Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 7.04.2016r.

Sąd Okręgowy wS.Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO w S.Witold Galewski

Protokolant sekretarz sądowy Anna Marcinkiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w S. – Jacka Koryckiego

po rozpoznaniu na posiedzeniu w Areszcie Śledczym w S. – Oddział Zewnętrzny w U. wniosku Dyrektora w sprawie skaz. M. G. (G.) s. B. i M. z d. K., ur. dnia (...) w L., skazanego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w L.z dnia 19.08.2014r., sygn. akt II K 349/14 za czyn z art.62 ust.2 i art.63 ust.1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 lat pozbawienia wolności

o warunkowe przedterminowe zwolnienie

na zasadzie art.77§1kk, art.78§1kk oraz art.161§1kkw

postanowił:

1.  odmówić udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia skaz. M. G. (G.) s. B.;

2.  zwolnić skazanego od kosztów sądowych i obciążyć nimi Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Dyrektor Aresztu Śledczego w S. wystąpił z wnioskiem o udzielenie M. G. warunkowego przedterminowego zwolnienia, wskazując na ustaloną wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczno-społeczną. Z wniosku wynika, że uprawnienia do ubiegania się o takie zwolnienie skazany nabył w dniu 12.02.2016r. Koniec kary przypada na dzień13.08.2017r. Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zasady udzielania warunkowego zwolnienia określone są w przepisie art.77§1kk. Z treści wskazanego przepisu wynika, że Sąd penitencjarny może warunkowo zwolnić skazanego z odbycia reszty kary pod warunkiem stwierdzenia wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Ustalenie stosownej prognozy może nastąpić w oparciu o pozostałe elementy wskazanego powyżej przepisu. Nabycie uprawnień do ubiegania się o warunkowe zwolnienie nie jest wystarczające do uwzględnienia wniosku. Sąd penitencjarny podziela w tym zakresie stanowisko wyrażone w postanowieniu z dnia 21.12.2014r. przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku sygn. II AKzw 2591/14.

Przy ustalaniu prognozy kryminologiczno-społecznej Sąd musi mieć na uwadze wskazane w art.77§1kk właściwości i warunki osobiste skazanego. Chcąc należycie ocenić, właściwości i warunki osobiste skazanego, konieczne jest odwołanie się do dowodu zawierającego stosowne informacje. Z wywiadu środowiskowego kuratora z dnia 8.02.2016r. załączonego do akt osobowych skazanego wynika, że skazany na wolności zachowywał się właściwie, a w miejscu zamieszkania miał pozytywną opinię. Nie nadużywał alkoholu i nie zażywał środków odurzających. Przestrzegał zasad porządku prawnego i nie sprawiał problemów wychowawczych. Angażował się w życie rodzinne, układał właściwe relacje z bliskimi.

Wskazać jednak należy że ocenę zachowania skazanego z okresu z przed osadzenia w izolacji więziennej należy oceniać także w powiązaniu z okolicznościami popełnionych przestępstw a które nie pozwalają na jednoznacznie pozytywną ocenę postawy skazanego.

Zatem, właściwości i warunki osobiste skazanego na obecnym etapie odbywania kary nie przemawiają za uwzględnieniem wniosku.

Zachowanie skazanego w podczas odbywania kary pozbawienia wolności nie może być pominięte przy rozpoznawaniu wniosku o udzielenie warunkowego zwolnienia. Ocena postawy w warunkach izolacji jest ważna dla określenia prognozy kryminologicznej, bowiem pozwala na ustalenie czy wobec skazanego pod wpływem procesu resocjalizacji stwierdzić można ewolucję społecznie pożądanej postawy.

Z wniosku Dyrektora aresztu wynika, że skazany został 21 razy nagrodzony regulaminowo, za wykonywanie nieodpłatnych prac. Korzystał również z przepustek i widzeń bez dozoru poza obrębem zakładu karnego które wykorzystywał właściwie. Ostatni wniosek nagrodowy uzyskał w dniu 21.01.2016r. Skazany, wobec przełożonych jest regulaminowy. Ze współosadzonymi układa zgodne relacje. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowanego oddziaływania, a zadania wynikające z programu realizuje w stopniu pozytywnym.

Nie można nie dostrzec tego, że skazany odbywa karę w OZ U. czyli w jednostce penitencjarnej o zmniejszonym nadzorze. To oznacza że skazany ma zdecydowanie większe możliwości do uzyskiwania nagród regulaminowych i podjęcia pracy poza aresztem niż w jednostce penitencjarnej typu zamkniętego. Zatem, liczba uzyskanych przez skazanego wniosków nagrodowych nie może być traktowana w sposób jak priorytetowy przy ocenie trafności złożonego wniosku.

Mimo ustalonej liczby uzyskanych wniosków nagrodowych postawy skazanego w zakładzie karnym nie można określić jako wyróżniającej. Dopuścił się bowiem w dniu 15.07.2015r. poważnego przekroczenia, za które został raz ukarany dyscyplinarnie tj. za nielegalne posiadanie w miejscu pracy telefonu komórkowego wraz z ładowarką.

Z dowodów załączonych teczki osobowopoznawczej wynika, że Komisja penitencjarna nie zajmowała się tym rażąco nagannymi zachowaniem i nie poddano ocenie tego, czy skazany może w dalszym ciągu być zakwalifikowany do P 2-p ( decyzja z dnia 10.03.2015r. ). Podkreślenia wymaga, że ta naganna postawa skazanego została przez Komisję penitencjarną wręcz zbagatelizowana, bowiem decyzją z dnia 10.09.2015r. nadano skazanemu grupę i podgrupę klasyfikacyjną P-3/P. To oznacza skierowanie skazanego, który nadużył zaufania Administracji do zakładu karnego typu otwartego. Sąd penitencjarny dostrzegając wysoki stopień zawinienia popełnionego przekroczenia nie może podzielić stanowiska wyrażonego we wniosku iż zachowanie skazanego toku odbywania kary jest wyróżniające.

Wskazane dowody uprawniają do wniosku, iż zachowanie skazanego nie jest jeszcze w pełni ustabilizowane. To zaś oznacza, że skazany w pełni nie zaakceptował norm i obowiązków jakim został poddany w związku z odbywaniem kary.

Przechodząc do okoliczności popełnionego przez skazanego przestępstwa to o tyle mają one znaczenie dla negatywnej prognozy, a w konsekwencji i dla negatywnej decyzji w przedmiocie warunkowego zwolnienia, o ile wskazują na takie cechy skazanego, które mogą być przyczyną popełnienia przez niego kolejnego przestępstwa (vide: postanowienia z dnia 21.10.2004r. S.A. we Wrocławiu sygn. II AKzw 709/04 14.01.2014r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku sygn. II AKzw 2908/13 oraz z dnia 20.01.2014r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w II AKzw. 38/14 ).

Z załączonego do akt ewidencyjnych odpisu wyroku wynika, że skazany dopuścił się popełnienia przestępstw uregulowanych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii z art.62 ust.2 i art.63 ust.1 i 3.

Z odpisu tego orzeczenia wynika, że skazany w dniu 24 stycznia 2014r. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczne ilości środków odurzających w postaci 37,67g kokainy (376 porcji handlowych narkotyku), 1475,04g amfetaminy (18.438 porcji handlowych narkotyku) oraz 188,16g marihuany (627 porcji handlowych narkotyku) a także w okresie od września 2013r. do 24 stycznia 2014r. wbrew przepisom ustawy prowadził uprawę konopi innych niż włókniste, mogącą dostarczyć znacznej ilości środka odurzających- 5810 porcji handlowych narkotyku.

W toku przedmiotowego posiedzenia ujawniono dowody załączone do akt sprawy II K 394/14, tj. tom I akt w tym k. 6-22 - protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz ze zdjęciami oraz k. 146-151 - zdjęcia zabezpieczonych rzeczy na miejscu zdarzenia. Z tych dowodów wynika, że skazany dział w sposób zaplanowany, wynajął lokal, przygotował się do uprawy konopi w sposób profesjonalny. Zabezpieczono znaczną ilość środków odurzających. Dodać trzeba, że nie ustalono, aby skazany zażywał środki odurzające a wręcz przeciwnie ustalono, że skazany prowadził zdrowy a przy tym sportowy tryb życia.

Przypomnieć trzeba, że demoralizacja odrzucanie oraz negowanie przyjętych wartości, norm, zasad etyki, praw życia zbiorowego i indywidualnego. Łamanie przyjętych norm prowadzić może do przekroczenia zasad zapisanych w przepisach prawa. Skazany swoim uporczywym i rażąco nagannym działaniem dowiódł, że istnieje podstawa do przyjęcia iż mimo jednorazowej karalności jest osobą zdemoralizowaną.

W tym miejscu należy się odwołać do postanowienia z dnia 21.10.2014r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku sygn. II AKzw. 2049/14 z którego wynika, że okoliczności popełnionego przez skazanego przestępstwa świadczą o jego stopniu demoralizacji i muszą zostać uwzględnione przy kształtowanie prognozy kryminologiczno-społecznej.

Ponownie wskazać należy, że okoliczności popełnionego przestępstwa muszą zostać uwzględnione przy kształtowaniu prognozy kryminologiczno-społecznej. Sąd penitencjarny odwołuje się do stanowiska SA w Gdańsku wyrażonego w postanowieniu z dnia 22.04.2013r. sygn. II AKzw 789/13 z którego wynika, że zastosowanie instytucji warunkowego zwolnienia nie może zaprzeczać celom kary które legły u podstaw jej wymiaru. Orzekając o warunkowym zwolnieniu z reszty kary nie można pominąć przesłanek którymi kierował się sąd w przedmiocie odpowiedzialności karnej skazanego aby nie doprowadzić do zdeprecjonowania tego orzeczenia”. ( podobnie vide : postanowienie z dnia 2.09.2014r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku sygn. II AKzw 1708/14, z dnia 24.11.2014r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku sygn. II AKzw 2365/14, z dnia 4.03.2015r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku sygn. II AKzw 347/15 ).

Przypomnieć trzeba, że skazany uprawienia do warunkowego zwolnienia uzyskał zaledwie w dniu 12.02.2016r. a przedmiotowy wniosek został sporządzony już w dniu 16.02.2016r. Ustalone poprawne zachowanie skazanego nie może powodować utratę z pola widzenia końca kary który przypada na dzień 13.08.2017r. Wprawdzie konieczność uwzględnienia tego faktu nie wynika wprost z art.77§1kk, to winien być brany pod uwagę przy ocenie trafności złożonego wniosku, co wynika z między innymi z postanowienia z dnia 8.03.2013r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w sprawie sygn. II AKzw 642/13.

Bezspornym jest, że skazany w warunkach izolacji zachowywał się także poprawnie. W ocenie Sądu nie można nadmiernie eksponować okresów poprawnego zachowania skazanego w toku odbywania kary pozbawienia wolności. Nie można pomijać okresu nagannej postawy i okoliczności popełnionych przestępstw.

Brak jest podstaw do przyjęcia że skazany na obecnym etapie odbywania kary ma na tyle ukształtowane właściwe postawy, iż mimo niewykonania pozostałej części kary pozbawienia wolności będzie przestrzegał porządku prawnego a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa a dalszy proces jego resocjalizacji prowadzony w warunkach wolnościowych będzie przebiegał należycie.

W tej sytuacji, wobec braku pozytywnej prognozy kryminologicznej, postanowiono jak na wstępie.

Na podstawie art. 626§1kpk w zw. z art. 624§1kpk w zw. z art. 1§2kkw z uwagi na trudną sytuację materialną i brak dochodów skazanego zwolniono od zapłaty kosztów sądowych, którymi obciążono Skarb Państwa.