Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 31 marca 2016r

Sąd ustalił następujący stan faktyczny .

W okresie marca 2014roku oskarżony M. O. stworzył stronę internetową (...) z wykorzystaniem danych osobowych P. S..

W dniu 3 marca 2014r. w sklepie internetowym oskarżonego W. K. zamówił drukarkę m-ki B. (...) za kwotę 358,99zł.

Pokrzywdzony wpłacił wskazana kwotę na rachunek bankowy podany w ofercie. Oskarżony wiedział że nie zrealizuje powyższego zamówienia mimo to zawarł z pokrzywdzonym umowę sprzedaży powyższej drukarki i nie dostarczył m u zamówionego sprzętu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.139-140, wydruki k.6-11, zeznania P. S. k.126-127, W. K. k.2-3 k.382-383.

Oskarżony przestępstwa dopuścił się w warunkach recydywy, był wielokrotnie karany sądownie w tym za przestępstwa p-ko mieniu a powyższego przestępstwa dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa do sygn. III K 2197/06

dowód: karta karna k.92-94, odpisy wyroków k.113-121,

Oskarżony ma 38 lat, jest żonaty, nie posiada dzieci, ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest informatykiem , nie uzyskuje dochodów i nie posiada majątku.

dowód : k.143

Oskarżony przyznał się do winy i do popełnienia czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Na rozprawie nie przyznał się do popełnienia tego czynu i wyjaśnił , że pożyczył od P. S. 600.000,00-zł. i zalegał ze spłatą długu i wówczas napadło go 2 nieustalonych mężczyzn, którzy go zastraszali i odbierali co miesiąc różne kwoty pieniężne, na poczet długu dla P. S.. Następnie zmusili go do założenia strony internetowej na nazwisko S. za pośrednictwem której sprzedawał sprzęt komputerowy jednak pieniądze wpływały na jego konto gdyż S. nie posiadała swojego konta a pieniądze oddawał wymienionej.

Wyjaśnił też, że poprzednio składając wyjaśnienia pomylił transakcję, gdyż myślał że ta zawarta z K. dotyczyła jego sklepu internetowego.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku postępowania przygotowawczego jako zgodnym z zeznaniami pokrzywdzonego a w szczególności z zeznaniami P. S.. Za niewiarygodne uznano wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie jako sprzeczne z zeznaniami P. S., a nadto jako nielogiczne i naiwne.

Gdyby miały miejsce sytuacje opisane przez Oskarżonego to wymieniony złożyłby stosowne zawiadomienie na Policji, donosząc o popełnieniu na jego szkodę przestępstwa tak jak uczynił to na rozprawie w dniu 13.10.2015r. Wątpliwe jest aby pomyli przeprowadzone przez siebie transakcje, skoro z tą przedmiotową musiał łączyć się stres z rzekomym zastraszaniem.

Wydaje się iż wyjaśnienia oskarżonego stanowią przyjętą linie obrony, jednak nieudolną, gdyż nawet gdyby przyjąć że działał w sytuacjach przez siebie opisanych to i tak swym zachowaniem wyczerpałbym znamiona przestępstwa oszustwa.

Za wiarygodne uznano zeznania P. S. jako zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w toku śledztwa, brak podstaw by kwestionować wiarygodność jej zeznań. Podobnie oceniono zeznania W. K., który konsekwentnie podał okoliczności zawarcia umowy kupna-sprzedaży.

Przestępstwo z art. 286 § 1 kk może być popełnione wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Podnieść należy, że przy ustalaniu zamiaru sprawcy oszustwa bierze się pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy na podstawie których rodzi się wniosek odnośnie uświadomionej sobie przez sprawcę nierealności wypełnienia obietnic osobie rozporządzającej mieniem, zwłaszcza postawę sprawcy już po zawarciu umowy i stosunek do rozporządzającego mieniem. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel tj. osiągnięcia korzyści majątkowej. Sprawca podejmując zachowanie musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Elementy przedmiotowe oszustwa muszą się mieścić w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą, sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania. Nie można uznać za wypełnienie znamion strony podmiotowej oszustwa sytuacji, gdy chociażby jeden z wyżej wymienionych elementów nie jest objęty świadomością sprawcy.

Przedmiotem ochrony wszystkich typów czynów zabronionych z art. 286 jest mienie. Chodzi o prawa rzeczowe (przede wszystkim własność), majątkowe i obligacyjne. W orzecznictwie słusznie wskazuje się, że "termin "mienie", zawarty w treści art. 286 § 1, oznacza całokształt sytuacji majątkowej, obejmującej wszelkie prawa, zarówno rzeczowe, jak i obligacyjne, zaś niekorzystne nim rozporządzenie może nastąpić zarówno przez rzeczywisty uszczerbek, jak i przez utratę należnych korzyści.

Doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z § 1 pełni dwojaką funkcję: znamienia czynnościowego oraz znamienia określającego skutek. Przestępstwo oszustwa zakłada, że realizacja tego znamienia może nastąpić za pomocą jednego z trzech znamion czasownikowych - wprowadzenia w błąd osoby doprowadzonej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, wyzyskania błędu oraz wyzyskania niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Oznacza to, że konstrukcja oszustwa operuje powiązaniem przyczynowym dwóch znamion czynnościowych: nie każde doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jest relewantne z perspektywy tego przestępstwa, ale tylko takie, do którego dochodzi na skutek jednego z trzech zachowań polegających na błędnej ocenie rzeczywistości.

Sposób działania sprawcy oszustwa względem innej osoby może zatem polegać na: wprowadzeniu jej w błąd przez wywołanie u niej wyobrażenia o istniejącej (nie przyszłej) rzeczywistości, która jest w istocie inna niż przedstawia jej sprawca; wyzyskaniu błędu pokrzywdzonego, tj. jego subiektywnego wyobrażenia o rzeczywistości, która jest w istocie odmienna i o czym sprawca wie; wyzyskaniu niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Zauważyć należy, że wprowadzenie w błąd może mieć postać zarówno działania (np. sprawca przedstawia pokrzywdzonemu nieprawdziwe informacje dotyczące transakcji, za którą ma otrzymać od niego wynagrodzenie), jak i zaniechania (np. sprawca zataja przed pokrzywdzonym istotne informacje dotyczące obciążeń własnego majątku czy wady prawnej przedmiotu transakcji). Opisane sposoby działania sprawcy muszą poprzedzać niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego, stąd też istotnym znamieniem oszustwa jest związek przyczynowy między wprowadzeniem w błąd, czy wyzyskaniem błędu a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał , że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa bowiem w dniu 03.03.2014r. w P. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 358,99 zł w ten sposób, że prowadząc sklep internetowy S..pl wprowadził w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży drukarki (...)195, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Nadto należy zauważyć, że oskarżony miał możliwość zachowania się zgodnie z prawem.

W tym stanie rzeczy oskarżonego M. O. uznano za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierzono mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności. Na mocy art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, przez zapłatę na rzecz W. K. kwoty 358,99 (trzysta pięćdziesiąt osiem dziewięćdziesiąt dziewięć) złotych. na mocy art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. Macieja Bocheńskiego, Kancelaria Adwokacka, Kraków al. Słowackiego 11a/9 kwotę 1133,20 (tysiąc sto trzydzieści trzy dwadzieścia) złotych stawka powiększona o VAT - tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu i na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalniono oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Wymierzając karę za okoliczność obciążająca uznano że oskarżony działał w warunkach recydywy oraz, że występki tego rodzaju są nagminne, a szkoda wyrządzona przestępstwem nie została wyrównana, zaś za okoliczność łagodzącą uznano wyrządzenie niewysokiej szkody.

Wobec orzeczenia bezwzględnej kary pozbawienia wolności Sąd zaniechał wymierzenia grzywny, a także zwolnił oskarżonego od kosztów sadowych mając na uwadze że oskarżony nie posiada dochodów oraz majątku.