Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Grzegorz Karaś

Protokolant:Błażej Łój

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa B. W.

przeciwko (...) spóła z o.o. w Ś.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 37.543,85 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności od dnia 19.10.2010 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.793 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje powodowi aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu kwotę 4.179,20 zł tytułem części brakujących kosztów na pokrycie wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa w toku procesu;

V.  nakazuje pozwanemu aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu kwotę 2.671,94 zł tytułem części brakujących kosztów na pokrycie wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa w toku procesu

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28.05.2012 r. powód wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 95.478,97 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19.10.2010 r. do dnia zapłaty. Na żądanie pozwu składały się następujące kwoty:

-

29.505,78 zł - zwrot kwot wpłaconych pozwanemu na zakup podłogi i montaż;

-

3.000 zł – koszty ekspertyzy dotyczącej poprawności ułożenia podłogi (k. 35);

-

9.460 zł – koszty zakwaterowania na czas naprawy podłogi;

-

53.513,19 zł – koszty zakupu i zamontowania nowej podłogi z robotami dodatkowymi.

Na uzasadnienie żądania pozwu powód wskazał, że w dniu 21.12.2009 r. strony zawarły umowę na montaż podłogi z deski barlineckiej w budynku mieszkalnym przy ul. (...) w M.. Pozwany przystąpił do prac w dniu 11.03.2010 r., prace te polegały na wylaniu warstwy betonu podposadzkowego. Do dnia 09.04.2010 r. zostały zakupione wszystkie materiały potrzebne do montażu podłogi. Następnie przed rozpoczęciem układania podłogi pozwany wylał wylewkę samopoziomującą. W dniu 25.05.2012 r. rozpoczął się montaż podłóg z deski barlineckiej.

Pozwany przed przystąpieniem do robót montażowych podłóg nie zbadał w sposób prawidłowy wilgotności podłoża. Pod koniec maja 2012 r. pojawiły się deformacje podłogi i jej naprężenia. Sytuacja pogarszała się z każdym dniem. W związku z tym powód złożył reklamację dotyczącą wykonania posadzki, która miała już wyraźne ślady pofałdowania i uginające się miejsca. W odpowiedzi na reklamację pozwany w dniach 22-23.06.2012 r. dokonał oględzin wraz z przeprowadzeniem pomiaru wilgotności. Zdaniem powoda podłoga była wygięta do góry dłuższymi krawędziami, a w wyniku odspojenia się kleju od podkładu, została uniesiona do góry. Zarówno w pokojach na parterze, jak i na piętrze budynku podłoga była mocno zdeformowana. Ułożona z paneli podłoga uległa zniszczeniu przez deformację, wybrzuszenie, skręcenie, odspojenie od podłoża.

Powód wskazał, że wystąpienie krzywizn poprzecznych oraz pofalowanie poprzeczne na położonej podłodze zostało spowodowane jej ułożeniem w warunkach nadmiernej wilgotności podłoża. W jego opinii wilgotność została spowodowana wykonaniem tzw. wylewki i nie odczekaniem na obniżenie stopnia wilgotności do poziomu pozwalającego na ułożenie deski podłogowej. Wilgoć, która była absorbowana przez drewno spowodowała pęcznienie drewna. W takich warunkach dolne części deski zaczęły zmieniać wymiary. Płyta podłogi powiększyła się w takim stopniu, że pozostawiona szczelina dylatacyjna okazała się za wąska i spowodowała wypiętrzenie. W przypadku położenia podłogi w warunkach wilgotności przewidzianej właściwymi normami to ruch spowodowany powiększaniem się wymiarów deski podłogowej powinien zmieścić się w pozostawionej szczelinie dylatacyjnej. Dodatkowo należy brać pod uwagę, że pokrycie desek podłogowych siedmioma warstwami lakieru uniemożliwia odparowanie wilgoci.

W związku ze złożoną przez powoda reklamacją, w dniu 07.07.2010 r. przedstawiciel firmy (...) dokonał oględzin reklamowanej podłogi. Stwierdził on, że uszkodzenia spowodowane są silną pracą drewna w wyniku wzrostu wilgotności podłogi drewnianej w stosunku do parametrów, jakich przestrzega producent. Podczas oględzin dokonano badań wilgotności podłogi – wilgotność ta wynosiła od 19,9% do 22,4% w miejscach, w których ułożone deski były uszkodzone. Powód podkreślił, że tym samym wartość wilgotności została znacznie przekroczona, gdyż dopuszczalna norma wilgotności powinna mieścić się w przedziale od 7% do 11%. W związku z tym firma (...) oddaliła reklamację.

Pozwany odmówił przyjęcia reklamacji wskazując, że zaistniałe nieprawidłowości spowodował nagły wzrost wilgotności powietrza i podłoża u powoda. Wobec tego powód pismem z dnia 06.10.2010 r. wezwał pozwanego do wymiany podłogi wskazując jednocześnie, że w razie odmowy odstępuje od umowy. Na skutek nieuznania reklamacji przez pozwanego powód zmuszony był zasięgnąć opinii rzeczoznawcy budowlanego w celu wyjaśnienia przyczyn występujących nieprawidłowości. Rzeczoznawca jednoznacznie stwierdził, że przyczyną wystąpienia szkód w podłodze drewnianej była absorpcja wilgoci do drewna po jego montażu ze zbyt wilgotnego podłoża. W jego opinii oznacza to, że podłoga została położona na zbyt mokrym podłożu, a zaimpregnowana deska drewniana stanowiła szczelną przegrodę dla odparowania nadmiaru wilgoci.

W dniu 26.07.2010 r. powód zwrócił się do Inspekcji Handlowej celem wszczęcia procedury mediacji zmierzającej do polubownego zakończenia sprawy. Pozwany nie przystąpił do wymiany podłogi, zatem powód został zmuszony do zawarcia umowy z innymi wykonawcami w celu usunięcia wad i usterek. Konieczne było nie tylko zrywanie podłogi, ale też m.in. demontaż i ponowne zamontowanie schodów i drzwi oraz ponowne malowanie ścian. Przeprowadzenie prac na tak dużą skalę wiązało się z koniecznością wyprowadzenia się z mieszkania przez powoda i jego rodzinę, a co za tym idzie wynajęcia na ten czas mieszkania zastępczego. Powód kierował do pozwanego wezwania do zapłaty, ale pozostały one bezskuteczne. Pismo z dnia 06.10.2010 r. będące wezwaniem do wymiany podłogi, pozwany odebrał w dniu 11.10.2010 r., a doliczając wskazany w wezwaniu termin 7 dni na wymianę przedmiotu umowy, przyjęcie terminu do naliczania odsetek na dzień 13.10.2010 r. jest uzasadniony.

W odpowiedzi na pozew z dnia 02.07.2012 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, iż dochodzone przez powoda względem niej roszczenie jest bezzasadne. Jednocześnie strona pozwana potwierdziła, że zawarła z powodem umowę sprzedaży wraz z montażem towaru i że do tego montażu doszło przez serwis wynajęty przez stronę pozwaną – L. Z.. Firma ta zawodowo zajmuje się wykonywaniem tego rodzaju usług i z pewnością wykonała usługę z należytą starannością. Przed przystąpieniem do montażu co najmniej dwukrotnie badano wilgotność podłoża, czego dowodem jest protokół z badania z dnia 23.04.2010 r. oraz oświadczenie powoda zawarte w zgłoszeniu do Państwowej Inspekcji Handlowej z dnia 26.07.2010 r., gdzie na pierwszej stronie powód podaje te okoliczności. Pozwana spółka stwierdza, że warunki panujące w lokalu powoda były właściwe i uzasadniały rozpoczęcie montażu. Sam montaż został zaś wykonany poprawnie i właściwie, powód nie składał żadnych zastrzeżeń do jego jakości. Przedmiotową podłogę poddano oględzinom przez przedstawiciela pozwanego, montażystę oraz producenta na skutek reklamacji powoda.

Strona pozwana uznała, że towar nie miał wad w chwili sprzedaży i montażu, a wady wynikają z okoliczności, za które nie ponosi ona odpowiedzialności. Zdaniem strony pozwanej wady te wynikają z warunków dotyczących wilgotności, panujących w pomieszczeniach powoda. Powołuje się ona także na stanowisko przedstawiciela producenta (...) S.A., który stwierdził, że za powstałe wady nie ponosi odpowiedzialności strona pozwana. W opinii w/w przedstawiciela drewno sprzedawane ma jedynie kilka procent wilgotności. Jeśli zatem w czasie badania wykazano, że przekroczyło dopuszczalne przez producenta wartości oznacza to, że z zewnątrz wdarła się wilgoć, która nie mogła występować także w czasie montażu, ponieważ on nie mógłby nastąpić. Pod wpływem wilgoci elementy drewniane pęcznieją i wypaczają się przez co ułożenie podłogi w sposób zadawalający powoda nie mógłby nastąpić. Zdaniem strony pozwanej na zbyt wysoką wilgotność mogły mieć wpływ występujące w owym czasie na terenie D. intensywne opady deszczu. Według (...) dzienne opady mogły miejscami przekroczyć 100 mm czyli 100 l wody na m ^{( 2)}. Po przeprowadzeniu oględzin w miejscu montażu powoda powiadomiono o odmowie uwzględnienia reklamacji i przyczynach takiego stanowiska.

Strona pozwana, niezależnie od podniesionego zarzutu niezasadności roszczeń powoda, podniosła z ostrożności procesowej, zarzut przedawnienia roszczenia powoda w niniejszej sprawie. Ponadto wniosła o wezwanie w charakterze przypozwanego L. Z..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.12.2009 r. we W. strony zawarły umowę na usługę dostawy i montażu podłogi w domu mieszkalnym powoda przy ul. (...) w M.. Zgodnie ze specyfikacją cena za towar wraz z montażem została określona na łączną kwotę w wysokości 29.505,78 zł (wraz z podatkiem VAT). Kwota do zapłaty z tytułu zaliczki na powyższą usługę wyniosła 21.505,78 zł i została przez powoda uiszczona w dniu 09.04.2010 r. Pozostała kwota została wpłacona w dwóch zaliczkach po 4.000 zł.

Dowód:

1.  umowa z dnia 21.12.2009 r. - k. 11-13,

2.  specyfikacja towaru – k. 14-15,

3.  faktury VAT zaliczkowe, dowody wpłaty – k. 16-21.

Wykonawcą usługi montażu podłogi w nieruchomości powoda była firma (...), okoliczność bezsporna, a nadto

dowód : umowa o roboty budowlane – k. 153-155.

W dniu 11.03.2010 r. zakończono wylewanie podłoża pod posadzki w nieruchomości powoda. Do dnia 9.04.2010 r. dokonano zakupu całości materiałów potrzebnych do montażu podłogi. Na około tydzień przed układaniem podłogi wylano wylewkę samopoziomującą. Wykonawca L. Z., działając w imieniu strony pozwanej, przystąpił do układania podłogi z desek w dniu 23.04.2010 r. Przed rozpoczęciem prac wykonawca dokonał dwukrotnie pomiaru wilgotności posadzki. Pomiar z dnia 07.04.2010 r. wykazał wilgotność podłoża na poziomie ok. 1,7%, a pomiar z dnia 23.04.2010 r. w granicach od 1,4-1,5%. Układanie drewnianej podłogi zostało zakończone w dniu 30.04.2010 r. Strony podpisały protokół odbioru robót montażowych w dniu 30.05.2010 r.

Dowód:

1.  dziennik budowy – k. 618,

2.  zeznania świadka L. Z. – płyta CD - k. 242,

3.  protokoły pomiaru wilgotności – k. 156 i 236,

4.  protokół odbioru robót montażowych – k. 238.

W okresie ok. dwóch tygodni po wykonaniu montażu, ułożona podłoga zaczęła ulegać deformacji w postaci wyłódkowania i odspojenia od podłoża. Deformacje te powiększały się z każdym dniem. Wyłódkowanie i uniesienie się posadzki na wszystkich kondygnacjach nieruchomości powoda powstały w wyniku charakterystycznej cechy drewna – anizotropii. Źródłem tej deformacji była wilgoć, która pochodziła z podkładu podłogowego. Dyfundująca wilgoć z podkładu podłogowego do spodnich warstw deski poszerzyła szerokość desek, powodując wygięcie się boków ku górze. Przeprowadzone przez wykonawcę pomiary wilgotności podkładu podłogowego z dnia 07.04.2010 r. i 23.04.2010 r. nie były adekwatne do czasu w jakim podkład podłogowy schnie od czasu jego ułożenia (marzec 2010 r.) i jego grubości (10 cm). W tym konkretnym przypadku wyniki pomiaru wynoszące 1,4 i 1,5CM% świadczyły o tym, że podkład podłogowy był jeszcze mokry. Zbyt wczesne ułożenie na nim elementów posadzki drewnianej doprowadziło następnie do jej deformacji. Przyczyną tego rodzaju szkód nie mogła być wilgoć z otoczenia. Czas w jakim powstały tak duże szkody i poziom zawilgocenia desek potwierdzają , że napływ wilgoci nastąpił drogą adsorpcji wilgoci przez drewno, od strony podkładu podłogowego (od spodu). Nie miały na to wpływu opady atmosferyczne występujące w tamtym okresie, gdyż w budynku została wykonana prawidłowa hydroizolacja podłogi. Jako przyczyna powyższego stanu rzeczy zostały także wykluczone prace mokre, takie jak malowanie małych elementów, ponieważ wilgoć przenikałaby wtedy również do innych elementów drewnianych w nieruchomości powoda.

Dowód :

1.  opinia biegłego J. K. – k. 273-308,

2.  opinia uzupełniająca J. K. – k. 375-401,

3.  opinia biegłej J. C.-S. – k. 437-448,

4.  ustna opinia biegłej J. C.-S. – e-protokół z dnia 27.10.2014 r. – 00:01:40-00:21:04 k. 664.

W związku z wadliwością montażu powód złożył reklamację dotyczącą wykonania posadzki. W dniu 22.06.2010 r. wykonawca L. Z. dokonał pomiaru wilgotności podłoża w nieruchomości powoda w ramach rozpatrzenia reklamacji. Pomiar ten został przeprowadzony metodą CM i po 10 minutach zanotowano odczyt CM 1,4% dla wilgotności podłoża, 48,5% dla wilgotności powietrza oraz 11,5-12% dla wilgotności deski. Następnie w dniu 23.06.2010 r. przedstawiciel strony pozwanej dokonał oględzin reklamowanej deski podłogowej, podczas których stwierdzono występowanie w deskach krzywizny poprzecznej jak i pofalowania poprzecznego na ułożonej desce. W piśmie z dnia 24.06.2010 r. strona pozwana uznała zgłoszenie powoda za bezzasadne, jako że nie ponosi odpowiedzialności za uszkodzenia podłogi spowodowane nieprawidłowymi warunkami mikroklimatycznymi. W odpowiedzi kierownik budowy R. T., działając w imieniu powoda, podtrzymał zgłoszenie reklamacyjne, domagając się kolejnych oględzin.

Dowód :

1.  protokół pomiaru wilgotności podłoża z dn. 22.06.2010 r. - k. 55,

2.  pismo strony pozwanej z dn. 24.06.2010 r. - k. 29-30,

3.  pismo kierownika budowy z dn. 09.07.2010 r. – k. 26-27.

W związku ze złożoną przez powoda reklamacją przedstawiciel firmy (...), producenta ułożonych desek podłogowych, w dniu 07.07.2010 r. dokonał wizji lokalnej w nieruchomości powoda, jednocześnie przeprowadzając pomiar wilgotności posadzki betonowej. Pomiar ten wykazał wilgotność na poziomie od 2,9% do 3,6%, z kolei wilgotność wyrobu wyniosła od 19,9% do 22,4%, w miejscach w których doszło do uszkodzenia desek. Wobec poczynionych ustaleń firma (...) w piśmie z dnia 09.07.2010 r. oddaliła reklamację wskazując, że w instrukcji obsługi dołączonej do każdej paczki deski barlineckiej widnieje informacja o obowiązku sprawdzenia wilgotności posadzki przed bezpośrednim ułożeniem podłogi.

Dowód:

1.  protokół z wizji lokalnej – k. 24-25,

2.  pismo firmy (...) z dnia 09.07.2010 r. - k. 28.

W pismach z dnia 14.07.2010 r. i 19.07.2010 r. strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko w przedmiocie bezzasadności reklamacji powoda.

Dowód :

1.  pismo z dn.14.07.2010 r. - k. 31,

2.  pismo z dn. 19.07.2010 r. – k. 32.

W celu polubownego zakończenia sporu pomiędzy stronami, powód w dniu 26.07.2010 r. złożył wniosek o wszczęcie procedury mediacji w Wojewódzkim Inspektoracie Inspekcji Handlowej we W., domagając się zdemontowania wadliwych podłóg i zamontowania nowych, zgodnie z treścią umowy. Na skutek podjętych czynności mediacyjnych strona pozwana została poproszona o ponowne przeanalizowanie sprawy i ustosunkowanie się do niej. W piśmie z dnia 27.08.2010 r. (...) we W. poinformował powoda, że strona pozwana nie uznała reklamacji oraz nie zajęła stanowiska w sprawie możliwości rozpatrzenia sporu w Polubownym Sądzie Konsumenckim.

Dowód:

1.  wniosek konsumenta o wszczęcie procedury mediacji, zmierzającej do polubownego zakończenia sporu cywilnoprawnego między konsumentem a przedsiębiorcą – k. 69,

2.  pismo (...) Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej we W. z dn. 26.08.2010 r. oraz 27.08.2010 r. k. – 70, 72,

3.  protokół mediacji k – 71.

Na zlecenie powoda we wrześniu 2010 r. Kancelaria (...) opracowała ekspertyzę techniczną dotyczącą podłogi z deski barlineckiej w domu powoda. Za przyczynę wystąpienia przedmiotowych szkód uznano absorpcję wilgoci do drewna po jego montażu ze zbyt wilgotnego podłoża, co oznacza, iż podłoga została położona na zbyt mokrym podłożu.

Dowód : ekspertyza techniczna - k. 36-45.

Pismem z dnia 6.10.2010 r. powód wezwał stronę pozwaną do dokonania wymiany uszkodzonej podłogi oraz powiadomił ją o zamiarze odstąpienia od umowy i żądania demontażu podłogi oraz odebrania jej w przypadku odmowy wymiany podłogi. W uzasadnieniu powód wskazał, że uszkodzenia podłogi zostały spowodowane jej ułożeniem w warunkach nadmiernej wilgotności podłoża. Jego zdaniem wilgotność ta została wywołana wykonaniem przez bezpośredniego wykonawcę tzw. wylewki i nieodczekaniem na obniżenie stopnia wilgotności do pozwalającego na ułożenie deski podłogowej.

Dowód : pismo powoda z dn. 6.10.2010 r. - k. 33.

W odpowiedzi na powyższe pismo strona pozwana poinformowała powoda że uznaje jego zarzuty za bezzasadne stwierdzając, że zgodnie z wymogami dokonano pomiaru wilgotności przed montażem. Strona pozwana zajęła stanowisko, iż przyczyną uszkodzeń podłogi była zbyt wysoka wilgotność, która powstała po realizacji przez stronę pozwaną umowy z powodem.

Dowód: - pismo pozwanego z dn. 29.11.2010 r. - k. 107.

Wobec ostatecznej odmowy przez stronę pozwaną wymiany wadliwie wykonanej podłogi w ramach reklamacji, powód zlecił wykonanie przedmiotowych prac innym wykonawcom. Zakres tych prac obejmował: zrywanie parkietu, położenie nowej podłogi (w tym jej izolację, cyklinowanie i lakierowanie), demontaż i ponowne zamontowanie drzwi, futryn i części schodów, ponowne malowanie ścian, a następnie ich osuszanie oraz prace porządkowe

Dowód:

1.  faktury VAT – k. 73, 75, 78, 82-85, 89, 92-93, 96-102, 104-106,

2.  umowa o wykonanie frezowania wylewki z dn. 01.11.2010 r. – k. 74,

3.  umowa o wykonanie demontażu i ponownego montażu elementów drewnianych z dn. 02.11.2010 r. – k. 76-77,

4.  umowa wynajmu sprzętu do osuszania oraz zlecenia z dn. 25.11.2010 r. i pokwitowanie zdania sprzętu – k. 86-88,

5.  umowa o wykonanie malowania z dn. 14.12.2010 r. – k. 90-91

6.  protokół odbioru robót z dn. 13.12.2010 r. – k. 94

7.  umowa/zlecenie o wykonanie naprawy jastrychów cementowych – k. 95

W oparciu o obowiązujące Katalogi Nakładów Rzeczowych oraz średnie ceny takich składników jak robocizna, materiały i sprzęt, biegły z zakresu kosztorysowania ustalił wartość prac naprawczych na kwotę 29.813,85 zł. W okolicznościach niniejszej sprawy nie znajdowało technicznego uzasadnienia gruntowanie ścian i dwukrotne ich malowanie we wszystkich pomieszczeniach, tak jak zostało to wykonane w nieruchomości powoda. Prace malarskie należało wykonać tylko w pomieszczeniach gdzie wymieniono podłogę drewnianą. Ze względu na fakt, że ściany były uprzednio malowane wielowarstwowo, uznano jedynie jednokrotne ich malowanie po robotach demontażowych. Uznano także konieczność wymiany wszystkich desek podłogowych (deska (...) została określona jako normalny standard wykonania) oraz listew przypodłogowych. Powód nie dostarczył jednakże kosztorysów na przeprowadzone przez niego roboty naprawcze, w związku z czym nie było wiadome jakie dokładnie składniki nakładów rzeczowych zastosowali wykonawcy. W konsekwencji nie było możliwe ustalenie czy koszt prac naprawczych odpowiada średnim cenom wykonania takich usług.

Dowód:

1.  opinia biegłego W. C. - k. 689-705,

2.  ustna opinia uzupełniająca W. C. – e-protokół z dnia 23.09.2015 r. 00:01:35-00:13:25 k. 760

Ze względu na charakter wykonanych prac naprawczych, powód i jego rodzina wynajęli lokal zastępczy w Ż. na czas ich przeprowadzania tj. na okres od 08.11.2010 r. do 20.12.2010 r. Powód poniósł z tego tytułu łączny koszt w wysokości 9.460 zł (43 dni x 220 zł/noc). Biegły z zakresu wyceny nieruchomości wyliczył zaś dzienną stawkę najmu krótkoterminowego dwupokojowego lokalu na terenie miasta Ż. na poziomie 110 zł za noc.

Dowód:

1.  umowa najmu mieszkania z dn. 08.11.2010 r. – k. 79-81,

2.  faktura VAT nr (...) – k. 78,

3.  opinia biegłego M. A. – k. 773-779.

Pismem z dnia 29.11.2011 r. powód przesłał stronie pozwanej wezwanie do zapłaty na łączną kwotę 95.478,87 zł, zakreślając termin zapłaty na 7 dni od jego otrzymania. Kolejne wezwanie do zapłaty na kwotę 95.478,97 zł pochodziło z dnia 21.05.2012 r. i zakreślało termin do zapłaty na 3 dni od jego otrzymania, w związku z odstąpieniem przez powoda od umowy zawartej ze stroną pozwaną w dniu 21.12.2009 r.

Dowód:

1.  ostateczne sądowe wezwanie do zapłaty z dn. 29.11.2011 r. – k. 110,

2.  ostateczne sądowe wezwanie do zapłaty z dn. 21.05.2012 r. – k. 112.

Strona pozwana w pismach z dnia 19.12.2011 r. oraz z dnia 04.01.2012 r. podtrzymała swoje wcześniejsze stanowisko w sprawie, odmawiając dokonania zapłaty kwoty wskazanej w skierowanych do niej wezwaniach do zapłaty.

Dowód:

1.  pismo pozwanego z dn. 19.12.2011 r. – k. 109,

2.  pismo pozwanego z dn. 04.01.2012 r. – k. 108.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty od strony pozwanej kwoty 95.478,97 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19.10.2010 r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kwot wpłaconych pozwanemu na zakup podłogi i montaż, kosztów ekspertyzy dotyczącej poprawności ułożenia podłogi, kosztów zakwaterowania na czas naprawy podłogi oraz kosztów zakupu i zamontowania nowej podłogi z robotami dodatkowymi.

W pierwszej kolejności należy rozważyć zgłoszony z ostrożności procesowej przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia powoda. W niniejszej sprawie strony łączyła umowa o usługę montażową z dnia 21.12.2009 r., mająca cechy umowy o dzieło, do której zastosowanie będą miały odpowiednie przepisy kodeksu cywilnego (art. 627 k.c. i nast.) Zgodnie z art. 646 k.c. roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane – od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

W ocenie Sądu zarzut strony pozwanej dotyczącej przedawnienia roszczenia jest nieuzasadniony. Pozwany błędnie przyjął, że datą od której powinno liczyć się bieg terminu przedawnienia jest data dostarczenia materiałów do wykonania podłogi tj. 09.04.2010 r. W rozpatrywanej sprawie Sądu uznał, że datą od której należy liczyć upływ terminu przedawnienia jest data wykonania podłogi w stopniu całkowitym, a wiec wraz ze wszystkimi pracami dodatkowymi, takimi jak zamontowanie listew przypodłogowych. Mając na uwadze, że termin odbioru prac i podpisania protokołu odbioru nastąpił w dniu 30.05.2010 r., zaś pozew został wniesiony w dniu 28.05.2012 r. należy stwierdzić zatem, iż powód złożył pozew w sprawie przed upływem dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia przewidzianym dla umów o dzieło.

Przechodząc do oceny zasadności roszczenia dochodzonego przez powoda, Sąd miał na uwadze, że powód jako podstawę żądania wobec strony pozwanej wskazał ostatecznie odszkodowanie dochodzone na podstawie art. 471 k.c. Kontraktowa odpowiedzialność odszkodowawcza wynikała z niewłaściwego wykonania łączącej strony umowy. Umowa będąca podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej była w ocenie sądu umową o dzieło, mocą której pozwany zobowiązał się dostarczyć powodowi i prawidłowo zamontować w domu powoda podłogę określoną w zamówieniu. Do tak określonej umowy zastosowanie mają przepisy art. 627 i nast. k.c.

Odpowiedzialność odszkodowawcza z tytułu niewłaściwego wykonania zobowiązania zakłada odpowiedzialność polegającą na naprawieniu szkoda wyrządzona wierzycielowi przez dłużnika wskutek niespełnienia lub nienależytego spełnienia oznaczonego świadczenia stanowiącego przedmiot zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2003 r., III CZP 6/03). Należy podkreślić, że powstanie tego rodzaju odpowiedzialności uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek: 1) po stronie wierzyciela zachodzi szkoda w postaci uszczerbku majątkowego; 2) szkoda ta spowodowana jest niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika; 3) zachodzi adekwatny związek przyczynowo - skutkowy między faktem nienależytego wykonania lub niewykonania zobowiązania a poniesioną szkodą.

W niniejszej sprawie Sąd, kierując się wyraźnie określonym żądaniem powoda, badał sprawę pod kątem występowania odpowiedzialności odszkodowawczej. W tym celu, przy ustalaniu stanu faktycznego, Sąd oparł się licznych dokumentach oraz dopuścił dowód z szeregu opinii biegłych na okoliczność wadliwego wykonania podłogi w nieruchomości powoda i wysokości należnego mu z tego tytułu zwrotu kosztów. Ponadto Sąd dopuścił dowód z zeznań świadka L. Z. na okoliczność daty rozpoczęcia i zakończenia wykonywanych przez niego prac montażowych w nieruchomości powoda. Na skutek przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, że na gruncie rozpatrywanej sprawy spełnione zostały wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie art. 471 k.c.

W ocenie Sądu żądanie powoda było co do zasady uzasadnione. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia był jednak zakres samego żądania. Ze sprecyzowanego ostatecznie przez powoda roszczenia wynikało, że powód domagał się jednocześnie zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów podłogi wykonanej przez stronę pozwaną jak i zwrotu kosztów ułożenia nowej podłogi, wobec nieuznania reklamacji przez pozwanego. Sąd uznał, że zasądzenie kwoty objętej w ten sposób sformułowanym żądaniem stanowiłoby w istocie nieuzasadnione przysporzenie po stronie powoda. W takim przypadku powód nie poniósłby bowiem żadnych wydatków związanych z położeniem w jego domu, a więc de facto otrzymałby ją za darmo. Ze względu na powyższe Sąd uznał, że powodowi należy się jedynie zwrot kosztów naprawy wad przejawiających się w poniesieniu kosztów na wykonania nowej podłogi wraz pracami dodatkowymi.

Na okoliczność dokonania wyceny kosztu przeprowadzenia prac naprawczych Sąd dopuścił, w toku procesu, dowód z opinii biegłej z zakresu budownictwa. Wobec doniosłych zarzutów w odniesieniu do tej części sporządzonej przez nią pisemnej opinii w sprawie (k. 457), jak i samego stwierdzenia biegłej, że nie jest specjalistą w zakresie kosztorysowania, Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego, będącego specjalistą w tej konkretnej dziedzinie. Sporządzoną przez biegłego-kosztorysanta opinię, popartą jego zeznaniami złożonymi na rozprawie, cechowała rzeczowość i obiektywizm, a oszacowana przez niego wycena robót naprawczych została ustalona przy uwzględnieniu odpowiednich norm oraz po dokonaniu oględzin i pomiarów nieruchomości. Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał przedmiotową opinię za dostatecznie przekonującą, a dokonaną w niej wycenę za adekwatną w realiach branży budowlanej. W konsekwencji szkoda powoda polegająca na konieczności usunięcia wad dzieła (dostarczenia i zamontowania podłogi) wynosiła kwotę 29.813,85 zł, wskazaną w opinii biegłego jako wartość prac naprawczych.

Powód domagał się również zasądzenia na jego rzecz od pozwanego odszkodowania w postaci kosztów poniesionych na opracowanie ekspertyzy dotyczącej poprawności ułożenia podłogi w jego nieruchomości przez stronę pozwaną. Sąd uznał to żądanie za uzasadnione wobec faktu zaistnienia na tym tle sporu pomiędzy stronami. W sytuacji, gdy pozwany, jako wykonawca, odmówił uznania reklamacji (pomimo że była ona następstwem jego błędnego działania) podjęcie przez powoda aktów staranności w celu ustalenia przyczyn ustalenia awarii jawi się jako konieczne i w pełni uzasadnione. Wykonanie profesjonalnej ekspertyzy pozwoliło powodowi udowodnić ustalić przyczyny awarii podłogi i jednocześnie dało mu podstawę do skutecznego wystąpienia z pozwem przed tutejszym Sądem.

Odnosząc się z kolei do żądania zasądzenia zwrotu kosztów zakwaterowania powoda i jego rodziny w okresie przeprowadzania prac naprawczych podłogi, Sąd uznał je za co do zasady uzasadnione. Bezspornym było, że ze względu na rozległy zakres tych prac (obejmujący m.in. zrywanie podłogi, demontaż części schodów czy powtórne malowanie) możliwość dalszego zamieszkiwania przez powoda w jego nieruchomości pozostawała czasowo wyłączona. Jednocześnie Sąd powziął znaczne wątpliwości co do wysokości zgłoszonego żądania. Wskazana bowiem przez powoda kwota 9.460 zł (przy stawce 220 zł/dzień), w ocenie Sądu, była rażąco wygórowana i pozostawała w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. Z uwagi na powyższe Sąd, zasądzając na rzecz powoda z tego tytułu kwotę 4.730 zł (przy stawce 110 zł/dzień), kierował się opinią biegłego z zakresu wyceny nieruchomości. Tym samym Sąd uznał wyliczoną przez biegłego kwotę za w pełni adekwatną i usprawiedliwioną okolicznościami sprawy, w szczególności miejscem najmu.

Podsumowując tę część rozważań należy stwierdzić, że powodowi należny był zwrot kosztów związanych z naprawą wadliwie wykonanej podłogi (29.813,85 zł - zgodnie z wyceną biegłego-kosztorysanta), a także kosztów sporządzenia ekspertyzy (3.000 zł) oraz kosztów związanych z zakwaterowaniem na czas remontu (4.730 zł – według stawki ustalonej przez biegłego dla najmu krótkoterminowego w miejscowości Ż.), w łącznej wysokości 37.543,85 zł. Sąd uznał, że ujęte w ten sposób i w powyższym rozmiarze koszty stanowią szkodę w zakresie ujemnego interesu powoda, a zatem doszło do spełnienia pierwszej przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej.

W następnej kolejności istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było ustalenie czy powyższa szkoda została spowodowana nienależytym wykonaniem zobowiązania określonego w umowie z dnia 21.12.2009 r. w postaci wadliwego wykonania podłogi w nieruchomości powoda. W toku procesu strona pozwana podnosiła zarzut, iż deformacja parkietu w nieruchomości powoda nie została wywołana jej działaniem i w związku z tym nie ponosi ona odpowiedzialności za zaistniałe wady podłogi. Strona pozwana wskazywała przy tym, że usługa montażu przedmiotowej podłogi została wykonana prawidłowo, z należytą starannością. Działający w imieniu strony pozwanej wykonawca, zajmujący się tego typu usługami zawodowo, dokonał przed przystąpieniem do montażu badania wilgotności podłoża tj. wylewki betonowej, a stwierdzona w ten sposób wilgotność mieściła się w przyjętych normach (protokół z dnia 23.04.2010 r.). Zdaniem strony pozwanej nie zachodziły zatem przyczyny, dla których zasadne byłoby odmówienie w tej sytuacji montażu, w szczególności nie uzasadniały tego warunki panujące w lokalu powoda. Ponadto strona pozwana zarzucała, że wobec dołożenia przez nią należytej staranności przed rozpoczęciem montażu, wystąpienie zbyt wysokiej wilgotności musiało nastąpić z przyczyn od niej niezależnych. Jako na prawdopodobną przyczynę takiego stanu rzeczy, strona pozwana powoływała się na występujące w tamtym okresie intensywne opady deszczu, które mogły doprowadzić do przeniknięcia wilgoci do wewnątrz i jednocześnie do zwiększenia wilgoci samego podłoża.

W ocenie Sądu oba te zarzuty były nieuzasadnione. Sąd, uznając że strona pozwana ponosi winę w wadliwym wykonaniu podłogi, kierował się w szczególności opinią biegłego z zakresu parkieciarstwa. Przedmiotowa opinia była w tak wysokim stopniu merytoryczna i profesjonalna, że zdaniem Sądu nie pozostawiała najmniejszych wątpliwości co do faktu, iż deformacja posadzki podłogowej nastąpiła na skutek wilgoci absorpowanej ze zbyt mokrego podkładu podłogowego, a nie wilgoci absorpowanej z zewnątrz. Ze względu na wyczerpujące i rzeczowe udzielenie przez biegłego K. odpowiedzi na pytania Sądu strona pozwana nie była w stanie złożyć przekonujących zarzutów do sporządzonej przez niego opinii. Sąd uznał zatem, że strona pozwana nie zdołała skutecznie podważyć wniosków płynących z opinii, a zarzut pozwanego odnoszący się do stronniczości biegłego był zupełnie nieuzasadniony i niepoparty jakimikolwiek przekonującymi argumentami. Strona pozwana nie może bowiem wywodzić go z samego faktu kontestowania przez biegłego wiarygodności zastosowanej przez wykonawcę usługi montażu konkretnej metody pomiaru wilgotności podkładu. W ocenie Sądu autorytet biegłego, poparty jego wieloletnim doświadczeniem zawodowym, jak i bardzo wysoki poziom sporządzonej przez niego w niniejszej sprawie opinii wykluczał konieczność dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu parkieciarstwa, o co wnosiła strona pozwana. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.02.2003 r. (sygn. V CKN 1622/00), nie można przyjmować, że sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest dla którejś ze stron niekorzystna, względnie nie jest aż tak korzystna, jak oczekuje tego sama strona, gdyż rzeczywista potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z konkretnych okoliczności sprawy (co tu nie miało miejsca), a nie np. z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii.

Ponadto, Sąd przyznał także moc dowodową opinii biegłej z zakresu budownictwa, w części w jakiej dotyczyła ona ustalenia przyczyn wystąpienia nadmiernej wilgotności w nieruchomości powoda i poniesienia odpowiedzialności za spowodowaną przez tę wilgotność deformację podłogi. Sąd miał na uwadze, że opinia ta została sporządzona rzetelnie, zgodnie ze stosownymi wymaganiami i po dokonaniu oględzin nieruchomości powoda. Należy również podkreślić, że opinia biegłej koresponduje ze stanowiskiem wyrażonym w opinii biegłego-parkieciarza w zakresie w jakim obarcza odpowiedzialnością za wady zaistniałe w podłodze stronę pozwaną oraz wyklucza możliwość przyczynienia się do powstania tych wad opadów atmosferycznych. Sąd jednocześnie odmówił mocy dowodowej zeznaniom świadka K. S. ze względu na to, ze pozostawały one w sprzeczności z opiniami biegłych w przedmiocie wpływu warunków atmosferycznych na pojawienie się wad w podłodze powoda.

Wobec powyższych ustaleń, Sąd uznał, że w niniejszej sprawie doszło do nienależytego wykonania zobowiązania będącego wynikiem zawinionego działania strony pozwanej, a zatem spełniona została druga, po szkodzie, przesłanka odpowiedzialności odszkodowawczej.

W ocenie Sądu, w toku procesu, wykazano także istnienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy szkodą powoda, w wysokości w jakiej została ona zasądzona w punkcie I wyroku, a zawinionym działaniem strony pozwanej w wadliwym wykonaniu montażu podłogi w nieruchomości powoda. W oparciu o zebrany w sprawie obszerny materiał dowodowy, ze szczególnym uwzględnieniem wnikliwych opinii biegłych, Sąd uznał, że bezpośrednią przyczyną deformacji przedmiotowej podłogi było położenie jej w warunkach nieprawidłowej wilgotności podkładu podłogowego (zbyt wysokiej), co skutkowało uszkodzeniem podłogi i koniecznością dokonania prac naprawczych. Tym samym w rozpatrywanej sprawie spełnione zostały wszystkie trzy przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej z art. 471 k.c. Z powyższego względu Sąd orzekł, iż powodowi należy się zwrot kosztów z tytułu poniesionej szkody w nienależytym wykonaniu zobowiązania (zawinionym) przez stronę pozwaną.

Żądanie zasądzenia odsetek za opóźnienie w płatności znajduje swoje oparcie w art. 481 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. Natomiast w myśl § 2 przywołanego przepisu jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. W przypadku zobowiązań bezterminowych dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela (art. 476 k.c.).

W niniejszej sprawie powód pismem z dnia 06.10.2010 r. wezwał stronę pozwaną do wymiany wadliwie położonej podłogi pod rygorem odstąpienia od umowy z dnia 21.12.2009 r. Jednocześnie powód zakreślił stronie pozwanej 7-dniowy termin na ustosunkowanie się do żądania określonego jego pismem. Strona pozwana odebrała powyższe wezwanie w dniu 11.10.2010 r., zatem wyznaczony przez powoda termin upłynął w dniu 18.10.2010 r. Z tego względu Sąd uznał, że odsetki za opóźnienie od zasądzonej w punkcie I wyroku kwoty należały się powodowi zgodnie z żądaniem pozwu, a więc od dnia 19.10.2010 r. do dnia zapłaty.

Orzekając o kosztach procesu Sąd dokonał ich stosunkowego rozdzielenia na podstawie art. 100 k.p.c., co stanowiło konsekwencję odpowiedzialności stron za wynik procesu. Powód dochodził roszczeń w łącznej wysokości 95.478,97 zł, jednakże zasądzono na jego rzecz kwotę w łącznej wysokości 37.543,85 zł. Wynika z tego, że powód wygrał spór w 39%, a strona pozwana w 61%. Na tej podstawie w punkcie III wyroku, sprostowanym postanowieniem Sądu z dnia 16.03.2016 r., zasądzono na rzecz strony pozwanej od powoda kwotę 2.793 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Przy wyliczeniu powyższej kwoty uwzględniono, że powód poniósł wydatki wynoszące łącznie 4.715 zł (12.091 zł x 39%), na które złożyły się: opłata od pozwu (4.774 zł), koszty zastępstwa procesowego wg podwójnej stawki (7.217 zł) oraz zaliczka na biegłego (1000 zł). Z kolei strona pozwana poniosła wydatki w łącznej kwocie 7.208 zł (11.817 zł x 61%), na którą złożyły się: koszty zastępstwa procesowego wg podwójnej stawki (7.217 zł), dwie zaliczki na biegłych (3.000 zł + 1.000 zł) oraz koszty dojazdów (600 zł). Wyliczona w ten sposób kwota (7.208 zł – 4.715 zł), zasądzona w punkcie III wyroku, sprostowanym postanowieniem Sądu z dnia 16.03.2016 r., została powiększona o kwotę 300 zł tytułem kosztów postępowania zażaleniowego (137 zł tytułem kosztów pierwszego postępowania zażaleniowego, które pozwany wygrał w 64% oraz 163 zł tytułem kosztów drugiego, które pozwany wygrał w 67%).

Wobec uiszczenia przez strony jedynie 5.000 zł tytułem zaliczek na pokrycie kosztów opinii biegłych w sprawie, należało zasądzić od stron brakującą sumę, która w toku procesu została tymczasowo pokryta przez Skarb Państwa. Wydatki na przeprowadzenie dowodów w postaci opinii powołanych w sprawie biegłych wyniosły bowiem łącznie 11.851,14 zł. Złożyły się na nie koszty sporządzenia poszczególnych opinii: J. K. – 4.654,65 zł (k. 317), następnie obniżone przez Sąd Apelacyjny do 3.151,20 zł (k. 536); J. K. – 2.717,71 zł, następnie obniżone przez SA do 1.363,50 zł (k. 539); J. C.-S. - 2.730,20 zł (k. 472); J. C.-S. - 390,26 zł (k. 615); W. C. - 2.293,48 zł (k. 712); M. A. - 1.746,88 zł (k. 783). Na tej podstawie przy uwzględnieniu, że powód wygrał sprawę w 39%, w punkcie IV wyroku, nakazano powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4.179,20 zł. Natomiast w punkcie V wyroku nakazano stronie pozwanej aby, przy uwzględnieniu, że wygrała sprawę w 61%, uiściła na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.671,94 zł.

Mając powyższe na względzie na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.