Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. stwierdził, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia M. K. (1) podlegającej ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu jako pracownik u płatnika składek (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. za luty 2015 roku na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe wynosi 1.583,60 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że na podstawie analizy danych zewidencjonowanych na indywidualnym koncie ubezpieczonej, analizy danych zewidencjonowanych na koncie płatnika składek, pisemnych wyjaśnień ubezpieczonej oraz płatnika składek ustalił, iż w dniu 17 października 2014 roku płatnik składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez prezesa zarządu J. K. zawarł pisemną umowę o pracę z M. K. (1) na czas nieokreślony od dnia 17 października 2014 roku na stanowisku księgowej w wymiarze czasu pracy 1/4 etatu z wynagrodzeniem 420,00 zł brutto miesięcznie. W dniu 24 października 2014 roku płatnik składek dokonał zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego M. K. (1) z tytułu zatrudnienia z datą objęcia ubezpieczeniami od dnia 17 października 2014 roku. Następnie aneksem do umowy o pracę zawartym w dniu 15 stycznia 2015 roku z dniem 1 lutego 2015 roku zmieniono stanowisko pracy M. K. (1) z księgowej na samodzielna księgowa, wymiar czasu pracy z 1/4 etatu na 1/2 etatu oraz wynagrodzenie z 420,00 zł brutto miesięcznie na 4.700,00 zł brutto miesięcznie. Od dnia 28 stycznia 2015 roku do dnia 30 stycznia 2015 roku oraz od dnia 23 lutego 2015 roku M. K. (1) stała się niezdolna do pracy z powodu choroby. Organ rentowy ustalił również, że M. K. (1) posiada jednocześnie dodatkowy tytuł do ubezpieczeń, gdyż od dnia 1 czerwca 2011 roku jest zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek w firmie (...) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika ds. kadr i płac. Zdaniem organu rentowego zmiana wynagrodzenia M. K. (1) od dnia 1 lutego 2015 roku, biorąc pod uwagę zmianę stanowiska pracy, wymiaru czasu pracy oraz zwiększenie kwalifikacji ubezpieczonej budzi uzasadnione wątpliwości. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanął na stanowisku, iż zwiększenie wynagrodzenia ubezpieczonej w kontekście powstania u niej długotrwałej niezdolności do pracy w niedługim odstępie czasu, wskazuje, że podstawa wymiaru do ubezpieczeń społecznych (w tym do ubezpieczenia chorobowego) w wysokości 4.700,00 zł brutto została ustalona w celu uzyskania przez pracownika wysokiego świadczenia z ubezpieczenia chorobowego. Mając na uwadze powyższe ustalono M. K. (1) miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia - w miejsce wynagrodzenia ustalonego w kwestionowanym aneksie, uwzględniając zajmowane stanowisko, zwiększenie wymiaru czasu pracy oraz wysokości wynagrodzenia pozostałych pracowników w wysokości 1/2 prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2015 roku tj. w kwocie 1.979,50 zł. Zdaniem organu rentowego ustalona podstawa wymiaru składek spełniająca kryteria właściwej, godziwej i rzetelnej, a także uwzględnia z punktu widzenia prawa ubezpieczeń społecznych interes publiczny i zasady solidarności ubezpieczonych.

/decyzja – k. 11.3-11.6 akt ZUS/

M. K. (1) w dniu 14 lipca 2015 roku złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. od kwoty 4.700,00 zł. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, iż organ rentowy wydając kwestionowaną decyzję naruszył art. 41 ust. 12 i 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i w sposób wadliwy wyciągnął wnioski z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta zdaniem skarżącej nie ma nadto charakteru wszechstronnego i jest wybiórcza. M. K. (1) wskazała, iż powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie podstawę wymiaru składki ubezpieczonego będącego pracownikiem stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy. Natomiast ocena godziwości tego wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji, czego organ w przedmiotowej sprawie właściwie nie uczynił. Odwołująca podniosła, iż organ dokonując analizy wynagrodzeń pracowników zatrudnianych przez płatnika składek nie wziął pod uwagę, iż nie pracują oni na podobnym stanowisku pracy. Konfrontowano bowiem wynagrodzenia dotyczące niewykwalifikowanych pracowników wykonujących prace budowlane, a nie księgowego. Odnosząc się do dokonanej przez organ rentowy analizy wynagrodzenia poprzedniej księgowej, wskazała, iż nie wzięto pod uwagę faktu, iż była ona zatrudniona na 1/8 etatu za wynagrodzeniem 1.500,00 zł netto, co daje wynagrodzenie na cały etat w wysokości 12.000 zł netto. Nadto zakres obowiązków ówczesnej księgowej był wówczas niewielki w porównaniu do bieżącego okresu, gdyż spółka dopiero aktualnie zaczęła się bardziej rozwijać. Wnioskodawczyni argumentowała nadto, iż uszło uwadze organu rentowego, iż zarząd płatnika składa się z dwóch osób, z których każda jest jednocześnie udziałowcem spółki, ale tylko jeden z członków zarządu otrzymuje wynagrodzenie, ponieważ osoby te mają dochód z tytułu dywidendy. Odwołująca podniosła także, iż niezrozumiałe jest porównywanie jej wynagrodzenia u zainteresowanego płatnika składek z wynagrodzeniem w Przedsiębiorstwie (...), są to bowiem dwa różne zakłady pracy i dwa odrębne stanowiska z innym zakresem obowiązków. Odwołująca wskazała, iż podwyższenie wynagrodzenia nie pozostaje w związku przyczynowo- skutkowym z wystąpieniem u niej niezdolności do pracy Podkreśliła, iż w chwili zawierania aneksu nie widziała o wystąpieniu niezdolności do pracy, zaś zwiększenie etatu
i wynagrodzenia miało wyłącznie przesłanki merytoryczne związane m.in. z podwyższeniem kwalifikacji zawodowych i uzyskaniem uprawnień samodzielniej księgowej, prawidłowym
i rzetelnym wywiązywaniem się z dotychczas powierzonych obowiązków na stanowisku księgowej oraz zwiększeniem nakładu pracy księgowej na skutek rozwoju firmy. Tym samym zdaniem skarżącej wynagrodzenie na stanowisku samodzielnej księgowej ustalone od dnia
1 lutego 2015 roku w wysokości 4.700,00 zł było i jest wynagrodzeniem rzeczywistym, od którego odprowadzane były wszystkie składki ubezpieczeniowe. Mając powyższe na uwadze M. K. (1) podniosła bezzasadność ustalenia podstawy wymiaru składek od prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za luty 2015 roku. Wskazała, iż nawet przyjmując takie założenie, jak organ rentowy, ustalenie jej wynagrodzenia i ewentualnie ocena dysproporcji w stosunku do innych wynagrodzeń powinna nastąpić przy uwzględnieniu przeciętnego wynagrodzenia dla stanowiska samodzielnego księgowego, gdyż faktycznie taką pracę wykonywała i nie jest ona fikcyjna. Odwołująca podała, iż z informacji zwartych na stronie internetowej dotyczącej wysokości wynagrodzeń pracowniczych wynika, iż przeciętne wynagrodzenie samodzielnego księgowego zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi 5.980,00 zł brutto,
z czego 25% głównych księgowych zarabia powyżej 8.625,00 zł brutto. M. K. (1) ostatecznie stanęła na stanowisku, iż podwyższenie wynagrodzenia aneksem z dnia 15 stycznia 2015 roku miało swoje uzasadnienie faktyczne i odzwierciedlało wysokość rzeczywiście uzyskiwanego wynagrodzenia adekwatnie do rodzaju i zakresu wykonywanych obowiązków. Było ono zatem usprawiedliwione aktualnymi potrzebami firmy,
w szczególności jej rozwojem i związanymi z tym obciążeniami księgowymi, a z drugiej strony było odpowiednie do posiadanych przez nią nowych kwalifikacji i zakresu wykonywanych zadań oraz wynagrodzenia na podobnych stanowiskach samodzielnego księgowego.

/odwołanie - k. 2-6/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację wskazaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie - k. 25-26/

Na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2015 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, występujący w imieniu zainteresowanej (...) z ograniczoną odpowiedzialnością w S. J. K. przyłączył się do stanowiska wnioskodawczyni, pełnomocnik organu rentowego wnosił o oddalenie odwołania.

/ stanowisko pełnomocników stron i zainteresowanego: 00:03:18 – płyta CD k. 230/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. M. K. (1) legitymuje sie wykształceniem średnim, policealnym, posiada tytuły technika technologii odzieży oraz technika ekonomisty
w specjalizacji ekonomiki i organizacji przedsiębiorstw. M. K. (1) posiada doświadczenie zawodowe w pracy na stanowiskach sprzedawcy, sprzedawcy – kasjera, kontrolera zwrotów, asystenta ds. nieruchomości, pracownika biurowego. Ponadto wnioskodawczyni ukończyła liczne kursy m.in. w zakresie księgowości.

/okolicznosć bezsporna,a nadto świadectwo dojrzałości z dn. 4.06.1999 r., świadectwo ukończenia szkoły policealnej z dn. 21.06.2004 r., dyplom uzyskania tytułu zawodowego z dn. 26.06.2006 r. , certyfikaty i zaświadczenia, świadectwa pracy – akta osobowe część A – koperta k. 47/

M. K. (1) od dnia 1 czerwca 2011 roku jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę u płatnika składek w firmie (...) z siedzibą w S. ul. (...), w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika do spraw kadr i płac, z wynagrodzeniem 3.924,00 zł.

/okolicznosć bezsporna, nadto zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230/

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. prowadzi działalność gospodarczą od dnia 7 lutego 2012 roku. Wspólnikami spółki są J. K. – posiadajacy 50 udziałów, a także A. K. oraz M. S. - posiadające po 20 udziałów. Organem uprawnionym do reprezentowania spółki jest zarząd, w którego skład wchodzi prezes zarządu w osobie J. K. oraz wice prezes zarządu w osobie A. K.. Siedziba spółki mieści się w S. ul. (...). Przedmiotem działalności spółki są produkcja wyrobów budowlanych z betonu, masy betonowej prefabrykowanej, konstrukcji metalowych i ich części, naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych, obróbka mechaniczna elementów metalowych, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, z budową dróg i autostrad, z budową mostów i tuneli, z budową rurociągów, unii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, rozbiórka i przygotowanie terenu pod budowę, wykonywanie instalacji elektrycznych, wodno-kanalizacyjnych i pozostałych instalacji budowlanych, robót budowlanych wykończeniowych, transport drogowy towarów, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek i inne.

/informacja z Krajowego Rejestru Sądowego wg stanu na dn. 28.01.2016 r. – k. 37-40/

Płatnik składek zatrudniał od dnia 8 marca 2012 roku do kwietnia 2014 roku pracownika na stanowisku księgowej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w wymiarze 1/8 etatu z wynagrodzeniem w wysokości 1.500,00 zł netto. Ponadto do prowadzenia księgowości spółki zainteresowana korzystała z usług biura rachunkowego.

/umowa o pracę z dn. 8.03.2012 r. – k. 179, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230, zeznania zainteresowanego J. K.: 00:32:15 w zw. 01:05:19– płyta CD k. 230 /

W ramach zatrudnienia u płatnika składek J. K. wnioskodawczyni prowadziła księgowość podatkowej księgi przychodów i rozchodów. J. K. powoli wygaszał swoją jednoosobową działalność gospodarczą.

/zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230/

Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim z dnia 16 października 2014 roku wnioskodawczyni była uznana za zdolną do zatrudnienia na stanowisku księgowej wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych.

/zaświadczenie lekarskie z dn. 16.10.2014 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

W dniu 17 października 2014 roku płatnik składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez prezesa zarządu J. K. zawarł z M. K. (1) umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 17 października 2014 roku na stanowisku księgowej w wymiarze czasu pracy 1/4 etatu z wynagrodzeniem 420,00 zł brutto miesięcznie. Jako miejsce wykonywania pracy określono S., ul. (...)

/okoliczność bezsporna, a nadto umowa o pracę z dn. 17.10.2014 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

Ustalona przez strony niska wysokość wynagrodzenia wynikała z braku doświadczenia oraz uprawnień do prowadzenia ksiąg handlowych przez wnioskodawczynię.

/zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230/

Płatnik składek dokonał zgłoszenia M. K. (1) do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego w dniu 24 października 2014 roku z datą objęcia ubezpieczeniami od dnia 17 października 2014 roku.

/okoliczność bezsporna, a nadto druk (...) akta osobowe część B – koperta k. 47/

Z dniem 10 stycznia 2015 roku M. K. (1) na podstawie egzaminu zawodowego uzyskała kwalifikacje specjalisty ds. rachunkowości według wymagań określonych przez Stowarzyszenie (...) w Polsce opartych na Międzynarodowych Standardach Edukacyjnych ustalonych przez (...). Certyfikat uprawniał skarżącą do prowadzenia ksiąg rachunkowych, bilansów, rachunku zysków i strat.

/certyfikat specjalisty ds. rachunkowości z dn. 10.01.2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230/

W związku z zwiększeniem zakresu prac oraz uprawnień wnioskodawczyni, płatnik składek zdecydował o zwiększeniu wymiaru czasu pracy wnioskodawczyni oraz wynagrodzenia.

/zeznania zainteresowanego J. K.: 00:32:15 w zw. 01:05:19, 01:07:40 – płyta CD k. 230/

Aneksem do umowy o pracę zawartym pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowaną przez prezesa zarządu J. K. a M. K. (1) w dniu 15 stycznia 2015 roku z dniem 1 lutego 2015 roku zmieniono stanowisko pracy wnioskodawczyni na samodzielną księgową, wymiar czasu pracy na 1/2 etatu oraz ustalono wynagrodzenie w wysokości 4.700,00 zł brutto miesięcznie. Pozostałe warunki umowy o pracę nie ulegały zmianie.

/aneks do umowy o pracę z dn. 15.01.2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

W dniu 15 stycznia 2015 roku płatnik składek wydał wnioskodawczyni skierowanie na badania kontrole, wskazując, że będzie ona zatrudniona na stanowisku samodzielnej księgowej.

/skierowanie na badania kontrole z dn. 15.01.2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

Po zmianie stanowiska i zwiększeniu wymiaru czasy pracy zwiększył się również zakres obowiązków wnioskodawczyni, przejęła ona obowiązki głównej księgowej. M. K. (1) zajmowała się bieżącym księgowaniem, objęło to zamknięcie poprzedniego roku podatkowego. W spornym okresie wnioskodawczyni prowadziła korespondencję mailową ze skrzynki pocztowej spółki dotyczącą spraw finansowych.

/wydruki z poczty e-mail – k. 5.52-5.80, 5.116-5.120 akt ZUS, rejestry zakupu i sprzedaży – k. 5.102-5.113 akt ZUS, faktury VAT i polecenia księgowania –k. 5.99-5.101, k. 5.149-5.151, k. 5.142 - 5.121 akt ZUS, potwierdzenie nadania przesyłki poleconej – k. 5.148 akt ZUS, raport z analizy potrzeb nr (...)/A01/301 – k. 5.145-5.147 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:15:55 – płyta CD k. 230, zeznania zainteresowanego J. K.: 00:32:15 w zw. 01:05:19, 01:07:40 – płyta CD k. 230 /

W dniu 24 stycznia 2015 roku w trakcie balu karnawałowego wnioskodawczyni doznała urazu prawego stawu kolanowego.

/dokumentacja medyczna – koperta k. 68, zeznania świadka M. K. (2) 00:44:56 – płyta CD k. 230, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230/

Z dniem 28 stycznia 2015 roku M. K. (1) udała się do lekarza w związku
z problemami z chodzeniem i bólem. W związku z powyższym wystawiono jej zwolnienie chorobowe na okres od dnia 28 stycznia 2015 roku do dnia 30 stycznia 2015 roku i skierowano na dalsze badania.

/dokumentacja medyczna – koperta k. 68, roczna ewidencja czasu pracy 2015 rok – k. 86, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230 /

Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim z dnia 2 lutego 2015 roku wnioskodawczyni była uznana za zdolną do zatrudnienia na stanowisku samodzielnej księgowej wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych.

/zaświadczenie lekarskie z dn. 2.02.2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

Wnioskodawczyni doznała drugiego poważniejszego urazu prawego kolana w wyniku wygięcia się stawu i przewrócenia się w dniu 16 lutego 2015 roku. Od dnia 23 lutego 2015 roku M. K. (1) była niezdolna do pracy, a niezdolność ta pozostawała w związku z urazem kolana. W dniach od 26 do 28 lutego 2015 roku wnioskodawczyni przebywała w szpitalu w związku z rozpoznaniem uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego prawego i uszkodzenia łękotki przyśrodkowej stawu. Wykonano u niej zabieg artroskopii kolana z usunięciem fragmentu uszkodzonego łękotki przyśrodkowej. Następnie była poddawana leczeniu usprawniającemu.

/zeznania świadka M. K. (2) 00:44:56 – płyta CD k. 230, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14, 00:31:24 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230, dokumentacja medyczna – koperta k. 70, dokumentacja medyczna – k. 71-72, dokumentacja medyczna – koperta k. 145, dokumentacja medyczna – koperta k. 187, dokumentacja medyczna – koperta k. 195, dokumentacja medyczna – k. 197-198/

M. K. (1) upoważniła swojego męża – M. K. (2) do odbioru jej wynagrodzenia za marzec 2015 roku.

/upoważnienie z dn. 31.03.2015 r. – k. 5.81 akt ZUS/

Płatnik składek wypłacił wnioskodawczyni tytułem wynagrodzenia następujące kwoty: w styczniu 2015 roku – 426,36 zł brutto, w lutym 2015 roku – 4 408,90 zł brutto, w marcu 2015 roku - 2 595,60 zł brutto. Za okresy od dnia 28 stycznia 2015 roku do dnia 30 stycznia 2015 roku oraz od 23 lutego 2015 roku do dnia 24 marca 2015 roku zainteresowany wypłacił ubezpieczonej wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy.

/karta wynagrodzeń pracownika za 2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

Wnioskodawczyni kwitowała odbiór wynagrodzenia na liście płac, prowadzonej zbiorczo dla wszystkich pracowników.

/listy płac – k. 5.82, k. 5.84, k. 5.86, k. 5.88, k. 5.90, k. 5.92 akt ZUS/

W okresach niezdolności do pracy wnioskodawcy płatnik składek nie zatrudnił pracownika na zastępstwo, zlecił prowadzenie księgowości biuru rachunkowemu, z którym współpracował przed zatrudnieniem skarżącej. Biuro oddelegowała pracownika, który przyjeżdżał do siedziby spółki i częściowo prowadził księgowość.

/zeznania wnioskodawczyni: 00:15:55 w zw. z 00:15:55 – płyta CD k. 230, zeznania zainteresowanego J. K.: 00:32:15 w zw. 01:05:19, 01:07:40 – płyta CD k. 230/

Wnioskodawczyni wróciła do pracy z dniem 29 lipca 2015 roku. Warunki zatrudnienia M. K. (3) nie uległy zmianie.

/roczna ewidencja czasu pracy 2015 rok – k. 86, roczna ewidencja czasu pracy 2016 rok – k. 85, wydruki z poczty e-mail – k. 109-153, potwierdzenia nadania przesyłek poleconych – k. 154, polecenia księgowań – k. 155-164, zestawienia – k. 165-168, zeznania świadka M. K. (2) 00:44:56– płyta CD k. 230, zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230, zeznania zainteresowanego J. K.: 00:32:15 w zw. 01:05:19, 01:07:40 – płyta CD k. 230 /

W dniu 29 lipca 2015 roku płatnik składek wydał wnioskodawczyni skierowanie na badania kontrole.

/skierowanie na badania kontrole z dn. 29.07.2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

Zgodnie z orzeczeniem lekarskim z dnia 29 lipca 2015 roku wnioskodawczyni została uznana za zdolną do zatrudnienia na stanowisku samodzielnej księgowej wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych.

/zaświadczenie lekarskie z dn. 29.07.2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

Z dniem 1 września 2015 roku płatnik składek zatrudnił pracownika na stanowisku pomocy księgowej, która współpracuje z wnioskodawczynią. Pracownik ten jest zatrudniony w wymiarze 2/5 etatu z wynagrodzeniem 2.350,00 zł brutto miesięcznie.

/zeznania wnioskodawczyni: 00:15:55, 00:31:24 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230, zeznania zainteresowanego J. K.: 00:32:15 w zw. 01:05:19 – płyta CD k. 230/

Płatnik składek wypłacił wnioskodawczyni tytułem wynagrodzenia następujące kwoty: w lipcu 2015 roku – 313,33 zł brutto, w sierpniu 2015 roku – 4.700,00 zł brutto, w wrześniu 2015 roku – 4.073.33 zł , w październiku 2015 roku – 4.386,67 zł brutto, w listopadzie 2015 roku - 4.700,00 zł brutto, w grudniu 2015 roku - 4.700,00 zł brutto.

/karta wynagrodzeń pracownika za 2015 r. – akta osobowe część B – koperta k. 47/

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. potwierdzają obecność w pracy na prowadzonych zbiorczo listach obecności. M. K. (1) potwierdza obecność w pracy własnoręcznym podpisem na przedmiotowych listach.

/listy obecności – k. 96-104/

Wnioskodawczyni nadal pracuje również u płatnika składek w firmie (...) i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 2.500,00 zł.

/zeznania wnioskodawczyni: 00:04:14, 00:15:55 w zw. z 00:56:50 – płyta CD k. 230/

Płatnik składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w 2015 roku osiągnął dochód w wysokości 988.398,00 zł

/narastające zestawienie przychodu i dochodu brutto w 2015 r. – k. 45-46/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone do akt dokumenty, w tym dokumentację osobową i medyczną skarżącej, dokumentację finansową płatnika składek oraz częściowo w oparciu o osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań świadka M. K. (2), będącego mężem wnioskodawczyni oraz zeznań skarżącej oraz zeznającego w imieniu zainteresowanej spółki prezesa zarządu J. K..

Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę, a dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że jest on wystarczający by wyjaśnić sporną okoliczność – a mianowicie, czy miesięczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne M. K. (1) z tytułu zatrudnienia w (...)" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. od dnia 1 lutego 2015 roku stanowi kwota 4.700,00 zł brutto, czy też ustalenie wysokości wynagrodzenia M. K. (1) było dokonane jedynie w celu znacznego podwyższenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, wnioskodawczyni i zainteresowanego, w których wskazali na realność otrzymanego przez skarżącą w spornym okresie wynagrodzenia określonego w aneksie do umowy o pracę.

W ocenie Sądu zeznania wnioskodawczyni i zainteresowanego, także świadka M. K. (2) w niniejszej sprawie są jasne, logiczne i wzajemnie niesprzeczne. Wersję zdarzeń przedstawioną przez skarżącą i płatnika składek potwierdził świadek zeznający w tej sprawie, w osobie męża wnioskodawczyni, który posiadał szczegółową wiedzę, co do spornych okoliczności, a nadto znajduje ona odzwierciedlenie w dokumentacji medycznej oraz dotyczącej wykonywanych przez skarżącą czynności.

Z zeznań świadka, odwołującej i zainteresowanego, a także przedstawionej dokumentacji jasno wynika, że M. K. (1) w spornym okresie tj. od lutego 2015 roku wykonywała obowiązki pracownicze na stanowisku samodzielnej księgowej
w wymiarze ½ etatu.

Strony w sposób wiarygodny umotywowały przyczyny zwiększenia wymiaru czasu pracy wnioskodawczyni i zwiększenia jej wynagrodzenia od lutego 2015 roku. Płatnik składek rozwijał swoją działalność, co wiązało się z większym zakresem pracy dla księgowości. Wnioskodawczyni natomiast z dniem 10 stycznia 2015 roku uzyskała dodatkowe uprawnienia, istotne z punktu widzenia formy prowadzenia przez zainteresowanego działalności w związku z zakończeniem dwuletniego kursu na specjalistę ds. rachunkowości tj. do prowadzenia ksiąg rachunkowych, bilansów, rachunku zysków i strat podmiotów prawa handlowego. Okoliczność zwiększenia zakresu prac związanych
z rachunkowością dodatkowo potwierdza fakt zatrudnienia przez płatnika składek
w późniejszym okresie dodatkowego pracownika, która pomaga skarżącej

Nadto w ocenie Sądu ustalona wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni nie była wygórowana, albowiem mieściła się w zakresie płac pozostałych pracowników zatrudnionych na stanowiskach księgowych, co więcej biorąc pod uwagę wymiar czasu pracy była od nich nawet niższa.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż z dokumentacji medycznej a także zeznań świadka, wnioskodawczyni oraz zainteresowanego wynika, że zdarzenia, które stały się przyczyną wystąpienia u wnioskodawczyni niezdolności do pracy, były nagłe i niemożliwe do przewidzenia przez strony spornej umowy. Nie można bowiem przewidzieć, iż dozna się dwukrotnie urazu stawu kolanowego. Ponadto zdarzenia te miały miejsce po podpisaniu spornego aneksu do umowy o pracę, w związku z czym nie można stronom kwestionowanej umowy przypisać działania mającego na celu ustalenie wysokiej podstawy wymiaru składek, tak aby wpłynęło to na wysokość późniejszego zasiłku chorobowego.

Przede wszystkim jednak podkreślić należy, że po zakończeniu leczenia i powrocie do pracy, wnioskodawczyni nadal świadczy pracę do dnia dzisiejszego, a warunki jej pracy
i płacy nie uległy zmianie.

W ocenie Sądu analiza zestawienia przychodów i dochodów uzyskiwanych przez płatnika składek w 2015 roku pozwala na stwierdzenie, że płatnika składek stać było na zatrudnienie pracownika na stanowisku samodzielnej księgowej z uposażeniem miesięcznym w kwocie 4.700,00 zł brutto przy połowie wymiaru czasu pracy. Odwołująca się spółka miała wysoki obrót i w rezultacie odnotowała znaczący zysk. Podkreślić także należy,
że powszechnie wiadomym jest, iż osoby zajmujące się rachunkowością i księgowością, posiadające stosowne uprawnienia są poszukiwane na rynku pracy i osiągają znaczące zarobki.

Sąd pominął dowód z dokumentacji medycznej stomatologicznego i dermatologicznego leczenia wnioskodawczyni, albowiem nie mają one związku
z przedmiotem sporu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art.12 ust. 1 i art. 13 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 121), pracownicy, to jest osoby fizyczne pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r. poz. 159) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 wspomnianej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

W związku z powyższym wskazać należy, że wysokości wynagrodzenia uzgodnionego przez strony stosunku pracy na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych ma istotne znaczenie z uwagi na okoliczność, że ustalanie podstawy wymiaru składki z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy następuje w oparciu o przychód, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w oparciu o wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, a w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, czy różnego rodzaju dodatki, nagrody, premie itp. Umowa o pracę wywołuje zatem nie tylko skutki bezpośrednie, dotyczące wprost wzajemnych relacji między pracownikiem i pracodawcą, lecz także dalsze, pośrednie, w tym w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, kształtując stosunek ubezpieczenia społecznego, w tym wysokość składki, co w konsekwencji prowadzi do uzyskania odpowiednich świadczeń. Oznacza to, że ocena postanowień umownych może i powinna być dokonywana także z punktu widzenia prawa ubezpieczeń społecznych, a więc nie tylko z punktu widzenia interesu pracownika (ubezpieczonego), ale także interesu publicznego

Według art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może kwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 roku, III UK 7/09, LEX nr 509047, a także uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005 roku, II UZP 2/05, OSNP 2005, Nr 21, poz. 338 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2007 roku, III UK 26/07, z dnia 19 września 2007 roku, III UK 30/07).

Oczywiście, stanowisko organu rentowego podlega kontroli sądowej w ramach postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni w dniu 15 stycznia 2015 roku zawarła aneks do umowy o pracę z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S., na podstawie którego została zatrudniona na stanowisku samodzielnej księgowej za wynagrodzeniem w wysokości 4.700,00 zł brutto miesięcznie, w wymiarze ½ etatu. Ważność tego aneksu w zakresie wysokości wynagrodzenia została zakwestionowane przez organ rentowy, który zarzucił stronom umowy obejście przepisów prawnych polegające na świadomym zamiarze osiągania korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu.

W tym miejscu stwierdzić należy, że ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu - art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2005 roku sygn. akt III UK 89/05, OSNP 2006/11-12/192, LEX nr 182780, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 roku, II UK 16/05, opubl. OSNP 2006/11-12/191, LEX nr 182776, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 roku, III UK 7/09, LEX nr 509047).

Kwestią sporną w sprawie pozostawało zatem, czy zachodziły przesłanki do ustalenia, że M. K. (1) powinna być objęta ubezpieczeniem społecznym z podstawą wymiaru składek od jakiej płatnik rozliczył składki, czy też jak chciał tego organ rentowy – podstawa wymiaru składek powinna zostać obniżona do wysokości połowy prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2015 roku tj. do kwoty 1.583,60 złotych. Należało zatem ustalić, czy postanowienia aneksu do umowy o pracę z dnia 17 stycznia 2015 roku były sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, tym samym czy były nieważne (art. 58 § 2 k.c.). Powyższe sprowadza się do rozstrzygnięcia podstawowej kwestii - czy wysokość wynagrodzenia wypłacona M. K. (1) za jej pracę była godziwa, to znaczy czy wynagrodzenie to stanowiło ekwiwalentne wynagrodzenie do rodzaju, ilości i jakości pracy oraz wymaganych kwalifikacji.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w prawie pracy obowiązuje zasada swobodnego kształtowania postanowień umownych, lecz nie jest też sporne, że wolność kontraktowa realizuje się tylko w takim zakresie, w jakim przewiduje to obowiązujące prawo. Jakkolwiek z punktu widzenia art. 18 § 1 kodeksu pracy, umówienie się o wynagrodzenie wyższe od najniższego jest dopuszczalne, gdyż normy prawa pracy swobodę tę ograniczają tylko co do minimum świadczeń należnych pracownikowi w ramach stosunku pracy, to należy pamiętać, że autonomia stron umowy w kształtowaniu jej postanowień podlega ochronie jedynie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązuje nie tylko respektowanie własnego interesu jednostkowego, lecz także wzgląd na interes publiczny. Najdobitniej wyraża to reguła zawarta w przepisie art. 353 1 k.c., który ma odpowiednie zastosowanie do stosunku pracy, zarówno wobec braku uregulowania normowanej nim instytucji w prawie pracy, jak też niesprzeczności z zasadami prawa pracy (por. art. 300 k.p.) zawartego w nim wymagania, by treść stosunku pracy lub jego cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) tego stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z kolei odpowiednie zastosowanie art. 58 k.c. pozwala na uściślenie, że postanowienia umowy o pracę sprzeczne z ustawą albo mające na celu jej obejście są nieważne, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, a sprzeczne z zasadami współżycia społecznego - nieważne bezwzględnie.

Należy zwrócić uwagę, iż sprzeczny z zasadami współżycia społecznego może być także niegodziwy cel umowy o pracę, polegający na ustaleniu nadmiernej wysokości wynagrodzenia (rażąco wygórowanego), aby otrzymywać zawyżone świadczenia z ubezpieczeń społecznych kosztem innych ubezpieczonych. Co prawda w tezie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r. (II UK 320/04, OSNP 2006 nr 7-8, poz. 122) przyjęto, że „cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą (art. 58 § 1 k.c.)”, a w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 r. (II UK 141/04, OSNP 2005 Nr 15, poz. 235) stwierdzono, iż „stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.)”, to - pomijając, że rozstrzygnięcia te zapadły w odmiennych niż oceniany stanach faktycznych - trzeba zauważyć, że dotyczą one kwalifikowania opisanych zachowań w aspekcie ich zgodności z prawem, nie rozważając czy nie naruszają one zasad współżycia społecznego. Zgodnie bowiem z art. 58 § 2 k.c. nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, wyrażająca się m.in. poprzez ustanowienie rażąco wygórowanego, a zatem niegodziwego wynagrodzenia. Tym samym, uzasadnionym jest twierdzenie, iż ustanowienie w umowie o pracę nadmiernie wysokich wynagrodzeń może być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, bowiem fakt, że cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, nie może oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawieraniu umów o pracę na stosunkowo krótki okres przed zajściem zdarzenia generującego uprawnienie do świadczenia z ubezpieczenia społecznego lub ustaleniu wysokiego wynagrodzenia w celu uzyskania przez osobę ubezpieczoną naliczonych od takiej podstawy świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe, należy podkreślić, że co do zasady, z jednej strony wynagrodzenie za pracę ma stanowić wartość godziwą, z drugiej zaś, ma odpowiadać rodzajowi pracy, kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu i ma stanowić ekwiwalent za ilość i jakość świadczonej pracy.

Jednym z najistotniejszych kryterium godziwości (sprawiedliwości) wynagrodzenia za pracę, jest ekwiwalentność wynagrodzenia wobec pracy danego rodzaju, przy uwzględnieniu kwalifikacji wymaganych do jej wykonywania, jak też ilości i jakości świadczonej pracy (art. 78 k.p.). Mając na względzie ustalony w sprawie stan faktyczny oraz treść art. 13 k.p., należy stwierdzić, że przymiot „niegodziwości" będzie posiadała przede wszystkim płaca rażąco za niska. Nie oznacza to jednak tego, że znamię „niegodziwości” nie może również dotknąć płacy rażąco wysokiej (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2001 r., I PKN 563/00, OSNP 2002 Nr 4, poz. 90). Tym samym brak jest przeciwwskazań do tego, by postanowienia umowy o pracę dotyczące wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą mogłyby być oceniane przez pryzmat zasad współżycia społecznego, jako nieważne w części przekraczającej granice godziwości, a zatem w sytuacji ich nadmiernej (rażąco nieproporcjonalnej) wysokości. W przywołanej uchwale Sąd Najwyższy podkreślał bowiem, że w sferze prawa ubezpieczeń społecznych godziwość wynagrodzenia - jedna z zasad prawa pracy - zyskuje dodatkowy walor aksjologiczny, albowiem w prawie ubezpieczeń społecznych istnieje znacznie mocniejsza niż w prawie pracy bariera działania w ramach prawa, oparta na wymagającym ochrony interesie publicznym i zasadzie solidarności ubezpieczonych.

Względność zasady godziwości wynagrodzenia, wyraża się koniecznością odniesienia się nie tylko do potrzeb pracownika, ale także świadomości społecznej oraz ogólnej sytuacji ekonomicznej i społecznej. Zatem mimo tego, iż postanowienia umowy o pracę, które nadmiernie uprzywilejowują płacowo danego pracownika, w prawie pracy mieściłoby się w ramach art. 353 1 k.c., to w prawie ubezpieczeń społecznych, w którym pierwiastek publiczny zaznacza się bardzo wyraźnie, możliwe jest - w okolicznościach każdego konkretnego wypadku - przypisanie zamiaru nadużycia świadczeń przysługujących z tego ubezpieczenia. Jest to związane z alimentacyjnym charakterem tych świadczeń oraz z zasadą solidaryzmu, wymagającą tego, żeby płaca - stanowiąca jednocześnie podstawę wymiaru składki - nie była ustalana ponad granicę płacy słusznej, sprawiedliwej i zapewniającej godziwe utrzymanie oraz żeby rażąco nie przewyższała wkładu pracy, a w konsekwencji, żeby składka nie przekładała się na świadczenie w kwocie nienależnej. Jest tak również dlatego, że choć przepisy prawa ubezpieczeń społecznych w swej warstwie literalnej odnoszą wysokość składek do wypłaconego wynagrodzenia, to w rzeczywistości odwołują się do takiego przełożenia pracy i uzyskanego za nią wynagrodzenia na składkę, które pozostaje w harmonii z poczuciem sprawiedliwości w korzystaniu ze świadczeń z ubezpieczenia, udzielanych z zasobów ogólnospołecznych (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2012 roku, III AUa 420/12, LEX nr 1220514).

Pojęcie godziwości wynagrodzenia za pracę w prawie ubezpieczeń społecznych winno być zatem interpretowane przy uwzględnieniu wymogu ochrony interesu publicznego oraz zasady solidarności ubezpieczonych, gdyż podstawę wymiaru składki ubezpieczonego, będącego pracownikiem, stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy.

Odnosząc powyższe rozważania do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, Sąd stwierdza, iż ustalona wysokość wynagrodzenia ubezpieczonej M. K. (1) nie może zostać uznana za wygórowaną i stanowiła wynagrodzenie godziwe oraz adekwatne do jakości i ilości pracy świadczonej przez ubezpieczoną.

Należy zwrócić uwagę, iż bezsporne jest to, że M. K. (1) wykonywała pracę na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od dnia 17 października 2014 roku w wymiarze ¼ etatu oraz od dnia 1 lutego 2015 roku w połowie obowiązującego czasu pracy.

Z ustalonych okoliczności wynika, iż płatnik składek postanowił o zmianie stanowiska, zwiększeniu wymiaru czasu pracy oraz wynagrodzenia wnioskodawczyni
w związku z zwiększeniem zakresu prac księgowych oraz uzyskania z dniem 15 stycznia 2015 roku przez M. K. (1) uprawnień specjalisty ds. księgowości, dzięki którym mogła prowadzić pełną księgowość spółki prawa handlowego. Okoliczność ta świadczy o tym jak cennym pracownikiem dla odwołującego była skarżąca.

Zwrócić należy także uwagę na to, że M. K. (1) została zatrudniona przez odwołującego na istniejącym już stanowisku pracy, na którym poprzedni pracownik otrzymywał wynagrodzenie wyższe od ustalonego dla ubezpieczonej po zmianie stanowiska na samodzielną księgową. Ponadto wynagrodzenie to jest zbliżone do wysokości uposażenia pracownika zatrudnionego w późniejszym okresie na stanowisku pomocy księgowej.

Niezwykle istotnym jest, iż wystąpienie okoliczności powodującej konieczność skorzystania przez ubezpieczoną z świadczeń z ubezpieczenia chorobowego nastąpiło dopiero po upływie ponad 3 tygodni od momentu wejścia w życie aneksu do umowy o pracę z dnia 15 stycznia 2015 roku. Ponadto nie sposób pominąć, iż było to zdarzenie nagłe, nie możliwe do przewidzenia przez strony spornej umowy.

Ostatecznie niezwykle znamiennym jest, że po zakończeniu leczenia i powrocie do pracy M. K. (1) do dnia dzisiejszego świadczy pracę na rzecz płatnika składek,
a warunki jej pracy i płacy nie uległy zmianie.

Podkreślić należy w tym miejscu, że to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego,
w myśl art. 6 k.c. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78, w którym stwierdził, iż na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli.

Zdaniem Sądu Okręgowego, organ rentowy w żaden sposób nie udowodnił, iż zakwestionowany przez niego aneks do umowy o pracę był sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy, nie może budzić wątpliwości fakt, iż postanowienia aneksu z dnia 15 stycznia 2015 roku do umowy o pracę z dnia 17 października 2014 roku ustalające wysokość wynagrodzenia ubezpieczonej były ważne, albowiem nie były sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie (...) § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję ustalając miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne
i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu zatrudnienia M. K. (1) w (...) Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w S. od dnia 1 lutego 2015 roku na kwotę 4.700,00 złotych miesięcznie.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, wypożyczając akta rentowe, wraz z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia apelacji.

28.04.2016