Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1666/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 marca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. na podstawie ustawy z dnia 23 października 2014 roku
o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw dokonał waloryzacji emerytury W. S. (1) od dnia 1 marca 2015 roku. Kwota świadczenia ustalona na dzień 28 lutego 2015 roku tj. 1.588.16 zł podlega podwyższeniu poprzez pomnożenie przez wskaźnik waloryzacji 100,68% i wynosi 1.598,96 zł. Kwota podwyżki jest niższa niż 36,00 zł., wobec powyższego wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono poprzez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 28 lutego 2015 roku tj. 1.588.16 zł kwoty waloryzacji tj. 36,00 zł. Emerytura po waloryzacji dnia 1 marca 2015 roku wynosi 1.624,16 zł. Podstawa wymiaru emerytury po waloryzacji wynosi 2.387,35 zł.

/decyzja - k. 28 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
z urzędu przyznał W. S. (1) dodatek pielęgnacyjny na stałe w związku z ukończeniem 75 lat od dnia 1 kwietnia 2015 roku w wysokości 208,17 zł miesięcznie.

/decyzja – k. 27 plik II akt ZUS/

W. S. (1) w dniu 3 kwietnia 2015 roku złożyła odwołanie od powyższych decyzji. W uzasadnieniu odwołania wskazała, iż nie kwestionuje sposobu waloryzacji świadczenia emerytalnego, ani tez wysokości dodatku pielęgnacyjnego, ale wnosi o ustalenie, czy świadczenia te zostały jej przyznane na stałe tj. dożywotnio.

/odwołanie - k. 2-8, odwołanie - k. 2-8 akt o sygn. VIII U 1667/15/

W odpowiedziach na odwołanie z dnia 25 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wskazaną w zaskarżonych decyzjach. Dodatkowo wskazano, że W. S. (2) od dnia 18 listopada 1992 roku pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przyznanej na stałe. W dniu 17 października 2003 roku złożyła wniosek o emeryturę i decyzją z dnia 31 października 2003 roku przyznana została emerytura od dnia 1 października 2003 roku i do chwili obecnej emerytura jest wypłacana na adres zamieszkania wnioskodawczyni. Podniesiono, iż wnioskodawczyni w dniu 16 września 2015 roku zgłosiła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu potwierdzenia aktywności świadczenia i czy nie było zmian w sprawie wypłacania i adresu przekazywania świadczenia oraz prosiła o wystawienie zaświadczenia, iż pobiera emeryturę. Po udzielnemu informacji, wnioskodawczyni zrezygnowała z odbioru zaświadczenia. Organ rentowy stanął na stanowisku, że zaskarżone decyzje zostały wydane prawidłowo.

/odpowiedź na odwołanie - k. 27-28, odpowiedź na odwołanie - k. 9-10 akt o sygn. VIII U 1667/15 /

Postanowieniem z dnia 8 marca 2016 roku Sąd Okręgowy połączył sprawę dot. odwołania wnioskodawczyni od decyzji z dnia 3 kwietnia 2015 roku prowadzoną pod sygnaturą akt VIII U 1667/15 ze sprawą z odwołania od decyzji z dnia 3 marca 2015 roku prowadzoną pod sygnaturą akt VIII U 1666/15 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia

/postanowienie – k. 17 akt VIII U 1667/15/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni W. S. (3) urodziła się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

W. S. (3) była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 18 listopada 1992 roku przyznanej na stałe.

/okoliczność bezsporna. a nadto decyzja - k. 28 plik I akt ZUS/

Na podstawie prawomocnej decyzji z dnia 31 października 2003 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu wniosku z dnia 17 października 2003 roku przyznał W. S. (3) prawo do emerytury od dnia 1 października 2003 roku tj. od miesiąca, a którym złożono wniosek.

/decyzja - k. 12 plik II akt ZUS/

Kolejnymi prawomocnymi decyzjami Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonywał waloryzacji pobieranej przez W. S. (3) emerytury.

/decyzje waloryzacyjne - k. 13, k. 14, k. 17, k. 18, k. 19, k. 20 plik II akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 marca 2015 roku organ rentowy dokonał waloryzacji emerytury W. S. (1) od dnia 1 marca 2015 roku. Kwota świadczenia ustalona na dzień 28 lutego 2015 roku tj. 1.588.16 zł podlegała podwyższeniu poprzez pomnożenie przez wskaźnik waloryzacji 100,68% i wynosi 1.598,96 zł. Kwota podwyżki jest niższa niż 36,00 zł., wobec powyższego wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono poprzez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 28 lutego 2015 roku tj. 1.588.16 zł kwoty waloryzacji tj. 36,00 zł. Emerytura po waloryzacji dnia 1 marca 2015 roku wynosi 1.624,16 zł. Podstawa wymiaru emerytury po waloryzacji wynosi 2.387,35 zł.

/decyzja - k. 28 plik II akt ZUS/

Kolejną zaskarżoną decyzją z dnia 4 kwietnia 2015 roku organ rentowy z urzędu przyznał W. S. (1) dodatek pielęgnacyjny na stałe w związku z ukończeniem 75 lat od dnia 1 kwietnia 2015 roku w wysokości 208,17 zł miesięcznie.

/decyzja – k. 27 plik II akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowego ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, a mianowicie o powołane wyżej dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz w załączonych aktach organu rentowego. Przedmiotowe dokumenty nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron i pozwalają, zdaniem Sądu Okręgowego, na wydanie prawidłowego rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołania wnioskodawczyni nie zasługują na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie były dwie decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Decyzja z dnia 3 marca 2015 roku dotycząca waloryzacji emerytury W. S. (1), natomiast decyzja z dnia 4 kwietnia 2015 roku dotyczyła przyznania prawa do dodatku pielęgnacyjnego w związku z ukończeniem 75 roku życia.

Waloryzacja świadczeń (podwyższenie) realizowana jest na zasadach określonych
w art. 88 i art. 89 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku Nr 748 ze zm.).

Stosownie do treści art. 88 pkt 1 - 4 emerytury i renty podlegają corocznie waloryzacji od dnia 1 marca, która polega na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wskaźnik waloryzacji. Waloryzacji podlega kwota świadczenia i podstawa jego wymiaru w wysokości przysługującej ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego, w którym przeprowadza się waloryzację. Ponadto waloryzacja obejmuje emerytury i renty przyznane przed terminem waloryzacji.

W myśl art. 89 ust. 6 analizowanej ustawy Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w drodze komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w terminie 3 dni roboczych od dnia ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego komunikatu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1 i 2, wskaźnik waloryzacji, biorąc pod uwagę wskaźniki, o których mowa w ust. 1 i 2, jak również wysokość zwiększenia, o którym mowa w ust. 3.

Stosownie do Komunikatu Ministra Pracy i Polityki społecznej z dnia 11 lutego 2015 roku w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2015 roku (M.P. z dnia 17 lutego 2014 r. Nr 150) wydanym na podstawie art. 89 ust. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2014 roku wynosi 100,68 %.

Zgodnie natomiast z art. 6 ustawy z dnia 23 października 2014 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw w 2015 roku waloryzacja od dnia 1 marca polega na podwyższeniu kwoty świadczenia,
w wysokości przysługującej w dniu 28 lutego 2015 roku wskaźnikiem waloryzacji, ustalonym zgodnie z art. 89 ustawy, o której mowa w art. 1, nie mniej niż o kwotę 36,00 zł.

Tymczasem z kwestionowanej przez wnioskodawczynię decyzji wynika, iż kwota świadczenia ustalona na dzień 28 lutego 2015 roku wynosiła 1.588,16 zł, a waloryzacji dokonano przez przemnożenie kwoty świadczenia ustalonej na dzień 28 lutego 2015 roku tj. 1.588,16 zł przez wskaźnik waloryzacji 100,68 %. Ponieważ kwota podwyżki była niższa niż 36,00 zł wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono przez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 28 lutego 2015 roku kwoty waloryzacji, tj. 36,00 zł. Emerytura skarżącej po waloryzacji od dnia 1 marca 2015 roku wyniosła 1.624,16 zł. Podstawa wymiaru emerytury po waloryzacji wyniosła zaś 2.387,35 zł.

Z powyższego wynika, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonał waloryzacji świadczenia należnego odwołującej w sposób prawidłowy, albowiem organ rentowy przyjął prawidłową kwotę świadczenia, zastosował właściwy wskaźnik, a także uwzględnił zasady określone w art. 6 ustawy z dnia 23 października 2014 roku o zmianie ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, iż decyzja z dnia 3 marca 2015 roku prawidłowo dokonuje waloryzacji emerytury.

Następnie Sąd zważył, iż zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę dodatku, o którym mowa w ust. 2, podwyższa się przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym przeprowadzana jest waloryzacja (ust. 3). Osobie uprawnionej do emerytury lub renty przebywającej w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub
w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym dodatek pielęgnacyjny nie przysługuje, chyba że przebywa poza tą placówką przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu (ust. 4).

Natomiast zgodnie z Komunikatem Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 lutego 2015 roku w sprawie kwoty dodatku za tajne nauczanie, dodatku kombatanckiego, dodatku pielęgnacyjnego i dodatku dla sierot zupełnych, kwoty świadczenia pieniężnego przysługującego żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych, kwoty świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz kwot maksymalnych zmniejszeń emerytury lub renty od dnia 1 marca 2015 roku kwoty dodatku pielęgnacyjnego wynosi 208,17 zł.

W związku z powyższym w ocenie Sądu również decyzja z dnia 3 kwietnia 2015 roku jest prawidłowa, albowiem wnioskodawczyni przyznano prawo do dodatku pielęgnacyjnego od właściwej daty oraz w prawidłowej wysokości.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni nie sprecyzowała konkretnych zarzutów do skarżonych decyzji, wskazując jedynie, że nie kwestionuje sposobu waloryzacji świadczenia, ani tez kwoty przyznanego dodatku pielęgnacyjnego. W. S. (2) wnosiła o przyznanie tych świadczeń na stałe.

Z całą stanowczością podkreślić należy, iż emerytura jest świadczeniem pieniężnym, które służy, jako zabezpieczenie bytu na starość dla osób, które ze względu na wiek nie posiadają już zdolności do pracy zarobkowej. Przysługuje ono po osiągnięciu wieku emerytalnego i na stałe tj. dożywotnio. Również dodatek do emerytury w postaci dodatku pielęgnacyjnego w związku z osiągnięciem wieku 75 lat jest świadczeniem o charakterze stałym, przyznawanym z urzędu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżone decyzje odpowiadają wyżej przytoczonym przepisom prawa i w konsekwencji orzekł, jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalając odwołania wnioskodawczyni.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni z pouczeniem o prawie, sposobie i terminie wniesienia apelacji.

27.04.2016