Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20. stycznia 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin P. i Zachód w S., w VI Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący – SSR Agnieszka Poświata

Protokolant: Patryk Gobber

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej: J. P. (1)

po rozpoznaniu sprawy G. P. (1) , syna R. i J. z d. Z., urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 20 listopada 2012 roku do 19 sierpnia 2013 roku w S. w mieszkaniu przy ulicy (...) znęcał się psychicznie nad swoją matką J. P. (2), w ten sposób, że znajdując się pod wpływem alkoholu, bez powodów bądź z błahych powodów wszczynał awantury, podczas których wyzywał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, zabierał pokrzywdzonej kule i popychał ją, by się przewróciła, rzucał w J. P. (2) różnymi przedmiotami, niszczył znajdujące się w mieszkaniu rzeczy, a nadto w dniu 15 i 18 sierpnia 2013 roku użył wobec pokrzywdzonej siły fizycznej w ten sposób, że dusił pokrzywdzoną za szyję ręcznikiem i rękoma,

tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.

1.  oskarżonego G. P. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 20 listopada 2012 roku do 19 sierpnia 2013 roku w S. w mieszkaniu przy ulicy (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją matką J. P. (2), w ten sposób, że znajdując się pod wpływem alkoholu bądź w stanie nietrzeźwości wszczynał awantury, podczas których używał wobec pokrzywdzonej słów powszechnie uznanych za obelżywe, groził jej pozbawieniem zdrowia i życia, zabierał pokrzywdzonej kule, popychał ją, szarpał, rzucał w nią różnymi przedmiotami, a w dniu 15 lutego 2013 roku zarzucił jej na głowę i szyję ręcznik zaciskając na szyi, tj. czynu z art. 207 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 207 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych kwotę 180 zł(sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty

3.  na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z 28.09,.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. M. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) w tym 115,92 zł (sto piętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem podatku VAT.

UZASADNIENIE

G. P. (1) mieszkał wraz z żoną A. P. do listopada 2012r. Wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 28 lipca 2011r. sygn. akt: IV K 487/11 został skazany za czyn z art. 207 § 1 kk i inne na szkodę A. P..

Około 20 listopada 2012r. G. P. (1) wyprowadził się z mieszkania zajmowanego wspólnie z żoną i wprowadził się do matki- J. P. (2) zamieszkałej w S. przy ul. (...).

Mieszkanie przy ul. (...) w S. stanowi własność J. P. (3). Kobieta wykupiła je ok. 4 lata temu, już po śmierci męża.

G. P. (1) od początku, kiedy tylko zamieszkał z matką, nadużywał alkoholu. Pod jego wpływem stawał się agresywny, awanturował się, ubliżał matce słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, szarpał ją, groził pozbawieniem życia lub zdrowia, dokuczał, stosował przemoc fizyczną.

J. P. (2) wielokrotnie żaliła się sąsiadom na zachowanie syna. Także siostrze- M. K. (1) wspominała, że syn zachowuje się wobec niej nieodpowiednio. Zdarzało się, że sąsiedzi słyszeli odgłosy awantur dochodzących z mieszkania położonego w S. przy ul. (...), widywali też G. P. (1) pod wpływem alkoholu.

W mieszkaniu przy ul. (...) wielokrotnie interweniowała Policja, G. P. (1) z tego powodu przebywał w Miejskiej Izbie Wytrzeźwień.

Dowód:

- zeznania R. W. k. 1770178, 11

- zeznania K. M. k. 176-177, 42-43

- zeznania A. G. (1) k. 181, 45

- zeznania G. S. k. 181-182, 44

- zeznania W. K. (1) k. 179-180, 47

- zeznania W. N. k. 182-183, 72-73

- zeznania A. B. k. 180-181, 74

- zeznania M. K. (1) k. 178-179

- zeznania M. K. (2) k. 213

- zeznania P. L. k. 214

- zeznania T. P. k. 214

- zeznania M. W. k. 214-215

- zeznania J. W. k. 215-216

- zeznania P. Ż. k. 217

- zeznania Ł. J. k. 228

- częściowo wyjaśnienia G. P. (1) k. 143-144, 91

- pismo z (...) k. 11

- kserokopia notatników służbowych k. 19-41

- niebieska karta k. 48-71

W dniu 08.02.2013r. G. P. (1) wrócił do domu pod wpływem alkoholu, zaczął trzaskać drzwiami, kilkukrotnie wchodził do pokoju J. P. (2), zachowywał się uciążliwie. Kiedy J. P. (3) zwróciła mu uwagę, mężczyzna stał się w stosunku do niej agresywny, zaczął jej ubliżać. Zabrał jej kule, a w związku z tym, że J. P. (2) jest osobą niepełnosprawną, spowodowało to, że nie mogła ona ustać na nogach. G. P. (1) szarpał ją, nadal był agresywny. Kobieta postanowiła wezwać Policję, co jeszcze bardziej rozjuszyło jej syna. Także w obecności policjantów- M. W. i J. W. wykrzykiwał do niej: ,,tak Ci (…) matka, że zdechniesz”, ,,obiję Ci mordę, tak, że odechce Ci się dzwonić na Policję”, ,,połamię Ci nogi”.

G. P. (1) został zatrzymany i doprowadzony do (...). W trakcie interwencji zachowywał się bardzo agresywnie również wobec policjantów. Przeprowadzono badanie stanu trzeźwości zatrzymanego, z wynikiem 1,49 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- zeznania M. W. k. 214-215

- zeznania J. W. k. 215-216

- pismo z (...) k. 17

- protokół doprowadzenia do (...) k. 53

- kserokopia notatników służbowych k. 19-20,

W dniu 15.02.2013r. patrol Policji otrzymał wezwanie do mieszkania położonego w S. na ul. (...). Patrol w osobie: A. B. i A. G. (1) udali się na miejsce, gdzie zastali zgłaszającą- J. P. (2) i jej syna- G. P. (1). Mężczyzna w ich obecności był już spokojny, spożywał alkohol, przyznał, że używał wulgaryzmów, oświadczył, że idzie spać do znajomych. J. P. (2) zaś przekazała policjantom, że syn- G. P. (1) był wobec niej wulgarny, agresywnie się zachowywał, trzaskał drzwiami. Kobieta bała się wyjść ze swojego pokoju.

Około północy, G. P. (2) powrócił jednak do mieszkania matki, zaczął dobijać się do drzwi. Wszedł do pokoju, w którym siedziała J. P. (2), zdjął jej z głowy ręcznik i zaczął ją nim dusić, grożąc jej przy tym ,,zabiję Cię (…), zobaczysz uduszę Cię”. Kobieta zaczęła krzyczeć. Krzyki te usłyszała sąsiadka- K. M.. Pobiegała do mieszkania J. P. (2), zastała ją przerażoną, kobieta opowiedziała jej o sytuacji, która miała przed chwilą miejsce, zadzwoniła na policję.

Na miejsce przybyli M. K. (2) i J. W.. G. P. (1) został doprowadzony do (...), znajdował się pod wpływem alkoholu- wynik 1,66 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia G. P. (1) k. 143-144, 91

- zeznania A. G. (1) k. 181, 45

- zeznania A. B. k. 180-181, 74

- zeznania M. K. (2) k. 213

- zeznania J. W. k. 215-216

- zeznania K. M. k. 176-177, 42-43

- pismo z (...) k. 17

- kserokopia notatników służbowych k. 19-41

Ł. J., pełniący służbę w dniu 07.07.2013r. otrzymał polecenie udania się do mieszkania położonego w S. przy ul. (...). Na miejscu zastał J. P. (2) i G. P. (1). Kobieta oświadczyła, że syn znajduje się pod wpływem alkoholu, jest wobec niej agresywny, szarpie ją, ubliża. G. P. (1) został zatrzymany i doprowadzony do (...). Przebadano G. P. (1) z wynikiem 1,03 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- zeznania Ł. J. k. 228

- pismo z (...) k. 11

- kserokopia notatników służbowych k. 31,35,

W nocy z 12.07.2013r. około godz. 20.50. funkcjonariusze Policji otrzymali zgłoszenie, że pod adresem S., ul. (...) G. P. (1) głośno słucha muzyki zakłócając ciszę nocną. P. L. i T. P. udali się na miejsce. Zgłaszająca J. P. (2) oświadczyła, że mimo interwencji sąsiadów, G. P. (1) nie ściszył muzyki. Mężczyzna został ukarany mandatem w wysokości 500 zł, zachowywał się niegrzecznie w stosunku do Policjantów i zgłaszającej, używał wobec niej słów wulgarnych.

Nad ranem 13.07.2013r. wpłynęło kolejne zgłoszenie dotyczące zachowania G. P. (1). Mężczyzna był agresywny słownie w stosunku do matki, ubliżał jej. Do czasu, kiedy radiowóz dotarł na miejsce, G. P. (1) zdążył już zasnąć.

Dowód:

- zeznania P. L. k. 214

- zeznania T. P. k. 214

- zeznania P. Ż. k. 217

- zeznania M. W. k. 214-215

-zeznania A. B. k.74,180,

- kserokopia notatników służbowych k. 19-41

W dniu 18.08.2013r. z polecenia dyżurnego, G. S. i W. K. (2) udali się do mieszkania J. P. (2), która oświadczyła, że jej syn- G. P. (1) jest wobec niej agresywny- szarpie ją za ubrania, wyzywa, krzyczy, rzuca jakimiś przedmiotami w swoim pokoju. W trakcie interwencji G. P. (1) był agresywny zarówno do funkcjonariuszy, jak i do matki, w jego pokoju panował nieład. Został doprowadzony do (...), w trakcie czynności użyto wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Sprawdzono stan trzeźwości z wynikiem 1,66 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- zeznania G. S. k. 181-182, 46

- zeznania W. K. (1) k. 179-180, 47

- pismo z (...) k. 11

- kserokopia notatników służbowych k. 26-28,39-41

G. P. (1) ma 34 lata, zamieszkuje wraz z matką J. P. (2), jest rozwiedziony. Ze związku małżeńskiego ma jedno dziecko, na rzecz którego został obciążony obowiązkiem alimentacyjnym.

Z wykształcenia jest piekarzem, jednak pozostaje bezrobotny, bez prawa do zasiłku, jest na utrzymaniu matki.

W toku postępowania został poddany jednorazowemu badaniu przez biegłych psychiatrów, którzy nie stwierdzili u niego choroby psychicznej w sensie psychozy, rozpoznali natomiast zespół zależności alkoholowej. W ich ocenie w czasie czynu G. P. (1) nie miał zniesionej bądź znacznie ograniczonej zdolności rozpoznawania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem i może uczestniczyć w czynnościach procesowych a także odbywać ewentualną karę pozbawienia wolności.

G. P. (1) był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 28.07.2011r. sygn. akt: IV 487/11 za czyn z art. 207 § 1 kk i inne na szkodę A. P., a także wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 18.06.2013r. sygn. akt: II K 645/12 za czyn z art. 209 § 1 kk. Postanowieniem z dnia 28 maja 2013r. zarządzono wobec niego wykonanie kary warunkowo zawieszonej w sprawie IV K 487/11, którą to odbywał karę pozbawienia wolności w okresie od 13.12.2013r. do 09.12.2014r.

Dowód:

- wyjaśnienia G. P. (1) k. 143-144, 91

- dane osobopoznawcze k. 92-93

- opinia sądowo- psychiatryczna k. 96-100

- karta karna k. 108

- wyrok k. 140-141

- postanowienie k. 142

W toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego G. P. (1) przyznał się częściowo do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, że zdarzały się sytuację, kiedy kierował pod adresem matki wyzwiska i obelgi. W pozostałym zakresie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał on, że zdarzały się sytuacje, że ubliżał matce, kierował pod jej adresem wyzwiska i obelżywe słowa. Sąd nie dał mu jednak wiary, że było to spowodowane prowokującym zachowaniem pokrzywdzonej, albowiem powyższe nie miało potwierdzenia w materiale dowodowym.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach funkcjonariuszy Policji, którzy dokonywali interwencji w mieszkaniu położonym w S. przy ul. (...). Również zeznania sąsiadów, choć nie potrafili oni wskazać na żadne konkretne wydarzenia z udziałem oskarżonego, pozwoliły dojść Sądowi do wniosku, że G. P. (1) swoim zachowaniem wobec matki- J. P. (2) wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 207 § 1 kk. Zdaniem Sądu w najbliższym sąsiedztwie pani P. wszyscy wiedzieli, że syn stosuje wobec niej przemoc fizyczną i psychiczną. Świadczą o tym ich zeznania składane przede wszystkim w postępowaniu przygotowawczym np. ,,słyszałam u sąsiadów spod nr 11 jakieś rumory lub głośne pukanie do drzwi, gdy jej syn wracał do domu”- A. G. (2) (k. 9), ,,widywałem jednak pana G. P. (1) na klatce schodowej, przed blokiem, gdy znajdował się pod wpływem alkoholu”- R. W. (k. 11), ,,syn G. wyzywa ją obelżywymi słowami, gdy chce pieniędzy. Jakich słów używa to sama wiem, ponieważ zazwyczaj słuchać nawet u mnie w mieszkaniu… Mówi do niej ,,ty (…), uduszę Cię”- K. M. (k. 42). W postępowaniu sądowym, większość z nich, zasłaniając się niepamięcią nie potrafiła wskazać na żadne istotne okoliczności sprawy. Powszechnym zjawiskiem jest jednak fakt, że w obliczu organów ścigania, czy przed Sądem sąsiedzi nie chcą się wtrącać, czy podawać żadnych konkretnych faktów, aby się ,,nie narażać”.

W odniesieniu natomiast do poszczególnych zdarzeń, Sąd ustalając stan faktyczny oparł się przede wszystkim na zeznaniach funkcjonariuszy Policji przez sporządzonych przez nich zapisów w notatnikach służbowych dokumentacji funkcjonariuszy Policji, na informacji z Miejskiej Izby Wytrzeźwień, bowiem dowody te miały w niniejszej sprawie obiektywny charakter. Funkcjonariusze Policji dokonywali interwencji pod adresem S. ul. (...) w ramach pełnienia obowiązków służbowych, nie znali stron konfliktu, nie mieli żadnych powodów, aby bezpodstawnie przedstawiać oskarżonego w niekorzystnym świetle. Ich zeznania Sąd uznał za w pełni wiarygodne z wyżej przedstawionych powodów, ale także dlatego, że ich twierdzenia znalazły odzwierciedlenie w sporządzanych na bieżąco notatkach w notatniku służbowym, a nadto w postępowaniu sądowym wszyscy konsekwentnie podtrzymywali podawane wcześniej przez siebie okoliczności.

Przebieg zdarzenia z dnia 15.02.2013r. potwierdziła także sąsiadka- K. M., która jako pierwsza przybyła do mieszkania J. P. (2), po tym jak usłyszała jej przeraźliwy krzyk. Sąd miał na uwadze, że K. M. w postępowaniu sądowym nie opisywała już przebiegu tego zdarzenia, jak i innych, co do których miała wiedzę, w tak szczegółowy sposób, jednak zdaniem Sądu było to spowodowane upływem czasu od momentu zdarzenia do momentu przesłuchania przed Sądem, a także obecnością na sali rozpraw oskarżonego. Po odczytaniu jej zeznań z postępowania przygotowawczego, podtrzymała je i sama wskazała, że z pewnością wtedy ,,na gorącą” bardziej pamiętała przebieg tych wydarzeń niż obecnie.

Sąd dał wiarę także zeznaniom W. N., który w inkryminowanym czasie pełnił funkcję dzielnicowego w rejonie ul. (...) i w związku z procedurą ,,niebieskiej karty” bywał u J. P. (2). Dzielnicowy wskazywał, że J. P. (2) nigdy nie skarżyła się, aby syn stosował wobec niej przemoc fizyczną. Nie wyklucza to jednak, iż do negatywnych zachowań ze strony oskarżonego wobec matki dochodziło.

Rzetelność pozostałych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym protokołów policyjnych, czy opinii biegłych nie budzi zastrzeżeń Sądu, bowiem dokumenty te zostały sporządzone we właściwej formie, przez uprawnione organy w granicach przyznanych im kompetencji, a ponadto żadna ze stron ich nie kwestionowała.

Oskarżonemu zarzucono popełnienie czynu opisanego w art. 207 § 1 kk. Znamiona tego czynu zostają wyczerpane, gdy sprawca znęca się psychicznie lub fizycznie nad osobą najbliższą lub inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny.

Przedmiotem ochrony w przypadku tego czynu jest zarówno rodzina i jej prawidłowe funkcjonowanie, jak i życie, zdrowie, nietykalność cielesna, wolność i cześć człowieka. Jest to przestępstwo formalne- dla jego bytu nie jest konieczne spowodowanie jakiegokolwiek skutku. Oskarżony wraz ze swoją matką tworzą rodzinę, a jego zachowanie się godziło nie tylko w ,,instytucję” rodziny, ale także w dobra osobiste pokrzywdzonej, będącej dla oskarżonego osobą najbliższą w rozumieniu art. 207 § 1 kk.

,,Znęcanie się” użyte w art. 207 § 1 kk może przybrać zarówno formę znęcania się psychicznego, jak i fizycznego i oznacza zarówno zadawanie cierpień fizycznych, jak np. bicie, duszenie, czy inne zadawanie bólu, jak i dręczenie psychiczne tj. np. wyszydzanie, straszenie, ubliżanie. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił na stwierdzenie, że zachowanie oskarżonego polegało zarówno na zadawaniu pokrzywdzonej cierpień natury psychicznej, jak i fizycznej.

O bycie przestępstwa znęcania decyduje pewna systematyczność i powtarzalność zachowań sprawcy, godzących pojedynczo w różne dobra i wypełniające znamiona różnych występków, jednak jako całość wypełniających znamiona jednego czynu zabronionego jakim jest przestępstwo znęcania się. Ustalony, na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów, stan faktyczny pozwala na przypisanie zachowaniom oskarżonego znamienia systematyczności i powtarzalności.

Istotnym jest również, aby sam sprawca miał świadomość co do tego, że jego zachowania są dla ofiary dolegliwe i poniżają ją. Celem postępowania karnego jest ustalenie, że po stronie pokrzywdzonego powstało takie właśnie odczucie oraz, że było to spowodowane celowym zachowaniem sprawcy. W tym miejscu należy wskazać, że nie sposób zgodzić się z obrońcą oskarżonego, iż w niniejszym postępowaniu oskarżony działał nie z zamiarem ,,zniszczenia psychicznego” pokrzywdzonej, ale chciał ,,więcej pieniędzy na alkohol”, wobec czego nie można mu przypisać zamiaru w odniesieniu do przestępstwa znęcania się. Stanowisko obrońcy nie znalazło odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Przebieg poszczególnych zdarzeń składających się na przestępstwo znęcania, wskazuje, że tylko niewielka część z nich była spowodowana tym, że oskarżony chciał otrzymać od matki pieniądze na alkohol, co zdaniem Sądu także w żaden sposób nie wyłącza jego winy, czy odpowiedzialności karnej, ani też nie umniejsza stopnia winy. Większość zachowań podejmowanych przez oskarżonego służyła niepokojeniu, poniżeniu pokrzywdzonej i uprzykrzeniu jej życia. Nawet fakt, że oskarżony w większości przypadków znajdował się pod wpływem, alkoholu nie może świadczyć o tym, że nie miał on świadomości co do podejmowanych przez siebie czynności. Biegli psychiatrzy w sposób jednoznaczny orzekli, że oskarżony w czasie popełnienia czynu, choć znajdował się pod wpływem alkoholu, to był poczytalny i brak jest podstaw dla zniesienia bądź znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. Na marginesie zaznaczyć wypada, że typowym jest, iż czyny z art. 207 § 1 kk popełniane są, gdy sprawca znajduje się pod wpływem alkoholu.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie pozwoliło na uznanie, że 18.08.2013r. oskarżony użył wobec pokrzywdzonej siły fizycznej poprzez duszenie jej za szyję ręcznikiem i rękoma. Natomiast Sąd wskazał, iż zachowanie polegające na zarzuceniu na głowę i zaciśnięciu na szyję ręcznika miało miejsce w dniu 15.lutego 2013r., co wynikało z zeznań świadków funkcjonariuszy Policji i sąsiadki pokrzywdzonej. Jednocześnie Sąd uzupełnił opis czynu poprzez wskazanie, iż oskarżony groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia lub zdrowia co również znalazło potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariuszy Policji interweniujących w mieszkaniu pokrzywdzonej.

Całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie musi prowadzić zatem do przyjęcia, że G. P. (1) swoim zachowaniem wobec J. P. (2) wyczerpał w pełni znamiona zarzucanego mu czynu.

W niniejszej sprawie brak jest jakichkolwiek okoliczności wyłączających winę lub odpowiedzialność karną oskarżonego.

Orzekając o karze Sąd miał na względzie wszystkie okoliczności niniejszej sprawy.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia sposób jego zachowania przed, w trakcie jak i po popełnieniu czynu, oskarżony nie wyraził skruchy. Sąd wziął także pod uwagę, że oskarżony był w przeszłości karany za podobny czyn, a przeprowadzone w tamtej sprawie postępowanie karne i zastosowane wobec środki nie przyniosły pożądanego efektu i nie uchroniły go od popełniania ponownego czynu z art. 207 § 1 kk. Oskarżony w toku postępowania jawił się jako osoba, która wykorzystując swoją przewagę, choćby fizyczną, nad osobami słabszymi, znajdując się pod wpływem alkoholu, dopuszczał się znęcania nad członkami rodziny, wykazując przy tym rażące lekceważenie nie tylko dla porządku prawnego, ale i dla przyjętych i funkcjonujących w społeczeństwie norm moralnych.

Sąd miał jednak na względzie, że oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do wagi popełnionego przez niego czynu, naruszonych reguł ostrożności, sposobu popełnienia czynu i pozostałych okoliczności sprawy. Sąd nie zdecydował się na warunkowe zawieszenie wykonania kary wobec oskarżonego, bowiem zdaniem Sądu nie zachodzi co do niego pozytywna prognoza, która pozwalałaby na zastosowanie tej instytucji. Na takie rozstrzygnięcie wpływ miał nie tylko fakt uprzedniej karalności oskarżonego za czyn z art. 207 § 1 kk, ale także właściwości i warunki osobiste sprawcy.

Uwzględniając nakład pracy, a także charakter sprawy, czas jej trwania i przyczynienie się obrońcy do jej wyjaśnienia, Sąd, na podstawie odpowiednich przepisów, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 619,92 zł w tym należy podatek VAT.

Obowiązkiem Sądu było orzec o kosztach postępowania, dlatego też z uwagi na wynik postępowania, a także na fakt, że w sprawie brak było podstaw do odstąpienia od obciążania oskarżonego kosztami postępowania, sąd obciążył go tymi kosztami w całości. Takie rozstrzygnięcie ma spełnić wobec oskarżonego także dodatkową funkcję represyjną.