Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1668/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 maja 2015 roku po rozpatrzeniu wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił S. B. prawa do wcześniejszej emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał,
iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił wymaganego, co najmniej 15 - letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 11 lat 10 miesięcy i 29 dni. Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do zatrudnienia w szczególnych warunkach okresu od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz okresu od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku w Zakładzie Budowlano- (...). Wskazano, iż nazwa stanowiska pracy w szczególnych warunkach, na jakim był zatrudniony pracownik wykazana w świadectwie pracy musi odpowiadać nazwie wymienionej w wykazie aktu resortowego, nie może być niepełna ani podobna. Jednocześnie informujemy, że do uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach – dla potrzeb ustalenia uprawnień do emerytury z art. 184 ustawy emerytalnej – wymagane jest wykonywanie tej pracy stale i w pełnym wymiarze czasu, przewidzianym dla danego stanowiska. Wykonywanie pracy na różnych stanowiskach chociażby w obszarze tego samego działu i pozycji zarządzenia resortowego, wyklucza zatem możliwość spełnienia wymogów wykonywania pracy stale
i w pełnym wymiarze czasu, przewidzianym dla danego stanowiska. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął za udokumentowany ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 25 lat, 3 miesiące i 18 dni, w tym 1 rok, 4 miesiące i 3 dni okresów nieskładkowych.

/decyzja k. 37-38 akt ZUS/

S. B. działając za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika w dniu 15 czerwca 2014 roku złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę
i przyznanie prawa do emerytury oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu wskazał,
iż w spornym okresie od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku był zatrudniony przy wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w G., a uwagi na likwidacje tego zakładu akta zostały przekazane do Przedsiębiorstwa Produkcji (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości, a następnie do archiwum, gdzie obecnie się znajdują. Podniesiono, iż ubezpieczony wykonywał pracę
w szczególnych warunkach przy montażu i remoncie urządzeń energetycznych i cieplnych
w pełnym wymiarze czasu pracy. Odwołujący wskazał, iż w tym okresie wykonywał m.in. prace spawalnicze, monterskie i inne czynności kwalifikowane jako praca w szczególnych warunkach. Argumentowano, iż kotły są jednym z rodzajów urządzeń ciepłowniczych,
a stanowiska związane z ich montowaniem i spawaniem również są kwalifikowane, jako praca w warunkach szczególnych. W ocenie skarżącego nie ma znaczenia nazwa stanowiska,
a zakres rzeczywiście wykonywanych czynności, zatem rozdźwięk w nazwach stanowisk pomiędzy świadectwem pracy a aktem resortowym nie ma żadnego znaczenia, mając na uwadze jednocześnie aspekt, iż i tak stanowiska te są kwalifikowane, jako praca w warunkach szczególnych. Podniesiono również, iż odwołujący otrzymywał wówczas dodatek za pracę
w warunkach szkodliwych. Odnosząc się zaś do drugiego spornego okresu wskazano,
iż w okresie od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku skarżący był zatrudniony w Zakładzie Budowlano- (...), gdzie wykonywał prace w szczególnych warunkach, które polegały m.in. na cięciu, montowaniu i spawaniu, w pełnym wymiarze czasu pracy. Wskazano, że człon nazwy brygadzista nie znajdował odzwierciedlenia w pracy na stanowisku typowo kierowniczym, tj. był to tzw. brygadzista pracujący, który kierował brygadą i razem z nią wykonywał prace fizyczne. Zatem, w praktyce był to pracownik fizyczny wykonujący takie same prace, jak inni pracownicy mu podlegli, a niejako dodatkowo, obocznie sprawujący nadzór nad nimi. W ocenie odwołującego wykazał on niezbędny okres zatrudnienia w warunkach szczególnych.

/odwołanie k. 2-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 6-7/

Na rozprawie w dniu 8 marca 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie, natomiast pełnomocnik organu rentowego wnosił o jego oddalenie.

/stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy: 01:01:26, stanowisko pełnomocnika ZUS: 01:01:45 - płyta CD k. 53/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca S. B. urodził się w dniu (...).

/bezsporne, nadto wniosek – k. 1-8 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu 9 kwietnia 2015 roku. S. B. nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/wniosek – k. 1-8 plik II akt ZUS/

W okresie od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku S. B. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w G. (późniejsza nazwa: Przedsiębiorstwo Produkcji (...)
i Usług (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G.)
w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera kotłów.

/umowa o pracę z dn. 7.04.1989 r. – k. 2 akta osobowe w kopercie k. 33, świadectwo pracy z dn. 13.11.1989 r. – k. 1 akta osobowe w kopercie k. 33 /

W ramach zatrudnienia w wnioskodawca wykonywał pracę na terenie (...) elektrociepłowni. Do obowiązków S. B. należała naprawa i remonty urządzeń elektrociepłowniczych tj. kotłów parowych i wodnych, urządzeń współpracujących do odpopielania i nawęglania (młynów, podajników węglowych, wentylatorów ciągów, filtrów). Remonty odbywały się planowo, remont kotła ciepłowniczego trwał około 2 miesięcy.

/zeznania świadka: R. Ł.: 00:27:12 – płyta CD k. 53, zeznania świadka J. K.: 00:40:30 – płyta CD k. 53, zeznania wnioskodawcy: 00:03:11, 00:13:55 w zw. z 00:56:01 – płyta CD k. 53/

Na terenie elektrociepłowni panowały trudne warunki związane z stycznością
z azbestem, watą szklaną, wysoką temperaturą, szokami termicznymi, hałasem i zapyleniem. Pracownicy wykonywali swoje obowiązki w ubraniach ochronnych, ochronnikach uszu, maskach przeciwpyłowych, jednorazowych pyłoszczelnych ubraniach i rękawicach ochronnych, otrzymywali również mleko do picia.

/zeznania świadka: R. Ł.: 00:27:12 – płyta CD k. 53, zeznania świadka J. K.: 00:40:30 – płyta CD k. 53, zeznania wnioskodawcy: 00:03:11, 00:13:55 w zw. z 00:56:01 – płyta CD k. 53/

Wnioskodawca otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szkodliwych w spornym okresie zatrudnienia.

/karta wynagrodzeń – akta osobowe w kopercie k. 33, zeznania wnioskodawcy: 00:03:11 w zw. z 00:56:01 – płyta CD k. 53/

W świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionym w dniu 12 kwietnia 1999 roku przez pracodawcę - Przedsiębiorstwo Produkcji (...)
i Usług (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w upadłości wskazano, że S. B. był zatrudniony w tym przedsiębiorstwie
w okresie od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy montażu i remontach urządzeń energetycznych cieplnych na stanowisku montera kotłów wymienionym w wykazie A dziale II poz. 14 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały Nr 80 Zarządu Centralnego Związku (...) z 30 czerwca 1983 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości pracy.

/świadectwo pracy w szczególnych warunkach - akta osobowe w kopercie k. 33/

Następnie w okresie od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku S. B. był zatrudniony w Zakładzie Budowlano- (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w pełnym wymiarze czasu pracy do dnia 31 sierpnia 1990 roku na stanowisku montera, a następnie od dnia
1 września 1990 roku na stanowisku brygadzisty-montera.

/umowa o pracę z dn. 1.12.1989 r., angaż z dn. 3.01.1990 r., angaż 1.03.1990 r., angaż z dn. 10.09.1990 r., angaż z dn. 31.05.1991 r., angaż z dn. 31.12.1991 r., angaż z dn. 31.05.1993 r., świadectwo pracy z dn. 31.03.1993 r. - akta osobowe załączone do pisma z dn. 16.03.2016 r./

W ramach zatrudnienia w Zakładzie Budowlano- (...) Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wnioskodawca nadal pracował na terenie (...) elektrociepłowni przy naprawie i remontach tych samych urządzeń elektrociepłowniczych, w takich samych warunkach. Zmianie uległ jedynie pracodawca skarżącego.

/zeznania świadka: R. Ł.: 00:27:12 – płyta CD k. 53, zeznania świadka J. K.: 00:40:30 – płyta CD k. 53, zeznania wnioskodawcy: 00:03:11, 00:13:55 w zw. z 00:56:01 – płyta CD k. 53/

W trakcie zatrudnienia na stanowisku brygadzisty obowiązki wnioskodawcy nie uległy zmianie, również zajmował się naprawami i remontami urządzeń elektrociepłowniczych. Dodatkowo był odpowiedzialny za otrzymanie pisemnego zlecenia na naprawy.

/zeznania świadka: R. Ł.: 00:27:12 – płyta CD k. 53, , zeznania świadka J. K.: 00:40:30 – płyta CD k. 53, zeznania wnioskodawcy: 00:03:11, 00:13:55 w zw. z 00:56:01 – płyta CD k. 53/

W ramach zatrudnienia w obydwu zakładach wnioskodawca wykonywał prace przy remontach i naprawach urządzeń elektrociepłowniczych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy tj. co najmniej 8 godzin dziennie, a w razie konieczności zakończenia naprawy również w nadgodzinach. Wnioskodawca nie był oddelegowywany do innych prac.

/zeznania świadka: R. Ł.: 00:27:12 – płyta CD k. 53, zeznania świadka J. K.: 00:40:30 – płyta CD k. 53, zeznania wnioskodawcy: 00:03:11, 00:13:55 w zw. z 00:56:01 – płyta CD k. 53/

S. B. posiada zaświadczenie kwalifikacyjne w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych.

/kopia zaświadczenia z dn. 5.08.1992 r. – k. 41-45/

W świadectwie pracy z dnia 31 marca 1993 roku pracodawca wskazał, iż S. B. był zatrudniony w Zakładzie Budowlano- (...) Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w okresie od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera, a ostatnio brygadzisty-montera.

/ świadectwo pracy z dn. 31.03.1993 r. - akta osobowe załączone do pisma z dn. 16.03.2016 r./

W świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionym w dniu 31 marca 1994 roku przez Zakład Budowlano- (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wskazano, że S. B. w okresie od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy remontach i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych
i cieplnych na stanowisku brygadzisty-montera wymienionym w wykazie A, dziale II, poz. 1, pkt 70 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa
i (...) z dnia 12 sierpnia 1983 roku w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach.

/świadectwo pracy w szczególnych warunkach - akta osobowe załączone do pisma z dn. 16.03.2016 r./

S. B. udokumentował na dzień 1 stycznia 1999 roku ogólny staż pracy
w wymiarze w wymiarze 25 lat, 3 miesiące i 18 dni, w tym 23 lata, 11 miesięcy i 15 dni okresów składkowych oraz 1 rok, 4 miesiące i 3 dni okresów nieskładkowych.

/bezsporne, a nadto decyzja k. 19 plik II akt ZUS/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Odział w Ł. zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych 11 lat, 10 miesięcy i 29 dni przypadające na okres zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...)
i Ślusarskich „INSTALATOR „ w Ł. od dnia 1 lutego 1981 roku do dnia 31 marca 1989 roku oraz w Przedsiębiorstwie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. od dnia 1 kwietnia 1994 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku
(z wyłączeniem okresów pobierania zasiłku chorobowego).

/decyzja - k. 19 plik II akt ZUS, odpowiedź na odwołanie – k. 16-16 odwrót/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji osobowej ze spornego okresu pracy wnioskodawcy, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy oraz świadków R. Ł. oraz J. K. pracujących z wnioskodawcą w spornych okresach zatrudnienia zarówno w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w G., jak i Zakładzie Budowlano- (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na analogicznych stanowiskach, a zatem posiadających wiedzę odnośnie charakteru zatrudnienia wnioskodawcy i rodzaju wykonywanych przez niego czynności. Zgromadzone dokumenty, zeznania wnioskodawcy oraz zeznania świadków nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności, znajdują potwierdzenie w załączonej dokumentacji osobowej i stanowią tym samym wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku Nr 748), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu (wg stanu prawnego do dnia 31 grudnia 2012 roku) stanowił, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Od dnia 1 stycznia 2013 roku ust. 2 w/w przepisu uległ zmianie poprzez rezygnację ustawodawcy z warunku rozwiązania stosunku pracy (ustawa z dnia 11 maja 2012 roku
o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw – art. 1 – Dz. U. z 2012r., poz. 637)

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...)
i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok.
i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do: wieku – wnioskodawca ukończył 60 lat w dniu
7 maja 2015 roku , braku członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym oraz wymaganych na dzień 1 stycznia 1999 roku okresów składkowych i nieskładkowych. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek, co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej
przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków
i z przesłuchania wnioskodawcy oraz przeprowadził dowód z dokumentacji osobowej ze spornego okresu zatrudnienia.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wnioskodawca
w okresie zatrudnienia zarówno w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w G. (późniejsza nazwa: Przedsiębiorstwo Produkcji (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G.) od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku, jak i w okresie zatrudnienia w Zakładzie Budowlano- (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę w przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych.

Analiza zaś treści wykazu A do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku wskazuje, że przedmiotowe prace są wymienione są w Dziale II (prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie
i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych) jako prace w szczególnych warunkach.

Przyczyną nieuwzględnienia przez organ rentowy tego okresu do stażu pracy
w warunkach szczególnych było przedłożenie przez wnioskodawcę świadectw wykonywania prac w warunkach szczególnych niespełniającego warunków formalnych, albowiem pracodawcy wskazali nazwy stanowisk pracy nie odpowiadające nazwom wymienionym w wykazie aktu resortowego.

Podkreślić należy, iż istotnym jest, jakie prace faktycznie w toku swojego zatrudnienia wykonywał skarżący oraz czy prace te są wymienione w cytowanym wyżej rozporządzeniu
z dnia 7 lutego 1983 roku, gdyż właśnie to rozporządzenie jest aktem prawnym, w oparciu
o który należy orzekać, czy dana praca była pracą w warunkach szczególnych. Sama natomiast nazwa stanowiska nie może dyskwalifikować faktycznie wykonywanych prac w spornym okresie zatrudnienia.

Z zeznań świadków, którzy byli zatrudnieni zarówno w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w G., jak i w Zakładzie Budowlano- (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na terenie (...) elektrociepłowni, na stanowiskach montera, montera spawacza i brygadzisty w przypadku R. Ł. oraz montera, a następnie zastępcy kierownika i kierownika w odniesieniu do świadka J. K. wynika, iż wnioskodawca zajmował się naprawami i remontami urządzeń elektrociepłowniczych tj. kotłów parowych i wodnych, urządzeń współpracujących do odpopielania i nawęglania (młynów, podajników węglowych, wentylatorów ciągów, filtrów). Remonty odbywały się planowo, remont kotła ciepłowniczego trwał około 2 miesięcy. Wymienione wyżej prace były wykonywane w sposób stały i w pełnym wymiarze czasu pracy, to jest stanowiły podstawowe, zasadnicze zajęcie wnioskodawcy. Pomimo zmiany pracodawcy wnioskodawca nadal pracował na terenie (...) elektrociepłowni przy naprawie i remontach tych samych urządzeń elektrociepłowniczych, w takich samych warunkach. Ponadto ustalono, iż na terenie elektrociepłowni panowały trudne warunki związane z stycznością z azbestem, watą szklaną, wysoką temperaturą, szokami termicznymi, hałasem i zapyleniem. Pracownicy wykonywali swoje obowiązki w ubraniach ochronnych, ochronnikach uszu, maskach przeciwpyłowych, jednorazowych pyłoszczelnych ubraniach i rękawicach ochronnych. W trakcie zatrudnienia na stanowisku brygadzisty obowiązki S. B. nie uległy zmianie, również zajmował się naprawami i remontami urządzeń elektrociepłowniczych. Dodatkowo był odpowiedzialny za otrzymanie pisemnego zlecenia na naprawy. Wnioskodawca w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w G. otrzymywał dodatek za pracę w szczególnych warunkach, a w obydwu spornych okresach pracownicy otrzymywali również do picia mleko.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że ubezpieczony wykazał, iż stale, a więc w sposób ciągły w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy świadczył pracę w okresach nieuznanych przez organ rentowy tj. od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku oraz od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku, wymienioną w Dziale II cytowanego wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

Pomocnicze znaczenie w tym zakresie stanowi wykaz zawarty w załączniku nr 1 do Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 roku w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach. (Dz. Urz. WUG z dnia 12 sierpnia 1983 r., nr 28, poz. 12).
W wykazie A, dziale II (w energetyce) wśród stanowisk, na których wykonywana jest praca
w warunkach szczególnych wymieniono w pkt 29 stanowisko montera kotłów i urządzeń pomocniczych, w pkt 30 stanowisko montera młynów węglowych, w pkt 33 stanowisko montera urządzeń ciepłowniczych, w pkt 34 stanowisko montera urządzeń nawęglania, zaś w pkt 35 stanowisko montera urządzeń odpylania, odpopielania i odżużlania.

Jeszcze raz jednak podkreślić należy, iż ustawodawca w obecnie obowiązujących przepisach celowo odszedł od szczegółowego określania stanowisk pracy, skupiając się na zakresach obowiązków, bowiem nazwy stanowisk pracy mogły być bardzo różne w zależności od zakładu pracy. Ponadto ustalano je często na długo przed wejściem w życie przepisów określających pracę w warunkach szczególnych. Z tej przyczyny Sąd ma nie tylko prawo, ale
i obowiązek ustalać rzeczywisty zakres obowiązków, bez względu na nazwę stanowiska.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie wykazano, że wnioskodawca pracując w okresie od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku oraz od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku na stanowisku montera kotłów, montera oraz brygadzisty-montera, w pełnym wymiarze czasu pracy, faktycznie wykonywał pracę
w szczególnych warunkach przyczyniających się do szybszego obniżenia wydolności jego organizmu. Podkreślenia wymaga, że praca w warunkach szczególnych ma być, zgodnie
z cytowanym przepisem, wykonywana stale, czyli ma to być podstawowe, zasadnicze zajęcie pracownika.

Ponadto znamiennym jest, że obydwa zakłady pracy same wystawiły wnioskodawczy świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach uwzględniając w nim całe sporne okresy, jako tego rodzaju pracę. Co prawda świadectwo pracy nie ma mocy dowodowej dokumentu urzędowego, gdyż jest dokumentem prywatnym. W myśl art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte
w dokumencie. Zatem świadectwo pracy w przeciwieństwie do dokumentu urzędowego (art. 244 k.p.c.) nie korzysta z domniemania zgodności z prawdą treści oświadczeń w nim zawartych, lecz jedynie z domniemania wyłączającego potrzebę dowodu, że osoba która dokument podpisała, złożyła zawarte w nim oświadczenie (por. wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 7 grudnia 1999 r. I CKN 281/98, LEX nr 1231349). Jednakże należy podkreślić, że wobec poczynionych ustaleń, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zapisów zawartych we wskazanym dokumencie.

W ocenie Sądu należy zatem zaliczyć okresy od dnia 7 kwietnia 1989 roku do dnia 30 listopada 1989 roku oraz od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 marca 1993 roku do stażu pracy S. B. w warunkach szczególnych, uznając, że wnioskodawca udowodnił ponad 15 letni okres takiego zatrudnienia.

Reasumując Sąd przyjął, iż wnioskodawca posiada okres zatrudnienia w warunkach szczególnych w wymiarze przekraczającym 15 lat oraz spełnia pozostałe przesłanki do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu
9 kwietnia 2015 roku, wiek 60 lat ukończył w dniu 7 maja 2015 roku, a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 7 maja 2015 tj. od ukończenia wieku emerytalnego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzje i orzekł jak w sentencji.

Natomiast na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Sąd Okręgowy zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz S. B. kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – stosownie do treści § 12 ust. 2, w zw. z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 416).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi.

12.04.2016r