzytelność objęta cesją wynikała z usługi konserwacji i naprawy urządzenia dokonanej przez cedenta. Cedent wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 28 czerwca 2011 roku określając termin płatności na dzień 12 lipca 2011 roku. Pismem z dnia 16 grudnia 2013 roku powód wezwał stronę pozwaną do dobrowolnego spełnienia świadczenia, jednakże strona pozwana nie uregulowała niniejszej kwoty (pozew - k. 2-7)

W dniu 16 lipca 2014 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym wydany został nakaz zapłaty uwzględniający żądanie pozwu w całości (nakaz zapłaty – k. 8).

Od powyższego nakazu zapłaty (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła sprzeciw zaskarżając nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana wskazała, iż w dniu 21 maja 2013 roku, a więc przed wniesieniem powództwa, zapłaciła kwotę 2000 złotych tytułem faktury na podstawie której powód dochodzi zapłaty. Podniosła nadto zarzut przedawnienia z uwagi na upływ dwuletniego terminu na dochodzenie roszczeń wskazując, że terminu dochodzenia roszczeń upływał w dniu 12 lipca 2013 roku, a pozew został złożony w dniu 2 lipca 2014 roku. Wskazała, że bez względu na to, czy umowę zakwalifikujemy jako umowę zlecenia, czy umowę o dzieło to termin przedawnienia wynosi dwa lata i upłynął przed wniesieniem powództwa. (sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 9-12, 33-36)

Postanowieniem z dnia 22 października 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w W. (postanowienie – k. 19).

Pismem z dnia 9 listopada 2015 roku stanowiącym odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty powód ograniczył żądanie pozwu do kwoty 4 478,41 złotych i cofnął powództwo do kwoty 2000 złotych należności głównej. Wniósł o nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia, gdyż w jego ocenie nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia z uwagi na wpłatę kwoty 2000 złotych przed upływem terminu przedawnienia. (odpowiedź na sprzeciw – k. 51-52)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. W. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) wykonał usługę konserwacji i naprawy samochodu ciężarowego na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Za wykonanie powyższej usługi wystawiono fakturę VAT nr (...) w dniu 28 czerwca 2011 roku na kwotę 6 478,41 złotych. W fakturze wskazano termin płatności na dzień 12 lipca 2011 roku.(okoliczności bezsporne)

W dniu 21 maja 2013 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dokonała na rzecz Ł. W. zapłaty kwoty 2 000,00 złotych tytułem zapłaty za fakturę VAT nr (...). (potwierdzenie przelewu – k. 15, okoliczność bezsporna)

W dniu 13 grudnia 2013 roku została zawarta między J. W. i R. N. umowa przelewu wyżej opisanej wierzytelności należnej J. W. od spółki (...), o spółka (...) została o powyższym zawiadomiona. (okoliczność niezaprzeczona)

Pismem z dnia 16 grudnia 2013 roku R. N. wezwał spółkę (...) do zapłaty kwoty 6 478,41 złotych. (okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dokumentów, których prawdziwość nie była kwestionowana przez strony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie niesporne było to, że J. W. wykonał usługę konserwacji i naprawy samochodu ciężarowego na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (zleconą przez tę spółkę) oraz niesporny był fakt cesji wierzytelności objętej fakturą VAT nr (...) z J. W. na R. N..

Pozwana w pierwszej kolejności podniosła, że dokonała wpłaty kwoty 2 000,00 złotych przed wniesieniem powództwa tj. w dniu 21 maja 2013 roku. Powyższą okoliczność potwierdziła strona powodowa i cofnęła w tym zakresie powództwo. Zgodnie z art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. W niniejszej sprawie częściowe cofnięcie powództwa nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy, nie była więc wymagana zgoda pozwanego. Dlatego sąd umorzył postępowanie co do kwoty dwóch tysięcy złotych na podstawie art. 203§1 kpc w zw. z art. 355 §2 kpc.

Odnośnie podniesionego zarzutu przedawnienia należy w pierwszej kolejności ustalić czy umowa o naprawę pojazdu, która wiązała strony była umową o dzieło, czy też umową zlecenia. W ocenie Sądu jest to umowa o dzieło, gdyż naprawiający zobowiązał się do osiągnięcia rezultatu w postaci naprawienia pojazdu. Zgodnie z treścią art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego działa, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Łącząca strony umowa spełnia warunki przedmiotowo istotne dla uznania jej za umowę o dzieło. W wypadku umowy o dzieło istotne jest bowiem osiągnięcie umówionego rezultatu, w tym wypadku przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia powodującego uszkodzenia. Zgodnie z art. 646 kc roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem dwóch lat od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane – od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane. Wystawienie faktury należy traktować jako potwierdzenie, że dzieło zostało wykonane najpóźniej w dniu wystawienia faktury co w niniejszej sprawie miało miejsce w dniu 28 czerwca 2011 roku. Dwuletni termin przedawnienia upłynąłby w dniu 27 czerwca 2013 roku. Bezsporne w sprawie jest, że częściowa zapłata za fakturę nastąpiła w dniu 21 maja 2013 roku, a więc przed upływem terminu przedawnienia. Okoliczność, że kontrahent uregulował część swoich zobowiązań wynikających z umowy przed upływem terminu przedawnienia ma istotne znaczenie dla ustalenia, że doszło do przerwania terminu przedawnienia. Częściowa wpłata jest traktowana jako uznanie roszczenia przez pozwanego, jeżeli nie wykazał on, że nie uiścił całości zobowiązania , gdyż składał reklamacje lub kwestionował jakość dostarczonego towaru.

Uznanie roszczenia wywołuje skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia (por. art. 123 § 1 pkt 2 kc). Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (por. art. 124 § 1 kc). W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2004 roku sygn. akt I CK 133/04 stwierdzono, że uznanie niewłaściwe nie jest ani przyznaniem faktu, ani oświadczeniem woli dłużnika, lecz rejestracją aktualnego stanu jego świadomości. Uzewnętrznienie jej przez zapłatę części długu, z mocy prawa powoduje przerwanie biegu przedawnienia. Powyższe stanowisko sąd w pełni podziela.

Zgodnie z art. 481 § 1 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Termin płatności należności z faktury VAT nr (...) upływał w dniu 12 lipca 2011 roku, powyższy termin nie był kwestionowany przez stronę pozwaną. Pozwana od dnia następnego po upływie terminu płatności tj. w dniu 13 lipca 2011 roku znalazła się w opóźnieniu i od tego też dnia powód mógł domagać się odsetek. Pozwana uiściła na rzecz powoda kwotę 2 000,00 złotych tytułem częściowej zapłaty za fakturę VAT nr (...) w dniu 21 maja 2013 roku, w związku z tym powodowi przysługują odsetki ustawowe od tej kwoty za okres od dnia 13 lipca 2011 roku do dnia 20 maja 2013 roku tj. do dnia poprzedzającego dzień zapłaty, a nadto odsetki ustawowe od kwoty 4 478,41 złotych za okres od dnia 13 lipca 2011 roku do dnia zapłaty.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I i II wyroku na podstawie art. 646 kc, art. 481 § 1 kc, art. 203 § 1 kpc i art. 355 § 1 kpc. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu w zależności od wyniku postępowania. Sąd uznał powoda za przegrywającego proces do kwoty 2000 złotych, gdyż powód uiścił powyższą kwotę przed wniesieniem powództwa. Wobec powyższego powód wygrał w 69%. Powód poniósł koszty w postaci opłaty sądowej w wysokości 81 złotych, wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 1200 złotych, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. Pozwany poniósł koszty w postaci wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 1200 złotych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. Wobec powyższego należało zasądzić na rzecz powoda kwotę 518,35 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.