Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II C 998/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, II Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR A. B.

Protokolant: staż. P. O.

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa P.R.E.S.C.O. (...) N. Z.w W.

przeciwko I. R.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od P.R.E.S.C.O. (...) N. Z.w W. na rzecz I. R. kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt II C 998/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 13 lipca 2012 roku wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie powód P.R.E.S.C.O. (...) N. Z. z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, aby pozwana I. R. zapłaciła na jego rzecz łączną kwotę 10.417,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi: od kwoty 7.696,02 zł od dnia 11 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty i od kwoty 2.721,92 zł od dnia 14 lipca 2012 roku do dnia zapłaty. Wniósł też o zasądzenie na jego rzecz kosztów sądowych w kwocie 131 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 10 stycznia 2012 roku przejął od (...) Bank (...) S.A. wierzytelność względem pozwanej wynikającą z umowy o wydanie i użytkowanie karty kredytowej, o której to cesji wierzytelności pozwana została poinformowana pismem z dnia 13 lutego 2012 roku. Z uwagi na fakt, że pozwana nie uregulowała zadłużenia wynikającego z powyżej opisanej zobowiązania kredytowego, wytoczenie powództwa okazało się być konieczne.

(pozew- k. 2-3v, pełnomocnictwo k. 22 )

W dniu 20 sierpnia 2012 roku w przedmiotowej sprawie za sygnaturą akt VI Nc-e 1264665/12 został wydany nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym uwzględniający w całości żądania pozwu. Nakaz zapłaty został doręczony pozwanej na adres: Ł., ul. (...) w drodze awizo.

(nakaz zapłaty k. 4, potwierdzenie doręczenia pozwanej korespondencji w drodze awizo k. 4v-5 )

W dniu 28 lipca 2015 roku pozwana I. R. złożyła wniosek o przywrócenie jej terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 20 sierpnia 2012 roku wraz ze sprzeciwem. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że wszelka korespondencja w przedmiotowej sprawie była kierowana do niej na nieaktualny adres: Ł., ul. (...), pod którym nie przebywa od dnia 4 grudnia 2009 roku. O przedmiotowym postępowaniu dowiedziała się w dniu 23 lipca 2014 roku z pisma powoda nadesłanego na jej aktualny adres zamieszkania listem zwykłym.

(wniosek o przywrócenie terminu k. 6v-7, sprzeciw od nakazu zapłaty k. 7v, kserokopia aktu notarialnego k. 8-10v, pismo k. 11, koperta k.11v )

Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie odrzucił wniosek pozwanej o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 20 sierpnia 2012 roku i stwierdzając, że jej sprzeciw od nakazu zapłaty został wniesiony w terminie (co spowodowało utratę mocy nakazu zapłaty w całości) przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi.

(postanowienie k. 13)

W piśmie procesowym z dnia 26 listopada 2015 roku pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika profesjonalnego w osobie adwokata, wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podniosła zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem.

( pismo procesowe k. 44-45, sprzeciw na urzędowym formularzu k. 47-51 )

W piśmie procesowym z dnia 7 stycznia 2016 roku powód podtrzymał w całości żądania pozwu wskazując, że dochodzona pozwem kwota nie jest przedawniona. Podniósł, że w ramach podejmowanych czynności windykacyjnych powód wysyłał do pozwanej na adres wskazany przez pierwotnego cedenta serię pism informujących o stanie zadłużenia wraz ze wskazaniem podstaw prawnych ewentualnych działań, jakie mogą być zrealizowane w przypadku nieuregulowania wymagalnego roszczenia. Dopiero w tym piśmie procesowym wskazał, że podstawą roszczeń wobec pozwanej jest umowa z dnia 5 kwietnia 2006 roku. Podniósł, że według jego wiedzy ostatnia wpłata z tytułu tej umowy została dokonana przez pozwana I. R. w dniu 31 maja 2010 roku, a ponadto mając na uwadze treść wyciągu z ksiąg bankowych numer (...) z dnia 1 listopada 2011 roku, wskazać należy, iż roszczenia względem pozwanej są wymagalne.

(pismo procesowe k. 61-61v)

Na rozprawie w dniu 24 marca 2016 roku pełnomocnik pozwanej podniosła ponadto, że powód nie wykazał kiedy roszczenia wynikające z umowy karty kredytowej stały się wymagalne i nie wykazał ich wysokości, co w całości uzasadnia podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem.

(protokół rozprawy k. 86, k. 88)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 kwietnia 2006 roku pozwana I. R. i (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarły umowę numer (...) o wydanie i używanie karty kredytowej (...) S.A. Jako adres pozwanej w umowie wskazano: Ł., ul. (...).

Na podstawie tej umowy Bank zobowiązał się do wydania pozwanej karty kredytowej (...) z limitem kredytowym w wysokości 7.600 zł (§ 1 umowy). Umowa miała obowiązywać na okres ważności karty, mogła zostać przedłużona dla każdej kolejnej karty wznowionej, na okres określony na wznowionej karcie (§ 3). Posiadacz karty zobowiązany był do spłaty zadłużenia z tytułu używania karty w sposób i w terminie określonym w regulaminie. Niedokonanie wpłaty minimalnej mogło spowodować zablokowanie karty. Niedokonanie wpłaty dwóch minimalnych kwot do zapłaty mogło spowodować unieważnienie kart wydanych do rachunku oraz wypowiedzenie umowy przez Bank (§ 7). Za czynności związane z wydawaniem i obsługą kart Bank miał pobierać opłaty bankowe określone w Taryfie poprzez obciążenie rachunku, w tym opłatę za ubezpieczenie spłaty kredytu na wypadek śmierci lub całkowitej trwałej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem (§ 9). Bank w ostatnim dniu cyklu rozliczeniowego naliczać miał odsetki od niespłaconej kwoty zadłużenia w sposób określony w regulaminie (§ 11). Kwota zadłużenia miała być oprocentowana w stosunku rocznym według zmiennej stopy procentowej (§ 12).

Rozwiązanie umowy nastąpić mogło w przypadku: wypowiedzenia umowy przez posiadacza karty, wypowiedzenia umowy przez Bank i śmierci posiadacza karty (§ 17). Posiadacz karty mógł wypowiedzieć umowę w każdym czasie. Termin wypowiedzenia wynosił 30 dni i liczony był od dnia następnego po doręczeniu wypowiedzenia przez Bank, chyba że posiadacz karty określił krótszy termin wypowiedzenia, nie krótszy jednak niż 7 dni. Rezygnacja z karty głównej przez posiadacza karty była równoznaczna z wypowiedzeniem umowy przez posiadacza karty (§ 18). Bank mógł wypowiedzieć umowę tylko z ważnych powodów, w szczególności gdy posiadacz karty rażąco naruszał postanowienia regulaminu umowy, w przypadku pogorszenia się zdolności kredytowej posiadacza karty lub w przypadku wycofania produktu z oferty Banku. W przypadku, gdy posiadacz karty zalegał ze spłatą dwóch minimalnych kwot do zapłaty, wypowiedzenie miał być poprzedzone wezwaniem do zapłaty w terminie 7 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. Termin wypowiedzenia umowy wynosił jeden miesiąc i liczony był od dnia następnego po dniu doręczenia wypowiedzenia posiadaczowi karty (§ 19).

Rozwiązanie umowy nie zwalniało posiadacza karty z obowiązku rozliczenia wszelkich zobowiązań finansowych wynikających z używania karty. Od dnia następującego po dniu wypowiedzenia umowy, Bank pobierać miał od całości zadłużenia (z wyjątkiem kwoty naliczonych odsetek) odsetki od należności przeterminowanych (§ 20).

(umowa karty kredytowej k. 70-73)

W dniu 1 listopada 2011 roku został sporządzony przez (...) Bank (...) S.A. wyciąg z ksiąg banku numer S/2. (...). Zgodnie z jego treścią, w księgach Banku figurowała wymagalna wierzytelność z tytułu przeterminowanego zadłużenia wynikającego z umowy o wydanie i użytkowanie karty kredytowej (...) SA numer (...) z dnia 6 kwietnia 2006 roku w kwocie: 7.458,36 zł z tytułu należności głównej, 2.378,63 zł z tytułu odsetek naliczonych do dnia 31 października 2011 roku oraz 152,66 zł z tytułu kosztów. Zgodnie z jego treścią, dalsze odsetki od dnia 1 listopada 2011 roku miały być naliczane od kwoty 7.458,36 zł według zmiennej stopy procentowej właściwej dla kredytów przeterminowanych i postawionych po okresie wypowiedzenia w stan natychmiastowej wymagalności.

(wyciąg z ksiąg banku k. 68)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 10 stycznia 2012 roku powód nabył od (...) Bank (...) S.A. między innymi wierzytelność w stosunku do pozwanej I. R. dochodzoną w przedmiotowym postępowaniu. Zgodnie z częściowym wykazem wierzytelności na dzień dokonania tej cesji wierzytelność w stosunku do I. R. wynosiła łącznie 10.417,94 zł.

(umowa cesji wierzytelności k. 62-67, częściowy wykaz wierzytelności k. 30)

Pozwana I. R. nigdy nie posługiwała się kartą kredytową wydaną na podstawie umowy numer (...).

W grudniu 2009 roku pozwana I. R. była w placówce Banku (...) S.A. przy ul (...) w Ł. celem uzyskania informacji o wysokości jej zobowiązań względem tego Banku, gdyż posiadała tam zaciągnięty kilka lat wcześniej kredyt gotówkowy. Otrzymała wtedy informację, że nie ma żadnego zadłużenia względem banku (...). Zaciągnięty przez nią kredyt gotówkowy został w całości spłacony.

Do 2009 roku pozwana I. R. mieszkała w Ł. przy ul. (...), potem zamieszkała pod adresem: ul. (...). Na początku 2010 roku pozwana zamieszkała w Ł. przy ul. (...). Na żaden z tych adresów pozwana nie otrzymywała od powoda żadnej korespondencji. Pod adresem na ul. (...) mieszka matka pozwanej, z którą pozwana widuje się często. Gdyby na adres Ł., ul. (...) została do pozwanej przesłana jakaś korespondencją, matka z pewnością przekazałaby ją pozwanej.

Pierwszy kontakt powoda z pozwaną nastąpił telefonicznie w lipcu 2015 roku. W tym momencie dowiedziała się ona o wydaniu przeciwko niej nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, który następnie zakwestionowała. Na jej żądanie powód nie przesłał jej żadnej dokumentacji dotyczącej zasadności i wysokości jego żądań względem pozwanej.

(zeznania pozwanej k. 87-88)

Poczynione ustalenia faktyczne Sąd oparł na powołanych dokumentach i ich kserokopiach załączonych do akt sprawy, których prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony oraz na podstawie zeznań pozwanej I. R.. Ustaleń stanu faktycznego na podstawie kserokopii dokumentów dokonano na podstawie przepisu art. 308 k.p.c.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie strona powodowa dochodziła od pozwanej I. R. zapłaty kwot: 7.458,36 zł oraz 237,66 zł – wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty oraz 856,52 zł i 1.865,40 zł – wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 lipca 2012 roku do dnia zapłaty.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że ustosunkowując się do żądań pozwu pozwana kwestionowała niewykazanie przez powoda daty wymagalności roszczeń wynikających z umowy karty kredytowej podnosząc w tym zakresie, że roszczenia te są przedawnione. Pełnomocnik pozwanej podniosła również, że powód nie wykazał wysokości dochodzonych roszczeń.

W tej sytuacji brak było podstaw, aby inne twierdzenia przytoczone w pozwie uznać za sporne między stronami, oraz prowadzić co do nich postępowanie dowodowe (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 stycznia 2011 roku, w sprawie o sygn. akt I ACa 1158/10, opubl. L.)

Przechodząc do oceny merytorycznej powództwa, stwierdzić należy, że podlegało ono oddaleniu w całości.

Jak wynika z treści przepisu art. 118 k.c. trzyletniemu terminowi przedawnienia podlegają roszczenia przysługujące osobom prowadzącym działalność gospodarczą i mające związek z prowadzoną przez uprawnionego działalnością gospodarczą. Ten trzyletni okres przedawnienia znajduje zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Sąd Rejonowy w pełni podziela stanowisko pełnomocnika pozwanej, że roszczenia dochodzone pozwem są przedawnione, a to z tego względu, iż pełnomocnik powoda nie wykazał okoliczności przeciwnych. Udowodnienie okoliczności, iż powództwo w przedmiotowej sprawie zostało wytoczone przed upływem terminu przedawnienia, stosownie do reguły rozkładu ciężaru dowodowego wyrażonej w art. 6 k.c., spoczywało na powodzie. Jednak strona powodowa obowiązkowi temu nie sprostała, co więcej nie stawiła się na terminie rozprawy w dniu 24 marca 2016 roku, aby ewentualnie przed Sądem ustosunkować się do twierdzeń strony pozwanej.

Powództwo w przedmiotowej sprawie zostało wytoczone w dniu 13 lipca 2012 roku i od tej daty należy wstecz liczyć trzyletni okres przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda w przedmiotowej sprawie. Mając ten fakt na uwadze pełnomocnik powoda powinien być wykazać, że do wypowiedzenia umowy karty kredytowej zawartej przez pozwaną z Bankiem (...) S.A. doszło nie wcześniej niż w dniu 13 lipca 2009 roku. Pełnomocnik powoda ustosunkowując się do podniesionego przez pełnomocnika pozwanej zarzutu przedawnienia ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że roszczenie to nie jest przedawnione, gdyż z informacji uzyskanych przez niego od cedenta ( (...) S.A.) ostatnia wpłata na poczet zadłużenia wynikającego z powołanej powyżej umowy została dokonana w dniu 31 maja 2010 roku, a na podstawie wyciągu z ksiąg bankowych numer (...) z dnia 1 listopada 2011 roku można stwierdzić, że roszczenia względem pozwanej są wymagalne.

W ocenie Sądu w żadnym zakresie na podstawie tych twierdzeń nie można wnioskować kiedy doszło do wypowiedzenia umowy karty kredytowej z dnia 5 kwietnia 2006 roku, choć niewątpliwie doszło do tego przed wystawieniem wyciągu z ksiąg banku (...) S.A. Pełnomocnik powoda nie przedstawił żadnego dokumentu, który potwierdzałby datę wypowiedzenia umowy i tym samym postawienia kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, od którego należało liczyć początek biegu okresu przedawnienia. Przedstawione powyżej szczegółowo postanowienia umowy z dnia 5 kwietnia 2006 roku zawierają szczegółowe uregulowanie sytuacji, w których mogło dojść do wypowiedzenia umowy karty kredytowej, z jakich przyczyn i przez którą ze stron umowy. Powołane postanowienia umowne wyraźnie tez statuowały miesięczny termin wypowiedzenia umowy. Powód nie wykazał kiedy takie wypowiedzenie umowy zostało dokonane, co spowodowałoby postawienie kredytu w stan natychmiastowej wykonalności i tym samym rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem.

Pozwany niewątpliwie miał taką możliwość i z niej nie skorzystał. Jak bowiem wynika z treści § 6 ust. 1 umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 10 stycznia 2012 roku - po dniu przeniesienia, zbywca był zobowiązany do przygotowania i wydania nabywcy dokumentów stanowiących dokumentację. Dokumentacja ta miała zostać odebrana przez nabywcę we własnym zakresie i na jego koszt z lokalizacji (terenowych Biur Centrum Restrukturyzacji i Windykacji) wskazanych przez Bank w sposób określony w harmonogramie ustalonym przez strony (ust. 2 i ust. 3). Co więcej jednak, dodatkowo na wniosek nabywcy, poza ustalonym harmonogramem, niezwłocznie przekazywana miała zostać dokumentacja niezbędna do podjęcia przez niego czynności w bieżących sprawach oraz związanych z postepowaniami sadowymi dotyczącymi wierzytelności (ust. 6).

Żadna dokumentacja dotycząca daty wypowiedzenia umowy karty kredytowej podpisanej przez pozwaną pozwalającą na ustalenie daty wypowiedzenia umowy z dnia 5 kwietnia 2006 roku nie została sądowi przedstawiona, tym samym Sąd przyjął, że powództwo – z uwagi na podniesiony zarzut przedawnienia - podlegało oddaleniu w całości.

Uznając zasadność podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia, jedynie na marginesie wskazać należy, iż w ocenie Sądu, powód nie sprostał również ciążącemu na nim obowiązkowi wykazania wysokości roszczeń dochodzonych pozwem. Krótkie rozważania na ten temat Sad poczyni na wypadek, gdyby Sąd drugiej instancji nie podzielił poglądu Sądu orzekającego co do zasadności zarzutu przedawnienia.

Formułując żądania pozwu pełnomocnik powoda ograniczył się do stwierdzenia, że dochodzi od pozwanej I. R. zapłaty kwot: 7.458,36 zł oraz 237,66 zł – wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty oraz 856,52 zł i 1.865,40 zł – wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 lipca 2012 roku do dnia zapłaty. Wobec treści stanowiska pełnomocnika pozwanej wyrażonego na rozprawie w dniu 24 marca 2016 roku stwierdzić należy, że dla oceny zasadności wysokości roszczeń dochodzonych od pozwanej było to niewystarczające. W pierwszej kolejności podnieść należy, że powód nie wskazał w jaki sposób została obliczona kwota odsetek naliczonych do dnia 31 października 2011 roku i wskazana w treści wyciągu z ksiąg banku z dnia 1 listopada 2011 roku (2.378,63 zł), za jakie okresy naliczone zostały te odsetki i według jakiej stopy procentowej. Te same uwagi należy odnieść do dochodzonych przedmiotowym powództwem odsetek karnych w kwocie 1.865,40 zł i odsetek zapadłych w kwocie 856,52 zł. Po drugie, powód nie wskazał co składa się dochodzone przez niego w przedmiotowym postępowaniu koszty w kwocie 237,66 zł. Mając na uwadze treść umowy o wydanie karty kredytowej z dnia 5 kwietnia 2006 roku, która bardzo szczegółowo regulowała jakiego rodzaju opłatami, z jakiego tytułu Bank mógł obciążyć pozwaną, okoliczność ta powinna zostać wyraźnie przez stronę powodową wyjaśniona poprzez wskazanie konkretnie z jakiego tytułu i w jakiej wysokości powstały określone koszty związane z obsługą umowy. Pełnomocnik powoda w żadnym zakresie nie sprostał temu obowiązkowi.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwaną w przedmiotowym postępowaniu należy uważać za stronę, która wygrała proces w całości. Po stronie pozwanej koszty procesu wyniosły kwotę 2.417 zł, na którą złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika – 2.400 zł ustalone w oparciu o przepis § 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu /Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm./, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł. O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2 wyroku.