Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: protokolant sądowy S. N.

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa R. M.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda R. M.:

a/ kwotę 12.000,00 zł (dwanaście tysięcy złotych) wraz z:

- odsetkami ustawowymi od dnia 25.09.2012 roku do dnia 31.12.2015 roku;

- odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty;

b/ odsetki ustawowe od kwoty 25.110,67 zł (dwadzieścia pięć tysięcy sto dziesięć złotych i 67/100) za okres od dnia 25.09.2012 roku do dnia 7.10.2012 roku;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu w 52,22%, których szczegółowe wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w 47,78%, których szczegółowe wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 290/15

UZASADNIENIE

Powód R. M., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 25.110,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25.09.2012 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 22.08.2012 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki M. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność powoda. Sprawca kolizji posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdu wystawioną przez pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu i odmówił przyznania odszkodowania, wskazując, że analiza geometryczno – porównawcza zakresu, rozmiaru i położenia uszkodzeń samochodu poszkodowanego i sprawcy, jak również charakter ich uszkodzenia oraz opis okoliczności powstania szkody pozwala na stwierdzenie, że uszkodzenia auta powoda nie mogły powstać w wyniku zdarzenia opisanego w zgłoszeniu szkody. Powód wskazał, iż wysokość dochodzonego roszczenia wynika z kalkulacji sporządzonej przez ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego.

Pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., reprezentowany przez radcę prawnego, w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle spisu.

W uzasadnieniu wskazał, że analiza przedstawionych w trakcie likwidacji szkody dokumentów oraz uszkodzeń powstałych w pojazdach M. (...) nr rej. (...) oraz V. (...) nr rej. (...), a także inne informacje nasuwają znaczne wątpliwości co do możliwości powstania wszystkich opisanych w pozwie uszkodzeń pojazdu M. (...) w podanych przez powoda okolicznościach. W ocenie pozwanego analiza potwierdza brak związku przyczynowego pomiędzy uszkodzeniami w.w. pojazdów wskazanymi przez powoda a kolizją z dnia 22.08.2012 r. Pozwany podniósł nadto, iż zarówno przedmiotowy pojazd, jak i powód, uczestniczyli łącznie w 9 różnych kolizjach, w tym aż 6 kolizjach w 2012 r.

W piśmie procesowym z dnia 6.05.2015 r. (k. 83) pozwany podniósł, iż powód sprzedał pojazd i nie może domagać się zwrotu kosztów naprawy. Wysokość odszkodowania należy ustalić w oparciu o różnicę między wartością pojazdu sprzed dnia zdarzenia, a kwotą uzyskaną z tytułu zbycia pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.08.2012 roku w kolizji drogowej został uszkodzony pojazd stanowiący własność R. M. marki M. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

Umowa została potwierdzona polisą nr (...).

(dowód: oświadczenie k. 50 – 53, zeznania świadka K. L. na rozprawie w dniu 22.04.2015 roku czas nagrania 00:16:58, pisemna opinia biegłego sądowego J. Z. k. 101 – 130, opinia uzupełniająca k. 157 – 169, k. 180 – 185)

R. M. zgłosił pozwanemu szkodę dotyczącą pojazdu marki M. (...) nr rej. (...).

(bezsporne)

Towarzystwo ubezpieczeń sporządziło kalkulację naprawy i w piśmie z dnia 21.09.2012 roku odmówiło wypłaty odszkodowania powodowi za szkodę w pojeździe marki M. (...) nr rej. (...).

Koszt naprawy z VAT został określony w kosztorysie na kwotę 25.110,67 zł (20.415,18 zł bez VAT).

(dowód: kopia pisma z dnia 21.09.2012 roku k. 12, kalkulacja naprawy k. 6 – 10)

W dniu 17.12.2011 roku Z. W. (sprzedający) zawarł z R. M. (kupującym) umowę sprzedaży pojazdu marki M. (...). Strony ustaliły wartość przedmiotu umowy na kwotę 35.000,00 zł.

(dowód: kopia umowy sprzedaży z dnia 17.12.2011 roku k. 77)

Wartość rynkowa tego pojazdu w stanie nieuszkodzonym tj. bezpośrednio sprzed zdarzenia z dnia 22.08.2012 roku wynosiła 33.000,00 zł.

Kosztorysowy koszt naprawy pojazdu M. (...) o nr rej. (...) w związku z uszkodzeniem w dniu 22.08.2012 roku w sierpniu 2012 roku wyniósłby kwotę 25.749,71 zł brutto.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego J. Z. k. 101 – 130, pisemna opinia uzupełniająca biegłego J. Z. k. 157 – 169, k. 180 – 185)

W dniu 7.10.2012 roku R. M. (sprzedający) zawarł z R. G. (kupującym) umowę sprzedaży pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...). Strony ustaliły wartość przedmiotu umowy na kwotę 21.000,00 zł.

(dowód: kopia umowy sprzedaży z dnia 7.10.2012 r. k. 78)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Bezspornym w niniejszej sprawie był fakt ubezpieczenia przez pozwanego z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego uczestniczącego w kolizji drogowej z dnia 22.08.2012 roku.

Kwestią sporną było uszkodzenie pojazdu powoda w okolicznościach podanych przez powoda, a także wysokość szkody poniesionej przez powoda w związku z uszkodzeniem jego pojazdu.

Na mocy przepisu art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Jak stanowi przepis art. 9 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.) umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Na mocy przepisu art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W myśl przepisu art. 824 ¹ § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody.

Ustawodawca w komentowanym przepisie ukonstytuował zasadę odszkodowania, stanowiącą, iż odszkodowanie ubezpieczeniowe nie może wynosić więcej aniżeli szkoda wyrządzona w ubezpieczonym mieniu, w następstwie wypadku przewidzianego w umowie ubezpieczenia. W przypadku bowiem wypłaty wyższych sum prowadziłoby to do bezpodstawnego wzbogacenia ubezpieczonego, a tym samym prowadziłoby do zaprzeczenia istocie i celowi ubezpieczenia gospodarczego. Ustalenie wysokości szkody odbywa się na zasadach określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia, w przypadku zaś braku takich unormowań na zasadach ogólnych określonych w kodeksie cywilnym (M. Krajewski, Umowa ubezpieczenia. Komentarz, Warszawa 2004, s. 218) – tak komentarz Z. G. do art. 824 ¹ k.c. lex (...)).

Materiał dowody zgromadzony w sprawie doprowadził do ustalenia, że do uszkodzenia pojazdu powoda doszło w okolicznościach wskazanych w pozwie.

Biegły sądowy z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych i kosztorysowania szkód samochodowych w sporządzonej opinii i opiniach uzupełniających szczegółowo opisał kolejne etapy ruchu pojazdu powoda i sprawcy szkody z dnia 22.08.2012 roku. Biegły wskazał różne warianty usytuowania lusterek zewnętrznych pojazdów i ich wpływ na uszkodzenia pojazdu powoda, a także odniósł się do uszkodzeń pojazdu powoda. Przekonująco biegły sądowy uzasadnił stwierdzenie dotyczące szerokości jezdni, na której doszło do zdarzenia, wskazując, że po odliczeniu szerokości obu pojazdów pozostaje 0,3 m szerokości jezdni, który to odcinek należy podzielić na trzy części (odległości od boków obu pojazdów do krawędzi jezdni i odległość pomiędzy pojazdami). Przekonujące były twierdzenia biegłego dotyczące prawidłowej odległości pomiędzy pojazdami uczestniczącymi w zdarzeniu z dnia 22.08.2012 roku, która to odległość nie powinna być mniejsza od 30 cm.

Do opinii uzupełniającej nie zostały wniesione zarzuty.

Wartość pojazdu według stanu sprzed zdarzenia z dnia 22.08.2012 roku zgodnie z niekwestionowaną w tej części opinią biegłego sądowego przyjęta została na kwotę 33.000,00 zł. Biorąc pod uwagę fakt, że powód nabył pojazd za kwotę 35.000,00 zł, a do zdarzenia doszło około 8 miesięcy później, uznać należy, że ustalenia wartości pojazdu w przyjęte w opinii są przekonujące.

Na ustalenie wartości szkody poniesionej przez powoda w związku ze zdarzeniem z dnia 22.08.2012 roku istotny wpływ ma fakt sprzedaży pojazdu w dniu 7.10.2012 roku za cenę 21.000,00 zł.

Dla ustalenia wielkości szkody konieczne jest porównanie rzeczywistego stanu majątkowego poszkodowanego powstałego w wyniku zdarzenia wywołującego szkodę ze stanem, który istniałby, gdyby takiej szkody nie wyrządzono.

Słuchany informacyjnie powód na rozprawie w dniu 22.04.2015 roku oświadczył jedynie, że po kolizji dnia 22.08.2012 roku naprawił pojazd na tyle na ile było go stać i nie ma rachunków za naprawę auta, a uszkodzone drzwi są w garażu. Wzywany celem przeprowadzenia dowodu z przesłuchania w charakterze strony powód nie stawił się.
Zgodnie z przepisem art. 6 k.c. ciężar wykazania kosztów naprawy auta spoczywał na powodzie.

Powód nie wykazał żadnych kosztów naprawy auta, a ponieważ sprzedał pojazd za cenę 21.000,00 zł szkoda poniesiona w wyniku uszkodzenia pojazdu w dniu 22.08.2012 roku wynosi 12.000,00 zł. Wysokość szkody należy ustalić poprzez odniesienie do wartości pojazdu sprzed zdarzenia z dnia 22.08.2012 roku i ceny uzyskanej ze sprzedaży auta tj. 21.000,00 zł. Brak jest podstaw do wyceny hipotetycznych kosztów naprawy auta skoro powód pojazd zbył, a oczywistym jest, że wartość pojazdu powoda w związku z upływem czasu spadała, zatem nie mogłaby przekroczyć wartości 33.000,00 zł.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 363 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.) zasądził od pozwanego na rzecz powoda:

a/ kwotę 12.000,00 zł wraz z:

- odsetkami ustawowymi od dnia 25.09.2012 roku do dnia 31.12.2015 roku;

- odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty;

b/ odsetki ustawowe od kwoty 25.110,67 zł za okres od dnia 25.09.2012 roku do dnia 7.10.2012 roku;

o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Pozwany nie zakwestionował wprost terminu dochodzenia przez powoda zapłaty odsetek za opóźnienie.

Należało zasądził odsetki ustawowe za okres od dnia 25.09.2012 roku do dnia sprzedaży auta tj. 7.10.2012 roku od kwoty dochodzonej pozwem tj. 25.110,67 zł (która była niższa niż koszty wyliczone kosztorysowo w opinii biegłego sądowego). W tym czasie powód dysponował autem i nie uzyskał jeszcze ceny ze sprzedaży auta w dniu 7.10.2012 roku, a na pozwanym ciążył już obowiązek wypłaty odszkodowania.

Powód wygrał sprawę w 47,78 %, a pozwany w 52,22%.

Na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. w zw. z art. art. 108 § 1 k.p.c. sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu w 52,22 %, o czym rozstrzygnął w punkcie trzecim sentencji wyroku, a od pozwanego na rzecz powoda w 47,78%, o czym rozstrzygnął w punkcie czwartym sentencji wyroku, szczegółowe wyliczenie tych kosztów pozostawiając referendarzowi sądowemu.