Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Alicja Aubrecht-Prądzyńska

Protokolant: sekr. sąd. Rafał Maszczak

Prokurator: A.. Prok. Rej. N. Ż.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2016 r. sprawy z oskarżenia publicznego

P. G. (1) (G.)

s. J. i T. z domu Ż.

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 października 2015 roku w C. przy ulicy (...), znieważył umundurowanych funkcjonariuszy Policji K. P. i R. H. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuścił się podczas i w związku z wykonywanymi przez tych policjantów czynnościami służbowymi,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k.

I.  oskarżonego P. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 226 § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 63 § 1 i 5 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 17 października 2015 r. godz. 14:10 do dnia 18 października 2015 r. godz. 12:30, to jest jeden dzień, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

III.  na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, którymi obciąża Skarb Państwa.

Alicja Aubrecht-Prądzyńska

(na oryginale właściwy podpis)

Sygn akt II K 443/ 15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 17 października 2015r. funkcjonariusze policji K. P. i R. H. z polecenie dyżurnego KPP w C. udali się do lokalu (...) w C. w celu udzielenia wsparcia załodze karetki pogotowia. Po przybyciu na miejsce , funkcjonariusze policji zastali tam oskarżonego P. G. (1), który zachowywał się głośno i używał wulgarnych słów. Funkcjonariusze policji wylegitymowali oskarżonego i pouczyli go o obowiązku zachowania zgodnego z obowiązującym porządkiem prawnym. Oskarżony zachowywał się arogancko i prowokująco. Po ponownym pouczeniu, K. P. i R. H. wyszli z lokalu i udali się do radiowozu zaparkowanego w niedalekiej odległości. Gdy byli już w radiowozie , oskarżony P. G. (1) wyszedł z lokalu i podszedł do radiowozu. K. P. otworzył szybę w pojeździe by zapytać o co chodzi. Wówczas oskarżony P. G. (1) zaczął używać pod adresem obu funkcjonariuszy policji słów powszechnie uznanych za obelżywe. Funkcjonariusze policji próbowali uspokoić oskarżonego , jednakże oskarżony nie reagował na ich upomnienia i nadal używał pod ich adresem wulgarnych i obelżywych słów , znieważając ich.

Powyższe zdarzenie miało miejsce w miejscu publicznym w C. , około godziny 14.00, w obecności osób postronnych .

Oskarżony P. G. (1) był wcześniej kilkukrotnie karany sądownie w tym m. in. wyrokiem Sądu Rejonowego wC.z dnia 10 maja 2013r. w sprawie sygn. akt II K 31/13 na karę roku i 5miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 5 lat próby oraz oddany pod dozór kuratora sądowego , wyrokiem Sądu Rejonowego w Ś. (...) w T. z dnia 29 maja 2013r. w sprawie sygn. akt VII K 151/13 m. in. za przestępstwo podobne z art. 226 §1 kk na karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 4 lat próby oraz oddany pod dozór kuratora sądowego oraz za przestępstwo popełnione w okresach wyżej wymienionych prób z art. 222 §1 kk na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania 40 godzin w stosunku miesięcznym pracy społecznie użytecznej.

Oskarżony P. G. (1) ma średnie wykształcenie. Jest kawalerem , nie ma nikogo na utrzymaniu. Obecnie nigdzie nie pracuje , pobiera zasiłek dla bezrobotnych.

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków R. H. (k.15 – 15v), K. P. (k.15v-16), danych o karalności oskarżonego (k.6-7 zbiór E) oraz jego danych osobopoznawczych (k.4,5,8-10 zbiór E) .

Oskarżony P. G. (1) w swoich wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu sądowym (k.14) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , iż nie pamięta kiedy to było ale przypomina sobie takie zdarzenie , że kiedyś przebywając w barze

(...) w C. zasnął gdyż był pijany. Gdy się obudził, to byli już na miejscu ratownicy medyczni oraz policjanci. Z uwagi , iż był wówczas pijany to nie pamięta całego przebiegu zdarzenia, jednakże wie , że nie znieważał policjantów , albowiem jest w okresie próby z innych wyroków i zdaje sobie sprawę, że takie zachowanie groziłoby mu ewentualnym zarządzeniem wykonania kar. Ponadto oskarżony dodał, iż pamięta, że policjanci zatrzymali go , wyprowadzili z lokalu , przewrócili na ziemię i skuli w kajdanki.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, fakt popełnienia przez oskarżonego P. G. (1) przypisanego mu czynu, nie budzie zdaniem Sądu wątpliwości.

Na wstępie należy zauważyć , iż czynność sprawcza zarzucanego oskarżonemu przestępstwa polega na znieważeniu funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Znieważenie należy wykładać tak jak na gruncie przestępstwa z art. 216 §1 kk . Zniewaga jest przestępstwem formalnym. Do jego dokonania nie jest wymagany żaden konkretny skutek.

W przedmiotowej sprawie oskarżony P. G. (1) w swoich wyjaśnieniach (k.14) złożonych w postępowaniu sądowym, nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednakże zdaniem Sądu, jego wyjaśniania, z uwagi , iż pozostają w rażącej sprzeczności z pozostałym zebranym w przedmiotowej sprawie materiałem dowodowym, nie polegają na prawdzie. Wyjaśnienia te w tym zakresie są jedynie wynikiem przyjętej przez oskarżonego linii obrony, zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Poza sporem w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, iż osoby wymienione w zarzucie zawartym akcie oskarżenia, są funkcjonariuszami publicznymi , zgodnie z definicją zawartą w art. 115 §13 pkt 7 kk albowiem są funkcjonariuszami policji a zdarzenie z dnia 17 października 2015r. miało miejsce podczas i w związku z pełnieniem przez tych funkcjonariuszy publicznych swoich obowiązków służbowych.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na przypisanie oskarżonemu zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu z art. 226 §1 kk.

Należy bowiem zauważyć, iż z zeznań świadka - funkcjonariusza policji KPP w C. to jest R. H. (k.15 -15v ) jednoznacznie wynika , iż w dniu 17 października 2015r. podczas pełnienia służby udał się wspólnie z K. P. na interwencję do lokalu w C.. Po zakończonej interwencji , kiedy wsiedli już do radiowozu policyjnego, oskarżony P. G. (1) zaczął używając pod ich adresem słów powszechnie uznanych za obelżywe.

Z uwagi na fakt, iż uzasadnienie orzeczenia jest dokumentem urzędowym, Sąd nie będzie przytaczał słów dosłownie wypowiedzianych przez oskarżonego, które wynikają z poszczególnych protokołów zeznań.

Zeznania świadka R. H. w pełni korelują z zeznaniami K. P. (k. 15v-16), który w sposób spójny potwierdził wersję zdarzenia przedstawioną przez R. H..

Mając na uwadze treść wypowiedzi oskarżonego , należy zdaniem Sądu stwierdzić , iż jest to wypowiedź obelżywa i niewątpliwie wypowiedź ta z uwagi , iż została skierowana pod adresem rozmówców to jest funkcjonariuszy KPP w C. R. H. i K. P. została wypowiedziana przez oskarżonego z zamiarem znieważenia tych funkcjonariuszy publicznych.

Powyższy materiał dowodowy, z uwagi na jego wzajemną spójność, w pełni polega na prawdzie i zdaniem Sądu odzwierciedla rzeczywisty przebieg zdarzenia i w pełni zasługuje on na danie mu wiary.

Dlatego też zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego , iż nie znieważał policjantów , zdaniem Sądu absolutnie nie zasługują na uwzględnienie i są jedynie wynikiem przyjętej przez oskarżonego linii obrony.

Reasumując powyższe rozważania, zdaniem Sądu należy stwierdzić, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy, jednoznacznie wskazuje, iż oskarżony P. G. (1) dopuścił się popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

W przedmiotowej sprawie również wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu przestępstwa, zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości. Oskarżony jest osobą pełnoletnią i poczytalną. Znajdował się w sytuacji, w której bezprawność jego czynu była rozpoznawalna i nie zachodzą po jego stronie żadne okoliczności, które możliwość tą by wyłączały.

Oskarżony P. G. swoim zachowaniem polegającym na tym, że : w dniu 17 października 2015r. w C., przy ulicy (...) , znieważył umundurowanych funkcjonariuszy policji – K. P. i R. H. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe , przy czym czynu tego dopuścił się podczas i w związku z wykonywanymi przez tych policjantów czynnościami służbowymi, wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 226 §1 kk .

Uznając oskarżonego P. G. (1) za winnego popełnienia przypisanego mu występku z art. 226 §1 kk, Sąd skazał go na mocy art. 226 §1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przystępując do omówienia wymiaru kary, Sąd bardzo dokładnie rozważył dyrektywy wymiaru kary wynikające z art. 53 kk, a przede wszystkim baczył by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy oskarżonego, a także stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez niego.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego Sąd zgodnie z art. 115 § 2 kk miał na uwadze m. in. z jednej strony rodzaj dobra, w które godził oskarżony jak i sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu a przede wszystkim postać zamiaru.

Sąd doszedł do przekonania, iż stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Należy przede wszystkim mieć na uwadze , iż do przedmiotowego przestępstwa doszło w miejscu publicznym , około godziny 14.00, po kilkukrotnej próbie uspokojenia oskarżonego przez funkcjonariuszy policji.

Dlatego też , mając na uwadze powyższe okoliczności, a także uwzględniając dotychczasowy sposób życia oskarżonego ( dane o karalności) a także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, Sąd doszedł do wniosku , iż nie istnieją żadne podstawy do budowania w stosunku do oskarżonego pozytywnych prognoz na przyszłość .

Dlatego też kara wolnościowa , nie osiągnęłaby w stosunku do oskarżonego swojego celu wychowawczego a przede wszystkim zapobiegawczego.

Należy bowiem podkreślić , iż oskarżony P. G. (1) będąc w okresie prób wynikających z innych wyroków , w tym m. in. za popełnienie podobnego przestępstwa , wszedł już ponownie w konflikt z prawem i popełnił podobne przestępstwo, za które Sąd Rejonowy w C. wyrokiem z dnia 23 lutego 2015r. wydanym w sprawie II K 5 / 15 skazał go na karę wolnościową – to jest karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymierzę 40 godzin w stosunku miesięcznym.

Niestety ale to nie odniosło swojego celu zapobiegawczego albowiem oskarżony ponownie w okresie próby popełnił przestępstwo będące przedmiotem niniejszego postępowania.

Mimo tak młodego wieku , oskarżony był już kilkukrotnie karany sądownie. Świadczy to zdaniem Sądu jednoznacznie , iż nie można budować co do oskarżonego pozytywnych prognoz na przyszłość. Oskarżony ma średnie wykształcenie a mimo to nie wyciągnął z wcześniejszych prawomocnych skazań żadnych wniosków i nie zmienił swojego dotychczasowego zachowania, okazując przez to całkowity brak szacunku dla obowiązującego porządku prawnego.

Dlatego też zdaniem Sądu wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności w rozmiarze wymierzonym przez Sąd , będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu którego się dopuścił oraz spełni swe cele w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej .

Z uwagi , iż oskarżony był zatrzymany w przedmiotowej sprawie , Sąd na mocy art. 63 §1 i 5 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 17 października 2015r. godz. 14. 10 do dnia 18 października 2015r. godz. 12. 30 to jest jeden dzień , przyjmując , iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Mając na uwadze fakt, iż oskarżony nie ma żadnego majątku i obecnie nie pracuje , Sąd kierując się zasadami słuszności, na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił go od kosztów sądowych, obciążając kosztami Skarb Państwa.