Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący - SSO Patrycja Baranowska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 15 grudnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt X GNc 1278/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2015r. Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie oddalił wniosek (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zwolnienie od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wskazał, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie albowiem podawane przez pozwaną informacje oraz dowody są wzajemnie sprzeczne. Pozwana twierdzi bowiem, że nie może uiścić opłaty od zarzutów w związku z zajęciami komorniczymi, jednocześnie jednak podnosi, że spłaca należności wobec powódki zgodnie z ustalonym harmonogramem. Zdaniem Sądu oznacza to, że pozwana ma środki pozwalające na uiszczenie opłat sądowych oraz, że zajęcia komornicze nie dotyczą całości majątku pozwanej.

Pozwana wniosła zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając mu obrazę przepisu art. 103 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, poprzez przyjęcie, że nie zachodzą przesłanki do zwolnienia pozwanej z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a w szczególności opłaty od zarzutów, oraz błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że pozwana jest w stanie pokryć koszty sądowe. Powołując się na powyższe zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i zwolnienie jej w całości od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wskazano, że pozwana przedstawiła stosowną dokumentację obrazującą jej sytuację ekonomiczną w dłuższej perspektywie czasowej.

Powołano się na nierówną sytuację podmiotu wszczynającego pozew, który może gromadzić środku na opłaty sądowe w dogodnym dla siebie terminie oraz pozwaną, która w ciągu dwóch tygodni musi zgromadzić środki na uiszczenie opłaty od zarzutów.

Skarżąca wskazała, że zważywszy na zajęcie rachunków bankowych, pozwana wszelkie dostępne jej środki przeznacza na spłatę zaległych zobowiązań i nie posiada ona żadnych innych środków, które mogłaby przeznaczyć na poniesienie opłaty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się nieuzasadnione.

Sąd rozpoznający zażalenie podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji i argumenty przytoczone na jego poparcie w zaskarżonym postanowieniu. W zażaleniu nie przedstawiono żadnych zarzutów, które mogłyby podważać prawidłowość tej oceny.

Zgodnie z przepisem art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, sąd może przyznać zwolnienie od kosztów sądowych osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie.

W świetle wskazanej regulacji wnioskodawca występując o zwolnienie od kosztów sądowych powinien wykazać, przedstawiając i dokumentując przesłanki zwolnienia, że może się o nie skutecznie ubiegać. Obowiązkiem strony ubiegającej się o zwolnienie od kosztów sądowych jest przytoczenie szczegółowych okoliczności faktycznych opisujących aktualną sytuację finansową oraz przedstawienie dokumentów pozwalających na weryfikację przytoczonych o nich twierdzeń.

Takich okoliczności i dowodów nie przedstawiono w niniejszej sprawie, także na etapie postępowania zażaleniowego.

W przedmiotowej sprawie oplata od zarzutów wynosi 2.257,00 zł.

Słusznie Sąd Rejonowy wskazał, iż z dokumentacja przedłożona przez pozwaną i twierdzenia przez nią prezentowane pozostają w sprzeczności, co powoduje brak podstaw do przyjęcia, że nie pozwana ma możliwości poniesienia kosztów sądowych w sprawie niniejszej.

Podnoszona przez pozwaną w zażaleniu argumentacja, że wszelkie dostępne środki pozwana przeznaczyła na spłatę zobowiązań i nie posiada innych środków, które mogłaby przeznaczyć na poniesienie opłaty nie została poparta odpowiednią dokumentacją księgową.

Co prawda pozwana przedłożyła rachunek zysków i strat z których wynika , iż ponosi stratę, oraz że posiada zajęcia komornicze. Przedłożona dokumentacja finansowa jest ogólna, nie odzwierciedla rzeczywistej i pełnej sytuacji majątkowej pozwanej. W szczególności nie przedstawiono historii rachunku bankowego, deklaracji w zakresie podatku dochodowego oraz podatku Vat składanych do urzędu skargowego.

Podnieść także należy, iż instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stanowi wyjątek od generalnej zasady ponoszenia przez stronę dochodzącą swoich praw w postępowaniu przed Sądem, związanych z nimi kosztów. Przyznanie zwolnienia od powyższych kosztów możliwe jest tym samym jedynie w wyjątkowych sytuacjach i przy spełnieniu szczególnych przesłanek. Stosownie do regulacji zawartej w art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) Sąd może przyznać zwolnienie od kosztów sądowych osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nie będącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie. Treść niniejszego przepisu, ocenianego w związku z brzmieniem art. 232 kpc wskazuje, iż na wnioskodawcy bez wezwania Sądu, czy referendarza sądowego spoczywa obowiązek udowodnienia, że nie posiada dostatecznych środków na pokrycie kosztów sądowych Osoba prawna może wykazać swoją sytuację majątkową (finansową i ekonomiczną) za pomocą wszelkich miarodajnych środków dowodowych, choć podstawowe znaczenie mają dokumenty np. wyciągi z kont bankowych, raporty kasowe, czy sprawozdania finansowe. Strona domagająca się zwolnienia od kosztów sądowych powinna przedłożyć takie dokumenty, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika fakt niemożności poniesienia kosztów sądowych. Pozwana takich dokumentów nie przedstawiła, a załączone dokumenty są niewystarczające.

Z tych też względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. art. 397 § 2 k.p.c., oddalił zażalenie jako bezzasadne.