Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1737/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 maja 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił B. M. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 11 maja 2015 r. ustaliła, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy, ale całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej, zatem brak prawa do renty socjalnej.

/decyzja - k. 16 akt ZUS/

W dniu 11 czerwca 2015 r. wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji i wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty socjalnej.

/odwołanie - k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 5/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. M. urodził się (...) W okresie od 1 września 1991 r. do 31 sierpnia 1996 r. uczęszczał do 5-letniego Technikum kształcącego w zawodzie technik rolnik w M.. W okresie od 16 września 1996 r. do 19 lutego 1997 r. ubezpieczony był słuchaczem Policealnej Szkoły Zawodowej dla Dorosłych o kierunku technik informatyk. Został skreślony z listy słuchaczy z powodu braku promocji. Pracował krótko jako pomocnik magazyniera i ankieter. Nie pracuje od 10 lat.

/okoliczność bezsporna, zaświadczenie – k. 4 akt ZUS, zaświadczenie – k. 5 akt ZUS/

Orzeczeniem (...) do spraw orzekania o niepełnosprawności w K. z dnia 6 sierpnia 2013 r. wnioskodawcę B. M. zaliczono do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie wydano do 31 grudnia 2016 r. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 17 lipca 2013 r., niepełnosprawność istnieje od 2006 r. Wskazano, że ubezpieczony jest niezdolny do zatrudnienia.

/orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 39, zeznania świadka J. M. z dnia 25 kwietnia 2016 r. – 00:07:11 – 00:10:14 – płyta CD – k. 42/

Wnioskodawca w dniu 18 lutego 2015 r. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty socjalnej.

/wniosek – k. 1 – 2 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 4 marca 2015 r. rozpoznał u ubezpieczonego schizofrenię paranoidalną, stan po zapaleniu opon mózgowo – rdzeniowych w lipcu 2015 r., otyłość. Wskazał, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy do 31 marca 2016 r. Podał, że daty powstania całkowitej niezdolności nie da się ustalić. Całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

/opinia lekarska – k. 89 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie – k. 6 akt ZUS/

Decyzją z dnia 26 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił B. M. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 11 maja 2015 r. ustaliła, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy ale całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej, zatem brak prawa do renty socjalnej.

/decyzja - k. 8 akt ZUS/

Z uwagi na przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu ubezpieczony złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS w dniu 17 listopada 2013 r.

/sprzeciw – k. 93 dokumentacji lekarskiej/

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 maja 2015 r. rozpoznała u B. M. schizofrenię paranoidalną, przebyte zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych w lipcu 2005 r., otyłość. Wskazała, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy do 31 marca 2016 r. Podała, że całkowita niezdolność do pracy powstała 29 września 1999 r. Całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

/opinia lekarska – k. 97 - 102 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie – k. 15 akt ZUS/

W konsekwencji decyzją z dnia 15 maja 2015 r. odmówiono ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej.

/decyzja – k. 16 akt ZUS/

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe , dopuszczając dowód z opinii biegłych sądowych: neurologa i psychiatry z uwagi na udokumentowane schorzenia wnioskodawcy.

Wnioskodawca cierpi na przebyte zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych w 2005 r. oraz schizofrenię paranoidalną, z powodu której jest leczony psychiatrycznie. Badaniem neurologicznym nie stwierdzono objawów uszkodzenia układu nerwowego, które pozwoliłoby uznać wnioskodawcę za niezdolnego do wykonywania pracy zarobkowej. Z neurologicznego punktu widzenia ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej.

/opinia biegłego sądowego specjalisty neurologa J. B. – k. 12 – 13/

Wnioskodawca cierpi także na schizofrenię paranoidalną. Leczy się psychiatrycznie ambulatoryjnie od 29 września 1999 r. Był jeden raz hospitalizowany psychiatrycznie na przełomie 2006 r. i 2007 r. Nadal jest leczony psychiatrycznie ambulatoryjnie. Obecnie ubezpieczony ujawnia objawy psychotyczne z lękiem i wycofaniem społecznym. Wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy do marca 2016 r. Całkowita niezdolność do pracy powstała na początku, udokumentowanego, leczenia psychiatrycznego tj. 29 września 1999 r. Całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed 18 rokiem życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia.

/opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii G. P. – k. 14 – 16, pisemna opinia uzupełniająca – k. 22 /

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską oraz opinie biegłych: neurologa i psychiatry.

Opinie te są wiarygodne i sporządzone zostały przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie odwołującego się. Biegli w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u B. M. i ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych.

Biegli u wnioskodawcy rozpoznali zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych w 2005 r. oraz schizofrenię paranoidalną. Biegły neurolog wskazał, że ubezpieczony z przyczyn neurologicznych nie jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej, zaś psychiatra wskazał, że jest całkowicie niezdolny do pracy do marca 2016 r. Za datę powstania całkowitej niezdolności do pracy przyjął początek udokumentowanego leczenia psychiatrycznego tj. 29 września 1999 r. Całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed 18 rokiem życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych psychiatry oraz neurologa w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są wyczerpujące, wnikliwie analizujące , zarówno dolegliwości wnioskodawcy , jak też ich konsekwencje w postaci stopnia naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy w aspekcie zdolności do pracy. Wnioski orzecznicze są konsekwentne, logiczne i znakomicie, merytorycznie uzasadnione .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t. j. Dz.U. z 2003 r., Nr 135, poz. 1268 z późn. zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1)przed ukończeniem 18 roku życia;

2)w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3)w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej,

przy czym osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa, która przysługuje przez okres wskazany w decyzji jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Z kolei w myśl art. 5 cyt. ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm. ).

Natomiast w myśl art. 15 tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: art. 12-14, 61, 88-94, 98, 100 ust. 1 i 2, art. 101, 102 ust. 1, art. 104 ust. 4, art. 107, 114, 116 ust. 1b i 2, art. 118 ust. 1-5, art. 119 ust. 1, art. 121, 122 ust. 1, art. 126, 128, 129 ust. 1, art. 130 ust. 1, 2 i 3 pkt 1, art. 133-135 oraz 137-144 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z dokonanych ustaleń wynika jednoznacznie, że stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia z zakresu psychiatrii powodują jego całkowitą, okresową niezdolność do pracy w okresie marca 2016 r.

Opinie biegłych psychiatry, neurologa zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi wnioskodawcy, jak i organowi rentowemu, ze zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego psychiatry.

Zdaniem Sądu, biegły psychiatra w oparciu o dokumentację medyczną, badanie przedmiotowe ubezpieczonego precyzyjnie uzasadnił tezę, zgodnie z którą, badany jest całkowicie i okresowo niezdolny do pracy do marca 2016 r. Dodał, że niezdolność do pracy datuje się od 29 września 1999 r. tj. od początku udokumentowania leczenia psychiatrycznego.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności w oparciu o opinię biegłego lekarza psychiatry, Sąd ustalił, iż rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia z zakresu psychiatrii powodują jego całkowitą okresową niezdolnością do pracy. Brak jest jednakże podstaw do uznania, iż całkowita niezdolność odwołującego się do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem przez niego 18 roku życia w dniu 10 sierpnia 1994 r. lub w trakcie pobierania nauki do 19 lutego 1997 r. Początek całkowitej okresowej niezdolności do pracy datuje się od 29 września 1999 r. i brak jest podstaw do przyjęcia by istniała wcześniej.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy na postawie art. 477 14 §1 k.p.c orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.