Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w Wydziale IV Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin - Śródmieście w Szczecinie Tomasza Kowalczyka

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 roku sprawy

R. D.

urodz. (...) w S., syna H. i T. z domu O.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 31 maja 2012 roku, sygn. akt IV K 291/12 za czyn z art. 209 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 2 lipca 2007 roku do dnia 27 czerwca 2011 roku na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 (trzech) lat, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 28 września 2015 roku, sygn. akt IV Ko 797/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 29 stycznia 2014 roku, sygn. akt IV K 660/11 za czyn z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. popełniony w dniu 28 listopada 2010 roku na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

I.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku, łączy kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 31 maja 2012 roku, sygn. akt IV K 291/12 oraz Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 29 stycznia 2014 roku, sygn. akt IV K 660/11 i orzeka wobec R. D. karę czną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 listopada 2010 roku do dnia 30 listopada 2010 roku.

III.  Na podstawie art. 624  1 k.p.k. zwalnia skazanego R. D. od zapłaty wydatków poniesionych przez Skarb Pastwa.

IV.  Na podstawie § 14 ust. 5, § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznaje na rzecz adw. P. S. kwotę 147,60 zł (stu czterdziestu siedmiu złotych sześćdziesięciu groszy), w tym 23 % VAT, tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu R. D. z urzędu.

Sygn. akt IV K 1035/15

UZASADNIENIE

R. D. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 31 maja 2012 roku, sygn. akt IV K 291/12 za przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. popełnione w okresie od dnia 2 lipca 2007 roku do dnia 27 czerwca 2011 roku z wyłączeniem okresu od dnia 11 marca 2009 roku do dnia 5 czerwca 2009 roku oraz od dnia 28 maja 2010 roku do dnia 24 czerwca 2010 roku na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 28 września 2015 roku, sygn. akt IV Ko 797/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 29 stycznia 2014 roku, sygn. akt IV K 660/11 za przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. popełnione w dniu 28 listopada 2010 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności.

Dowody: - odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w

Szczecinie z dnia 31 maja 2012 roku, sygn. akt IV K 291/12 – k. 16,

-

odpis postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód z dnia 28 września 2015 roku, sygn. akt IV Ko 797/15 –k. 17,

-

odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 29 stycznia 2014 roku, sygn. akt IV K 660/11 – k. 21-22,

-

dane o karalności – k. 7-8.

R. D. ma 35 lat. Jest kawalerem, ojcem dwojga dzieci. Legitymuje się wykształceniem podstawowym. Był pięciokrotnie skazywany za przestępstwa. Aktualnie odbywa kary pozbawienia wolności. W trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej prezentuje wobec przełożonych postawę regulaminową. Funkcjonuje bezkonfliktowo. Przestrzega porządku i dyscypliny na wymaganym poziomie. Został raz wyróżniony nagrodą. Nie był karany dyscyplinarnie. Nie przynależy do podkultury przestępczej. Podjął zatrudnienie w kuchni przy pracach porządkowo – pomocniczych. Ze swoich obowiązków wywiązuje się należycie. Karę odbywa w systemie zwykłym. Pozostaje ustosunkowany umiarkowanie krytycznie do popełnionych przestępstw i dotychczasowego trybu życia. W dniu 22 października 2015 roku komisja penitencjarna podjęła decyzję o awansowaniu skazanego do dalszego odbywania kary w zakładzie typu półotwartego.

Dowody: - opinia o skazanym – k. 37,

- dane o karalności – k. 7-8.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zgromadzone dokumenty w postaci odpisów orzeczeń sądowych, danych o karalności i opinii o skazanym. Sąd uznał je za wiarygodne, bowiem zostały sporządzone przez uprawnione osoby w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści.

R. D. wystąpił o połączenie kar wymierzonych w postępowaniach oznaczonych sygnaturami IV K 291/12 i IV K 660/11. Wniosek okazał się zasadny.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku, połączeniu podlegają kary tego samego rodzaju oraz pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczone za czyny, które miały miejsce zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Kara łączna orzekana jest w granicach od najwyższej kary wymierzonej za poszczególne czyny do ich sumy.

R. D. w analizowanych sprawach został po raz pierwszy skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 31 maja 2012 roku, sygn. akt IV K 291/12 za przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. popełnione w okresie od dnia 2 lipca 2007 roku do dnia 27 czerwca 2011 roku z wyłączeniem okresu od dnia 11 marca 2009 roku do dnia 5 czerwca 2009 roku oraz od dnia 28 maja 2010 roku do dnia 24 czerwca 2010 roku na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 28 września 2015 roku, sygn. akt IV Ko 797/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności. Przed wydaniem przywołanego orzeczenia dopuścił się także w dniu 28 listopada 2010 roku występku zakwalifikowanego na podstawie 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. Był on przedmiotem postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 29 stycznia 2014 roku, sygn. akt IV K 1035/15, na mocy którego wymierzono wnioskodawcy karę 2 lat pozbawienia wolności.

Zastosowane w obu sprawach tożsame sankcje pozbawienia wolności dały podstawy do określenia granic kary łącznej od 2 lat do 3 lat. Sąd wyznaczył ją na poziomie 2 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności, uwzględniając z jednej strony to, że przypisany R. D. czyn z art. 158 § 1 k.k. miał miejsce w czasie popełnienia przez niego przestępstwa, będącego przedmiotem sprawy oznaczonej numerem IV K 291/12, z drugiej zaś okres bezprawnych zaniechań, składających się na występek z art. 209 § 1 k.k. i działanie przez sprawcę przeciwko różnym dobrom prawnie chronionym w postaci zdrowia i rodziny. Świadczyło to długotrwałym podejmowaniu przez niego różnorodnych zachowań bezprawnych.

Wpływ na wysokość sankcji łącznej miała także postawa wnioskodawcy po uprawomocnieniu się wyroków, w szczególności poprawne zachowanie w trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej. Na jego korzyść przemawiają starania ukierunkowane na niesprawianie przełożonym problemów natury wychowawczej i niekonfliktowe współżycie z innymi osadzonymi oraz podjęcie zatrudnienia. Natomiast umiarkowanie krytyczny stosunek do popełnionych czynów zabronionych i dotychczasowego trybu życia a także brak zaangażowania w proces resocjalizacji, przejawiający się wykonywaniem kary w zwykłym systemie, dowodzą faktu, iż jeszcze się on nie zakończył. Znaczniejsze zmniejszenie wymiaru kary łącznej byłoby zatem sprzeczne, zarówno z celami prewencji indywidualnej, jak i wymogami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Biorąc nadto pod uwagę naruszanie przez skazanego różnych dóbr prawnie chronionych, a także jego pięciokrotną karalność za przestępstwa, którą należy rozpatrywać jako szczególnie negatywny czynnik prognostyczny, Sąd doszedł do przekonania o braku przesłanek do poprzestania jedynie na konieczności wykonania sankcji w wymiarze równym orzeczonej za jeden czyn.

Na poczet zastosowanej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono wnioskodawcy okres zatrzymania w sprawie zarejestrowanej pod sygnaturą IV K 660/11.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił R. D. od zapłaty wydatków poniesionych przez Skarb Państwa, bowiem ich uiszczenia byłoby dla niego zbyt uciążliwe z uwagi na pobyt w zakładzie karnym, ograniczający możliwość podjęcia pracy zarobkowej i brak dochodów, gwarantujących ściągnięcie należności. Przyznał nadto na rzecz obrońcy wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu, gdyż zgodnie z oświadczeniem złożonym na rozprawie, nie zostały one uiszczone w żadnej części.

W niniejszej sprawie nie uwzględniono przepisów dotyczących kary łącznej, które obowiązują od dnia 1 lipca 2015, ponieważ zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r.) nie stosuje się ich do sankcji prawomocnie orzeczonych przed datą jej wejścia w życie. Regulacja ta w sposób szczególny wskazuje, które z norm są właściwe dla rozstrzygania w przedmiocie instytucji kary łącznej. Tym samym wyłącza zastosowanie ogólnej zasady wyrażonej w art. 4 § 1 k.k., nakazującej posługiwanie się ustawą względniejszą dla sprawcy.