Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski

Protokolant: Monika Mokracz

przy udziale Prokuratora: Małgorzaty Karwackiej-Barylskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2016 r.

sprawy B. O. urodzonego (...) w P. syna W. i S. z d. C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 października 2015 r. około godz. 17:20 w ruchu lądowym w B. na ul. (...), woj. (...) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne, w ciągu 5 lat od odbycia kary w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności, jechał jako kierujący samochodem m-ki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,58 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu nie stosując się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Pabianicach z dnia 31 stycznia 2011 r. sygn. II K 1198/10,

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  uznaje B. O. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 178a § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka oskarżonemu B. O. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego dożywotnio;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego B. O. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych;

4.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od 13 października (godz. 17:30) do 14 października 2015 r. (godz. 12:00);

5.  pobiera od B. O. kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych opłaty i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 80/16

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015 roku około godziny 17:20 T. M. (1) jechał ścieżką rowerową wzdłuż ulicy (...) w B.. W pewnym momencie zauważył on jak z naprzeciwka jedzie w jego stronę samochód marki B.. Pojazd ten poruszał się po jezdni, a po przejechaniu przez pas ruchu dla przeciwnego kierunku, zjechał z niej i wjechał na ścieżkę rowerową oraz uderzył w przednie koło roweru powodując upadek T. M. (1), który przewrócił się na znajdujący się przy ścieżce rowerowej płot. Następnie, wymieniony rowerzysta podniósł się i podszedł do ww. auta oraz pomógł wysiąść z niego jego kierowcy. Z uwagi na to, że T. M. (1) wyczuł woń alkoholu z jego ust wezwał Policję.

/zeznania T. M. k. 15 i 31/

Przybyły na miejsce zdarzenia patrol Policji, w skład którego wchodzili D. W. i N. K., ujawnił stojący częściowo na chodniku, a częściowo na jezdni pojazd marki B. nr rej. (...) oraz ustalił jego kierowcę, którym okazał się być B. O..

/zeznania D. W. k. 14 i 32/

Przy zastosowaniu urządzenia kontrolno – pomiarowego w powietrzu wydychanym przez oskarżonego B. O. stwierdzono następujące zawartości alkoholu:

I.  godz. 17.26 – 0,58 mg/l;

II.  godz. 17.43 – 0,61 mg/l.

/protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu
w wydychanym powietrzu k. 16, świadectwo wzorcowania k. 18/

B. O. był już uprzednio dwukrotnie karany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu. W szczególności natomiast został uprzednio skazany:

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w Pabianicach z 19 stycznia 2009 r. sygn. akt VI K 904/08 za czyn z art. 178a § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby; przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Pabianicach z 21 września 2011 r. sygn. akt II Ko 1261/11 zarządzono B. O. wykonanie wymienionej kary pozbawienia wolności (skracając ją o 48 dni i zaliczając na jej poczet 1 dzień zatrzymania), którą odbywał poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego w wymiarze 190 dni w okresie do 8 sierpnia 2013 r.;

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w Pabianicach z 31 stycznia 2011 r. sygn. akt II K 1198/10 za czyn z art. 178a § 1 kk w zw. z art. 178a § 4 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, grzywnę w wysokości 60 stawek dziennych po 10 zł oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat.

/informacja o osobie z K. k. 20, odpisy ww. wyroków k. 22 i 27, odpis postanowienia SO w Łodzi z 28 stycznia 2013 r. sygn. akt VI Kow.4893/12/el k. 24-26, informacja SO w Łodzi z 13.08.2013 r. o zakończeniu odbywania kary k. 28/

B. O. był zatrzymany od 13 października (godz. 17:30) do 14 października (godz. 12:00) 2015 roku.

/protokół zatrzymania k. 6 zbioru A, zeznania D. W. k. 14 i 32 /

Oskarżony jest rozwiedziony; nie ma nikogo na utrzymaniu; z zawodu jest spawaczem; utrzymuje się z emerytury w wysokości 2.350 zł miesięcznie; był uprzednio karany.

/oświadczenie oskarżonego k. 10-11/

W toku postępowania oskarżony przyznał się w całości do zarzucanego mu czynu. Podał, że leczy się onkologicznie z uwagi na zdiagnozowany nowotwór przełyku i jest uzależniony od pomocy osób trzecich. (k. 10-12)

Sąd zważył co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd opierał się na zeznaniach T. (...). W przekonaniu Sądu zeznania wymienionych osób nie budzą najmniejszych wątpliwości, gdyż są spójne, logiczne, konsekwentne oraz wzajemnie ze sobą korespondują. Poza tym są one zgodne z wyjaśnieniami samego oskarżonego, który przyznał się do zarzutu i nie kwestionował swojego sprawstwa. W związku z tym, Sąd przypisał walor wiarygodności zeznaniom wymienionych osób i wyjaśnieniom B. O..

Sąd przyznał moc dowodową protokołom badania stanu trzeźwości oskarżonego, gdyż nie stwierdził żadnych nieprawidłowości w ich sporządzaniu, a nadto treść tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W ocenie Sądu, moc dowodową posiadają także nieosobowe źródła dowodowe w postaci odpisów wyroków, postanowienia i informacji o zakończeniu odbywania kary, albowiem wymienione dokumenty zostały sporządzone rzetelnie, przez uprawnione podmioty, nie budziły wątpliwości oraz nie były podważane przez strony.

Mając na względzie dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego
i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd uznał, że B. O. w dniu 13 października 2015 r. około godz. 17:20 w ruchu lądowym w B. na ul. (...), woj. (...) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne, w ciągu 5 lat od odbycia kary w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności, jechał jako kierujący samochodem m-ki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,58 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu nie stosując się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Pabianicach z dnia 31 stycznia 2011 r. sygn. II K 1198/10.

Opisane zachowanie wypełnia znamiona występku określonego w art. 178a § 4 kk.
Oskarżony prowadził bowiem pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Nie ulega wątpliwości, że samochód osobowy jest pojazdem mechanicznym. Oskarżony natomiast prowadził go po ulicy miasta, a więc w ruchu lądowym. Zawartość zaś alkoholu w wydychanym powietrzu przekroczyła wartość określoną w art. 115 § 16 kk, który zawiera definicję stanu nietrzeźwości. Co więcej, przypisanego czynu oskarżony dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w sprawach VI K 904/08 oraz II K 1198/10 Sądu Rejonowego w Pabianicach oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Pabianicach z 31 stycznia 2011 r. sygn. akt II K 1198/10. Ponadto, B. O. przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk. Wyrokiem bowiem Sądu Rejonowego w Pabianicach z 19 stycznia 2009 r. sygn. akt VI K 904/08 został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego w wymiarze 190 dni w okresie do 8 sierpnia 2013 r. Przestępstwa przypisanego w niniejszej sprawie dopuścił się 13 października 2015 r., a zatem w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne (z art. 178 a § 1 kk).

W związku z powyższym, ostatecznie przyjąć należało, iż czyn oskarżonego wyczerpał znamiona art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Przypisany oskarżonemu czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym B. O. mógł zachować się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto, czyn ten był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.

Przy wymiarze kary Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał jego uprzednią dwukrotną karalność za czyn tego samego rodzaju, zaś na korzyść przyznanie się do winy.

W przekonaniu Sądu, wymierzona na podstawie art. 178a § 4 kk kara 1 roku pozbawienia wolności odpowiada stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu,
a także pozwala osiągnąć zapobiegawcze i wychowawcze cele kary wobec B. O.. Podkreślić bowiem trzeba, że oskarżony był już uprzednio dwukrotnie karany za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Odbywał karę pozbawienia wolności za tego rodzaju czyn. Pomimo tego, dopuścił się ponownie przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie wyraźnej nietrzeźwości. W związku z tym, w ocenie Sądu najbardziej adekwatną reakcją karną wobec B. O. powinna być bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku. Oskarżony bowiem pomimo dwukrotnego skazywania za ten sam rodzaj występku nie zaprzestał przestępnych zachowań tego typu dopuszczając się kolejnego występku przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, wykazując tym samym wysoce lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. Wobec tego, za uprawniony należy uznać wniosek, iż jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może spełnić zapobiegawcze i wychowawcze cele kary w stosunku do oskarżonego, a także uczynić zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto, nie sposób jest w powyższych okolicznościach dojść do wniosku, że w sprawie występuje szczególnie uzasadniony przypadek, który uzasadniałby warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności (art. 69 § 4 kk). Przede wszystkim natomiast, możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary w przypadku oskarżonego jest wykluczona z tego powodu, że w czasie popełnienia przestępstwa był on już skazany na karę pozbawienia wolności (art. 69 § 1 kk).

Stosownie do treści art. 42 § 3 kk, z racji popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 kk Sąd zobligowany był do orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Dlatego też, dookreślając strefę, której dotyczy wymieniony zakaz jako strefę ruchu lądowego orzeczony został przedmiotowy środek karny.

Kolejną konsekwencją skazania za przestępstwo przeciwko komunikacji określone
w art. 178a § 4 kk musiało być orzeczenie na podstawie art. 43a § 2 kk świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Jego wysokość zgodnie z wymienionym przepisem wynosi co najmniej 10.000 zł, a Sąd doszedł do przekonania, że brak jest wystarczających podstaw do jego orzekania w wysokości przekraczającej jego minimalną ustawową wysokość.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres od 13 października (godz. 17:30) do 14 października 2015 r. (godz. 12:00), gdyż w tym czasie w świetle protokołu zatrzymania i zeznań D. W. B. O. był zatrzymany w niniejszej sprawie.

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd pobrał od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty oraz zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na które złożyły się zryczałtowane koszty doręczeń (40 zł) oraz opłata za informację o osobie z K. (30 zł).

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku z 18 marca 2016 r.