Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. zmienił decyzję z dnia 23.04.2014 r. w ten sposób, że wydłużył ustalony wcześniej okres spłaty zadłużenia i wyznaczył warunki dalszej ratalnej spłaty należności. Według organu rentowego sytuacja w jakiej obecnie znajduje się ubezpieczony niewątpliwie wyklucza jednorazową spłatę całości zadłużenia, uzasadnia zatem zgodę na umożliwienie kontynuacji spłaty należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego w formie układu ratalnego. Likwidator funduszu alimentacyjnego rozłożył na raty spłatę należności z tytułu wypłaconych świadczeń wraz z 5 % opłatą na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu według stanu na dzień 13.04.2015 r. w ogólnej kwocie 21.518,17 zł. Wyznaczono harmonogram spłaty składający się z dziewięciu rat po 200,00 zł oraz ostatniej dziesiątej raty w kwocie 19.718,17 zł. Jednocześnie wskazano, że spłata kwoty zadłużenia określonej w 10 racie może podlegać zmianie po złożeniu stosownego wniosku. (decyzja k. 26 – 28 akt ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie w dniu 28 kwietnia 2015 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi złożył wnioskodawca podnosząc, że jest ona krzywdząca i wniósł o zachowanie wcześniejszych warunków dalszej ratalnej spłaty należności, tj. przyjęcia ponownie miesięcznej raty w wysokości 100 zł. Wnioskodawca podkreślił, że jego obecny dochód to jedynie świadczenie rentowe z tytułu niezdolności do pracy w kwocie 1.119,60 zł netto miesięcznie. Dlatego w ocenie wnioskodawcy spłata rat w kwocie 200 zł miesięcznie jest wygórowana i mogłaby uniemożliwić dalszą spłatę należności. (odwołanie k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. Dodatkowo organ rentowy wskazał, że wnioskodawca pobiera obecnie świadczenie rentowe w kwocie 1295,44 zł brutto, zatem jego sytuacja uległa poprawie od ostatnich ustaleń dokonanych w 2014 r., kiedy to wysokość świadczenia rentowego opiewała na kwotę 961,97 zł brutto. (odpowiedź na odwołanie k. 4 – 4 verte).

Na terminie rozprawy w dniu 29 marca 2016 r. wnioskodawca oświadczył, że nie kwestionuje wyliczenia jego zadłużenia na fundusz alimentacyjny w wysokości 21 518,17 zł w zaskarżonej decyzji ZUS. (oświadczenie wnioskodawcy k. 18 verte)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca W. R. urodził się w dniu (...), z zawodu jest tokarzem, ostatnio pracował jako pracownik ochrony (okoliczność bezsporna)

Wnioskodawca od 2012 r. do dnia 31.07.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w kwocie 961,97 zł miesięcznie a od 1.08.2014 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przyznaną do dnia 30.09.2017 r. z powodu gruźlicy płuc i krtani. Wysokość miesięczna świadczenia rentowego z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wynosiła od 1.08.2014 r. – 1092,85 zł netto, 1295,44 zł brutto, od 01.01.2015 r. - 1121,61 zł netto, a od 01.03.2016 r. – 1.323,52 zł netto. (decyzja k. 22 akt ZUS, orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 29.08.2012 r. i 16.09.2015 r., odcinki renty k. 17)

W. R. jest po rozwodzie z drugą żoną. Rozwód został orzeczony prawomocnym wyrokiem z dnia 23.01.2013 r. z winy ubezpieczonego.

W. R. nie ma nikogo na utrzymaniu. Wnioskodawca zamieszkuje w lokalu mieszkalnym z byłą żoną. Opłata za mieszkanie jest płacona po połowie, tj. po 170 zł przez każdego z małżonków miesięcznie. Za gaz płaci była żona. Miesięcznie za energię elektryczną była żona płaci około 150 zł. Na farmaceutyki wnioskodawca wydatkuje kwotę 50 zł miesięcznie. Jego leki są refundowane. Na zakup żywności ubezpieczony przeznacza około 300 zł miesięcznie a jego była żona również w niewielkiej wysokości pokrywa ich koszt. Ubezpieczony spłaca także miesięczne raty kredytu w wysokości od 90 zł do 350 zł. Wnioskodawca spłaca kredyt bankowy wzięty w wysokości 30 000 złotych przez około 10 lat.

Wnioskodawca płaci świadczenia alimentacyjne na syna i córkę z pierwszego małżeństwa. Są oni pełnoletni i już pracują. Syn ma 35 lat a córka prawie 40 lat. Dzieci nie pomagają wnioskodawcy i nie ma on z nimi kontaktu. Wnioskodawca posiada mieszkanie spółdzielcze własnościowe.

Przez pewien okres czasu przed zawarciem drugiego związku małżeńskiego wnioskodawca był bezdomny, beż żadnej pracy i nie miał środków finansowych na opłaty z tytułu alimentów. Wnioskodawca nigdy nie miał problemów z prawem. (zeznania wnioskodawcy k. 18 verte – 19, potwierdzenie spłaty gotówkowej kredytu, ugoda zawarta z bankiem z 2.12.2009 r. i 27.05.2009 r. k. 17, okazanie książeczki opłat za mieszkanie k. 18 verte, oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym W. R. k. 5 – 9 akt ZUS)

Decyzją z dnia 23 kwietnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. zmienił decyzję z dnia 25.04.2013 r. w ten sposób, że wydłużył ustalony wcześniej okres i wyznaczył warunki dalszej ratalnej spłaty należności. Według organu rentowego sytuacja w jakiej obecnie znajduje się ubezpieczony niewątpliwie wykluczyła jednorazową spłatę całości zadłużenia uzasadnia zatem zgodę na umożliwienie kontynuacji spłaty należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego w formie układu ratalnego. Likwidator funduszu alimentacyjnego rozłożył na raty spłatę należności z tytułu wypłaconych świadczeń wraz z 5 % opłatą na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu według stanu na dzień 10.04.2014 r. w ogólnej kwocie 22.518,17 zł. Wyznaczono harmonogram spłaty składający się z dziewięciu rat po 100,00 zł oraz ostatniej dziesiątej raty w kwocie 21.618,17 zł. (decyzja k. 22 – 23 akt ZUS)

W dniu 10 lutego 2015 r. W. R. złożył do organu rentowego wniosek o zmianę spłaty warunków określonych w zaskarżonej decyzji o rozłożeniu na raty spłaty należności alimentacyjnych. (wniosek k. 3 akt ZUS)

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. zmienił decyzję z dnia 23.04.2014 r. w ten sposób, że wydłużył ustalony wcześniej okres i wyznaczył warunki dalszej ratalnej spłaty należności. Według organu rentowego sytuacja w jakiej obecnie znajduje się ubezpieczony niewątpliwie wyklucza jednorazową spłatę całości zadłużenia uzasadnia zatem zgodę na umożliwienie kontynuacji spłaty należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego w formie układu ratalnego. Likwidator funduszu alimentacyjnego rozłożył na raty spłatę należności z tytułu wypłaconych świadczeń wraz z 5 % opłatą na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu według stanu na dzień 13.04.2015 r. w ogólnej kwocie 21.518,17 zł. Wyznaczono harmonogram spłaty składający się z dziewięciu rat po 200,00 zł oraz ostatniej dziesiątej raty w kwocie 19.718,17 zł. Jednocześnie wskazano, że spłata kwoty zadłużenia określonej w 10 racie może podlegać zmianie po złożeniu stosownego wniosku. (decyzja k. 26 – 28 akt ZUS)

Wnioskodawca faktycznie spłacał należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego w kwocie po 100 zł miesięcznie. (okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o załączone do akt sprawy i akt Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dokumenty oraz zeznania wnioskodawcy, którym Sąd przypisał przymiot wiarygodności. Podkreślić należy, że W. R. nie kwestionował wyliczenia zaległości na fundusz alimentacyjny w wysokości 21.518,17 zł zawartego w zaskarżonej decyzji ZUS.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie W. R. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U z 2015 r., poz. 114 j.t.), w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów na rzecz likwidowanego funduszu alimentacyjnego likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu.

Stosownie do art. 67 przytoczonej ustawy egzekucję należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu prowadzi się w dalszym ciągu aż do ich zaspokojenia. Organ egzekucyjny przekazuje likwidatorowi kwoty ściągnięte od osoby zobowiązanej do alimentacji, pozostałe po zaspokojeniu alimentów i należności z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej. Wniosek o umorzenie lub zawieszenie egzekucji wymaga zgody likwidatora.

Jak wynika z treści powołanego wyżej przepisu instytucja rozłożenia na raty należności wobec Funduszu określona w art. 68 ust 1 ustawy ma charakter wyjątkowy i może być zastosowana jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Ustawodawca nie definiuje, ani bliżej nie określa tych szczególnych wypadków.

Bezspornym w przedmiotowym postępowaniu jest, że ubezpieczony W. R. jest osobą, której sytuacja finansowa przemawia za udzieleniem ulgi w spłacie należności wobec Funduszu Alimentacyjnego w postaci rozłożenia jego należności na raty. Co do możliwości zastosowania tej ulgi nie miał wątpliwości także likwidator Funduszu – jedyną kwestią sporną była wysokość tych rat.

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. ustalił warunki ratalnej spłaty należności w ten sposób, że wnioskodawca uiszczał miesięczne raty w wysokości po 100 zł. Natomiast na skutek zaskarżonej decyzji warunki te uległy zmianie w ten sposób, że ustalono miesięczne raty w wysokości po 200,00 zł (dziewięć rat) jednakże wnioskodawca zakwestionował wysokość tych rat.

W ocenie Sądu Okręgowego obecna sytuacja finansowa wnioskodawcy, tj. zwiększenie świadczenia rentowego uzasadnia podwyższenie wysokości raty należności wobec Funduszu.

Podkreślić należy, że w niniejszym postępowaniu bezsprzecznie ustalono, że w porównaniu z 2014 r. sytuacja finansowa wnioskodawcy uległa poprawie. Wnioskodawca nadal uzyskuje dochody z tytułu renty umożliwiające konsekwentne regulowanie zaległości alimentacyjnych z tym, że wysokość tego świadczenia została podwyższona. Do sierpnia 2014 r. ubezpieczony otrzymywał bowiem rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy a od 1.08.2014 r. otrzymuje rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W 2014 r. wysokość świadczenia rentowego wynosiła tylko 961,97 zł netto, od 01.01.2015 r. wzrosła do kwoty 1121,61 zł a od 01.03.2016 r. do 1.323,52 zł netto. Wnioskodawca nie wykazał przy tym, że jego wydatki uległy zwiększeniu w porównaniu z wcześniejszym okresem.

W. R. jest po rozwodzie z drugą żoną. Rozwód został orzeczony prawomocnym wyrokiem z dnia 23.01.2013 r. Ubezpieczony nie ma nikogo na utrzymaniu i zamieszkuje w lokalu mieszkalnym z byłą żoną. Wnioskodawca uiszcza jedynie połowę opłat czynszowych w wysokości 170 zł. Opłaty za gaz oraz energię elektryczną ponosi jego była żona. Na farmaceutyki wnioskodawca wydatkuje tylko kwotę 50 zł miesięcznie, gdyż jego leki są refundowane. Na zakup żywności przeznacza około 300 zł miesięcznie jednakże również jego była żona w niewielkiej części partycypuje w pokryciu tych kosztów. Ubezpieczony ponadto spłaca od 10 lat kredyt.

W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu Okręgowego ustaleniu warunków układu ratalnego – okresowego i określenie wysokości rat w zaskarżonej decyzji nastąpiło w takiej wysokości, że ubezpieczony może nadal je uiszczać bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym dla siebie. Wnioskodawca dysponując dochodami z tytułu renty wyższymi o około 300 zł, niż te osiągane w kwietniu 2014 r. jest w stanie na bieżąco spłacać raty należności wyższe o kwotę 100 zł.

Podkreślić natomiast należy, że dłużnicy alimentacyjni zobowiązani są do spłacania swoich zobowiązań wobec Skarbu Państwa nawet wówczas, gdy miałoby to prowadzić do konieczności prowadzenia przez nich życia na bardzo skromnym poziomie. Wnioskodawca w procedurze planowania wydatków powinien uwzględniać konieczność posiadania środków na spłatę należności Funduszu.

Na marginesie wskazać należy, że odnośnie spłaty ostatniej dziesiątej raty należności Funduszu w kwocie 19 718,17 zł to zgodnie z treścią zaskarżonej decyzji może ulec ona zmianie lub rozłożeniu na kolejne raty po złożeniu stosownego wniosku.

Mając na względzie wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy w Łodzi na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie W. R. uznając je za niezasadne.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.