Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Inga Kukla

Protokolant: stażysta Renata Schurgacz

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2015 r. na rozprawie sprawy

z powództwa G. G.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. na rzecz powódki G. G. kwotę 3.000,00 zł (trzy tysiące złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 02.03.2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 550,00 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu;

2.  obciąża strony: pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. i powódkę G. G. po połowie niezapłaconymi kosztami sądowymi w kwocie 80,63 zł i nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu od każdej ze stron kwotę 40,31 zł;

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie.

I C 393/13

UZASADNIENIE

G. G. wystąpiła przeciwko (...) S.A. w S. o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 6.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 02.03.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Powódka argumentowała, iż w dniu 10.06.2012r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego ww. została poszkodowana, zaś odpowiedzialność za skutki zdarzenia przyjęła strona pozwana. Z obrażeniami w postaci: urazu skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, uraz głowy, uraz klatki piersiowej i urazu łokcia prawego, G. G. została przewieziona do (...) Publicznego Zespołu (...) w K. na Szpitalny Oddział Ratunkowy, gdzie udzielono jej pierwszej pomocy. W dalszej kolejności, powódka została wypisana do domu z zaleceniem dalszego leczenia w poradni chirurgicznej i ortopedycznej, a także intensywnej rehabilitacji w poradni specjalistycznej. Jak wynika z treści pozwu, w efekcie powypadkowych powikłań zdrowotnych, powódka nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Utrzymujące się bóle głowy i karku uniemożliwiają powódce swobodny ruch głową, napięcie mięśni karku powoduje natomiast dodatkowy ból i cierpnie, co stanowi istotny dyskomfort i znacznie utrudnia wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego. W związku ze złym stanem fizycznym pogorszeniu uległa kondycja psychiczna powódki. Od dnia wypadku stała się ona osobą nerwową, zmęczoną, osłabioną, boi się poruszać pojazdami mechanicznymi. W chwili obecnej powódka została wyłączona z dotychczas prowadzonego aktywnego trybu życia, co wpływa na rozmiar poniesionej przez nią szkody. Strona pozwana dokonała likwidacji szkody na osobie powódki w zakresie kwoty 2.000 zł, która w ocenie ww. jest niewspółmiernie niska do doznanego uszczerbku na zdrowiu. Powódka podniosła, iż żąda odsetek ustawowych od pozwanego od dnia 02.03.2013 r., tj. dnia po dniu w którym została wydana decyzja ustalająca wysokość zadośćuczynienia należnego powódce, do dnia zapłaty, albowiem w dniu 01.03.2013 r. pozwana dysponowała wszystkimi dokumentami i informacjami niezbędnymi do określenia wysokości świadczenia odszkodowawczego w słusznej wysokości.

W odpowiedzi na pozew, (...) S.A. w S. wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Strona pozwana podniosła, iż uznała swoją odpowiedzialność za zaistniałą szkodę w zakresie kwoty 2.000 zł, zaś przy określeniu wartości zadośćuczynienia wzięto pod uwagę rozmiar doznanej krzywdy, stopień natężenia cierpień fizycznych i psychicznych, ich długotrwałość, nasilenie bólu, stan ogólnej niezdolności fizycznej i psychicznej, wiek powódki, udokumentowaną długotrwałość leczenia, rokowania na przyszłość, a także trwałe następstwa wynikające z przedłożonej dokumentacji z przebiegu leczenia. W ocenie ubezpieczyciela, podczas szacowania należnej kwoty zadośćuczynienia prawidłowo zdefiniowano i uwzględniono wszystkie odniesione przez poszkodowaną obrażenia. Strona pozwana uznała roszczenie powódki za nieuzasadnione i nieudowodnione w całości w zakresie jego wysokości i skutków, jakich rzekomo doznała w wyniku kolizji drogowej. Powódka nie przedstawiła dowodów zażywania jakichkolwiek leków przeciwbólowych, związanych ze wskazanymi przez nią bólami towarzyszącymi codziennym czynnościom życiowym. Brak jest również w przedstawionej dokumentacji dowodów poddawania się przez powódkę leczeniu w poradni neurologicznej związanym z rzekomymi odczuwanymi ciągłymi bólami głowy oraz leczeniu w poradni psychologicznej związanym z rzekomym urazem psychicznym i słabą kondycją psychiczną ww. Biorąc zatem pod uwagę wiek powódki, stopień cierpień fizycznych które deklaruje, oraz fakt, iż w chwili obecnej brak jakichkolwiek dowodów wskazujących, iż powódka doznała jakichkolwiek nieodwracalnych następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia w postaci kalectwa, strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 10.06.2012r. w miejscowości K., w wyniku niedostosowania prędkości do warunków panujących na drodze przez kierującego samochodem osobowym marki F. o nr rejestracyjnym (...) - M. G., doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego poszkodowana została 51-letnia wówczas powódka (pasażerka ww. pojazdu). Właściciel pojazdu miał aktualne ubezpieczenie OC w (...) S.A. w S..

(dowody:

notatka urzędowa z dnia 13.06.2012r. – k9-10,

opinia z dnia 2.01.2014r. –k 50-52)

Bezpośrednio po wypadku, z obrażeniami w postaci: skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, urazu głowy, urazu klatki piersiowej i urazu łokcia prawego w postaci ran ciętych z licznymi drobnymi fragmentami szkła w okolicy ran, powódka została przewieziona do (...) Publicznego Zespołu (...) w K. na Szpitalny Oddział Ratunkowy. Po wykonaniu badania rtg czaszki oraz kręgosłupa szyjnego i piersiowego, założeniu opatrunku i szwów skórnych na prawy łokieć, powódka została wypisana do domu z zaleceniem dalszego leczenia w poradni chirurgicznej i ortopedycznej, a także intensywnej rehabilitacji w poradni specjalistycznej.

(dowody:

karta informacyjna leczenia szpitalnego – k11)

Powódka pozostawała pod stałą opieką poradni chirurgicznej i ortopedycznej. Przez okres 2 tygodni po wypadku powódka przebywała w domu. W dalszej kolejności ww. poddała się 10-dniowej rehabilitacji (zabiegi laserowe, zastosowanie pola magnetycznego). Dnia 27.06.2012r., wobec stwierdzenia prawidłowego wygojenia rany kciuka prawego, powódka kończyła leczenie w poradni chirurgicznej. W dniu 25.01.2013r. powódka odbyła wizytę u neurologa, podczas której stwierdzono zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i piersiowego, bez objawów korzeniowych. Powódce zalecono rehabilitację oraz doraźne leczenie przeciwbólowe. Do chwili obecnej powódka pozostaje pod opieką lekarza ortopedy. Raz w roku powódka korzysta z zajęć fizykoterapii.

(dowody:

zaświadczenie lekarskie – k12,

historia choroby – k13-14,

opinia z dnia 2.01.2014r. –k 50-52,

przesłuchanie powódki G. G. – k85)

Bezpośrednio po wypadku G. G. nie mogła jeździć na rowerze, chodzić na długie spacery i pracować w ogrodzie. Obecnie powódka nie jest w powyższym zakresie ograniczana przez stan zdrowia, jakkolwiek trudność sprawia jej wykonanie cięższych prac ogrodowych, jak np. przekopywanie ziemi. W okresie następującym bezpośrednio po wypadku powódka miała lęk przed jazdą samochodem. Ww. brała leki uspokajające, nie korzystała z porad psychologa i psychiatry. Do chwili obecnej G. G. towarzyszy lęk, w sytuacji, gdy ww. podróżuje w charakterze pasażera. Aktualnie powódka prowadzi samochód.

dowody:

przesłuchanie powódki G. G. – k85)

Pismem z dnia 31.01.2013r. powódka, reprezentowana przez pełnomocnika, dokonała zgłoszenia szkody (...) S.A. w S., domagając się zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 40.000 zł, w przypadku zaś braku możliwości zakończenia postępowania likwidacyjnego w terminie dni 30, w zakresie bezspornej kwoty 20.000 zł. W piśmie z dnia 1.03.2013r. strona pozwana poinformowała pełnomocnika powódki o przyznaniu świadczenia w kwocie 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Pismem z dnia 8.03.2013r. powódka, reprezentowana przez pełnomocnika, wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 38.000 zł tytułem zadośćuczynienia uzupełniającego wraz z należnymi odsetkami liczonymi od daty wymagalności tj. od 30-tego dnia od dnia zgłoszenia szkody do dnia zapłaty, w terminie dni 7, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

(dowody:

zgłoszenie szkody wraz z dowodem nadania – k15-19,

pismo strony pozwanej z dnia 1.03.2013r.,

wezwanie do zapłaty z dnia 8.03.2013r. wraz z dowodem nadania – k21-24,

akta szkody – załącznik do akt)

Aktualnie u powódki występują: stan po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego z zaburzeniem funkcji i ograniczeniem ruchomości wskutek uszkodzenia więzadeł miedzykręgowych i ich następstwem w postaci zaburzenia zborności w stawach międzykręgowych, bez objawów korzeniowych, stan po stłuczeniu kręgosłupa piersiowego z pogłębieniem kifozy piersiowej, bez objawów korzeniowych z subiektywnym zespołem bólowym oraz niewielkie blizny prawego stawu łokciowego z bez zaburzeń funkcji stawu łokciowego. Wskutek przebytego urazu G. G. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3 % (uraz skrętny kręgosłupa). Rokowanie na przyszłość jest pomyślne, nie dojdzie do powstania nowych zmian zwyrodnieniowych wskutek przebytego urazu. Obecnie u powódki występuje zespół bólowy kręgosłupa, konsekwencją czego jest bolesność i trudności w obracaniu głową. Powódka doraźnie stosuje leki przeciwbólowe. U ww. nie stwierdzono objawów ubytkowych neurologicznych (uszkodzenia korzeni nerwowych). W aspekcie neurologicznym, stan zdrowia powódka nie przedstawia odchyleń od stanu prawidłowego. Wskutek przebytego urazu nie wymagała i nie wymaga pomocy osób drugich.

(dowody:

opinia z dnia 2.01.2014r. –k 50-52

opinia z dnia 13.01.2015r. – k71-73,

przesłuchanie powódki G. G. – k85)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części tj. w zakresie kwoty 3.000 zł.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga okoliczność, iż poza sporem leży fakt zaistnienia zdarzenia drogowego z dnia 10.06.2012 r., jak również będące jego konsekwencją postępowanie likwidacyjne przeprowadzone przez ubezpieczyciela sprawcy szkody - (...) S.A. w S., częściowo zaspokajające roszczenie inicjującej postępowanie G. G. tj. w zakresie kwoty 2.000 zł.

Istota niniejszej sprawy sprowadza się do rozstrzygnięcia zaistniałego pomiędzy stronami sporu, co do stanowiska ubezpieczyciela w materii należnego G. G. zadośćuczynienia, w kontekście domagania się przez powódkę rekompensaty pieniężnej w wysokości 6.000 zł (ponad przyznaną przez ubezpieczyciela kwotę 2.000 zł) tytułem cierpień natury psychicznej i fizycznej (zadośćuczynienia).

Skonstruowane przez G. G. roszczenie swoją podstawę znajduje w treści art. 445 §1 k.p.c. w zw. z art. 444 §1 k.p.c.

Istota zadośćuczynienia uregulowana jest w art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanemu należy się odpowiednia suma pieniężna tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Celem zadośćuczynienia jest więc wynagrodzenie doznanych cierpień fizycznych i psychicznych związanych z odniesionymi obrażeniami. Ponadto stanowi ono często swoistą rekompensatę za utratę radości z życia.

W przedmiotowej sprawie niepodważalnym jest, iż w wyniku zdarzenia z dnia 10.06.2012r. powódka G. G. odniosła obrażenia takie, jak: skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, uraz głowy, uraz klatki piersiowej i uraz łokcia prawego w postaci ran ciętych z licznymi drobnymi fragmentami szkła w okolicy ran. W wyniku powyższego ww. została przewieziona do (...) Publicznego Zespołu (...) w K. na Szpitalny Oddział Ratunkowy, gdzie dokonano założeniu opatrunków i szycia ran skórnych na prawym łokciu. Odniesione urazy wywołały u inicjującej postępowanie dolegliwości bólowe głowy i kręgosłupa, co implikowało konieczność stosowania leczenia zachowawczego – przeciwbólowego. Sąd nie ma wątpliwości, iż powyższe spowodowało u powódki cierpienia fizyczne oraz dyskomfort natury psychicznej spowodowany koniecznością pobytu w szpitalu, celem uzyskania pierwszej pomocy, odbywania regularnych wizyt u specjalisty-ortopedy i chirurga oraz prowadzenia leczenia rehabilitacyjnego.

Sprzeciwiając się roszczeniu powódki, strona pozwana konsekwentnie stała na stanowisku, iż wypłacona na rzecz ww. kwota zadośćuczynienia w wysokości 2.000zł w pełni rekompensuje poniesioną przez G. G. szkodę niemajątkową (krzywdę). Jednocześnie ubezpieczyciel starał się dowieść, iż powódka nie dowiodła zasadności swojego roszczenia, co do zasady, albowiem wynikiem wypadku nie doznała ona tak trwałego, jak i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Zgodnie z treścią art. 361 § 1 kc. sprawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek zdarzenia (działania bądź zaniechania), przy czym dla przyjęcia jego odpowiedzialności musi zaistnieć adekwatny tj. normalny związek przyczynowy pomiędzy bezprawnością czynu a spowodowaną przezeń szkodą

Celem ustalenia konsekwencji wypadku z dnia 10.06.2012r. na stan zdrowia G. G., na wniosek powódek, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy-traumatologa, S. G.. Ww., opierając się na bezpośrednim badaniu powódki, wywiadzie lekarskim oraz dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach, w treści opinii z dnia 2.01.2014r. stwierdził, iż odniesione obrażenia spowodowały u G. G. trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3 %, co jest wynikiem stanu po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego z zaburzeniem funkcji i ograniczeniem ruchomości, jednakże bez objawów korzeniowych. Nadto biegły stwierdził występowanie u ww. stanu po stłuczeniu kręgosłupa piersiowego bez objawów korzeniowych z subiektywnym zespołem bólowym oraz zabliźnione rany cięte okolicy łokcia prawego, bez zaburzeń stawu łokciowego.

Na wniosek G. G., sąd dopuścił także dowód z opinii biegłego lekarza neurologa K. H. na okoliczność urazów doznanych przez powódkę w wypadku komunikacyjnym w dniu 10.06.2012 r., wpływu doznanych urazów na stan zdrowia powódki, ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu powódki w związku z obrażeniami ciała doznanymi w wypadku komunikacyjnym, ustalenia rokowań na przyszłość w zakresie całkowitego wyleczenia powódki, a w szczególności wskazania czy stan zdrowia powódki może ulec pogorszeniu w przyszłości, czy powódka wymagała pomocy i opieki osób trzecich, w jakim zakresie, ile godzin dziennie oraz czy nadal wymaga takiej opieki i w jakim wymiarze dziennie, a to wszystko w zakresie odczuwanych przez powódkę dolegliwości bólowych. W opinii z dnia 13.01.2015r. biegła podnosiła, iż u powódki nie występują objawy ubytkowe neurologicznych (uszkodzenia korzeni nerwowych).

Tak opina lekarza ortopedy traumatologa S. G., jak i opinia biegłej K. H. nie zostały zakwestionowane przez żadną za stron postępowania. Sąd również nie powziął żadnych wątpliwości co do tych opinii pod względem dokonania rzetelnej oceny stanu zdrowia powódki, przy wykorzystaniu i analizie dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonych badań lekarskich.

Ponieważ przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują ani nie precyzują wprost jednolitej metody ustalania wartości zadośćuczynienia za ból i cierpienia, przy ustalaniu przez sąd brane są pod uwagę następujące czynniki wynikające z linii orzecznictwa mające wpływ na wysokość świadczenia tj. nasilenie i długość cierpień, trwałość następstw zdarzenia, długotrwałość choroby oraz czas leczenia i liczba przebytych operacji, rozmiar oraz uciążliwość kalectwa, konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu prywatnym i zawodowym, doznane cierpienia fizyczne oraz psychiczne, utrata możliwości wykonywania pracy zawodowej, korzystania z rozrywek, sytuacja życiowa ofiary wypadku przed jego zaistnieniem oraz po jego zaistnieniu, wiek poszkodowanego, wyłączenie poszkodowanego z normalnego życia (np. trudności w samodzielnym poruszaniu się lub opuszczaniu mieszkania).

Rozpatrując realia przedmiotowej sprawy, zważyć należy, iż w chwili wypadku G. G. miała 54 lat. Powódka nie leczyła się na choroby przewlekle o podłożu neurologicznych lub ortopedycznym, była osoba aktywną , prowadzącą samochód, wykonująca prace ogrodnicze.

Na podstawie całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sąd nie ma wątpliwości, iż po stronie ww. wystąpiła szkoda niemajątkowa w czasie bezpośrednio następującym po wypadku, ale i w okresie dalszym, z uwagi na utrzymujące się i nawracające dolegliwości bólowe będące pochodną odniesionych obrażeń powypadkowych. Co istotne, G. G. odniosła 3 – procentowy uszczerbek na zdrowiu, co jest wynikiem stanu po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego z zaburzeniem funkcji i ograniczeniem ruchomości,

Po starannym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy, na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów z przesłuchania poszkodowanej, dokumentacji medycznej i opinii sądowo-lekarskich lek. med. J. G. oraz lek. med. K. H. (ta pierwsza – jako kluczowy dowód w sprawie), sąd uznał, iż adekwatną i odpowiadająca stosunkom majątkowym w społeczeństwie, rekompensatą pieniężną dla G. G., tytułem doznanej krzywdy, ponad już wypłaconą przez ubezpieczyciela bezsporną kwotę zadośćuczynienia (tj. 2.000zł), będzie kwota 3.000 zł. Wskazać bowiem należy, iż biegła lekarz neurolog K. H. w treści opinii z dnia 13.01.2015r. podniosła, iż w zakresie neurologicznych skutków wypadku z dnia 10.06.2012r. powódka nie doznała długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu. Co więcej, powódka wskazała, iż w zw. z wypadkiem odczuwała i do chwili obecnej odczuwa stany lękowe, brak jednak dowodów świadczących o korzystaniu przez ww. z porady lekarza psychiatry lub uczęszczaniu na sesje terapeutyczne do psychologa. Uznać zatem należało, iż jakkolwiek powódka przeżyła szok w zw. z wypadkiem, stopień nasilenia dolegliwości psychicznych był nieznaczny, możliwy do opanowania przez powódkę bez konieczności zasięgania profesjonalnej pomocy. Nie może także ujść uwadze, iż rokowanie na przyszłość, co do stanu zdrowia powódki, jest pomyślne, tj. nie dojdzie do powstania nowych zmian zwyrodnieniowych wskutek przebytego urazu. Co więcej, w okresie następującym bezpośrednio po wypadku, jak i w chwili obecnej ww. nie wymagała i nie wymaga opieki domowników.

W ocenie sądu zatem, powódka G. G. nie wykazała zasadności wysokości swojego żądania w pełnej wysokości, co implikowało konieczność oddalenia powództwa w pozostałym zakresie.

Wraz z kwota główną, sąd, na podstawie art. 481 §1 i §2, k.c. w zw. z art. 817 k.c. i art. 14 § 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003r., Nr 124, poz. 1152), przyznał ww. ustawowe odsetki za zwłokę, od dnia 2.03.2013r. tj. dnia następującego po dniu wydania przez ubezpieczyciela ostatecznej decyzji o wysokości przyznanego powódce zadośćuczynienia.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 100 k.p.c., w myśl którego, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.