Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt V GC 725/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 15-02-2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie V Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Jaskólski

Protokolant: stażysta Katarzyna Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2016r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. D.

przeciwko R. U.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 160,82zł ( sto sześćdziesiąt złotych osiemdziesiąt dwa grosze ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17.grudnia 2012r., do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 141,88 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

Krzysztof Jaskólski

Sygn. akt V GC 725/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 05.08.2014r., powód A. D. zażądał zasądzenia od pozwanego R. U. kwoty 1.273,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.12.2012r. oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że zawarł z pozwanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 20.10.2010r. umowę o świadczenie usług dostępu do Internetu o nr (...). Z tytułu wykonania usługi wystawił zestawienie faktur vat na kwotę 1.273,05 zł które nie zostały przez pozwanego uregulowane mimo, że pozwany nie kwestionował jakości i wartości usług a także był wezwany do zapłaty.

Pozwany w odpowiedzi na pozew uznał roszczenie co do kwoty 160,82 zł za okresy: od 23.07.2011 do 31.07.2011 – co do kwoty 16,11 zł; od 01.08.2011r. do 31.08.2011r. – co do kwoty 55,35 zł; od 01.09.2011r. do 30.09.2011r. – co do kwoty 55,35 zł i od 01.10.2011r. do 19.10.2011r. – co do kwoty 34,01 zł. Zgłosił również zarzut przedawnienia roszczenia za okres od 01.02.2011r. do 22.07.2011r. a także bezzasadność roszczenia za okres od 20.10.2011r. do 31.12.2012r. Wniósł także o zwrot kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu potwierdził zawarcie z powodem umowy podkreślając, że była na czas określony jednego roku od 19.10.2010r. do 19.10.2011r., a w umowie brak jest wzmianki automatycznego jej przedłużenia. Tym samym po upływie 12 miesięcy łączący strony stosunek zobowiązaniowy wygasł. Ponadto dodał, że od połowy marca 2011r. pozwany nie wynajmuje już lokalu gdzie była świadczona usługa. Wskazał także, że faktury nie zostały mu doręczone. Tym samym powołując się na przepisy prawa telekomunikacyjnego dochodzone roszczenie jest pozbawione podstawy prawnej.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód A. D. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczenia usług telekomunikacyjnych zawarł z pozwanym R. U. również prowadzącym działalność gospodarczą – pizzerię H. R. – w dniu 20.10.2010r. umowę abonencką o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...) na zasadach promocji. Usługa ta miała być świadczona do użytkowanego przez pozwanego lokalu w K. przy ulicy (...). Umowa została zawarta na czas oznaczony od 20.10.2010r. do 19.10.2011r. Pozwany zobowiązany był do uiszczenia opłaty instalacyjnej w kwocie 122 zł brutto oraz miesięcznego abonamentu w kwocie 54,90 zł brutto przy prędkość połączenia download 960 kbit/s i upload 320 kbit/s. Umowa w swej treści nie przewidywała automatycznego przedłużenia jej na dalszy okres. W zakresie nieuregulowanym umową zastosowanie znajdował natomiast Regulamin (...) Internet (...) wrzesień – grudzień 2010, Regulamin Świadczenia Usług (...) oraz specyfikacja techniczna. Z regulaminu promocyjnego wynikało, że okres promocyjny ulegał cyklicznemu przedłużeniu na czas określony 6 miesięcy (przedłużony okres promocyjny) i obejmował okres od 20.09.2010r. do 31.12.2010r. przy założeniu, że okres ten mógł być zmieniony przez dostawcę. Uczestnik promocyjny był zobowiązany do zapłaty za usługę promocyjną opłaty abonamentowej określonej w cenniku promocji, w okresie kolejnych przedłużonych okresów promocyjnych (przyznana ulga stanowiła kwotę będącą różnicą pomiędzy standardową opłatą abonamentową a promocyjną opłatą abonamentową miesięcznie). Ponadto uczestnikowi promocyjnemu przysługiwało prawo rozwiązania umowy abonenckiej w zakresie usługi ze skutkiem na koniec każdego okresu promocyjnego. Standardowa miesięczna opłata abonamentowa przy przepustowości 960/320 kbit/s i okresie umowy wynoszącym 12 miesięcy wynosiła 67,10 zł brutto a w promocji 55,69 zł. Z umowy wynikało, że płatność za usługi miała być dokonywana miesięcznie z dołu do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym usługi te były świadczone, na podstawie faktury VAT wystawionej przez (...). Ponadto pozwany oświadczył w umowie, że otrzymał egzemplarz Regulaminu Świadczenia Usług (...) oraz Cennika (...) a także Specyfikacji (...).

Pozwany w dniu 11.03.2011r. rozwiązał umowę najmu lokalu przy ulicy (...) w K..

Dowód: okoliczność bezsporna, (...) powoda i pozwanego k. 13 i 42, umowa abonencka o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 20.10.2010r. k. 9 – 11, regulamin promocyjny internet (...) wrzesień – grudzień 2010 k. 36 – 38, oświadczenie R. R. k. 30, zeznania A. D. k.60, R. U. k. 60v – 61, K. K. k. 67 i 87.

Z tego tytułu powód wystawił zestawienie 24 faktur VAT na łączną kwotę 1.328,40 zł z tego kwota 1.273,05 zł nie została przez pozwanego uregulowana. Były to faktury VAT w kwocie brutto o nr:

-

(...) na kwotę 55.35 zł z terminem płatności na dzień 10.01.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 28.02.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.03.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 19.04.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 21.05.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 30.06.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.07.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 14.08.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 16.09.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.10.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 31.01.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.11.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.12.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 27.02.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.03.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.04.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.05.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.06.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.07.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.08.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.09.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.10.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 16.11.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.12.2012r.

Dowód: zestawienie faktur pozwanego k.12

Pozwany nie uregulował należności dochodzonych pozwem.

Dowód: okoliczność bezsporna

Sąd uznał za autentyczne i wiarygodne wszystkie dokumenty, które posłużyły do dokonania w sprawie ustaleń faktycznych gdyż nie były kwestionowane przez strony a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda A. D., strony pozwanego R. U. oraz świadka K. K. były bowiem spójne, jasne i rzeczowe oraz korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym wzajemnie się uzupełniając w przedmiocie sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu w świetle dokonanych ustaleń faktycznych jak i argumentacji przytoczonej poniżej, powództwo zasługiwało na uwzględnienie jednak tylko w nieznacznej części, w zakresie w uznanej przez stronę pozwaną kwoty 160,82 zł za okresy: od 23.07.2011 do 31.07.2011 – co do kwoty 16,11 zł; od 01.08.2011r. do 31.08.2011r. – co do kwoty 55,35 zł; od 01.09.2011r. do 30.09.2011r. – co do kwoty 55,35 zł i od 01.10.2011r. do 19.10.2011r. – co do kwoty 34,01 zł jak obowiązującej i łączącej w tym czasie strony sporu umowy w zakresie której to pozwany się nie wywiązał.

Mając powyższe na uwadze wypada więc uwypuklić, że bezspornym pozostawała pomiędzy stronami okoliczność zawarcia umowy świadczenia usług telekomunikacyjnych na warunkach określonych przez ustawę z dnia 16.07.2004r. prawo telekomunikacyjne do której zastosowanie znajdą również art. 734 k.c. w zw. z 750 k.c. Bezspornym była też okoliczność częściowego regulowania należności przez pozwanego z niej wynikająca w trakcie jej obowiązywania, czemu dał wyraz pozwany uznając dochodzone roszczenie do kwoty 160,82 zł jak sam powód w przedłożonym zestawieniu faktur (k.12) wskazują, że za fakturę (...) kwota 55,35 zł została uregulowana. Sporny okazał się natomiast okres jej obowiązywania. Strona pozwana bowiem twierdziła, że umowa obowiązywała rok tj. od 20.10.2010r. do 19.10.2011r. i nie ulegał automatycznemu przedłużeniu. Tym samym uznała za słuszne roszczenie powoda co do kwoty 160,82 zł za okresy: od 23.07.2011 do 31.07.2011 – co do kwoty 16,11 zł; od 01.08.2011r. do 31.08.2011r. – co do kwoty 55,35 zł; od 01.09.2011r. do 30.09.2011r. – co do kwoty 55,35 zł i od 01.10.2011r. do 19.10.2011r. – co do kwoty 34,01 zł. Natomiast za bezzasadne za okres od 20.10.2011r. do 31.12.2012r. bowiem w tym czasie już nie obowiązywała. Powódka natomiast twierdził wręcz przeciwnie, że zgodnie z umową uległa ona automatycznie cyklicznemu przedłużeniu o czym świadczy Regulamin Promocyjny. Pozwany ponadto zgłosił również zarzut przedawnienia roszczenia za okres od 01.02.2011r. do 22.07.2011r. Tym samym spór sprowadzał się do natury prawnej w zakresie słuszności podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia jak i interpretacji zapisów umowy w zakresie automatycznego przedłużenia umowy kompleksowej łączącej strony na dalszy okres w wyniku braku jej wypowiedzenia przez strony.

Podkreślić należy, że podstawą dochodzonego roszczenia przez powoda jest nie tylko umowa sporządzona zgodnie z wyżej cytowaną ustawą, ale także i przede wszystkim art. 734 k.c.,735 k.c. w zw. z art. 750 k.c. (umowa o świadczenie usług) oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. (odsetki ustawowe).

Mając jednak na uwadze uznanie roszczenia jako bezspornego przez stronę pozwaną do kwoty 160,82 zł, Sąd uznał za zasadne jej dochodzenie przez stronę powodową o czym orzekł w pkt I wyroku, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda powyższą kwotę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.12.2012r. do dnia zapłaty zgodnie z żądaniem.

Natomiast w pkt. II wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie mając na uwadze właśnie słuszną argumentację strony pozwanej co do okoliczności braku automatyzmu przedłużenia umowy tym samym bezzasadności dochodzonego roszczenia za okres wskazany poniżej jak i słusznie podniesionego zarzutu przedawnienia.

Pochylając się więc nad rozważaniami prawnymi odnoszącymi się do istotnej kwestii dla strony powodowej jaką było oddalenie powództwa w pozostałym zakresie jako bezzasadnie dochodzonego wskazać należy, że przeprowadzone postępowanie dowodowe w oparciu o reguły art. 6 k.c. i 232 k.p.c. wykazało wprawdzie, że powód udowodnił, iż zawarł umowę z pozwanym o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie której wystawił faktury opisane w tzw. zestawieniu (k. 12) będącego podstawą dochodzonego roszczenia, co był zresztą bezsporne. Jednak sięgając do dołączonych przez stronę powodową dokumentów w szczególności zawartej umowy oraz regulaminu promocyjnego wywnioskować można, że przedmiotowa umowa została zawarta niezaprzeczalnie na czas określony wynoszący 12 miesięcy, liczony od 20.10.2010r. do 19.10.2011r. bez możliwości jej przedłużenia. Brak jest bowiem w jej treści zapisu o automatycznym jej przedłużeniu, zaś z regulaminu promocyjnego (k. 36 – 38), stosowanego w zakresie nieuregulowanym umową (§3 umowy) wynika, że okres promocyjny ulega cyklicznemu przedłużeniu na czas określony 6 miesięcy (przedłużony okres promocyjny). Uczestnik promocyjny będzie też płacił za usługę promocyjną opłatę abonamentową określoną w Cenniku (...) w okresie kolejnych przedłużonych okresów promocyjnych (przyznana ulga stanowi kwotę będącą różnicą pomiędzy standardową opłatą abonamentową a promocyjną opłatą abonamentową miesięcznie) (k. 37 pkt 3.7 regulaminu).

Zadaniem Sądu, wczytując się w tak sformułowany zapis, należy jednak zauważyć, iż mamy do czynienia z rozdzieleniem regulacji zawartej w umowie od regulacji zawartej w regulaminie promocyjnym, wynika to wprost z § 3 przedmiotowej umowy. W niniejszym przypadku to umowa decyduje o zastosowaniu w sytuacji, kiedy „coś” jest przez nią nieuregulowane regulaminu promocyjnego. Jak jednak można zauważyć, umowa jednoznacznie określa okres jej obowiązywania i jak słusznie argumentowała to strona pozwana obowiązywała ona od 20.10.2010r. do 19.10.2011r. i z upływem tego okresu, łączący stosunek zobowiązaniowy stron wygasł. Umowa bowiem w sama w sobie nie przewidywała automatycznego jej przedłużenia na dalszy okres odwołując się jedynie, że w kwestiach nieuregulowanych zastosowanie znajdzie regulamin. Przytoczony jednak regulamin już w samej swej nazwie zawęża zakres jego stosowania jedynie do promocji a nie umowy. Dobitnie to wynika z przytaczanego przez stronę powodową, a błędnie przez nią interpretowanego zapisu pkt 3.7 mówiącego, że okres promocyjny ulega cyklicznemu przedłużeniu, a więc nie umowa tylko ten okres. Teza ta znajduje wzmocnienie w zapisie pkt 3.8 regulaminu wskazującego, że uczestnikowi promocji przysługuje prawo rozwiązania umowy abonenckiej w okolicznościach dalej w nim zapisanych.

Tym samym bezzasadnym w tych okolicznościach okazało się dochodzenie przez powoda roszczeń za okres od 20.10.2011r. do 31.12.2012r. wynikających z faktur nr:

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 31.01.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.11.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.12.2011r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 27.02.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.03.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.04.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.05.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.06.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.07.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.08.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.09.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 20.10.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 16.11.2012r.

-

(...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.12.2012r.

skoro, stosunek zobowiązaniowy łączący strony sporu a wynikający z zawartej pomiędzy nimi przedmiotowej umowy wygasł z dniem 19.10.2011r.

Zasadnym okazał się również podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia dochodzonego niniejszym pozwem roszczenia za okres za okres od 01.02.2011r. do 22.07.2011r.

Zgodnie z art. 117. § 1 i 2 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.

Natomiast z art. 118 k.c., 119 k.c. i 120 § 1 k.c. wynika, że jeśli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Nie budzi wątpliwości, że mamy do czynienia z roszczeniem majątkowym powstałym w związku z prowadzoną przez powoda działalnością gospodarczą. Tym samym okres przedawnienia wynosi w tym przypadku 3 lata i jest liczony od dnia wymagalności poszczególnych faktur tj. od:

- faktury (...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 28.02.2011r.

- faktury (...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.03.2011r.

- faktury (...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 19.04.2011r.

- faktury (...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 21.05.2011r.

- faktury (...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 30.06.2011r.

- faktury (...) na kwotę 55,35 zł z terminem płatności na dzień 15.07.2011r.

W tych okolicznościach i argumentacji oraz podniesionego zarzutu przedawnienia zasadnym było oddalenie powództwa. Pozwany bowiem zarzut ten podniósł na etapie postępowania sądowego wytoczonego powództwa w dniu 5.08.2014r. a więc po upływie trzech lat od ich wymagalności. Pozwany nie zrzekł się też z jego skorzystania.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 141,88 zł tytułem zwrotu kosztów procesu o czym orzeczono w pkt III wyroku. Sąd z uwagi na jedynie znaczne wygranie sprawy przez powoda stosunkowo rozdzielił poniesione przez nich koszty.

Mając na uwadze powyższe, wydany wyrok należy uznać za uzasadniony.

Krzysztof Jaskólski