Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Co najmniej od lutego 2006 roku do dnia 27 lutego 2007 roku na terenie P. działała zorganizowana grupa przestępcza zajmująca się obrotem znacznymi ilościami substancji psychotropowych w postaci amfetaminy i tabletek ecstasy oraz środków odurzających w postaci marihuany i haszyszu. Działalnością grupy kierował w tym czasie P. K. (1) ps. (...) Starszy, a w jej skład wchodzili jego brat R. K. (1) ps. (...) Młodszy, R. J. ps. (...), a w okresie od kwietnia 2006 roku do 27 lutego 2007 r. R. B. (1) ps. (...), od kwietnia 2006 roku do września 2006 roku D. R. ps. (...), a od lutego 2006 roku do kwietnia 2006 roku także K. Z. ps. (...).

P. K. (1) wydawał polecenia członkom grupy ustalając ilości i ceny narkotyków zbywanych poszczególnym osobom. Nadzorował także prawidłowość i terminowość zapłaty od osób otrzymujących narkotyki w tzw. komis. Dzięki swoim znajomościom zapewniał grupie stały dostęp do znacznych ilości amfetaminy i marihuany. R. K. (1), a od połowy kwietnia 2006 r. także R. J., zajmowali się odbieraniem marihuany i amfetaminy od dostawców, przechowywaniem i porcjowaniem, a następnie wydawaniem ich do dalszej dystrybucji pozostałym członkom grupy, w tym D. R. oraz R. B. (1), a także innym osobom nie wchodzącym w jej skład, tj. S. S. (1), R. K. (2) ps. (...), S. Ś. (1) ps. (...), R. B. (2), M. Ś. ps. (...), R. G.. Odbierali także pieniądze za wydane narkotyki, a pod nieobecność P. K. (1) zajmowali się także bieżącymi sprawami związanymi z dzielnością grupy przestępczej. R. B. (1) dostarczał znaczne ilości marihuany, a K. Z. do połowy kwietnia 2006 r. pośredniczył w ich przekazywaniu pomiędzy R. K. (1) i R. J..

R. K. (1) miał kontakt z narkotykami już w okresie poprzedzającym powstanie zorganizowanej grupy przestępczej. Latem 2003 roku będąc w towarzystwie (...) odebrał pod kasą basenu miejskiego w P. od S. S. (1) 25 gramów amfetaminy o wartości 375 zł, którą następnie podzielił na porcje w piwnicy jednego z bloków mieszkalnych.

Od lutego 2006 r. do połowy kwietnia 2006 r. R. J. nabywał narkotyki od R. K. (1) za pośrednictwem K. Z.. Płacił za nie dopiero wówczas, gdy sprzedał je z marżą odbiorcom detalicznym. W lutym otrzymał na próbę za zgodą P. K. (1) 20 tabletek ecstasy po 4,5 zł za sztukę, które sprzedawał po 8-10 zł, około 160 gram marihuany, za którą rozliczał się po 21 zł za gram zarabiając na każdym sprzedanym przez siebie gramie 7 zł oraz 43 gram o wartości 516 zł. Po zbyciu całej partii marihuany zaczął pobierać regularnie od K. Z. pod nadzorem R. K. (1) stałe ilości narkotyków. Do połowy kwietnia 2006 r. sprzedał 500 gram marihuany, 150 tabletek ecstasy i 150 gram amfetaminy.

W połowie kwietnia 2006 r. R. K. (1) stracił zaufanie do K. Z. i od tego czasu osobiście wydawał narkotyki R. J.. Do 22 lipca 2006 r. R. J. sprzedał kolejne partie narkotyków w ilości 2400 gram marihuany, 300 tabletek ecstasy i 600 gram amfetaminy. W okresie tym 50 sztuk tabletek ecstasy R. J. przekazał D. R..

Pod koniec marca 2006 r. K. F. (1) ps. (...) zawiózł swoim samochodem P. K. (1) i R. J. do W., gdzie w pobliżu Szpitala (...) odebrał kilogram amfetaminy. Przekazał ją następnie ukrytą w plecaku R. J., aby zawiózł narkotyk do P.. W tym celu wręczył mu 100 zł na pokrycie kosztów taksówki i biletu autobusowego. R. J. po dotarciu do Ż. powiadomił o tym P. K. (1), a po chwili przyjechał po niego znajomy braci K., taksówkarz o ps. (...) i zawiózł go do P. pod lasek od strony pasażu na ul. (...). W pobliskim lesie oczekiwał już na niego R. K. (1), któremu oddał plecak z amfetaminą.

W okresie od marca 2006 roku do lipca 2006 roku R. J. jeździł do W. z polecenia P. K. (1) siedemnastokrotnie przywożąc łącznie 16500 gram amfetaminy. Za każdym razem podróż wyglądała w ten sam sposób. Do W. jeździł zawsze z P. K. (1), przy czym dwukrotnie towarzyszył im Ł. M., który wiózł ich samochodem marki O. (...), a kilkukrotnie R. K. (1). Po przyjeździe z W. R. J. taksówką jechał pod lasek, a w umówionym miejscu czekał na niego R. K. (1) i wspólnie tego samego lub następnego dnia dzielili towar. W czerwcu 2006 roku R. J. przekazał R. B. (1) na polecenie P. K. (1) pod basenem miejskim w P. 500 gram amfetaminy z puli, którą wcześniej przywiózł z W..

W okresie od kwietnia 2006 roku do lipca 2006 roku co najmniej sześciokrotnie R. K. (1) odebrał na tyłach stadionu miejskiego w P. od mężczyzny poruszającego się samochodem marki B. (...) łącznie co najmniej 8000 gram marihuany. Podczas jednego z takich spotkań R. K. (1) otrzymał także pięć kilogramowych kul marihuany, z których cztery przeznaczone były dla grupy osób z W. sprzedających amfetaminę P. K. (1). R. K. (1) zawiózł je później do W. korzystając z autobusu Polskiego Ekspresu. Pozostałą ilością marihuany została przeznaczona dla klientów grupy przestępczej.

W kwietniu i maju 2006 roku R. K. (1) zakupił, nie informując o tym P. K. (1), łącznie co najmniej 3500 gram marihuany od R. B. (1). Mężczyźni umawiali się telefonicznie na spotkanie przy ławce stojącej na ul. (...) w P.. Narkotyki R. K. (1) przekazywał do dalszej dystrybucji D. R..

W lecie 2006 roku R. K. (1) sprzedał pięciokrotnie marihuanę R. G. ps. (...) w łącznej ilości 100 gram.

W dniu 22 lipca 2006 roku R. K. (1) spotkał się z R. J. w lesie, w miejscu w którym ukryte były narkotyki, i podzielili na 100 gramowe porcje 1400 gramów marihuany. W miejscu tym znajdowało się także 400 gramów amfetaminy. Tego dnia na pobliskiej ścieżce rowerowej R. J. przekazał S. S. (1) 200 gram marihuany i 100 gram amfetaminy. Kiedy S. S. (1) w towarzystwie (...) opuszczał las, został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji, którzy zabezpieczyli całość narkotyków przekazanych mu przez R. J..

W okresie od grudnia 2005 r. do dnia zatrzymania S. S. (1) odebrał od R. K. (1) łącznie 700 gramów amfetaminy płacąc 15 zł za gram. Zakupione narkotyki S. S. (1) sprzedawał znanym sobie osobom – m. in. B. J. (1), M. C. (1) oraz P. P. (1).

Po zatrzymaniu S. S. (2), R. K. (1) i R. J. zaczęli ukrywać narkotyki z drugiej strony lasu, nad rzeką K., od strony Zakładów (...).

Po tym zdarzeniu P. K. (1) zaczął wyjeżdżać do Holandii i pozwolił R. J. i R. K. (1) na samodzielne dysponowanie pozostającymi w lesie 1200 gramami marihuany i 300 gramami amfetaminy, pod warunkiem późniejszego rozliczenia się z nim z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży. P. K. (1) przebywając za granicą był z nimi w stałym kontakcie telefonicznym. Do września 2006 r. R. J. zabrał stamtąd 500 gramów marihuany, którą przekazał D. R. oraz kolejne 700 gramów dla swoich klientów, m. in. 100 gram marihuany dla S. Ś. (1) oraz 200 gram amfetaminy dla R. B. (1).

W październiku 2006 r. P. K. (1) po tym jak zapas narkotyków ukrytych w lesie uległ wyczerpaniu, przekazał R. J. pod lasem w B. 1000 gramów marihuany. Narkotyki te R. J. wraz z R. K. (1) ukryli w lesie i po upływie dwóch tygodni podzielili na porcje po 100 gram. Od października do grudnia 2006 roku R. J. sprzedał 500 gramów tej marihuany, a dalsze 300 gramów przekazał D. R.. Kolejne 100 gramów sprzedał R. K. (1). Pieniądze ze sprzedaży zostały przekazane P. K. (1).

W okresie od grudnia 2006 r. do 27 lutego 2007 r. R. K. (1) i R. J. kupowali marihuanę od R. B. (1). W tym czasie nabyli od niego łącznie co najmniej 2000 gram narkotyku.

Łącznie w okresie od lutego 2006 roku do 27 lutego 2007 roku P. K. (1) uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 14.660 gram o wartości 293.200 zł, haszyszu w ilości 43 gramów wartości 516 zł, a także środków psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości około 16.950 gramów wartości 254.250 zł oraz tabletek ecstasy w ilości 1.670 sztuk wartości 7.515 zł. R. K. (1) od lutego 2006 roku do 27 lutego 2007 roku uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 21.560 gram o wartości 431.200 zł, haszyszu w ilości 43 gramów o wartości 516 zł oraz środków psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 16.950 gramów o wartości 254.250 zł oraz tabletek ecstasy w ilości 1.670 sztuk o wartości 7.515 zł. Ponadto latem 2003 roku R. K. (1) uczestniczył w obrocie 25 gramami amfetaminy o wartości 375 zł. Również D. R. brał udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 6.700 gram o wartości 134.000 zł oraz środków psychotropowych w postaci tabletek ecstasy w ilości 50 sztuk wartości 225 zł, przy czym miało to miejsce w okresie od kwietnia 2006 roku do września 2006 roku. R. B. (1) w okresie od kwietnia 2006 roku do 27 lutego 2007 roku uczestniczył w obrocie marihuaną w ilości nie mniejszej niż 5700 gram o wartości 114.000 zł oraz amfetaminą w ilości nie mniejszej niż 700 gram o wartości 10.500 zł. K. Z. w okresie czasu od lutego 2006 roku do kwietnia 2006 roku dokonał natomiast obrotu marihuaną w ilości nie mniejszej niż 500 gram o wartości 10.000 zł, amfetaminą w ilości nie mniejszej niż 150 gram o wartości 2.250 zł oraz tabletkami ecstasy w ilości 250 sztuk wartości 1.125 zł.

W grudniu 2006 roku, daty dziennej bliżej nieustalonej, D. R. udzielił S. Ż. (1) jeden gram marihuany za kwotę 40 zł.

W dniu 28 lutego 2007 roku D. R. w zajmowanych przez siebie pomieszczeniach w P. przechowywał sprawny nabój karabinowy kalibru 7,62 mm wzoru (...) produkcji bułgarskiej.

Wszyscy oskarżeni byli uprzednio karani sądownie.

R. B. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 19 stycznia 2007 r. sygnatura akt II K 75/07 uznany został za winnego popełnienia przestępstw z art. 158 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. i skazani za to na karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz karę grzywny. Wyrokiem Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 28 lutego 2014 r. sygnatura akt IV K 1237/12 uznany został za winnego popełnienia przestępstw z art. 270 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i skazani za to na karę łączną roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz karę grzywny.

Wyrokiem z dnia 9 marca 2010 r. sygnatura akt IV K 341/09 Sąd Rejonowy w Lublinie wymierzył D. R. karę pięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat oraz grzywnę z czyn z art. 226 § 1 k.k.

K. Z. karany był natomiast wyrokami Sądu Rejonowego w Puławach:

- z dnia 31 grudnia 2006 r. sygnatura VI K 759/06 z art. 27a ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym na karę grzywny;

- z dnia 21 grudnia 2006 r. sygnatura VI K 855/06 z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania okres na 3 lat próby – postanowieniem z 30 września 2008 r. zarządzono wykonanie tej kary - i karę grzywny;

- z dnia 23 kwietnia 2008 r. sygnatura II K 77/08 z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby i karę grzywny;

- z dnia 7 października 2014 r. sygnatura II K 658/14 z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności.

P. K. (1) karany był wyrokami:

- Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 13 grudnia 2006 r. sygnatura akt VI K 759/06 za przestępstwo z art. 27a ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym na karę grzywny;

- Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 24 stycznia 2012 r. sygnatura IV K 236/10 za przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny.

R. K. (1) został zaś skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 24 stycznia 2012 r. sygnatura IV K 236/10 za przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: R. J. (k. 416-419, 497-500, 728-733, 797-802, 894-899, 1016-1022, 1092-1094, 1435-1439, 2352-2355, 2421-2423, 3537-3546, 6714-6719v., (...)- (...)), S. Ś. (1) (k. 1323-1327, 1367-1370, 1517-1519, 2347-2350, 2416-2417, 6419v.- (...), (...)), R. K. (2) (k. 3696-3699, 6444-6444v., (...)-6476v.), B. J. (1) (k. 1892-1893, 3565, 6043v.), M. C. (1) (k. 1882-1883, 3566v, 6042v.), D. P. (k. 1900v – 1901, 1921-1922, 6214-6214v.), R. B. (2) (k. 1372 – 1373, 2408-2410 od słów „chcę dodać” do słów „zarabiałem 8 zł”, (...)-5987v.), S. S. (1) (k. 33-36, 56-57, 61-62, 1030-1032, 1456-1458, 2356-2359, 5958-5959v.), M. B. (1) (k. 1816, 3162v.- (...), (...)- (...)), W. I. (k. 20-22, 314-315, 3272, 5957v.- (...)), K. K. (2) (k. 24 – 25 , 3272, 5959v.-5960), S. Ż. (1) (k. 1226v, 1256v – 1257, 1258v – 1259, 6445-6446), P. Ż. (k. 1260 – 1261, 1262, częściowo k. 1229, 6192-6193), protokołu oględzin miejsca przechowywania narkotyków w lesie w P. przy osiedlu (...) k. 493 – 496), protokołu przeszukania S. S. (1) (k. 2 – 4), opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w L. z zakresu badań chemicznych (k. 307 – 309v), analizy połączeń telefonicznych (k. 312 – 313), protokołu oględzin (k. 1096 – 1102), protokołu przeszukania mieszkania D. R. (k. 386 – 388), opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w L. (k. 847 – 847v), danych o karalności (k. 6817, 6820, 6822, 6825, 6827).

W toku postępowania przygotowawczego, jak również przed Sądem, oskarżony P. K. (1) konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i odmawiał składania wyjaśnień twierdząc, że nie brał udział w handlu narkotykami (k. 429-431, 435-436, 522-524, 1200-1203, 3135v.- (...), 5790 – 5790v., 6719v., (...)).

Takie samo stanowisko procesowe zajął również oskarżony R. K. (1) (k. 449-451, 452-455, 530-532, 1206-1208, 2379-2380, 3136v.- (...), 5790v.- (...)).

Oskarżeni D. R. (k. 392-393, 538-539, 1170-1172, 1233-1234, 2377-2378, 3137v.3138v., (...)-5791v.) i R. B. (1) (k. 923-924, 2445-2446, 3138v.- (...), (...)-5792v., 6720) również nie przyznali się do popełnienia zarzuconych im czynów.

Oskarżony K. Z. także nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Wyjaśnił, iż nigdy nie handlował narkotykami. Podał, że zna P. i R. K. (1) jedynie z widzenia, natomiast R. J. jest jego kolegą, lecz nigdy nie mieli kontaktów z narkotykami (k. 1799-1801, 1848, 3139, 5792v.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego i przedstawionego niżej materiału dowodowego wyjaśnienia oskarżonych należy uznać za niewiarygodne.

Świadek R. J. składając w dniu 28 lipca 2014 r. po raz pierwszy zeznania przed Sądem podczas ponownego rozpoznania sprawy nie pamiętał wielu szczegółów z uwagi na znaczny upływa czasu. Podał, iż w 2005 r. poznał braci P. i R. K. (1). Zaczął wtedy handlować narkotykami (amfetaminą i marihuaną, a także tabletkami ekstazy i haszyszem), które od nich otrzymywał. Narkotykami handlowali także D. R., R. B. (1) i K. Z.. W imieniu P. K. (1) jeździł do W. po odbiór narkotyków. W swych pierwszych zeznaniach składanych w sprawie zaprzeczał udziałowi P. K. (1) w handlu narkotykami, nie potrafił jednak podać z jakiego powodu zmienił zdanie. Podał, że w kolejnych zeznaniach wymienił wszystkie ilości narkotyków, którymi handlował (k. 6714-6715).

Podczas pierwszego przesłuchania jeszcze w charakterze podejrzanego w dniu 2 sierpnia 2006 r. przyznał, iż zna S. S. (1) i R. K. (1), lecz nie należą oni do jego bliskich znajomych i widuje ich przypadkowo. W dniu 22 lipca 2006 r. spotkał się z R. K. (1), nie widział się jednak tego dnia z S. S. (1) i nie przekazywał mu żadnych narkotyków (k. 127-128).

W trakcie kolejnego przesłuchania w dniu 1 marca 2007 r. przyznał się jednak do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się obrotem znacznymi ilościami substancji psychotropowych i środków odurzających. Wyjaśnił, iż w czerwcu i lipcu 2006 r. posiadał około 100 gram marihuany. Kupował ją od lutego 2006 r. od R. K. (1), początkowo za pośrednictwem K. Z. w ilości 60 gram. Kupował na kredyt w cenie 21 zł za gram, a sprzedawał po 30 zł. Po upływie tygodnia na tych samych zasadach zaczął kupować od R. K. (1) regularnie raz w tygodniu po 100 gram. Do lipca 2006 r. kupił łącznie 2400 gram. Amfetaminę zaczął kupować od R. K. (1) na przełomie lutego i marca 2006 r. po 15 zł za gram, a sprzedawał w cenie 30 - 40 zł. Kupował raz w miesiącu w ilości od 50 do 100 gram, do lipca 2006 r. łącznie około 600 gram. Odnośnie tabletek ekstazy kupił je jeszcze od K. Z. w lutym 2006 r. w ilości 20 tabletek po 4,5 zł za jedną tabletkę. Następną partię nabył dopiero w maju od R. K. (1) w łącznej ilości 150 tabletek. Sprzedawał je po 8 – 10 zł za sztukę. Opisał także miejsce, w którym R. K. (1) przechowywał narkotyki (k. 416-419).

Tego samego dnia wskazał podczas oględzin przedmiotowe miejsce znajdujące się w lasku miejskim w P. przy ul. (...). Podał, że przechowywali tam narkotyki (amfetaminę i marihuanę) z R. K. (1) od lutego do października 2006 r. W tym też miejscu porcjowali je na mniejsze partie po 100 gram przy pomocy plastikowych kubków. Dodał, że P. K. (1) nie przychodził nigdy do lasku. Wydawał bratu polecenia za pośrednictwem telefonu (k. 497-500).

W kolejnych wyjaśnieniach świadek szczegółowo opisał okoliczności handlu narkotykami wspólnie z oskarżonymi. Podał, że braci K. poznał już w 2003 r., ale do lutego 2006 r. nie wiedział, iż zajmują się obrotem narkotykami. Dowiedział się o tym, gdy w lutym skontaktował się z K. Z. chcąc zakupić marihuanę. K. Z. przyjechał na miejsce spotkania w towarzystwie (...), który zaproponował mu wówczas podjęcie się handlu narkotykami. Na początek dostał 20 tabletek ekstazy, które sprzedał w ciągu jednego dnia. Następnego dnia dostał od K. Z. 43 gramy haszyszu, które sprzedał w ciągu kilku tygodni po 12 zł za gram. W kolejnych dniach otrzymał natomiast łącznie 160 gram marihuany w trzech partiach. Cały czas utrzymywał kontakt telefoniczny z P. K. (1) i przekazywał mu, bądź K. Z., zarobione pieniądze. O ilości narkotyków w obrocie i ich cenie decydował wyłącznie P. K. (1). Od tego czasu do połowy kwietnia 2006 r. K. Z. przekazywał mu regularnie amfetaminę i marihuanę, łącznie 500-600 gram marihuany, 250-300 tabletek ekstazy oraz 150 gram amfetaminy.

W połowie kwietnia P. K. (1) stracił zaufanie do K. Z. i narkotyki zaczął przekazywać mu R. K. (1). O każdej transakcji nadal decydował P. K. (1). Na przełomie kwietnia i maja 2006 r. R. K. (1) pokazał mu miejsce, w którym ukrywał narkotyki. Do 22 lipca 2006 r. otrzymał od niego łącznie 2400 gram marihuany, 600 gram amfetaminy oraz 300 tabletek ekstazy. Świadek podał, że K. Z. nadal zajmował się handlem narkotykami. Wymienił osoby, którym sprzedawał narkotyki do lipca 2006 r., zarówno do własnego użytku, jak też do dalszej sprzedaży. Wśród nich byli m.in. S. S. (1) i D. R.. Opisał zachowanie P. K. (1), gdy dowiedział się, że S. S. (1) zaopatruje się także u innego dostawcy i próbował wymusić od niego haracz za handel narkotykami na obcym terenie. Od połowy kwietnia do połowy lipca 2006 r. na polecenie R. K. (1) przekazał D. R. 2400 gram marihuany i 50 tabletek ekstazy, natomiast S. S. (1) 100 gram amfetaminy i 200 gram marihuany (k. 728-733).

R. J. kontynuował składanie wyjaśnień w dniu 21 marca 2007 r. Sprecyzował, że oprócz 2400 gram marihuany przekazanych D. R., kolejne 2400 gram o których także wcześniej wyjaśniał sprzedał samodzielnie. Dodał, że w dniu 22 lipca 2006 r. umówił się w lasku z R. K. (1). Podzielili wówczas na porcje 1400 gram marihuany. W schowku znajdowało się także 400 gram amfetaminy. Z tych narkotyków przekazał S. S. (1) wspomniane uprzednio 100 gram amfetaminy i 200 gram marihuany. Po zatrzymaniu S. S. (1) pozostała część narkotyków znajdowała się w ukryciu do połowy sierpnia 2006 r., kiedy to wziął na handel 100 gram marihuany. P. K. (1) wyjechał wówczas do Holandii i pozwolił mu samodzielnie dysponować tym towarem pod warunkiem późniejszego rozliczenia się z R. K. (1). Do września 2006 r. przekazał 500 gram D. R., zaś 700 gram sprzedał samodzielnie, w tym 100 gram chłopakowi o ps. (...) i 200 gram chłopakowi o ps. (...).

Kiedy P. K. (1) wrócił z Holandii w październiku 2006 r. zapas narkotyków uległ wyczerpaniu. Z tego też względu przekazał mu, po wcześniejszym telefonicznym umówieniu spotkania w B., 1000 gram marihuany. Wspólnie z R. K. (1) schowali je w lesie, a po dwóch tygodniach podzielili na porcje. Od października do grudnia 2006 r. sprzedał z tego zapasu 500 gram samodzielnie, 300-350 gram przekazał D. R., zaś 100 gram R. K. (1) sprzedał na własną rękę. Wszystkie pieniądze ze sprzedaży trafiły do P. K. (1).

Od grudnia 2006 r. do 27 lutego 2007 r. kupował z R. K. (1) marihuanę od B. po 16 zł za gram. Łącznie było to 2000 gram. B. dawał mu narkotyki, R. K. (1) płacił i nadzorował transakcję. Na okazanej mu tablicy poglądowej rozpoznał wizerunek A. B., siostry B., która miała mu dostarczać marihuanę z zagranicy (k. 797-802).

W dniu 4 kwietnia 2007 r. podał, iż po raz pierwszy był świadkiem handlu narkotykami przez braci K. w lecie 2003 r. S. S. (1) dostarczył wówczas R. K. (1) 25 gram amfetaminy, o czym ten poinformował P. K. (1). Kolejne takie sytuacje miały miejsce w do lata 2005 r. kiedy to R. K. (1) w jego obecności sprzedawał pojedyncze porcje narkotyków różnym osobom. Nie potrafił określić łącznej ilości, jaką sprzedał. W zimie pod koniec 2006 r. pomógł R. K. (1) podzielić w lesie na porcje 1000 gram marihuany. Na okazanej tablicy poglądowej rozpoznał wizerunek S. S. (1), wskazał także na zdjęcie R. B. (1), jako osoby, którą znał pod pseudonimem (...) (k. 894-899).

W kolejnych wyjaśnieniach opisał okoliczności zakupu narkotyków przez P. K. (1). Podał, że pod koniec marca 2006 r. K. ps. (...) zawiózł ich do W.. W pobliżu lasku przy szpitalu (...) odebrał amfetaminę, którą następnie mu przekazał, aby zawiózł ją do P.. Po przybyciu na miejsce oddał ją R. K. (1), a ten ukrył narkotyk w lesie. Do lipca 2006 r. jeździł z P. K. (1) do W. po amfetaminę około 17 razy, przywożąc łącznie 17 kg. Jeden raz w czerwcu 2006 r. 500 gramową kulę amfetaminy przekazał bezpośrednio R. B. (1). Z wymienionej ilości narkotyków wziął dla siebie do dalszej sprzedaży 750 gram. Dwa razy w wiózł ich do W. chłopak o nazwisku bądź ps. (...), a jeden raz taksówkarza o ps. (...). W lecie 2006 r. zamiast amfetaminy przywiózł 1500 tabletek ekstazy. Około trzech razy wyjeżdżał z nimi R. K. (1).

W marihuanę zaopatrywali się w P.. Po raz pierwszy był świadkiem kupna w kwietniu 2006 r., kiedy to R. K. (1) odebrał od nieznanego mu mężczyzny na tyłach stadion miejskiego 1000 gram marihuany, Do lipca 2006 r. nabyli w ten sposób nie mniej niż 8000 kg marihuany. Nadto w lipcu 2006 r. R. K. (1) umówił się z nim w lesie i na spotkanie przyniósł 5 kg marihuany. 1 kg podzielili na porcje, zaś 4 kg R. K. (1) zawiózł do W. dla dostawców amfetaminy (k. 1016-1022).

Podczas przesłuchania w dniu 14 maja 2007 r. podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia i dodał, że taksówkarz o ps. (...), o którym wcześniej wspominał ma na imię K.. W dniu 28 czerwca 2007 r. uzupełnił je podając, iż R. K. (1) nabywał w maju i czerwcu 2006 r. marihuanę także od R. B. (1), a następnie przekazywał ją w całości D. R.. Łącznie było to nie mniej niż 3500 gram. P. K. (1) był wtedy za granicą i nie wiedział nic o tych transakcjach, bowiem R. K. (1) prowadził ten handel na własną rękę. Dodał, że P. K. (1) często wracał do kraju i wówczas jeździli po amfetaminę do W. (k. 1092-1094, 1435-1439).

W dalszych wyjaśnieniach opisał okoliczności sprzedaży marihuany i amfetaminy R. K. (2) ps. (...) wiosną 2006 r. Podał także, że na handlu narkotykami zarobił łącznie 245.034 zł (k. 2352-2355, 2421-2423).

Przed Sądem podczas pierwszego rozpoznania sprawy świadek odmówił składania zeznań w obecności oskarżonych, ponieważ się ich obawia. Opisał szczegółowo okoliczności podjęcia handlu narkotykami w lutym 2006 r., a następnie wyjazdów do W. po amfetaminę. Podał szczegóły dotyczące zakupu marihuany od R. B. (1) oraz sprzedaży narkotyków innym osobom. Opisał także hierarchię jaka panowała w grupie kierowanej przez P. K. (1). Wyjeżdżał on za granicę, raz na miesiąc, ale wtedy wydawał polecenia telefonicznie. Potwierdził treść swoich wcześniejszych wyjaśnień (k. 3537-3546).

Świadek na rozprawie w dniu 28 lipca 2014 r. potwierdził treść powyższych wyjaśnień i zeznań. Potwierdził, że początkowo się nie przyznawał, ale zmienił zdanie. Dodał, że to K. Z. powiedział mu o tym, iż tylko pośredniczy w handlu prowadzonym przez R. K. (1). Wymieniona przez niego ilość i wartość narkotyków jest zgodna z prawdą. Potwierdził także, że R. i P. K. (1) cały czas utrzymywali ze sobą kontakt telefoniczny. Wytłumaczył, że w pierwszych wyjaśnieniach utrzymywał, iż nie wie nic o handlu narkotykami przez braci K. przed 2006 r. ponieważ o tym zapomniał. Dodał, że nigdy nie bał i nie boi się K. (k. 6714-6719v.).

Z uwagi na to, iż zeznania świadka R. J. stanowią kluczowy dowodów wskazujący na winę oskarżonych Sąd poddał wnikliwej ocenie wiarygodność świadka. Oskarżeni P. i R. K. (1) podnosili bowiem w trakcie procesu, iż świadek złożył niezgodne z prawdą zeznania obciążające oskarżonych w zamian za uzyskania jak najniższego wyroku skazującego (k. 6719v., (...)).

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 26 marca 2008 r. w sprawie IV K 60/08 wydanym w trybie art. 335 k.p.k. R. J. został bowiem uznany winnym udziału w okresie od co najmniej lutego 2006 r. do 27 lutego 2007 r. w zorganizowanej grupie przestępczej w P. i w W. zajmującej się nielegalnym obrotem znacznymi ilościami substancji psychotropowych oraz środków odurzających (czyn z pkt I a.o. zakwalifikowany z art. 258 § 1 k.k.), a także tego, że w tym samym miejscu i czasie, działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 16.500 gram i haszyszu w ilości 43 gramów oraz substancji psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 17.150 gramów i tabletek ecstasy w ilości 1820 sztuk w ten sposób, że nabył wskazane środki odurzające oraz substancje psychotropowe od nieustalonych oraz ustalonych osób, w celu dalszej dystrybucji (czyn z pkt II a.o. zakwalifikowany z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk) oraz tego, że w dniu 28 lutego 2007 roku w P. woj. (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał środek odurzający w postaci marihuany w ilości 7,3 grama (czyn z pkt III a.o. zakwalifikowany z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii). R. J. został skazany za powyższe czyny na karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 300 stawek dziennych w kwocie 10 zł każda. Wobec R. J. zastosowano także środek karny w postaci przepadku korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa w wysokości 245.034 zł (k. 6793-6795).

Żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wskazuje na to, aby omówione wyżej zeznania świadka były tendencyjne i nieprawdziwe. W pierwszej kolejności należy mieć na uwadze, iż świadek wielokrotnie podkreślał, iż podczas przesłuchań podawał wyłącznie fakty zgodne z prawdą nie mając żadnych oczekiwań względem organów wymiaru sprawiedliwości. Zaprzeczył, aby miał kontakt z funkcjonariuszami CBŚ poza przesłuchaniami (k. 6718, 6719v.). Przed Sądem podał wprawdzie, że przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów dopiero podczas drugiego przesłuchania, ponieważ prokurator zaproponował mu nadzwyczajne złagodzenie kary na podstawie art. 60 k.k. (k. 3546v.). Depozycje świadka znajdują potwierdzenie w treści protokołu przesłuchania z dnia 1 marca 2007 r. kiedy to świadek podał: „Zostałem pouczony o treści art. 60 kk. Rozumiem o co chodzi w tym przepisie. Chciałbym, żeby moja postawa w postępowaniu została wzięta pod uwagę i żeby zastosowano wobec mnie ten przepis.” (k. 419). Okoliczności powyższe wskazują zatem, iż R. J. podjął decyzję o złożeniu wyjaśnień obciążających oskarżonych mając wiedzę o treści m.in. art. 60 § 3 k.k., zgodnie z którym jeżeli sprawca współdziałający z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa ujawni wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia, Sąd obligatoryjnie stosuje wobec niego nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może warunkowo zawiesić jej wykonanie. Decyzji R. J. o skorzystaniu z dobrodziejstwa instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary nie można zdaniem Sądu poczytywać za chęć uchylenia się od surowszej odpowiedzialności karnej nawet poprzez bezpodstawne pomówienie pozostałych podejrzanych. Prawdziwość ujawnionych przez niego informacji dotyczących funkcjonowania zorganizowanej grupy przestępczej, w której brał udział, podlegała bowiem weryfikacji procesowej zarówno ze strony organów postępowania przygotowawczego, jak też Sądu, który ostatecznie nie zastosował jej wymierzając R. J. w sprawie IV K 60/08 bezwzględną karę łączną pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 3 kwietnia 2008 r. W zaistniałej sytuacji R. J. nie miałby w ocenie Sądu żadnego powodu, aby obecnie podtrzymywać treść wyjaśnień złożonych w 2007 r. narażając się przy tym na potencjalną zemstę ze strony oskarżonych, które to okoliczności podnosił na rozprawie w dniu 9 października 2008 r. wnosząc o przesłuchanie go pod ich nieobecność (k. 3537v.).

Z uwagi jednak na wątpliwości co do przebiegu przesłuchań R. J. Sąd odebrał zeznania od świadka G. M. , która siedmiokrotnie przesłuchiwała R. J. w toku śledztwa, tj. w dniach 1, 13, 21 marca, 4, 24 kwietnia, 14 maja, 28 czerwca, 15 listopada 2007 r. (k. 497-500, 728-733, 797-802, 894-899, 1016-1022, 1092-1094, 1435-1439, 2352-2355). Potwierdziła ona, że przeprowadzała przedmiotowe czynności procesowe z udziałem świadka. R. J. chętnie składał obszerne wyjaśnienia. Nie namawiała go do składania wyjaśnień określonej treści. Z uwagi na upływ czasu nie potrafiła podać szczegółów, zapamiętała jednak, że miał bardzo dobrą pamięć i podawał wiele informacji, które następnie były pozytywnie weryfikowane (k. 6739v.-6740v.).

Sąd uznał zeznania złożone przez G. M. dotyczące wykonywanych przez nią obowiązków służbowych za szczere i wiarygodne, nie ma bowiem żadnych podstaw, by uznać, aby miała ona jakikolwiek powód by opisywać przebieg przesłuchań R. J. niezgodnie z prawdą.

W celu dalszej weryfikacji wiarygodności świadka Sąd dopuścił na wniosek oskarżonych dowód z zeznań świadków Ł. M., J. Ł. i E. P. na okoliczność pobytu P. K. (1) w Holandii w czasie, w którym według R. J. miał przebywać w Polsce (k. 6741), a także dowód z opinii biegłego z dziedziny chemii na okoliczność ustalenia, czy na powierzchni kubków plastykowych, reklamówek i worków foliowych ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod pozycjami 1-4 znajdują się ślady środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste lub substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, które to przedmioty zostały wskazane przez R. J. podczas oględzin w dniu 1 marca 2007 r. (k. 6761v.).

Przeprowadzenie powyższych dowodów okazało się jednak niemożliwe, ponieważ dowody rzeczowy które miałyby podlegać badaniu przez biegłego zostały zniszczone w dniu 28 września 2012 r. na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 18 czerwca 2012 r. w sprawie IV Ko 545/12, natomiast wskazani przez oskarżonego świadkowie przebywają obecnie poza granicami kraju, a ich miejsce zamieszkania nie jest znane, w związku z czym Sąd oddalił wnioski dowodowe oskarżonych (k. 6924v.-6925v.).

Sąd na wiosek P. K. (1) zaliczył w poczet materiału dowodowego i ujawnił bez odczytywania także protokół przesłuchania R. J. w charakterze świadka w dniu 8 sierpnia 2007 r. w sprawie IV Ds. 54/07/s prowadzonej przeciwko M. P., w których podał, iż będąc podejrzanym w śledztwie VI Ds. 10/07/s złożył w nim pełne i prawdziwe wyjaśnienia. Opisał następnie swoją rolę w zorganizowanej grupie przestępczej założonej przez P. i R. K. (1). Grupa ta funkcjonowała na długo przed wstąpieniem do niej świadka w lutym 2006 r. i zajmowała się handlem narkotykami. Na jej czele stał i kierował nią P. K. (1), niżej w hierarchii znajdował się R. K. (1). W dalszej części zeznań, powołując się na wiedzę, którą uzyskał od P. K. (1) w kwietniu 2006 r. opisał rolę jaką pełnili A. B. oraz mężczyzna o ps. (...), którzy do czerwca 2006 r. dostarczali P. K. (1) marihuanę z Holandii. Od tego czasu P. K. (1) zaczął wyjeżdżać do Holandii wraz ze swoją dziewczyną A. G. (1), gdzie samodzielnie kupował marihuanę, którą do Polski przywoził R. B. (1), brat A. B.. P. K. (1) wyjechał do Holandii po wrześniu 2006 r., gdzie założył agencję towarzyską. R. J. opisał nadto okoliczności, w których poznał A. B. latem 2006 r. (k. 6755-6760).

Powyższe zeznania R. J. są zgodne z zeznaniami które złożył w niniejszej sprawie zarówno co do udziału wraz z R. K. (1) w odbiorze marihuany od Kilera, w tym co do wyglądu Kilera, marki jego samochodu i ilości spotkań (k. 1020-1021), jak również marki i nr rej. samochodu, którym poruszał się R. B. (1) (k. 801) oraz okoliczności spotkania A. B., z wyjątkiem rodzaju przewożonego wówczas narkotyku (k. 1020). Świadek R. J. wymienił natomiast w sprawie IV Ds. 54/07/s kilkukrotnie większe ilości odbieranej marihuany odbieranej od Kilera. W sprawie niniejszej zataił natomiast fakt, iż R. B. (1) był osobą która w tym czasie przywoziła marihuanę z Holandii. Co do ilości przywożonych narkotyków zeznania te są natomiast ze sobą zgodne, bowiem w sprawie IV Ds. 54/07/s podał, iż w dniu 22 lipca 2006 r. przywiózł 1,5 kg marihuany, co znajduje potwierdzenie w treści zeznań z dnia 21 marca 2007 r., w których podał, że w tym samym dniu R. K. (1) wezwał go do lasu celem podzielania narkotyków, w tym 1400 g marihuany (k. 799).

Po odczytaniu świadkowi R. J. na rozprawie w dniu 1 czerwca 2015 r. zeznań złożonych w sprawie IV Ds. 54/07/s potwierdził, iż je złożył i są one zgodne z prawdą, z wyjątkiem tej ich części, która dotyczyła (...) handlującego narkotykami na terenie L.. Podał, iż zeznanie te opierał na swej wiedzy. Przyznał, że mógł się pomylić podając w dniu 24 kwietnia 2007 r., iż podczas spotkania z A. B. przewoził 1500 tabletek ekstazy, natomiast w dniu 8 sierpnia 2007 r., że było to 2 kg amfetaminy. Nie pamiętał także, kiedy dokładnie P. K. (1) wyjechał do Holandii, ani na jak długi okres. Podał, że zakupił od Ł. M. samochód O. (...) o nr rej. (...) (k. 6923-6924).

Wymienione wyżej rozbieżności w zeznaniach złożonych przez R. J. w dwóch toczących się równolegle śledztwach nie podważają zdaniem Sądu wiarygodności świadka. Należy mieć bowiem na uwadze, iż R. J. nie był przesłuchiwany w obu sprawach w tym samym czasie, lecz odstępie kilku miesięcy, zatem z uwagi na znaczną liczbę transakcji narkotykowych, w których brał udział i o których posiadał wiedzę, omówione wyżej różnice w treści jego zeznań są rzeczą oczywistą i zrozumiałą.

W tym miejscu należy też podnieść, iż Sąd, mając na uwadze podniesioną w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 stycznia 2011 r. okoliczność zaniechania ustalenia tożsamości osób posługujących się pseudonimami (...) i (...) (k. 5679), podjął czynności zmierzające do uzyskania tych informacji i przesłuchania ich w charakterze świadków. Z informacji udzielonej przez Prokuraturę Okręgową w Lublinie wynika, iż osobami tymi mogły być A. G. (2) oraz K. F. (1) (k. 6440). Przeprowadzenie dowodu z ich zeznań przed Sądem okazało się jednak znacznie utrudnione bądź wręcz niemożliwe, ponieważ A. G. (2) przebywa za granicą i nie jest znane miejsce jego pobytu (k. 6486). K. F. (1) zmarł natomiast w dniu 16 listopada 2008 r., przy czym w dniu 4 czerwca 2007 r. złożył zeznania w toku śledztwa, w których zaprzeczył, aby woził do W. swoimi samochodami marki O. (...) i M. (...) braci K. albo R. J. (k. 1288-1289).

Sąd przesłuchał w charakterze świadków także inne osoby wymienione przez R. J., które według jego relacji miały wiedzę na temat działalności zorganizowanej grupy przestępczej kierowanej przez P. K. (1), w szczególności osoby biorące udział w zatrzymaniu S. S. (1) w dniu 22 lipca 2006 r.

Świadek S. S. (1) podał przed Sądem, iż z uwagi na znaczny upływ czasu zapomniał już wiele szczegółów. Przyznał jednak, że narkotyki, którymi handlował, a które znaleziono przy nim krytycznego dnia, otrzymał od R. K. (1). Po odczytaniu świadkowi wyjaśnień złożonych na wcześniejszym etapie postępowania, potwierdził ich treść. Stwierdził jednak, iż nie pamięta, czy są one zgodne z prawdą, ponieważ stara się o tym zapomnieć.

W wyjaśnieniach złożonych w charakterze podejrzanego w toku śledztwa opisał okoliczności w jakich spotkał się w dniu 22 lipca 2006 r. z W. I., który jest jego dobrym kolegą. Podał, że dzień wcześniej umówił się z R. K. (1), że następnego dnia odbierze od niego narkotyki w rejonie os. (...) w P.. Gdy przyszli w wyznaczone miejsce zatelefonował do R. K. (1) na numer telefonu zaczynający się od cyfr 698 potwierdzając przybycie. R. K. (1) polecił im zaczekać. Po kilku minutach, kiedy podszedł do nich R. J., razem z nim wszedł do pobliskiego lasu. R. J. wręczył mu tam 200 gram marihuany oraz 100 gram amfetaminy. W zamian przekazał mu 3.000 zł, która stanowiła zapłatę za amfetaminę wcześniej zakupioną od R. K., bowiem narkotyki brał w tzw. komis. Po sprzedaniu narkotyków otrzymanych w dniu 22 lipca 2006 r. zobowiązał się zapłacić 3.600 zł za marihuanę i 1.500 zł za amfetaminę.

Świadek zeznał następnie, że R. J. był jedynie pośrednikiem w tej transakcji. Po raz pierwszy zakupił narkotyki od R. K. (1) w listopadzie 2005 r. Było to 50 gram amfetaminy za 750 zł. Następne transakcje miały miejsce raz w miesiącu w okresie od grudnia 2005 r. do 22 lipca 2006 r. Łączna ilość zakupionej w tym czasie amfetaminy mogła sięgnąć 700 gram, cena wynosiła 15 zł za gram. Za każdym razem, z wyjątkiem transakcji w dniu 22 lipca 2006r., zakupu dokonywał bezpośrednio od R. K. (1). Na okazanych mu tablicach poglądowych świadek rozpoznał wizerunki R. i P. K. (1) (k. 33-36, 56-57, 61-62, 66, 1030-1032, 1456-1458, 2356-2359, 5958-5959v.)

Zeznania świadka S. S. (1) należy uznać za wiarygodne, bowiem są one w części dotyczącej wydarzeń z dnia 22 lipca 2006 r. zgodne z relacją złożoną przez R. J., a także w dokumentach w postaci protokołu przeszukania świadka (k. 2 -4), opinii biegłych z zakresu chemii (k. 307-309) oraz analizy połączeń telefonicznych pomiędzy świadkiem, R. J. i R. K. (1) (k. 312-314). Nadto znajdują potwierdzenie z zeznaniach złożonych przez świadka W. I. oraz funkcjonariuszy Policji biorących udział w jego zatrzymaniu. Z powyższych względów brak jest także jakichkolwiek podstaw, aby uznać za niewiarygodne zeznania świadka odnośnie tego od kogo, w jakim okresie oraz w jakich ilościach nabywał wcześniej narkotyki.

Świadek W. I. początkowo podał na rozprawie w dniu 21 listopada 2011 r., iż dopiero od niedawna zna z widzenia mężczyznę o nazwisku J. i pseudonimie (...), ponieważ mieszkają niedaleko od siebie. Nic jednak nie wie o tym, aby miał on dostęp do narkotyków.

Z uwagi na to, iż świadek wcześniej zeznawał odmiennie Sąd odczytał mu treść zeznań złożonych w dniu 23 lipca 2006 r. Podawał wówczas, iż R. J. zna z widzenia, natomiast S. S. (1) widuje prawie codziennie Nie wiedział jednak nic o tym, aby udzielał on komukolwiek narkotyki. Opisał następnie przebieg wydarzeń z dnia 22 lipca 2006 r., kiedy to S. S. (1) zaproponował mu wspólny spacer. Udali się w kierunku ścieżki rowerowej w rejonie LOK-u i tam spotkali chłopaka o ps. (...). S. S. (1) podszedł do niego i po krótkiej rozmowie udali się obaj do pobliskiego lasu. Po kilku minutach S. S. wyszedł z lasu sam trzymając w dłoni małą reklamówkę. Obaj udali się następnie w kierunku ulicy (...). Kiedy podeszli do nich funkcjonariusze Policji, S. S. na ich widok wyrzucił reklamówkę. Podczas okazania w dniu 16 listopada 2006 r. świadek wskazał na R. J. jako mężczyznę, z którym spotkał się S. S. (1).

Po odczytaniu powyższych zeznań świadek potwierdził ich treść i podał, iż zeznawał odmiennie odnośnie znajomości z R. J. niż dawniej z powodu stresu (k. 20-22, 314-315, 3272, 5957v.- (...)).

Zeznania świadka należy uznać za wiarygodne, ponieważ są one zgodne z pozostałem materiałem dowodowym dotyczącym zatrzymania S. S. (1). Oceny tej zdaniem Sądu nie mogą podważyć odmienne zeznania co do znajomości z R. J., ponieważ nie była to bliska relacja, nadto okoliczność ta nie ma istotnego znaczenia w przedmiotowej sprawie.

Świadek K. K. (2) , funkcjonariusz Policji, który dokonał zatrzymania S. S. (4) w dniu 22 lipca 2006 r. opisał przed Sądem okoliczności tego zdarzenia. Potwierdził także treść uprzednio złożonych zeznań, w których podał, iż S. S. powiedział mu wówczas, iż zabezpieczone przy nim narkotyki wziął w komis od R. J., a zapłatę za nie miał przekazać R. K. (1). Powiedział on także funkcjonariuszom Policji, że wcześniej także zaopatrywał się w narkotyki u P. i R. K. (1) (k. 24-25, 3272, 5959v.-5960).

Sąd obdarzył wiarą zeznania świadka K. K. (2), dotyczą one bowiem okoliczności związanych z wykonywanymi przez świadka obowiązkami służbowymi, a nadto są zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania złożone przez świadka T. K. (1) który podał, że zna S. S. (1). Posiadał on narkotyki i częstował go amfetaminą (k. 59-60, 6285-6285v.).

Sąd przesłuchał także w charakterze świadków inne osoby, które zaopatrywały się w narkotyki bezpośrednio u braci K., bądź za pośrednictwem R. J..

Świadek R. B. (2) podał, iż w przeszłości rozprowadzał marihuanę, która kupował od R. J.. Potwierdził, że zna z widzenia R. K. (1), ale nie wie nic o tym, aby miał on zajmować się handlem narkotykami. Świadek podtrzymał treść wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których rozpoznał na okazanej mu tablicy poglądowej wizerunek R. J. i podał, że od grudnia 2006 r. zaopatrywał się u niego w marihuanę. Podał także wówczas, że w tym celu z R. J. skontaktował go R. K. (1), z którym wcześniej znał się towarzysko. Świadek podkreślił przed Sądem, że podczas przesłuchania podczas śledztwa nikt nie sugerował mu podania konkretnych nazwisk i faktów (k. 1371-1373, 2408-2410 od słów „chcę dodać” do słów „zarabiałem 8 zł”, (...)-5987v.).

Zeznania świadka R. B. (2) należało uznać za szczere i zgodne z prawdą, ponieważ, jak sam podkreślił, składał je dobrowolnie i spontanicznie.

Kolejny ze świadków M. B. (1) podał, że zna oskarżonych z widzenia, ale nie miał z nimi kontaktu i nie wie nic o tym, aby zajmowali się handlem narkotykami. Świadek stwierdził, iż wyjaśnienia, które złożył w toku śledztwa nie są zgodne z prawdą. Podał wówczas, że w dniu 2 lipca 2006 r. wziął w komis 50 gram amfetaminy od R. J. i R. K. (1). Zeznania o takiej treści zostały mu zasugerowane przez prokuratora, bowiem w zamian za ich złożenie odstąpił on od skierowania do sądu wniosku o zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania (k. 1815-1817 do słów „nigdy więcej tego nie zrobię”, 3162v.- (...), (...)- (...)).

Zeznania złożone przez świadka w trakcie rozprawy, w których zakwestionował on prawdziwość okoliczności podawanych przez niego w trakcie śledztwa należało uznać zdaniem Sądu za niewiarygodne. Fakt nabycia narkotyków przez świadka od R. K. (1) znajduje potwierdzenie w obdarzonych wiarą zeznaniach R. J.. W ocenie Sądu zakwestionowanie tych zeznań przez świadka w trakcie rozprawy nie jest szczere także z tego względu, iż nie ma jakichkolwiek podstaw, by uznać, iż ich treść została mu zasugerowana przez osoby go przesłuchujące, w szczególności w sytuacji, gdy pozostali przesłuchiwani w toku śledztwa podejrzani i oskarżeni nie zgłaszali takich nieprawidłowości.

Świadek S. Ś. (2) podał z kolei, iż został skazany za handel narkotykami, które brał od R. J.. Była to amfetamina i marihuana. Nie wie jednak z jakiego źródła on je pozyskiwał, nie zna również oskarżonych.

Z uwagi na to, iż świadek wcześniej zeznawał odmiennie Sąd odczytał treść jego uprzednich zeznań, w których podał, iż w okresie od czerwca do początku września 2006 roku zakupił m.in. od R. K. (2) ps. (...) nie mniej niż 150 gramów marihuany, z czego sprzedał nie mniej niż 105 gramów. W tym samym czasie kupował amfetaminę od K. dla G. F. (1). K. powiedział mu, że musi się rozliczać ze sprzedaży narkotyków z mężczyzną o ps. (...). Od K. dowiedział się też, że R. J. dostarcza narkotyki na całe P., a jego z kolei dostawcą był P. K. (1). Kiedy chciał kupić większą ilość narkotyków R. K. (2) skontaktował go z R. J.. W opinii jego kolegów P. i R. K. (1) noszący ps. (...) Starszy i B. Młodszy kontrolowali rynek narkotykowy w P.. Od R. J. narkotyki kupował także D. R. ps. (...). Świadek rozpoznał także na okazanych mu tablicach poglądowych wizerunki R. J. oraz P. K. (1).

Po odczytaniu powyższych zeznań S. Ś. (1) potwierdził ich treść. Nie potrafił jednak wytłumaczyć z jakiego powodu podał wówczas, że P. i R. K. (1) zaopatrują P. w narkotyki, natomiast teraz stwierdził, iż nie wie od kogo one pochodziły (k. 1323-1327, 1367-1370, 1387-1390, 1517-1519, 2347-2350, 2416-2417, 6419v.- (...), (...)).

Sąd uznał za nieprawdziwe zeznania świadka złożone na rozprawie w tej ich części, w której podał, iż nie zna źródła pochodzenia narkotyków, którymi dysponowali R. J. i R. K. (2), a także, że nie zna oskarżonych, w tym P. K. (1). Świadek w trakcie śledztwa podał natomiast, iż posiada taką wiedzę i złożył zeznania odnośnie powyższej okoliczności, a nadto rozpoznał na okazanych mu zdjęciach P. K. (1). Z tego też względu Sąd uznał za wiarygodne jedynie te zeznania świadka S. Ś. (1), które złożył w toku śledztwa. Zeznania te są szczere i zgodne zarówno z zeznaniami R. J., jak i zeznaniami osób, którym udzielał narkotyków.

Przesłuchani na tę okoliczność w charakterze świadków M. C. (1) (k. 1882-1883, 3566, 6042v.), P. P. (1) (k. 1887-1888, 3564v.- (...), (...)), B. J. (2) (k. 1892-1893, 3565, 6043v.), T. K. (2) (k. 1897-1899, 3683v.- (...), 6062v.), D. P. (k. 1879-1880, 1900-1901, 1921-1922, 6214-6214v.), K. S. (k. 1892-1893, 1923-1924, 6330v.) K. M. (k. 1918-1920, 2344-2345, 6330) podali, iż w latach 2006 i 2007 S. Ś. (2) ps. (...) udzielał środka odurzającego w postaci marihuany.

Zeznania powyższych świadków są zgodne i wzajemnie się uzupełniają należało je zatem uznać za wiarygodne.

Świadek R. K. (2) ps. (...) podał początkowo na rozprawie w dniu, że nie wie nic o tym, aby bracia K. zajmowali się handlem narkotykami. Potwierdził, że zna R. J. i S. Ś. (2), ale także nie posiada żadnej wiedzy, by mieli oni kontakt z narkotykami. Następnie przyznał się jednak, iż w przeszłości trzykrotnie brał narkotyki od R. J.. Zaprzeczył natomiast zeznaniom, które złożył w toku śledztwa a w których podał, iż P. i R. K. (1) zajmowali się handlem marihuaną i amfetaminą. W okresie od początku 2006 roku do końca wakacji 2006 roku nabył od P. K. (1) ok. 200 gramów marihuany, którą odbierał bezpośrednio od niego bądź od R. J.. Narkotyki brał w tzw. komis i rozliczał się dopiero po ich sprzedaży płacąc P. K. (1) 20 zł za gram (k. 3696-3699, 6444-6444v., (...)-6476v.).

Sąd uznał za wiarygodne wyłącznie te zeznania świadka R. K. (2), które złożył w toku śledztwa, nie zasługują bowiem na wiarę zeznania świadka złożone przed Sądem, w których podawał, że nie posiada żadnej wiedzy o udziale oskarżonych R. i P. K. w handlu narkotykami. Za taką oceną przemawia to, iż świadek na potrafił podać racjonalnych powodów zmiany treści swych zeznań. Z tego też względu Sąd uznał wycofanie się z zeznań niekorzystnych dla oskarżonych za celowe działanie, mające prowadzić do uniknięcia przez nich odpowiedzialności karnej.

Odnośnie udziału w obrocie narkotykami oskarżonego D. R. zeznania złożył świadek P. Ż.. Podał on początkowo na rozprawie, iż zna osobę o nazwisku R., ale nie miała ona nigdy żadnych związków z narkotykami. Po odczytaniu mu zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których rozpoznał na okazanej mu tablicy poglądowej wizerunek D. R. jako osobę, od której w sierpniu i grudniu 2006 r. kupił razem z bratem S. Ż. (1) marihuanę, stwierdził, że nie są one zgodne z prawdą (k. 1260-1261, 1262, 6192-6193).

Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadka P. Ż. złożone przed Sądem, w których podał, iż zakwestionował prawdziwość zeznań złożonych w toku śledztwa. Za taką oceną tych zeznań przemawia nie tylko fakt, że świadek nie potrafił podać, z jakich powodów miałby złożyć fałszywe zeznania i podpisać protokół, ale także z tego względu, iż są one sprzeczne z zeznaniami złożonymi przez jego brata.

Świadek S. Ż. (2) podał bowiem, że zna D. R. ps. (...) ze szkoły. Kupił raz od niego marihuanę. D. R. powiedział mu, że zajmuje się handlem narkotykami. Po odczytaniu świadkowi wcześniejszych zeznań przyznał, że zapomniał, iż kupował więcej niż jeden raz. Podał, że ze względu na złożenie zeznań obciążających D. R., K. Z. zabronił mu pokazywać się na osiedlu, na którym mieszka (k. 1226-1227, 1256-1257, 1258-1259, 6445-6446).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania zarówno S. Ż. (1), jak i P. Ż., w których opisali okoliczności zakupu marihuany od D. R., są one bowiem ze sobą zgodne i wzajemnie się uzupełniają.

Sąd przesłuchał w charakterze świadków także: E. B., byłą dziewczynę S. R. (k. 5957v.), P. M., kierowcy busa na trasie Polska – Niemcy - Holandia – Belgia, którym w okresie od stycznia do lipca 2006 r. przywoził z Holandii do Polski marihuanę ukrytą w telewizorach (k. 352-358, 6011v.- (...)), B. K. , ojciec P. i R. K. (1) (k. 6041-6041v.), R. G., który pracował z P. i R. K. (1) w Zakładach (...) (k. 1482-1484, 6215-6215v.), P. C. (k. 1283, 6329v.), M. D. (k. 1679-1680, 6329v.-6330), M. Ł. (1), dziewczynę R. J. (k. 1700-1701, 6362-6362v.), A. G. (1) (k. 1685-1686, 6470), A. B. (k. 6285), M. B. (2) (k. 6329), J. Ś. (k. 6419) oraz G. P. nie posiadał żadnej wiedzy na temat okoliczności sprawy (k. 3683, 6063).

Zeznania te nie wniosły do sprawy żadnych istotnych okoliczności, ponieważ świadkowie ci zaprzeczali, aby posiadali jakąkolwiek wiedzę na temat handlu narkotykami przez oskarżonych.

Sąd ujawnił bez odczytywania zeznania świadków przesłuchanych w toku śledztwa, którzy nie posiadali żadnej istotnej wiedzy na temat okoliczności sprawy, tj. B. S. k. 80-81), S. B. (1) (k. 163-164, 1670-1671), K. W. (1) (k. 1251-1252), K. F. (1) (k. 1288-1289), I. Ś. (k. 1295-1296), P. J. (k. 1665-1667), G. F. (2) (k. 1668-1669), D. W. (k. 1672-1673), K. F. (2) (k. 1674-1675), M. Ł. (2) (k. 1676), M. R. (k. 1677-1678), M. B. (3) (k. 1681-1682), M. S. (k. 1683-1684), A. P. (k. 1687-1688), R. S. (k. 1689), I. O. (k. 1690), A. S. (1) (k. 1691-1692), D. N. (k. 1693), M. C. (2) (k. 1694), B. P. (k. 1695-1696), M. G. (k. 1697), R. B. (3) (k. 1698-1699), A. S. (2) (k. 1788-1789), B. M. (k. 2086-2087), D. G. (k. 2088-2090), S. P. k. 2091-2093), A. M. (k. 2094-2095), J. K. (k. 2096-2097), K. W. (2) (k. 2098-2100), P. R. (k. 2101-2103).

W toku postępowania przygotowawczego wywołano szereg opinii biegłych, tj. opinie z zakresu badań chemicznych (k. 307-309, 843-844, 1423, 1427-1428, 2321-2324), opinię z zakresu badań amunicji (k. 847) oraz opinię biegłych psychiatrów dotyczącą P. K. (1) (k. 2321 – 2324), z której wynika, że oskarżony w czasie zarzucanych mu czynów miał zachowaną zdolność do rozpoznania ich znaczenia i do pokierowania swoim postępowaniem. Sąd podzielił przedmiotowe opinie w całości, bowiem są ona jasne i pełne, a kwalifikacje i bezstronność osób je sporządzających nie budzą wątpliwości. Z tych względów Sąd obdarzył ją wiarą.

Sąd na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2011 r. Sąd zobowiązał oskarżyciela publicznego do wykonania do dnia 21 maja 2012 r. także ekspertyzy fonoskopijnej w celu ustalenia, czy i które głosy utrwalone w materiałach niejawnych w zakresie, w jakim materiały te zostaną wskazane jako stanowiące podstawę do czynienia ustaleń faktycznych, są głosami oskarżonych P. K. (1), R. K. (1), D. R., R. B. (1), K. Z. (k. 5793).

Na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2013 r. Prokurator poinformował jednak, iż przewidywany okres jej sporządzenia zajmie 5 lat, w związku z czym odstąpił od wykonania zobowiązania Sądu (k. 6446). Nadto na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2013 r. poinformował, że ze względu na obszerność materiałów niejawnych i brak opinii fonoskopijnej nie jest w stanie podać, które fragmenty zabezpieczonych nagrań mają stanowić podstawę ustaleń faktycznych (k. 6477).

Mając powyższe na uwadze Sąd postanowił w dniu 1 czerwca 2015 r. odstąpić od przeprowadzenia z urzędu dowodu z ekspertyzy fonoskopijnej, bowiem jego dopuszczenie zmierzałoby w oczywisty sposób do przedłużenia postępowania (k. 6924v.-6925v.).

Sąd w toku sprawy przeprowadził także dowody z dokumentów w postaci: protokołów przeszukań (k. 2-4, 5-8, 11-12, 13-14, 39-42, 85-86, 100-102, 386-388, 402-407, 441-444, 901-903, 904-905, 1276-1277, 1293-1294, 1299-1301, 1302-1303, 1306-1307, 1310-1312, 1313-1315, 1734-1735, 1774-1775, 1808-1809, 1810-1812), protokołów oględzin (k. 18, 112-114, 261-263, 264-267, 268-273, 274-276, 277-279, 281, 457-459, 460-464, 465-468, 469-475, 476-483, 484-487, 488-492, 493-496, 549-557, 558-564, 566-568, 569-571, 599-600, 601-608, 609-610, 611-612, 613-626, 627-633, 634-635, 636-637, 638-639, 640-641, 642-643, 644-645, 646-652, 653-656, 657-661, 662-663, 664-671, 672-677, 678-692, 693-697, 698-705, 706-707, 709-709, 710-714, 738-742, 831-834, 1014, 1095-1102, 1316-1318, 1338-1347, 1348-1355, 2028-2037, 2448-2456), informacji udzielonych przez operatorów telefonii komórkowych (k. 176-184, 186-206, 310-311, 360-381, 948, 1969-1970), informacji udzielonych przez banki (k. 871, 882, 934, 936, 946, 966, 2411) i ich analiz (k. 312-314, 1181-1195, 2384-2398), odpisów wyroków (k. 317, 1178-1179, 1180, 2196, 2199-2200, 2202, 2203, 2211-2213, 2214-2223, 2225-2228, 2673, 5501, 6583-6585, 6589-6590, 6594-6595, 6597, 6792, 6793- 6795), danych osobopoznawczych (k. 781, 784. 785, 786, (...), (...), (...), 2025, 2078, 2130, (...), (...)), innych dokumentów prywatnych (k. 82, 232, 1541-1558, 5196, 5199, 5320) i urzędowych (k. 126, 214, 400, 862-864, 1026, 1173, 2075, 3361, 3891-3892, 4580, 4744, 4954, 4878, 5197, 5198, 6755-6760), odpisów aktów stanu cywilnego (k. 1912, 1913, 1914, 1915. 1931. 1932. 1933, 2048, (...)), wywiadów środowiskowych i opinii dot. oskarżonych (k. 1935-1937, 2107-2109, 2113-2115, 2116-2121, 4483-4484, 4485-4486, 4527, 5773-5774, 4569-4570, 4571-4572), danych o karalności (k. 2052-2053, 2054-2055, 2058-2059, 2060-2061, 2062, 2063, 2064, 2065, 2066, 2067, 2068, 2069-2071, 4541, 4542, 4545, 5137, 5772, 6381-6383, 6560-6562, 6669-6671, 6826-6828, 4546-4547, 5142-5143, 5775-5776, 6376-6377, 6566-6567, 6664-6665, 6819-6820, 4548-4549, 5146-5147, 5740-5741, 5777-5778, 6378-6380, 6557-6559, 6661-6663, 5824-6825, 4550-4551, 5138-5139, 5770- 5771, 6370- 6372, 6563-6565, 6666-6668, 6821-6823, 4552-4553, 5140-5141). Wymienione dowody należało uznać zdaniem Sądu za wiarygodne, gdyż sporządzone zostały przez uprawnione do tego, posiadające niezbędną wiedzę osoby, są przekonujące, a ich zgodność z prawdą czy wiarygodność nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Wobec powyższych dowodów i przeprowadzonych w oparciu o nie ustaleń faktycznych nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, że oskarżeni dopuścili się popełnienia czynów zarzuconych im w akcie oskarżenia.

Zgodnie z powszechnie przyjętą linią orzeczniczą zorganizowaną grupę przestępczą tworzą co najmniej trzy osoby mające na celu popełnianie ściśle określonych przestępstw w związku o większym określeniu ról niż przy współsprawstwie. Członkowie grupy muszą świadomość, że uczestniczą w zorganizowanej grupie przestępczej, a zatem w pewnej zorganizowanej strukturze ludzkiej, składającej się co najmniej z trzech osób, mającej na celu popełnianie ściśle określonych przestępstw. W pojęciu zorganizowania tkwią warunki przedstawionej rzeczywistej struktury organizacyjnej (chociażby z niskim stopniem zorganizowania), jakaś trwałość, jakieś więzy organizacyjne w ramach wspólnego porozumienia, planowanie przestępstw, akceptacja celów, trwałość zaspokojenia potrzeb grupy, gromadzenie narzędzi do popełnienia przestępstw, wyszukiwanie miejsc do przechowywania łupu, rozprowadzenie go, podział ról, skoordynowały sposób działania, powiązania socjologiczno-psychologiczne między członkami ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 grudnia 2014 r., II AKa 192/14; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 10 lutego 2015 r., II AKa 266/14).

Przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. polega na uczestniczeniu w strukturach, których jedynym celem jest popełnienie przestępstw, a zatem godzi ono w sposób zasadniczy w akceptowane przez społeczeństwo wartości. Wypełnia znamiona przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej samo przystąpienie do niej i pozostawanie w jej strukturze, choćby bez pełnienia w niej funkcji czy wykonywania zadań. Nie jest konieczna wiedza sprawcy o szczegółach organizacji grupy, znajomość wszystkich osób ją tworzących, mechanizmów jej funkcjonowania. Nie jest uzasadnione oczekiwanie formalnego potwierdzenia udziału w grupie, wyboru kierownictwa itp. Strona podmiotowa tego formalnego przestępstwa obejmuje obie odmiany umyślności, zatem wystarczające jest, że sprawca ma świadomość istnienia grupy, akceptuje jej cele przestępcze i godzi się, by je realizowano ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 4 października 2005 roku, II AKa 194/05, LEX nr 166008).

W myśl art. 258 § 3 k.k. surowszej odpowiedzialności karnej podlega ten, kto zakłada zorganizowaną grupę przestępczą lub taką grupą kieruje. Przez czynność "kierowania" rozumieć należy faktyczne sprawowanie kontroli nad działalnością związku lub grupy, możliwość wydawania poleceń i podejmowania zasadniczych decyzji. Kierowanie może mieć charakter stały lub przejściowy, kolektywny lub jednoosobowy ( Z. Ćwiąkalski (w:) Kodeks karny..., red. A. Zoll, t. 2, 2013, s. 1397-1398). Kierowanie grupą jako funkcja władcza polega na określaniu kierunków działania, wydawaniu poleceń, koordynowaniu działalności uczestników grupy ( wyrok SA w Krakowie z dnia 7 grudnia 2000 r., II AKa 184/00, KZS 2001, z. 1, poz. 26).

Przeprowadzone w sprawie dowody, w szczególności obszerne i szczegółowe zeznania świadka R. J., ale także uznane za wiarygodne zeznania świadków S. S. (1), R. B. (2), M. B. (1), S. Ś. (2) oraz R. K. (2), nie pozostawiają wątpliwości, iż oskarżeni R. K. (1), D. R., R. B. (1) i K. Z. tworzyli wraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami strukturę organizacyjną kierowaną przez P. K. (1) mającą na celu mającą na celu popełnianie przestępstw, która bez wątpienia stanowi zorganizowani grupę przestępczą w myśl art. 258 § 1 kk. Oskarżeni podejmując się realizacji przypisanych im przez Sąd zachowań mieli świadomość, że uczestniczą w przestępstwie polegającym na nielegalnym obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych w postaci amfetaminy i tabletek ekstasy oraz środków odurzających w postaci marihuany. Wszyscy członkowie grupy, w różnych konfiguracjach osobowych brali czynny udział w przestępczym procederze.

Z treści zeznań złożonych przez R. J. wynika, iż niekwestionowaną rolę przywódczą w grupie posiadał P. K. (1), który wykorzystując swoje kontakty w środowiskach przestępczych sprowadzał do P. znaczne ilości amfetaminy i marihuany, która była następnie porcjowana przez R. K. (1), który w hierarchii grupy podlegał bezpośrednio P. K. (1), oraz R. J., który był jednym z jej filarów pośrednicząc w przekazywaniu narkotyków pozostałym członkom grupy do dalszej dystrybucji a także pełniąc rolę kuriera. Wszystkie kluczowe decyzje odnośnie ceny i ilości rozprowadzanych narkotyków oraz rozliczeń finansowych były podejmowane przez P. K. (1), który przekazywał je członkom grupy bezpośrednio bądź poprzez R. K. (1). Członkami grupy, którzy brali udział w przekazywaniu narkotyków do dalszej dystrybucji byli m.in. D. R., R. B. (1) i K. Z..

Fakt wprowadzania do obrotu przez P. i R. K. (1) znacznych ilości narkotyków znajduje potwierdzenie także w zeznaniach wyżej wymienionych świadków. Zgodnie podali oni, iż kupowali je do dalszej dystrybucji bezpośrednio od R. K. (1) bądź za pośrednictwem R. J. (świadkowi S. S. (1), M. B. (1)), od P. K. (1) (świadek R. K. (2)), od R. J. (świadek R. B. (2)). Świadek S. Ś. (1) nabywał z kolei narkotyki od R. K. (2), który powiedział mu, iż pochodzą one od braci K..

Działalność przestępcza, którą zajmowali się oskarżeni wyczerpuje zatem znamiona czynu opisanego w art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: uopn). W myśl tego przepisu, odpowiedzialności karnej podlega ten, kto wbrew przepisom art. 33-35 i 37 tejże ustawy wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie. Art. 56 ust. 3 tejże ustawy przewiduje surowszą odpowiedzialność jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej.

Zgodnie z art. 4 pkt 25 i 26 uopn przez środek odurzający i substancją psychotropową należy rozumieć każdą substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie środków odurzających stanowiącym załączniki nr 1 i 2 do ustawy.

Uczestniczenie w obrocie polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej przez osobę nie będącą konsumentem w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, przy czym nabywca nie jest konsumentem. Znamię uczestnictwa w obrocie należy interpretować szeroko, tj. w taki sposób by zakwalifikować do tego znamienia każdego, kto ma odegrać nawet niewielką rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 383/05, KZS 2008/10/54).

Przez „znaczną ilość” rozumieć należy taką ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 roku, I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84).

Za podstawę ustaleń faktycznych w zakresie ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, które zostały wprowadzone do obrotu przez członków grupy przestępczej kierowanej przez P. K. (1), posłużyły zeznania świadka R. J.. Są one niezwykle obszerne i bogate w szczegóły, choć ze względu na ilość faktów podawanych z pamięci przez świadka znajdują się w nich pewne nieścisłości. Zdaniem Sądu okoliczność ta jest rzeczą zrozumiałą biorąc pod uwagę fakt, iż świadek opisywał działalność całej grupy przestępczej na przestrzeni ponad roku czasu. Nadto mogąca budzić wątpliwość pewność świadka co do prawdziwości podawanych przez niego wydarzeń, dat, ilości oraz wartości narkotyków jest zdaniem Sądu zrozumiała z uwagi na wskazaną przez świadka G. M. zdolność R. J. do zapamiętywania wydarzeń poprzez skojarzenie ich z różnymi wydarzeniami. Nadto świadek podawał te okoliczności podczas przesłuchań mających miejsce w 2007 i 2008 r., zatem w nieodległym czasie od przedmiotowych wydarzeń, będąc natomiast przesłuchiwany przed Sądem w 2014 i 2015 r. ze zrozumiałych względów związanych z zatarciem się ich w jego pamięci nie potrafił wyjaśnić występujących w nich nieścisłości. W takim przypadku Sąd postanowił przyjąć ilości narkotyków będących przedmiotem obrotu najbardziej prawdopodobne lub najmniejsze z możliwych.

Sformułowane w akcie oskarżenia zarzuty dotyczące działalności grupy przestępczej obejmują okres co najmniej od lutego 2006 r., kiedy to R. J. przystąpił do niej w charakterze dilera, do dnia 27 lutego 2007 r., tj. do dnia zatrzymania jej członków. R. J. odnośnie ilości narkotyków w obrocie których brał bezpośredni udział podał, że:

- w lutym 2006 roku otrzymał od R. K. (1) za pośrednictwem K. Z. 20 tabletek ecstasy, 43 gram haszyszu i 160 gram marihuany, a następnie od lutego do połowy kwietnia 2006 roku co najmniej 500 gram marihuany, 150 gram amfetaminy i co najmniej 150 tabletek ecstasy. R. J. podawał podczas pierwszego przesłuchania, że było to 150 tabletek ecstasy, a podczas kolejnego, że 250. W tym przypadku Sąd jako bardziej prawdopodobną przyjął mniejszą ilość (k. 419, 730 - 731);

- od połowy kwietnia do 22 lipca 2006 r. otrzymał bezpośrednio od R. K. (1) 2400 gram marihuany, 600 gramów amfetaminy oraz 300 tabletek ecstasy, które sprzedał dalej samodzielnie, natomiast kolejne 2400 gram marihuany oraz 50 tabletek ecstasy na polecenie R. K. (1) przekazał D. R. (k. 732, 799);

- od 22 lipca 2006 r. do września 2006 r. z ilości 1200 gram marihuany i 300 gram amfetaminy ukrytej w lesie sprzedał samodzielnie 700 gram marihuany, m.in. 200 gram R. B. (1) , a 500 gram przekazał D. R. (k. 799 - 800);

- od września do grudnia 2006 r. z otrzymanych od P. K. (1) 1000 gram marihuany sprzedał samodzielnie 500 gram, a co najmniej 300 gram przekazał D. R. (k. 800);

- od grudnia 2006 r. do 27 lutego 2007 r. nabył wraz z R. K. (1) od R. B. (1) do dalszej dystrybucji 2000 gram marihuany (k. 801);

Nadto R. J. podał, iż:

- w lecie 2003 r. był świadkiem tego, jak R. K. (1) zakupił od S. S. (1) co najmniej 25 gram amfetaminy do dalszej dystrybucji (k. 896);

- w zimie na początku 2006 r., jeszcze zanim stał się członkiem grupy przestępczej, pomagał R. K. (1) porcjować 1000 gram marihuany (k. 897);

- w lecie 2006 r. był świadkiem sprzedaży przez R. K. (1) 100 gram marihuany R. G. ps. (...) (k. 801);

- od kwietnia 2006 r. do 22 lipca 2007 r. odebrał wraz z R. K. (1) od nieznanego mu mężczyzny co najmniej 8000 gram marihuany. Uwzględniając podaną wyżej ilość marihuany którą rozdysponowano w tym okresie, tj. 6000 gram, z podanej ilości należało uwzględnić jedynie pozostałe 2000 gram marihuany (k. 1020-1021);

- w kwietniu i maju 2006 r. był świadkiem zakupu dokonanego przez R. K. (1) 3500 gram marihuany od R. B. (1) , którą następnie przekazał D. R. do dalszej dystrybucji. Zakup ten odbył się bez wiedzy i zgody P. K. (1) (k. 1437);

- od końca marca do 22 lipca 2006 r. przywiózł z W. na polecenie P. K. (1) 16500 gram amfetaminy. Sąd uznał za zasadne przyjąć, iż to właśnie ta amfetamina była przedmiotem obrotu opisanego wcześniej przez R. J. i odjąć od tej ilości 600 gram, które R. J. otrzymał w tym czasie od R. K. (1) oraz 300 gram pozostałych w ukryciu w lesie w dniu 22 lipca 2006 r. Pozostał ilość wyniosła zatem 15600 gram amfetaminy, z których 500 gram przekazał bezpośrednio R. B. (1) (k. 1018-1019);

- lipcu 2006 r. R. K. (1) był w posiadaniu 5000 gram marihuany, z których 4000 gram zawiózł do W. dla dostawców amfetaminy (k. 1021);

- w lecie 2006 r. przywiózł z W. wspólnie z P. K. (1) 1500 tabletek ekstazy (k. 1020).

Do ilości narkotyków będących przedmiotem obrotu Sąd wliczył także ilości, które S. S. (1) zakupił bezpośrednio od R. K. (1) od lutego do kwietnia 2006 r., tj. co najmniej 300 gram amfetaminy i 100 gram marihuany (k. 35v.).

Na podstawie cen podanych przez R. J. Sąd przyjął, iż wartość rynkowa każdego z narkotyków wynosiły: 20 zł za gram marihuany, 15 zł za gram amfetaminy, 12 zł za gram haszyszu i 4,5 zł za tabletkę ecstasy.

Reasumując R. K. (1) w okresie od lutego 2006 roku do 27 lutego 2007 roku brał udział w obrocie marihuaną w ilości nie mniejszej niż 21.560 gram o wartości 431.200 zł, haszyszu w ilości 43 gramów o wartości 516 zł oraz środkami psychotropowymi w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 16.950 gramów o wartości 254.250 zł oraz tabletek ecstasy w ilości 1.670 sztuk o wartości 7.515 zł (czyn z pkt IV a.o.).

Odnośnie P. K. (1) brak jest dowodów na to, aby wiedział on o wszystkich wymienionych wyżej transakcjach dokonywanych przez R. K. (1), w tym łącznej ilości 5500 gram marihuany zakupionej od R. B. (1), 1000 gram marihuany, którą R. K. (1) porcjował z pomocą R. J. na początku 2006 r. oraz 400 gram marihuany przekazanej S. S. do kwietnia 2006 r. i Małemu latem 2006 r. Jako pewny zdaniem Sądu należy uznać udział P. K. (1) w obrocie pozostałymi narkotykami, tj. marihuaną w ilości nie mniejszej niż 14.660 gram o wartości 293.200 zł, haszyszu w ilości 43 gramów wartości 516 zł, środkami psychotropowymi w postaci amfetaminy w ilości około 16.950 gramów wartości 254.250 zł oraz tabletek ecstasy w ilości 1.670 sztuk wartości 7.515 zł (czyn z pkt II a.o.).

Z zeznań R. J. wynika także, iż:

- D. R. w okresie od kwietnia 2006 roku do września 2006 roku otrzymał do dalszej dystrybucji marihuanę w ilości nie mniejszej niż 6.700 gram o wartości 134.000 zł oraz tabletek ecstasy w ilości 50 sztuk wartości 225 zł (czyn z pkt VII a.o.);

- R. B. (1) brał udział w obrocie marihuaną w ilości nie mniejszej niż 5700 gram o wartości 114.000 zł oraz amfetaminą w ilości nie mniejszej niż 700 gram o wartości 10.500 zł (czyn z pkt XIV a.o.);

- K. Z. pośredniczył w okresie od lutego do kwietnia 2006 r. (w tym miejscu należy zauważyć, iż Sąd w wyroku powielił omyłkowo wskazaną w akcie oskarżenia datę końcową tego czynu, tj. kwiecień 2007 r.) w przekazaniu R. J. marihuany w ilości nie mniejszej niż 500 gram o wartości 10.000 zł, amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 150 gram o wartości 2.250 zł oraz tabletek esctasy w ilości 250 sztuk wartości 1.125 zł. (czyn z pkt XVI a.o.).

Popełnione przez oskarżonych przestępstwa z art. 56 ust. 3 uopn Sąd zakwalifikował w związku z art. 65 § 1 kk., który przewiduje stosowanie wobec osób popełniających czyn zabroniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej surowszych zasad wymiaru kary przewidzianych dla sprawców opisanych w art. 64 § 2 kk. Nadto oskarżeni działając z góry przyjętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, zatem zgodnie z art. 12 kk, popełnione przez nich czyny należy uważać za jeden czyn zabroniony.

Sąd zmienił opis czynów przypisanych oskarżonym w akcie oskarżenia odnośnie ilości wprowadzanych do obrotu narkotyków, ustalając jednocześnie ich wartość. Oparł się w tej mierze na wyjaśnieniach R. J. złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego i potwierdzonych następnie przez świadka na rozprawie.

Sąd zmienił także opis czynu zarzucanego R. K. (1) w punkcie IV odnośnie daty początkowej wprowadzania do obrotu amfetaminy, bowiem z zeznań S. S. (1) nie od którego z braci K. w listopadzie 2005 roku nabył amfetaminę.

Nadto Sąd uznał, iż R. K. (1) jeszcze w lecie 2003 r. dopuścił się także popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 uopn dokonując zakupu od S. S. (1) co najmniej 25 gram amfetaminy do dalszej dystrybucji (czyn z pkt V a.o.).

Zgromadzone w sprawie dowody w postaci zeznań świadków P. i S. Ż. (1) dają w ocenie Sądu podstawę do uznania winnym oskarżonego D. R. popełnienia przestępstwa z art. 59 ust. 1 uopn (czyn z pkt IX a.o.).

Stosownie do treści tego przepisu odpowiedzialności karnej podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie lub nakłania do użycia takiego środka lub substancji.

Wracając na grunt przedmiotowej sprawy nie ulega wątpliwości, iż D. R. w grudniu 2006 r. udzielił ustalonej osobie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, 1 grama marihuany za kwotę 40 zł.

D. R. dopuścił się także popełnienia czynu z art. 263 § 2 k.k. (czyn z pkt VIII a.o.). Przestępstwo to polega na posiadaniu bez wymaganego zezwolenia broni palnej lub amunicji. Opinia biegłych z zakresu badania amunicji nie pozostawia wątpliwości, iż posiadanie ujawnionego podczas przeszukania w jego miejscu zamieszkania naboju karabinowego kal. 7,67 mm wz. (...) produkcji bułgarskiej wymaga stosownego zezwolenia.

Przystępując do wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w treści art. 53 k.k. uwzględniając stopień społecznej szkodliwości przestępstwa, którego dopuścili się oskarżeni. Sąd wziął także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec skazanych, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wszystkie przestępstwa przypisane oskarżonym cechują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżeni działając z zamiarem bezpośrednim, z chęci zysku, naruszyli chronione prawem dobro w postaci zdrowia wielu osób, którym udzielone zostały rozprowadzane przez nich narkotyki. Istotne znaczenie ma popełnienie przez oskarżonych czynów w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, bowiem w ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych w ten sposób jest zdecydowanie wyższy. Zorganizowana grupa przestępcza z założenia jest ukierunkowana na popełnianie przestępstw, a zatem działalność godzącą w porządek prawny.

Okolicznością obciążającą jest także bardzo duża ilość narkotyków, będących przedmiotem obrotu, która przekracza nawet ustawowe pojęcie „znaczna” oraz uprzednia karalność oskarżonych.

Sąd różnicując wymiar kar orzeczonych wobec oskarżonych wziął pod uwagę w pierwszej kolejności ilość narkotyków wprowadzonych przez każdego z nich do obrotu, pełnioną przez nich rolę w grupie przestępczej, a nadto ich uprzednią karalność zarówno przed, jak i po popełnieniu czynów będących przedmiotem niniejszej sprawy oraz opinie o oskarżonych obejmujące okres ich pobytu w Areszcie Śledczym.

Zarówno R. K. (1), P. K. (1), D. R., K. Z. jak i R. B. (1) deklarowali przynależność do nieformalnych struktur podkultury przestępczej, co należy ocenić negatywnie. R. K. (1) prowadził bezkonfliktowy tryb życia wśród innych osadzonych przyjmując postawę regulaminową wobec przełożonych (k. 4570). P. K. (1) również prezentował właściwe zachowanie będąc ukaranym jedynie raz, natomiast nagrodzony został jedenastokrotnie (k. 4484). Odmiennie prezentowało się zachowanie D. R.. Był on wielokrotnie karany za nieprzestrzeganie porządku wewnętrznego, wulgarne zachowanie wobec funkcjonariuszy SW oraz niszczenie mienia jednostki (k. 4572). Podobną postawę prezentował R. B. (1) będąc karany dziewięciokrotnie w tym za wulgarne zachowanie w stosunku do funkcjonariuszy SW (k. 4527).

Zachowanie K. Z. także ocenione zostało jako wysoce naganne. Trzynastokrotnie sporządzano wnioski o wymierzenie kary dyscyplinarnej (k. 4486). Należy mieć przy tym na uwadze, iż K. Z.. Podkreślić należy, że K. Z. urodził się w dniu (...), zatem czyny przypisane mu wyrokiem popełnił częściowo będąc jeszcze osobą nieletnią (art. 1 § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o postępowaniu w sprawach nieletnich).

W myśl art. 13 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o postępowaniu w sprawach nieletnich, jeżeli wobec nieletniego, który dopuścił się czynu karalnego, o którym mowa w art. 1 § 2 pkt 2 lit. a tj. przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, a który w chwili orzekania ukończył lat 18, zachodzą podstawy do orzeczenia umieszczenia w zakładzie poprawczym, sąd może wymierzyć karę, gdy uzna, że stosowanie środków poprawczych nie byłoby już celowe. Wydając wyrok skazujący sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary.

W skład przestępstwa ciągłego mogą wchodzić także czyny popełnione przez sprawcę przed ukończeniem przez niego 17 roku życia jedynie wówczas, gdy z przyczyn wymienionych w art. 13 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228) lub w art. 9 § 2 k.k. - rozpatrując te czyny odrębnie jako przestępstwa - należałoby za nie sprawcę skazać (uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 27 września 1985 r., VI KZP 12/85 OSNKW 1986/3-4/14).

W ocenie Sądu prezentowany przez K. Z. poziom deprawacji zdecydowanie wskazuje na konieczność odstąpienia od stosowania wobec niego środków poprawczych i wymierzenie oskarżonemu kary. Z przeprowadzonego w toku sprawy wywiadu środowiskowego wynika bowiem, iż od początku okresu dojrzewania sprawiał on problemy wychowawcze. Nawiązał niewłaściwe kontakty rówieśnicze, eksperymentował z alkoholem i narkotykami. Bywał agresywny w stosunku do matki, która nie będąc w stanie poradzić sobie z synem wniosła o zmianę stosowanego wobec niego środka wychowawczego w postaci odpowiedzialnego dozoru rodziców na dozór kuratora. K. Z. lekceważył jednak nakładane na niego obowiązki. Wobec pogłębiającej się demoralizacji i popełnieniu czynu karalnego został umieszczony ostatecznie w zakładzie poprawczym (k. 2107 – 2109, 2116 – 2121).

W świetle opinii Zakładu (...) w L. K. Z. w zachowywał się poprawnie. Nie okazywał agresji, ale był podatny na negatywne wpływy. Obowiązki i polecenia pracowników wykonywał bez zaangażowania, inicjatywy i dokładności. Był egocentryczny i pozbawiony samokrytyki (k. 2113).

K. Z. był już czterokrotnie karany, ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 7 października 2014 r. sygnatura II K 658/14 z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności. Powyższe okoliczności wskazują na to, że na przestrzeni lat poziom demoralizacji oskarżonego ulega stałemu pogłębieniu. W ocenie Sądu w tej sytuacji jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności może osiągnąć cel prewencji szczególnej – tj. wykazać oskarżonemu nieopłacalność przestępstwa. Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie odniosłoby spodziewanego rezultatu i jedynie ugruntowałoby u skazanego przekonanie o bezkarności dokonywanych czynów.

Sąd mając powyższe na uwadze oraz podzielając opinię, że zachowania penalizowane ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii powinny być karane w sposób zdecydowany, bowiem prowadzą one do jednoznacznie negatywnych skutków społecznych wymierzył oskarżonym kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym.

P. K. (1) za czyn z pkt I a.o. na podstawie art. 258 § 3 k.k. karę 2 lat pozbawienia wolności, za czyn z pkt II a.o. na podstawie art. 56 ust. 3 uopn w zw. z art. 12 k.k. karę 5 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 250 stawek dziennych po 80 zł każda.

R. K. (1) za czyn z pkt III a.o. na podstawie art. 258 § 1 k.k. karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt IV a.o. na podstawie art. 56 ust. 3 uopn w zw. z art. 12 k.k. karę 5 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych po 80 zł każda, za czyn z pkt V a.o. na podstawie art. 56 ust. 3 uopn w zw. z art. 12 k.k. karę roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 40 stawek dziennych po 80 zł każda.

D. R. za czyn z pkt VI a.o. na podstawie art. 258 § 1 k.k. karę roku pozbawienia wolności, za czyn z pkt VII a.o. na podstawie art. 56 ust. 3 uopn w zw. z art. 12 k.k. karę 4 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 150 stawek dziennych po 60 zł każda, za czyn z pkt VIII a.o. na podstawie art. 263 § 2 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt IX a.o. na podstawie art. 59 ust. 1 uopn i art. 33 § 1-3 k.k. karę roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 25 stawek dziennych po 10 zł każda.

R. B. (1) za czyn z pkt XIII a.o. na podstawie art. 258 § 1 k.k. karę roku pozbawienia wolności, za czyn z pkt XIV a.o. na podstawie art. 56 ust. 3 uopn w zw. z art. 12 k.k. karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych po 100 zł każda.

K. Z. za czyn z pkt XV a.o. na podstawie art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 13 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich w zw. z art. 60 § 1 i § 6 pkt 3 k.k. na karę roku grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda, za czyn z pkt XVI a.o. na podstawie art. 56 ust. 3 uopn w zw. z art. 12 k.k. karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda.

W ocenie Sądu kary te są adekwatne do okoliczności podmiotowych i przedmiotowych dokonanych przez oskarżonych czynów, a jednocześnie stanowią wyraźny, że przestępstwa z ustawy o narkomanii popełnianie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej podlegają surowym karom. Ustalając wysokość dziennej stawki grzywien wymierzonych poszczególnym oskarżonym Sąd wziął pod uwagę dochody sprawców, ich warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe. Wszyscy oskarżeni są młodymi mężczyznami, zdolnymi do podjęcia i wykonywania pracy.

Na podstawie art. 85 kk art. 86 § 1 i 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonych kary łączne w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy nie przekraczając jednak 15 lat kary pozbawienia wolności oraz 540 stawek dziennych grzywny. Wymierzając karę łączną grzywny, sąd określił na nowo wysokość jednej stawki dziennej kierując się wskazaniami art. 33 § 3 kk, przy czym wysokość jednej stawki dziennej nie może przekroczyć najwyższej ustalonej poprzednio.

Mając powyższe na uwadze jako kary łączne orzeczono:

- wobec P. K. (1) karę 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności na poczet, której stosownie do treści art. 63 § 1 kk zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 lutego 2007 roku do dnia 30 października 2009 roku,

- wobec R. K. (1) karę 6 lat pozbawienia wolności na poczet, której stosownie do treści art. 63 § 1 kk zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 31 lipca 2006 roku oraz od dnia 28 lutego 2007 roku do dnia 30 października 2009 roku oraz grzywnę 220 stawek dziennych po 80 zł każda,

- wobec D. R. karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności na poczet, której stosownie do treści art. 63 § 1 kk zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 lutego 2007 roku do dnia 30 października 2009 roku oraz grzywnę 160 stawek dziennych po 60 zł każda,

- wobec S. B. (2) karę 5 lat pozbawienia wolności na poczet, której stosownie do treści art. 63 § 1 kk zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 5 kwietnia 2007 roku do dnia 30 października 2009 roku,

- wobec K. Z. karę 120 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda.

Zgodnie z art. 45 § 1 kk jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6 kk, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

Przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. nie można utożsamiać jedynie z osiągniętym zyskiem, stanowiącym kwoty uzyskane ze sprzedaży narkotyków, pomniejszone o swoiście pojmowane koszty uzyskania takiego przychodu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 styczna 2009 roku, II AKa 294/08).

Kierując się wskazaną powyżej normą prawną jak również uwzględniwszy ilości narkotyków będących przedmiotem obrotu oraz ich ceny orzeczono przepadek korzyści majątkowych: od P. K. (1) w kwocie 555.481 zł, od R. K. (1) w kwocie 693.481, od D. R. w kwocie 134.225 zł, od R. B. (1) w kwocie 124.500 zł oraz od K. Z. w kwocie 13.375 zł.

W ocenie Sądu poniesienie przez oskarżonych kosztów sądowych byłoby dla nich zbyt uciążliwe w świetle ich sytuacji majątkowej i możliwości zarobkowych oraz wysokości orzeczonych grzywien i przepadków równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstw. W tej sytuacji Sąd zwolnił na podstawie art. 624 § 1 kpk oskarżonych od opłaty, a wydatkami poczynionymi w toku postępowania obciążył Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku.