Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 lipca 2014r. znak OW – 07 – (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. M. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w dniu 12 stycznia 2011r. powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 15 lipca 2014r. o braku stanowiącego następstwo zdarzenia uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego. (decyzja – k. 26 pliku II akt organu rentowego obejmującego dokumentację dotyczącą wypadku ubezpieczonego, stanowiącego załącznik do akt sprawy, zwanego dalej aktami odszkodowawczymi)

W. M. wniósł odwołanie od wymienionej decyzji wskazując, iż wskutek wypadku dotknięty jest licznymi trwałymi schorzeniami i pozostaje niezdolny do pracy wymagając leczenia oraz rehabilitacji. Powołał się przy tym na zespół bólowy kręgosłupa w odcinku lędźwiowym oraz ograniczenie ruchomości biernej i czynnej barku lewego w związku z uszkodzeniem stożka rotatorów. (k. 2 -3). Ubezpieczony dochodził przyznania odszkodowania oraz wystąpił z wnioskiem o zwrot kosztów procesu. (k. 2 -3, 64)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nadto zaś wskazując, iż prawidłowość orzeczenia komisji lekarskiej ZUS potwierdził w opinii z dnia 3 września 2014r. Przewodniczący komisji lekarskich. (k. 4)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 12 stycznia 2011r. W. M., zatrudniony jako inspektor w Starostwie Powiatowym w M., Wydziale (...), Obwodzie Drogowym C., podczas wykonywania obowiązków służbowych – sprawdzania stanu zimowego utrzymania dróg - uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Gdy zjechał na lewą stronę drogi chcąc uniknąć zderzenia z jadącym z naprzeciwka nieprawidłowo jego pasem ruchu O. (...), F. (...), którym się przemieszczał, został uderzony w bok przez tamten pojazd. W czasie zderzenia pojazdów ubezpieczony uderzył lewą stroną ciała w drzwi samochodu, którym kierował.

Niesporne, nadto dokumentacja powypadkowa – k. 5 – 13 akt odszkodowawczych, wyrok Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 29 sierpnia 2011r. sygn. akt II W 115/11 – k. 14 akt odszkodowawczych

W dniu 13 stycznia 2011r. ubezpieczony zgłosił się do chirurga, któremu wskazała na doznanie w wypadku komunikacyjnym w dniu poprzednim urazu nadgarstka lewego. Wykonane wówczas badanie rtg nadgarstka nie wykazało zmian w jego obrębie.

Dowód: historia choroby – k. 2 stanowiącego załącznik do akt sprawy pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS

Ubezpieczony zgłosił przełożonym o wypadku bezpośrednio po jego zaistnieniu, nie została jednak sporządzona dokumentacja powypadkowa z uwagi na uzyskaną od pracownika informację, iż nie doznał żadnego urazu i jego powrót do pracy w dniu 13 stycznia 2011r.

Dowód: informacja pośredniego świadka wypadku – k. 10/11 akt odszkodowawczych, notatka służbowa – k.12 akt odszkodowawczych, przesłuchanie ubezpieczonego – k. 64- 65

W czerwcu 2013r. ubezpieczony udał się do tego samego specjalisty co w dniu 13 stycznia 2011r., najpierw ze zmianami w obrębie kciuka prawego, ponownie zaś -zgłaszając bolesność barku lewego. Podczas drugiej czerwcowej wizyty chirurg odnotował, iż do urazu barku doszło przed dwoma laty.

Dowód: historia choroby – k. 2 stanowiącego załącznik do akt sprawy pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS

Wykonane u ubezpieczonego w dniu 11 września 2013r. badanie rezonansu magnetycznego dało obraz odpowiadający uszkodzeniu pierścienia rotatorów barku lewego.

Dowód: wynik badania MR – k. 3 pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS

W dniu 13 stycznia 2014r. ubezpieczony zgłosił się do ortopedy w związku z dolegliwościami ze strony barku lewego. W dokumentacji medycznej lekarz ortopeda odnotował poza wynikiem MR barku wynik wykonanego u pacjenta RTG kręgosłupa potwierdzający zmiany w odcinku lędźwiowo – krzyżowym.

Dowód: historia choroby – k. 4 pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS

Ubezpieczony był u tego samego ortopedy jeszcze dwukrotnie: w dniu 7 maja 2014r. i w dniu 21 września 2015r. W dokumentacji lekarskiej pod datami obu wizyt ortopeda odnotował ograniczenie ruchomości biernej i czynnej barku lewego.

Dowód: historia choroby – k. 50 - 53

W związku z dokonanym przez ubezpieczonego w dniu 25 kwietnia 2014r. formalnym zgłoszeniem wypadku, w zakładzie pracy przeprowadzono postępowanie powypadkowe, które zakończyło się w dniu 7 maja 2014r. sporządzeniem protokołu powypadkowego obejmującym uznanie zdarzenia z dnia 12 stycznia 2011r. za wypadek przy pracy.

Niesporne, nadto dokumentacja powypadkowa – k. 5 – 13 akt odszkodowawczych

W dniu 16 maja 2014r. ubezpieczony za pośrednictwem pracodawcy wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w dniu 12 stycznia 2011r.

Niesporne, nadto wniosek – k. 1 -2 akt odszkodowawczych

Do wniosku załączył zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 7 maja 2014r. z rozpoznaniem skręcenia barku lewego z uszkodzeniem stożka rotatorów. W zaświadczeniu znalazła się informacja o zakończeniu leczenia i rehabilitacji , brak był natomiast jakichkolwiek danych o utrzymywaniu się u ubezpieczonego dysfunkcji ze strony barku.

Niesporne, nadto zaświadczenie k. 1 pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS

Badający ubezpieczonego na potrzeby jednorazowego odszkodowania w dniu 12 czerwca 2014r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził u badanego pełną ruchomość nadgarstka lewego, dobre rozwijanie siły mięśniowej kończyn górnych, brak zaników mięśniowych oraz zadawalającą ruchomość w stawach barkowych i uznał, iż ten nie doznał stałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dowód: opinia lekarska lekarza orzecznika ZUS – k. 6 pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 12 czerwca 2014r. – k. 20 akt odszkodowawczych

Badająca ubezpieczonego w dniu 15 lipca 2014r., w związku z wniesionym przez niego sprzeciwem od wskazanego orzeczenia, komisja lekarska ZUS podzieliła stanowisko lekarza orzecznika o braku uszczerbku na zdrowiu badanego. Komisja odnotowała u badanego pełną ruchomość nadgarstka lewego i stawu łokciowego lewego, zachowaną czynną i bierną ruchomość stawów barkowych we wszystkich zakresach, praktycznie symetryczną, brak cech obrzęku czy stanu zapalnego stawów, ich prawidłowe obrysy oraz dobrą symetryczną siłę mięśniową.

Dowód: opinia lekarska – k. 10 – 11 pl. II dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 15 lipca 2014r. – k. 25 akt odszkodowawczych, sprzeciw – k. 21 i nast. akt odszkodowawczych

Przebyty w dniu 12 stycznia 2011r. wypadek komunikacyjny nie spowodował stałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego. Ruchomość w stawach kończyn górnych pozostaje u W. M. w pełnym zakresie, ich obwody są jednakowe, jednakowe jest też obustronnie czucie powierzchniowe. Prawidłowa pozostaje siła mięśniowa kończyn górnych, chwytność rąk jest zachowana.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii H. M. – k. 32 - 34

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz. U.2015.1242), zwanej dalej ustawą wypadkową, ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie. (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy wypadkowej).

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, a także w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. (art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej)

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy nie negował prawidłowości uznania przez pracodawcę ubezpieczonego zdarzenia z dnia 12 stycznia 2011r. za wypadek przy pracy (co mógł uczynić wobec regulacji zawartej w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy wypadkowej), wskazywał natomiast na brak warunkującego jednorazowe odszkodowanie stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu W. M..

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawiała za uznaniem tego ostatniego stanowiska za prawidłowe.

Na brak uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego wskazał bowiem w złożonej na zlecenie sądu opinii biegły ortopeda H. M.. Biegły opisał szczegółowo stan układu ruchu badanego nie odnotowując odchyleń od normy w zakresie lewej kończyny górnej i wskazał, iż skargi pacjenta nie znajdują odzwierciedlenia w stanie klinicznym. Opinia biegłego jest jasna, pełna i spójna, zawiera w sposób acz zwięzły, to logiczny i przekonujący umotywowane wnioski, wreszcie wydana została przez wysokiej klasy fachowca z tytułem naukowym, o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, w tym na stanowisku ordynatora oddziału, wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do schorzeń odwołującego się, po jego badaniu oraz analizie dokumentacji medycznej. W tych warunkach sąd w pełni podzielił opinię biegłego nie znajdując żadnych podstaw do jej kwestionowania.

Za taką podstawę nie mogą zostać uznane zarzuty pełnomocnika ubezpieczonego zgłoszone do opinii. Wnoszący zarzuty wskazywał na niezgodność opinii z wynikami badań ubezpieczonego odnotowanymi przez prowadzącego go ortopedę, który to ortopeda wskazywał na ograniczenie ruchomości biernej i czynnej barku lewego pacjenta, po raz ostatni w dniu 25 września 2015r. (dacie tożsamej co data badania przez biegłego). Sąd nie znalazł podstaw do zobowiązywania biegłego do ustosunkowania się do wskazanych zarzutów. Dokonując oceny uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonych biegli sądowi muszą dokonać analizy dokumentacji medycznej badanego. Jest to jednak czynność dodatkowa obok przeprowadzanego przez nich badania. Różnica w stanie klinicznym wskazanym w opinii, a opisanym przez lekarza leczącego nie musi wcale nasuwać zastrzeżeń co do prawidłowości opinii. Konsekwentnie pojawiające się w dokumentacji medycznej zapisy o odchyleniach od stanu prawidłowego (zwłaszcza mających charakter nieprzemijający np. objawach ubytkowych) pochodzące od różnych specjalistów z różnych placówek mogą stawiać w wątpliwość taki wynik badania biegłego, w którym brak danych o podobnych odchyleniach. Z sytuacją taką nie mamy jednak do czynienia w sprawie niniejszej. Ubezpieczony przedstawił historię choroby od jednego ortopedy z trzema istotnie oddalonymi od siebie datami wizyt: 13 stycznia 2014r., 7 maja 2014r. i 25 września 2015r. z odnotowanymi tożsamymi odchyleniami od stanu prawidłowego – ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej barku lewego. Zważywszy na mającą wynikać z dokumentacji utrzymującą się dysfunkcję barku dziwi już okres przerwy między dwoma ostatnimi wizytami, szczególnie zaś wątpliwości co do ich celu i potrzeby nasuwa fakt odbycia ostatniej wizyty w dacie zbieżnej do daty badania. Sugeruje on bowiem, iż ubezpieczony zgłosił się do lekarza wyłącznie w związku z niniejszym procesem, po to by dysponować ewentualnym kontrdowodem dla niekorzystnej dla niego opinii. O ile bowiem wykonanie przez stronę w dacie badania biegłego badań specjalistycznych mogących mieć wpływ na wnioski opinii jest zrozumiałe, o tyle udanie się do innego lekarza celem uzyskania opisu stanu klinicznego (po wielomiesięcznej przerwie), już takie nie jest. W ocenie sądu brak podstaw do uznania, iż opis kliniczny dokonany przez ortopedę L. K. jest miarodajny. Poza podnoszonymi wcześniej kwestiami zauważyć należy, iż dysfunkcja barku lewego wskazywana w dokumentacji prowadzonej przez tego specjalistę jest określona wysoce nieprecyzyjnie. Mowa bowiem o ograniczeniu ruchomości czynnej i biernej barku bez podania, jakich ruchów ograniczenie to dotyczy i jak duże pozostaje. Rzetelność dokumentacji od wskazanego specjalisty budzi też wątpliwości w związku z różną treścią zapisów z dnia 13 stycznia 2014r. w zależności od daty wydruku. Wydruk wcześniejszy (k. 4 pl. II dok. lekarskiej ZUS i k. 50 akt sprawy) nie obejmuje w wywiadzie bólów kręgosłupa L/S z promieniowaniem do kończyn dolnych, które obejmuje wydruk późniejszy (k. 5 pl. II dok. lekarskiej ZUS, k. 51 akt sprawy). Powyższe wraz z dowolnością stwierdzenia związku uszkodzenia stożka rotatorów z wypadkiem komunikacyjnym (jak się wydaje dokonano tego wyłącznie w oparciu o wywiad od pacjenta), nie pozwala na uznanie za miarodajne zapisów w tej dokumentacji i podważania w oparciu o nie opinii niezależnego biegłego sądowego nie związanego z żadną ze stron procesu.

Podkreślenia wymaga, iż W. M., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, nie złożył żadnej innej dokumentacji medycznej potwierdzającej występowanie u niego możliwych do stwierdzenia badaniem klinicznym zaburzeń funkcji barku lewego. Za takową nie sposób uznać ani dokumentacji od chirurga, gdzie brak opisu stanu klinicznego, a odnotowane zostały wyłącznie skargi pacjenta (ponad dwa lata po wypadku) ani wyniku badania MR pochodzącego z września 2013r. nie pozwalającego na określenie aktualnej dysfunkcji odwołującego się. Wskazać należy, iż oceny uszczerbku na zdrowiu dokonuje się w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (t.j. Dz. U 2013.954). Stanowiąca załącznik do tego rozporządzenia tabela wyszczególnia rodzaje uszkodzeń czy zaburzeń określając granice możliwego w przypadku ich wystąpienia uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek na zdrowiu w związku z urazami barku, do którego odwołują się pozycje 104 – 112 tabeli, miarkowany jest zależnie od zaburzeń funkcji, zakresu ruchów czy uszkodzenia kończyny. Dla jego ustalenie nie jest zatem wystarczające stwierdzenie zmian w badaniach specjalistycznych (zwłaszcza jednorazowych) stawu. Ubezpieczony wskazywał, iż był u innego jeszcze ortopedy w związku z dolegliwościami ze strony ręki lewej także w 2012r., nie przedstawił jednak żadnej dokumentacji na potwierdzenie swoich słów.

Brak potwierdzającej występowanie dolegliwości kończyny górnej lewej dokumentacji z okresu luty 2011r. – maj 2013r. stawia w wątpliwość związek ujawnionego w badaniu MR uszkodzenia struktur barku z wypadkiem komunikacyjnym, a tym samym możliwość zakwalifikowania zdarzenia z dnia 12 stycznia 2013r. jako wypadku przy pracy. Nie zostało bowiem wykazane, iż zdarzenie to skutkowało jakimkolwiek urazem, a zaistnienie urazu – uszkodzenia tkanek lub narządów człowieka (art. 2 pkt 13 ustawy wypadkowej) jest elementem przytoczonej na wstępie definicji wypadku. Związku uszkodzenia barku z wypadkiem nie sposób dokonać wyłącznie w oparciu o zeznania ubezpieczonego wydatnie zainteresowanego wynikiem postępowania. Twierdzenia o pojawieniu i utrzymywaniu się dolegliwości ze strony lewej kończyny górnej od wypadku komunikacyjnego nie znajdują poparcia ani w podjętych działaniach diagnostycznych (te miały miejsce nieomal dwa i pół roku po zdarzeniu) ani w działaniach związanych ze zgłoszeniem formalnym wypadku pracodawcy (jeszcze późniejszych).

Na końcu zauważyć jeszcze należy, iż W. M. nie naprowadził żadnych dowodów na związek podnoszonych w odwołaniu zmian i dolegliwości w obrębie kręgosłupa z przebytym w pracy wypadkiem komunikacyjnym.

Mając na uwadze powyższe sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. stron

3.  Z pismami lub za 21 dni