Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący: Sędzia S.O. Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant: st. sekretarz sąd. Małgorzata Gruza

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2016 roku w Lublinie

sprawy P. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie odbywania służby wojskowej nie pozostającej w związku ze służbą wojskową

na skutek odwołania P. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 15 czerwca 2013 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala P. K. prawo do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy powstałej w czasie odbywania służby wojskowej nie pozostającej w związku ze służbą wojskową od dnia 1 czerwca 2013 roku do 31 grudnia 2017 roku.

Sygn. akt VII U 2001/13

Uzasadnienia:

Decyzją z dnia 15 czerwca 2013r. Zakład ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2010 r., Nr 101, poz. 648) odmówił P. K. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie odbywania służby wojskowej nie pozostającej w związku ze służbą wojskową. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 czerwca 2013 r. nie stwierdziła u skarżącego niezdolności do pracy powstałej w czasie odbywania służby wojskowej nie pozostającej w związku ze służbą wojskową. (decyzja – k. 102 a..r. t.1).

W odwołaniu od tej decyzji P. K. wniósł o jej zmianę i przyznanie wnioskodawcy nadal od 01.06.2013r. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie odbywania służby wojskowej nie pozostającej w związku ze służbą wojskową. (odwołanie – k. 2-4 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc argumenty leżące u podstaw zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołania – k. 6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Urodzony (...) P. K. odbywał służbę wojskową w okresie od (...)(kserokopia książeczki wojskowej – k. 5 a.r.).

Na podstawie orzeczenia (...) K. został uznany za niezdolnego do służby wojskowej w czasie pokoju Kategorii (...). Jednocześnie nie został uznany związek schorzeń ze służbą wojskową.

W dniu 22.07.2003r. wnioskodawca złożył wniosek o ustalenia prawa do renty inwalidy wojskowego. Decyzją z dnia 29.08.2003r. ZUS początkowo odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej (k. 17ar) ale po ponownej analizie akt sprawy kolejną decyzją z 29.01.2014 r przyznał P. K. prawo do renty wojskowej z tytułu częściowej niezdolności do pracy bez związku ze służbą wojskową, poczynając od 01.07.2003r. na okres do 31.08.2004r. (decyzja k. 26ar)

Podstawą decyzji było orzeczenie Lekarza orzecznika, który rozpoznał u wnioskodawcy przewlekłe zapalenie wątroby typu C z niewydolnością enzymatyczną, powstałe w czasie odbywania służby wojskowej bez związku ze służbą wojskową.

Następnie kolejnymi decyzjami ustalano wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej bez związku przyczynowego ze służbą wojskową na dalsze okresy.

Ostatnio decyzją z dnia 30.05.2012r. ustalono prawo do renty z tego tytułu w związku z częściową niezdolnością do pracy do 31.05.2013r. (k. 90 ar)

Wnioskodawca z zawodu mechanik pojazdów samochodowych, nigdy nie pracujący w wyuczonym zawodzie, od grudnia 2011 roku pracował jako pracownik obsługi –sprzątacz, obsługując wózek do mycia podłóg, w niepełnym wymiarze czasu w Przedsiębiorstwie (...) w warunkach pracy chronionej. Zatrudnienie zostało uzyskane w ramach zatrudniania osób niepełnosprawnych przez Fundację (...). Posiada lekki stopień niepełnosprawności z powodu żółtaczki typu C. Od lipca 2014r. wykonywał zatrudnienie w kopalni w S. 2014r. na stanowisku związanym z obsługą przenośników taśmowych. Praca polegała na tym, że zajmował się wyłącznie obsługą przenośników, tzn. załączał je wyłączał, kontrolował. Sprawował nadzór nad czujnikami. Była to praca na stanowisku lekkim. Także uzyskana w oparciu o kontakty w Fundacji (...). Była to praca zmianowa na 2 zmiany, w czasie pracy skróconym do 7,5 godziny, łącznie ze zjazdami i wyjazdami. Skrócony czas pracy wynikał z warunków kopalnianych. W okresie zatrudnienia korzystał ze zwolnień lekarskich w różnym rozmiarze. Przy podjęciu zatrudnienia uzyskał orzeczenie lekarza medycyny pracy dopuszczające go do wykonywania zatrudnienia wyłącznie na tym stanowisku. Zatrudnienie zakończyło się w 2015r. Obecnie wnioskodawca zarejestrowany jest jako bezrobotny, prawo do zasiłku posiadał do lutego 2016r. (wyjaśnienia wnioskodawcy k. 122, 186 as)

W dniu 19 kwietnia 2013r. wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie mu prawa do renty na dalszy okres (k.92a.r. ) i został skierowany na badanie przez lekarza orzecznika ZUS (k. 93 akt (...)).

Po zbadaniu wnioskodawcy oraz zapoznaniu się z treścią zaświadczeń o stanie zdrowia i uzupełnieniu wyników badań lekarz orzecznik 14.05.2013r. stwierdził, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy (k. 95 ar t. i 25 ar. II)

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od tego orzeczenia i został skierowany na badanie wykonywane przez Komisję Lekarską ZUS (k. 97, 101 i 32 ar)

Po przebadaniu wnioskodawcy oraz dokonaniu analizy dokumentacji leczenia Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 14 czerwca 2013 r. uznała, że wnioskodawca jest osobą zdolną do pracy. Komisja uznała, że niewątpliwie wnioskodawca wymaga dalszego leczenia specjalistycznego i obserwacji, ale pomimo istnienia przewlekłego schorzenia wątroby i włączonego leczenia p/wirusowego kontynuuje podjęte w 2011 roku zatrudnienie jako pracownik obsługi z badaniami okresowymi. Zdaniem Komisji w okresach nasilenia objawów możliwe jest korzystanie z czasowej niezdolności do pracy.

Na podstawie tego orzeczenia organ rentowy w dniu 15 czerwca 2013 r. wydał zaskarżoną w przedmiotowym postępowaniu decyzję (k. 102 ar.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu
o przytoczone dowody z dokumentów zawarte w aktach sprawy
i aktach organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne oraz wydane przez kompetentne osoby
w ramach przysługujących im uprawnień. Nie były kwestionowane przez strony.

Celem zbadania zasadności odwołania i prawidłowości wydanej decyzji Sąd uzupełnił materiał dowodowy, żądając od Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności dokumentacji lekarskiej w oparciu, o którą ustalono lekki stopień niepełnosprawności. (k.16-38 as). Postanowieniem z dnia 09 września 2013r. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty gastrologa na okoliczność, czy P. K. jest osobą niezdolną do pracy w związku ze służbą wojskową, kiedy ta niezdolność powstała, czy istniała w dniu 01.06.2013r., ewentualnie na czym polegała zmiana stanu zdrowia odwołującego, okresu trwania niezdolności. (k. 40as)

W opinii z dnia 14.10.2013r. biegła gastrolog po rozpoznaniu zapalenia wątroby typu C i stanu po leczeniu kliniczno-wirusowym uznała brak związku stwierdzanego zapalenia wątroby z czynną służbą wojskową. Zdaniem biegłej wystąpienie zakażenia nie ma żadnego związku przyczynowego z odbywaną służbą wojskową. W ocenie biegłej w sprawie stwierdzenia niezdolności do pracy winien wypowiedzieć się specjalista chorób zakaźnych i zaproponowała powołanie biegłego z zakresu chorób zakaźnych. (k.46as)

Do opinii ustosunkował się wnioskodawca, wskazując, że w 2003 roku związek stwierdzonego zapalenia wątroby z czynną służbą wojskową był przedmiotem prowadzonego postępowania w SO. Na podstawie tego postępowania przyznano wnioskodawcy rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy bez związku ze służbą wojskową, ale powstałą w czasie odbywania czynnej służby wojskowej. Wnioskodawca przyznał, że biegła nie miała podstaw do wydania innej opinii, gdyż dokumentacja pozostaje niezmienna. (k.52 as)

Postanowieniem z dnia 16.12.2013r. Sąd zlecił biegłej gastrolog zapoznanie się z uwagami wnioskodawcy do opinii, dołączonym wynikiem badania i zobowiązał biegłą do uzupełnienia opinii, poprzez wypowiedzenie się co do istnienia i stopnia niezdolności do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie pełnienia przez skarżącego służby wojskowej, bez związku z tą służbą. ( k. 60as)

W opinii uzupełniającej z 14.01.2014 roku biegła gastrolog ponownie stwierdziła brak związku stwierdzonego zapalenia wątroby z czynną służbą wojskową i wskazywała na potrzebę wypowiedzenia się przez biegłego specjalisty chorób zakaźnych. ( opinia uzupełniająca k. 64-65as).

W piśmie z dnia 24.03.2014r. wnioskodawca wnosił o nieuznanie opinii uzupełniającej w całości. Podnosił, że opinia nie wyczerpuje treści postanowienia. (k. 77as)

Postanowieniem z dnia 03.04.2014r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego specjalisty chorób zakaźnych na okoliczność ustalenia istnienia i stopnia oraz okresu trwania niezdolności do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie pełnienia służby wojskowej, bez związku z tą służbą. (k.79as)

Biegły w opinii z dnia 29 lipca 2014r. po rozpoznaniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C uznał badanego za częściowo niezdolny do prac nadal w dniu 1.06.2013r. do 31.05.2015r.

W uzasadnieniu opinii biegły specjalista chorób zakaźnych podał, że na podstawie przeprowadzonego w dniu 29.07.2014r. badania podmiotowego i przedmiotowego oraz analizy dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy oraz dostarczonych podczas badania uznał, że rozpoznane u opiniowanego przewlekłe zapalenie wątroby typu C w obecnym stadium zaawansowania stanowi naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym wykonywanie pracy zarobkowej w pełnym zakresie, co daje podstawy do uznania częściowej niezdolności do pracy.

Podał, że u opiniowanego wykryto zakażenie HCV w sposób przypadkowy w związku z krwiodawstwem podczas odbywania służby wojskowej w okresie (...), bez związku ze służbą wojskową. Od 2003r. pozostaje pod stałą opieką Poradni (...) w L., był wielokrotnie hospitalizowany w Klinice (...), po raz pierwszy w okresie 18.06.2003 - 4.07.2003. W wyniku hospitalizacji w okresie 15.04.2004 -23.04.2004 został zakwalifikowany do terapii przyczynowej interferonem i rybawiryną (48 tygodni). W wykonanych przed rozpoczęciem leczenia badaniach diagnostycznych wykazano wiremię 8,52xl0 ^{( 5)}, genotyp Ib, w bioptacie wątroby stopień zawansowania zmian chorobowych w miąższu wątroby GII/SII - zmiany zapalne II stopnia, czyli miernego stopnia oraz włóknienie II stadium, czyli stopień umiarkowany, podwyższone wartości aktywności enzymów wątrobowych (ALT, GGTP). Terapia przyczynowa okazała się nieskuteczna, nie wyeliminowano HCV. Z kart informacyjnych leczenia szpitalnego z okresu 2004 - 2012 wynika, że w przebiegu choroby stwierdzano u opiniowanego podwyższone wartości aktywności enzymów wątrobowych (ALT, GGTP), w badaniach usg jamy brzusznej wątroba niepowiększona, jednorodna, normoechogeniczna; w 2012r. wiremia 2,07xl0 ^{( 6)}. Podczas hospitalizacji w okresie 13.06.2012 - 16.06.2012 rozpoczęto ponowną terapię interferonem i rybawiryną przez 48 tygodni, w przebiegu której wystąpiły objawy uboczne w postaci kaszlu, bólów stawowych, zmian skórnych, osłabienia, dolegliwości dyspeptycznych oraz zmian w obrazie krwi (leukopenia). W badaniu usg jamy brzusznej z 13.07.2013r. wątroba nieco niejednorodna, normoechogeniczna, niepowiększona, bez zmian ogniskowych. W badaniach laboratoryjnych morfologii krwi wykonywanych w 2012 oraz 2013 wykazywano leukopenie, natomiast w próbach wątrobowych aktywność enzymów wątrobowych (ALT, GGTP) w granicach normy. Jednak w aktualnych badaniach z 3.06.2014r. ponownie wykazano ich wzrost (ALT 133,3U/1 przy normie 5-45, GGTP 252 przy normie 10-71), morfologia w normie. Reterapia ponownie okazała się nieskuteczna, nie wyeliminowano HCV, wynik badania HCV RNA z 17.05.2013r. - 2,61xl0 ^{( 1)} IU/ml. Analiza dokumentacji medycznej wskazuje na utrzymywanie się czynnego zakażenia HCV, co potwierdza zarówno wynik wiremii, jak i podwyższone wartości aktywności enzymów wątrobowych. Z akt sprawy wynika, że opiniowany na podstawie rokrocznie wydawanych orzeczeń lekarza orzecznika był od 1.07.2003r. do 31.05.2013r. uznawany za częściowo niezdolnego do pracy w następstwie choroby powstałej w czasie odbywania służby wojskowej bez związku ze służbą. Aktualne badania opiniowanego oraz dokumentacja medyczna, w tym doręczone w czasie badania biegłego aktualne wyniki badań laboratoryjnych wykazujących nieprawidłowości, których nie było dotąd w aktach ZUS, wskazują na brak poprawy stanu zdrowia opiniowanego w stosunku do okresu, w którym opiniowany miał uznawaną częściową niezdolność do pracy. Niezdolność do pracy opiniowanego istniała również w dniu 1.06.2013r. tym bardziej, że w okresie tym występowały objawy uboczne po terapii przeciwwirusowej.

Przewlekły i progresywny charakter schorzenia oraz brak obecnie skuteczności dwukrotnie podjętego leczenia przyczynowego wskazuje na to, że stan zdrowia opiniowanego będzie utrzymywał się na stałym poziomie z ryzykiem jego pogorszenia. Przewidywany okres trwania częściowej niezdolności do pracy określam na okres do 31.05.2015r. (opinia k. 92as)

Opinia biegłego była odmienna od opinii organu rentowego.

Postanowieniem z dnia 02.10.2014r. Sąd zlecił biegłemu uzupełnienie opinii poprzez wypowiedzenie się czy dokumentacja lekarska zawarta w aktach ZUS dawała podstawę do ustalenia u skarżącego częściowej niezdolności do pracy czy też nowe dowody leczenia złożone lub okazywane biegłym w toku postępowania przed sądem umożliwiły dopiero właściwą ocenę stanu zdrowia odwołującego. (k.97as)

Jednocześnie do opinii biegłego wpłynęły zastrzeżenia organu rentowego wraz z wnioskiem o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej. (k. 100-101 as)

W tej sytuacji Sąd zlecił biegłej zapoznanie się z uwagami ZUS i ustosunkowanie się do nich. (k. 102 as)

W opinii uzupełniającej z dnia 9.12.2014r. biegła lekarz specjalista chorób zakaźnych wykonując zawarte w postanowieniu Sądu polecenie wskazała, że w dniu 29.07.2014r. sporządziła opinię, w której stwierdziła częściową niezdolność do pracy P. K. z powodu choroby powstałej w czasie odbywania służby wojskowej bez związku ze służbą czyli przewlekłego zapalenia wątroby typu C jako trwającą nadal w dniu 1.06.2013r. określając okres jej trwania do 31.05.2015r., zauważając, że badania opiniowanego oraz dokumentacja medyczna, w tym doręczone w czasie badania biegłego aktualne wyniki badań laboratoryjnych wykazują nieprawidłowości, których nie było dotąd w aktach ZUS, wskazują na brak poprawy stanu zdrowia opiniowanego w stosunku do okresu, w którym opiniowany miał uznawaną częściową niezdolność do pracy.

O postawieniu wniosku o utrzymującej się nadal częściowej niezdolności do pracy zadecydowały przede wszystkim aktualne wyniki badań, które zostały wykonane 3.06.2014r., zatem po wydaniu przez organa ZUS orzeczeń o braku niezdolności do pracy, jako nowe dowody leczenia złożone w toku postępowania przed Sądem. W badaniach tych wykazano znaczny wzrost aktywności enzymów wątrobowych: ALT 133,3U/1 przy normie 5-45, GGTP 252 przy normie 10-71, co wskazuje na znacznego stopnia uszkodzenie wątroby oraz cholestazę czyli zaburzenia w odpływie żółci. Wobec przebytej dwukrotnie nieskutecznej terapii, realnego ryzyka postępu choroby o czym świadczą powyższe parametry oraz objawów ubocznych jakie wystąpiły w wyniku terapii w 2012/2013 oraz aktualnie zgłaszanych dolegliwości stwierdziła, że opiniowany nadal jest osobą częściowo niezdolną do pracy, tak jak było uznawane przez orzecznika ZUS od 1.07.2003r. do 31.05.2013r. jako że nie nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia. Ustosunkowując się do uwag lekarza ZUS z 22.10.2014r. odnośnie nieustalenia faktu zatrudnienia opiniowanego oraz brakiem zwolnień lekarskich pomimo nieprawidłowych wyników badań wyjaśniła, że w przeprowadzonym podczas badania 29.07.2014 wywiadzie opiniowany podał, że jest z zawodu mechanikiem, od kilku miesięcy nie pracuje. Informacja ta została zawarta w orzeczeniu do opinii, które znajduje się w aktach sprawy. (opinia k. 106as)

Z opinią nadal nie godził się organ rentowy, podkreślając fakt zatrudnienia wnioskodawcy domagał się dołączenia wyniku badań profilaktycznych związanych z dopuszczeniem do pracy i uzupełnienia materiału dowodowego poprzez wywołanie opinii biegłego specjalisty medycyny pracy. (k. 125-126 as)

Wnioskodawca nie zgadzał się z zastrzeżeniami organu rentowego, podkreślając, że zatrudnienie związane jest zatrudnieniem przy określonej pracy lekkiej dla osoby niepełnosprawnej, uzyskane za pośrednictwem Fundacji Osób Niepełnosprawnych (...), na co dołączył stosowną dokumentację. (k. 128 i 129-130, 131-140 as)

Postanowieniem z dnia 14 05.2015 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego medycyny pracy, z tym , że znowu źle sformułował tezę dowodową zlecając biegłemu zapoznanie się z całością dokumentacji medycznej w celu ustalenia istnienia i stopnia niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową. (postanowienie k. 127-128 as)

Przy tak sformułowanej tezie biegła medycyny pracy w opinii z dnia 22.06.2015r. nie stwierdziła niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową, w tym również od 01.06.2013r., przede wszystkim odnosząc się do kwalifikacji wnioskodawcy związanych z wykształceniem w kierunku mechanika samochodowego. (opinia k. 146-147as)

Opinię zakwestionował wnioskodawca, wnosząc o jej pominięcie i uwzględnienie opinii biegłego specjalisty chorób zakaźnych. Z uwagi na fakt, że upłynął już okres na jaki biegły ten ustalił trwanie niezdolności do pracy wnosił o dopuszczenie dowodu z nowej opinii biegłego specjalisty chorób zakaźnych. Dołączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – zaliczające go od 15.05.2015r. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. (k. 157-158, 160 as)

Na rozprawie w dniu 26.10.2015 roku Sąd dopuścił dowód z opinii nowych biegłych sądowych: specjalisty chorób zakaźnych i specjalisty medycyny pracy w celu ustalenia istnienia niezdolności do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie służby wojskowej ale bez związku z tą służbą. (k. 164as)

Nowi biegli sądowi: specjalista chorób zakaźnych i specjalista medycyny pracy w opinii z dnia 12.01.2016r. tak jak poprzedni biegli rozpoznali u wnioskodawcy przewlekłe zapalenie wątroby typu C i uznali go za częściowo niezdolnego do pracy od 1.06.2013r. do 31.12.2017r. w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie pełnienia służby wojskowej, bez związku z tą służbą. W uzasadnieniu opinii biegli podkreślili, że wnioskodawca mający 35 lat, posiada wykształcenie zawodowe - mechanika pojazdów samochodowych. Nigdy nie pracował w wyuczonym zawodzie. Biegli powtórzyli ustalenia poprzednich biegłych związane z wykryciem choroby wnioskodawcy w trakcie wojskowej służby wojskowej w okresie 11.10.2000-14.08.2001 bez związku ze służbą. Opisali przebieg leczenia i po dokonaniu jego oceny stwierdzili, że stan zdrowia opiniowanego nie uległ poprawie, a znaczny wzrost aktywności enzymów wątrobowych może świadczyć o nasileniu aktywności zapalnej. Biegły specjalista chorób zakaźnych zaproponował uznanie częściowej niezdolności na okres 2 lat do czasu przeprowadzenia terapii bezinterferonowej Aktywność zawodowa jaką prowadził wnioskodawca, wynikała ze względów ekonomicznych i ze względów społecznych. Wnioskodawca jest osoba młodą, chce być samodzielny i niezależny. Praca jaką podejmował zdaniem biegłej z zakresu medycyny pracy nie zawsze była odpowiednia i dostosowana do rodzaju schorzenia i stopnia niepełnosprawności (praca pod ziemią) Podczas badań wstępnych czuł się na tyle dobrze, że chciał podjąć próbę wykonywania zatrudnienie tym bardziej, że była ona rekomendowana dla osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności. Jednak w toku świadczenia tej pracy okazało się, że jest ona nieodpowiednia Dolegliwości w przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby postaci znacznego osłabienia, bólów kostno-stawowych i mięśniowych, częstych infekcji sprawiały, że wnioskodawca korzystał ze zwolnień lekarskich. W efekcie wnioskodawca obecnie nie pracuje. Jest na zasiłku dla bezrobotnych.

Wobec faktu, że stan zdrowia wnioskodawcy nie uległ poprawie w stosunku do okresu, w którym opiniowany miał uznaną częściowa niezdolność do pracy zdaniem biegłych należało orzec niezdolność do pracy na dalszy okres. Ponieważ przeprowadzenie terapii bezinerferonowej przewidywane jest w okresie dwóch lat, termin orzeczenia częściowej niezdolności do pracy wnioskodawcy określony został do grudnia 2017 roku. (opinia k. 174 as)

Wnioskodawca nie kwestionował opinii.

Opinię zakwestionował organ rentowy zgłaszając do niej zastrzeżenia wyrażone w piśmie procesowym z 24.03.2016r. W ocenie ZUS fakt samego istnienia choroby a nawet stałego leczenia, nie uzasadnia ustalenia rentowej niezdolności do pracy. Zdaniem ZUS nie jest prawdą, że wnioskodawca utracił pracę z powodu korzystania z uprawnień do czasowej niezdolności do pracy. Był zatrudniony na umowie terminowej, która się wyczerpała. Pozostając w zatrudnieniu od połowy 2014 roku nie korzystał z żadnego zasiłku chorobowego aż do kwietnia 2015 roku (dane z bazy ZUS). Ze względu na chorobę wątroby przez roczny czas pracy korzystał jedynie przez 3 dni w kwietniu 2015 i w okresie 02-30.06.2015 (hospitalizacja diagnostyczna z powodu zakażenia HCV). Rynek pracy dotyczy wszystkich Polaków- i nie może być w żadnym zakresie kryterium do ustaleń rentowych. Nie uzasadnia jej także brak poprawy stanu zdrowia w stosunku do okresu w którym opiniowany miał uznawaną częściową niezdolność do pracy. Podstawą ustalania takiej niezdolności jest nadal i przede wszystkim potwierdzone upośledzenia sprawności/wydolności w stopniu istotnym, w oparciu o ocenę kliniczną i badania dodatkowe. A takiego potwierdzenia w opinii brak, przeczą temu także obiektywne wykładniki oceny. Nie można zapominać, że zmieniły się znacząco też możliwości w tym zakresie- w stosunku do tych sprzed nawet kilku lat. Taką poprawę potwierdza też po prostu możliwość świadczenia pracy w okresie 2011-2015, bo tylko utrata takiej zdolności stanowi o zasadności ustaleń rentowych.

Poza tym biegli wydając opinię 12.01.2016r. - zasadniczo rozbieżną z oceną biegłej medycyny pracy z 22.06.2015 zupełnie nie odnieśli się do jej merytorycznej, wnikliwej i racjonalnej analizy oraz niepodważalnych dowodów na brak podstaw do ustalania upośledzenia wydolności wątroby u badanego - po czerwcu 2013- w tym opartej o wyniki hospitalizacji z powodu jej choroby w czerwcu 2015 roku w odniesieniu także do świadczonej przez niego pracy. Biegli w czasie swojej oceny nie mieli dowodów na pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonego, potwierdzonego w czasie tej hospitalizacji. Zaś uwaga o nieprawidłowej kwalifikacji do pracy nie stanowi argumentu w sprawie. Opiniowany pracował - na stanowisku pracy pod ziemią przez około rok, a dopiero potem był hospitalizowany. Nie bez powodu, wydaje się być zatem pozbawionym racji stanowisko, że jednocześnie do pracy zgodnej z kwalifikacjami - a lżejszej - nie był zdolny. Zwłaszcza, że pracował nieprzerwanie od 2011 do czerwca 2015. Do 2014 jako pracownik fizyczny.

Jeżeli po tej dacie doszło do pogorszenia jego wydolności, faktycznie wdrożono w tym zakresie leczenie, są na to dowody - to są to okoliczności nowe i tylko w takim czasie można rozważać ewentualne ustalania rentowe.

ZUS wnosił o uzupełnienie przez biegłych opinii 12.01.2016 z uwzględnieniem zgłoszonych zastrzeżeń.

Wnioskodawca nie zgadzał się z zastrzeżeniami ZUS. Podał, ze już nie pracuje w kopalni. Skończył mu się zasiłek dla bezrobotnych i nie posiada żadnego źródła utrzymania. Do uznania Sądu pozostawił wniosek o uzupełnienie opinii biegłych. (k. 186v as).

Również Sąd nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego i oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej, uznając, że wszystkie okoliczności dotyczące ustalenia niezdolności do pracy dotyczące wnioskodawcy zostały dostatecznie wyjaśnione. (dowód – postanowienie Sądu k. 186 v as)

Sąd podzielił opinie sporządzone przez biegłych: specjalistę chorób zakaźnych z 29.07.2014r. (k.92 as), opinię uzupełniającą tego biegłego z dnia 09.12.2014r. oraz łączną opinię biegłych specjalisty medycyny pracy i chorób zakaźnych z 12.01.2016r. (k. 174 as)

Przede wszystkim należy stwierdzić, że są to jedyne opinie, które odpowiadały na prawidłowo zadane pytanie Sądu ustalające w niniejszej sprawie czy wnioskodawca jest nadal po 01 czerwca 2013r. osobą niezdolną do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie służby wojskowej, bez związku z tą służbą gdyż istota sporu sprowadzała się do tej spornej kwestii. I wszyscy biegli, którzy odpowiadali na tak sformułowaną tezę wskazali, że wnioskodawca nadal jest częściowo niezdolny do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie służby wojskowej, bez związku z tą służbą.

Natomiast pozostałym biegłym zadano nieprawidłowe pytanie gdyż Sąd pytał ich czy wnioskodawca był niezdolny do pracy w związku ze schorzeniami związanymi ze służbą wojskową a to nie było przedmiotem sporu gdyż bezspornie ustalono już w 2003 roku, że schorzenia wnioskodawcy nie pozostają w związku ze służbą wojskową i wnioskodawca nie ubiegał się o rentę z tego tytułu.

Zrozumiałe jest zatem, biegli na których ZUS chce oprzeć ustalenia o braku niezdolności do pracy wnioskodawcy, a więc gastrolog w opinii głównej z dnia 14.10.2013r. (k. 46 as) jak i uzupełniającej z 14.01.2014r. (k. 64 as) oraz biegła medycyny pracy w opinii z 22.06.2015r. (k. 146) nie stwierdzili niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową, w tym również od 01.06.2013r. Jednakże nie można oprzeć się na ich opiniach gdyż nie dotyczą one tego co było przedmiotem sporu. Zgodzić się należy z ZUS, że są to opinię prawidłowe, bo jest rzeczą bezsporną, iż schorzenia wnioskodawcy nie pozostają w związku ze służbą wojskową a wnioskodawca nie ubiega się o rentę z tego tytułu. Trudno negować lub kwestionować wnikliwą ocenę biegłej specjalisty medycyny pracy ale opinia ta jest nieprzydatna dla sprawy ponieważ ocena biegłej nie ma związku ze sprawą i nie może być podstawą rozstrzygnięcia.

Natomiast pozostałe opinie, które stanowiły podstawę ustalenia, że wnioskodawca nadal od 01.06.2013r. do 31.12. 2017 roku jest osobą częściowo niezdolną do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie służby wojskowej bez związku z tą służbą są w pełni miarodajne i uwzględniają wszystkie okoliczności niezbędne dla wyjaśnienia sprawy. Zauważyć należy, że postępowanie w niniejszej sprawie trwało bardzo długo. W tym czasie wnioskodawca kontynuował leczenie, wykonywał kolejne badania, powstawała nowa, aktualna dokumentacja medyczna.

W zasadzie podstawą odmowy przyznania wnioskodawcy prawa do renty na dalszy okres był fakt wykonywania przez niego zatrudnienia. Istotnie wnioskodawca w okresie od 2011 roku do 2015r. pracował. Jak wynika z dokonanych ustaleń świadczone prace były pracami lekkimi, jako sprzątacz wnioskodawca pracował w niepełnym wymiarze, praca w kopalni, chociaż wykonywana pod ziemią związana była z nadzorem przenośnika taśmowego i z powodu czasu pracy w górnictwie tez nie była świadczona przez 8 godzin. Obydwa rodzaje prac były pracami dla osoby niepełnosprawnej, posiadającej ustalony stopień niepełnosprawności, uzyskane za pośrednictwem Fundacji Osób Niepełnosprawnych. Faktem jest, że wnioskodawca nie korzystał z wielu zwolnień lekarskich ale wiarygodne jest jego twierdzenie, że unikał takich zwolnień. W świetle dokumentacji medycznej i opinii wszystkich biegłych nie ulega wątpliwości, że stan zdrowia wnioskodawcy w okresie zatrudnienia stale ulegał pogorszeniu i wprowadzone leczenie nie dało pozytywnych rezultatów. Bezwzględnie świadczy to o tym, że podjęta praca, mimo że przeznaczona dla osoby niepełnosprawnej nie była właściwa. Zrozumiałe jest, że wnioskodawca jako osoba młoda starał się wykonywać zatrudnienie, ale stopień nasilenia dolegliwości związany z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C, powstałym w okresie służby wojskowej skutkuje istnieniem częściowej niezdolności do pracy.

W ocenie Sądu przywołane opinie są miarodajne do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, gdyż Sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, II UKN 96/99). Opinie zostały opracowane w oparciu o bezpośrednie badanie wnioskodawcy, informacje zawarte w dokumentach lekarskich, wywiad lekarski, a nadto na podstawie danych zawartych w aktach organu rentowego oraz dodatkowej dokumentacji przedłożonej przez wnioskodawcę do odwołania i w toku trwania procesu. Zostały opracowane przez lekarzy posiadających wysokie kwalifikacje zawodowe i doświadczenie z zakresu schorzeń występujących u skarżącego. Dwóch biegłych specjalistów chorób zakaźnych i biegły medycyny pracy wszechstronnie ocenili stan zdrowia ubezpieczonego i wydali jednoznaczne opinie po przebadaniu go i po zapoznaniu się z treścią dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach sprawy oraz aktach organu rentowego. Opinie te zostały należycie i wnikliwie uzasadnione i wnioski w nich zawarte są logiczne i przekonywujące. Opinie uwzględnione przez Sąd mają charakter całościowy, gdyż zawierają analizę stanu zdrowia odwołującego się oraz określenie jego wpływu na zdolność do pracy w związku ze schorzeniem powstałym w trakcie służby wojskowej. Mając na uwadze ich treść Sąd uznał, że stan zdrowia wnioskodawcy nadal sprowadza niezdolność do pracy w związku ze schorzeniami powstałymi w czasie odbywania przez niego służby wojskowej, bez związku z tą służbą.

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 roku o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (tekst jednolity z dnia 17 maja 2010 r. (Dz.U. Nr 101, poz. 648 ze zm.) inwalidą wojskowym jest żołnierz niezawodowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, który stał się niezdolny do pracy:

1)  w czasie odbywania czynnej służby wojskowej w okresie pokoju,

2)  w ciągu 3 lat od zwolnienia z tej służby, jeżeli inwalidztwo to jest następstwem chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie odbywania służby wojskowej.

Według art. 33 ustawy całkowita lub częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli:

1) powstało z innych przyczyn niż określone w art. 32;

2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniedbanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i był należycie przeszkolony w zakresie znajomości tych przepisów;

3) jest następstwem wypadku, do którego w znacznym stopniu przyczynił się sam żołnierz będąc w stanie nietrzeźwym;

4) zranienie, kontuzja i inne obrażenie lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.

Te inne przyczyny określone w art. 33 ust. 1 zawarte w art. 32 ustawy (a więc pozostające w związku ze służbą wojskową to wymienione w ustępie 1 to niezdolność do pracy, które powstało na skutek:

1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej w rozumieniu przepisów o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową;

2) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;

3) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej;

4) istotnego pogorszenia stanów chorobowych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.

Jak wynika z dokonanych ustaleń wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy w związku ze służba wojskową ale jest częściowo nadal od 01.06.2013r. niezdolny do pracy z powodu schorzeń powstałych w czasie służby wojskowej bez związku z tą służbą do 31.12.2017r. Spełnia zatem warunek do ustalenia prawa do renty inwalidy wojskowego, ponieważ zgodnie z uznanymi za wiarygodne opiniami biegłych istnieje u niego wskazana niezdolność do pracy.

W tym stanie rzeczy należało zmienić zaskarżoną decyzję, i ustalić P. K. prawo do renty na wskazany okres

Z tych względów i na mocy powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji.