Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku K. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 10 maja 2012 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 609/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił K. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu z dnia 28 maja 2012 roku skarżący K. R. wnosił o zmianę tej decyzji i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

K. R.urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie zasadnicze zawodowe. Z zawodu jest mechanikiem maszyn rolniczych. W okresie aktywności zawodowej pracował w zawodzie wyuczonym, a także jako spawacz, rolnik, rzeźnik i masarz.

( okoliczności niesporne)

W dniu 1 marca 2012 roku K. R. złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-2 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 30 marca 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 30 marca 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 18, 1 w aktach organu rentowego)

K. C. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 20 kwietnia 2012 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, przewlekłe zapalenie oskrzeli bez istotnego upośledzenia wentylacji płuc, zespół bólowy kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego na tle zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa bez objawów korzeniowych i bez upośledzenia sprawności ruchowej oraz nadwagę.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 20 kwietnia 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 22, 1 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i piersiowego;

- objawowy zespół bólowy bez obecności wyraźnych objawów korzeniowych;

- dyskopatia C5/C6/C7;

- zespół bólowy szyjno-barkowy prawostronny bez objawów korzeniowych i ubytkowych;

- przepuklina jądra miażdżystego L4/L5;

- nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności krążenia;

- hiperlipidemia;

- otyłość;

- żylaki kończyn dolnych;

- astma oskrzelowa kontrolowana;

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej. Obecnie jest on zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy neurologa A. P.k. 10-12 z opinią pisemną uzupełniającą k. 52, kardiologa L. D.k. 16 z opinią pisemną uzupełniającą k. 58, neurologa B. M.k. 78-79 i kardiologa M. M.k. 84-85 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1)

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy K. R.jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy neurologa A. P., kardiologa L. D.i pulmonologa A. M., biegłych z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niej schorzenia. Z uwagi na kwestionowanie opinii biegłych przez pełnomocnika wnioskodawcy Sąd w trybie określonym w art. 286 k.p.c. zlecił biegłym A. P.i L. D.uzupełnienie opinii oraz dopuścił dowód z opinii kolejnych biegłych z zakresu neurologii B. M.i kardiologii M. M..

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych (po ich uzupełnieniu w toku postępowania pod kątem zarzutów zgłaszanych przez wnioskodawcę) Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie wskazanych wyżej biegłych charakter i nasilenie występujących u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegła neurolog A. P. stwierdziła, że brak jest danych klinicznych, aby uznać, że wnioskodawca jest niezdolny do pracy z przyczyn neurologicznych, a ewentualne okresowe zaostrzenia objawów bólowych mogą być leczone w ramach okresowych zasiłków chorobowych.

Powyższe stanowisko biegła podtrzymała w opinii pisemnej uzupełniającej, którą sporządziła po zapoznaniu się z wynikami badania rezonansu magnetycznego z dnia 24 września 2012 roku przedstawionymi przez pełnomocnika wnioskodawcy. W opinii tej wskazała, że przedmiotowe badanie wykazało co prawda przepuklinę jądra miażdżystego, jednakże okoliczność ta nie wpływa na wnioski postawione w opinii pierwotnej. Biegła wydawała bowiem opinię głównie na podstawie badania klinicznego, a nie jedynie na wynikach badania dodatkowego jakim jest np. rezonans magnetyczny kręgosłupa.

Z kolei biegła kardiolog L. D. uznała, że stan układu krążenia i stopień zaawansowania schorzeń kardiologicznych nie powodują u wnioskodawcy naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym utratę zdolności do pracy zgodnie z poziome posiadanych kwalifikacji.

Stanowisko powyższe biegła podtrzymała w opinii pisemnej uzupełniającej, którą wydała po zapoznaniu się z kartą informacyjną leczenia wnioskodawcy z Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala w (...) w dniach od 19 do 23 listopada 2012 roku. W odniesieniu do tej dokumentacji biegła wskazała, że wnioskodawca był hospitalizowany z powodu duszności przy niewielkich wysiłkach oraz obrzęków kończyn dolnych z towarzyszącym wzrostem nadciśnienia tętniczego. Zdaniem biegłej występujące u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze wymaga systematycznego leczenia i kontroli, nie powoduje jednak niezdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji, albowiem badania dodatkowe nie potwierdziły nieprawidłowości w zakresie układu krążenia (prawidłowa funkcja skurczowa lewej komory w badaniu echokardiograficznym bez zaburzeń rytmu serca w badaniu holterowskim).

Wreszcie w ocenie biegłej pulmonolog A. M. występująca u wnioskodawcy astma oskrzelowa o łagodnym przebiegu klinicznym z dobrą reakcją na stosowane leki wziewne i bez upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc w obecnym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy.

Opinie biegłych neurologa A. P.i kardiologa L. D.znajdują pełne potwierdzenie w opinii kolejnych biegłych z zakresu neurologii B. M. i kardiologii M. M., którzy również stwierdzili, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez pełnomocnika wnioskodawcy w piśmie procesowym z dnia 13 maja 2013 roku oraz na rozprawie w dniu 4 września 2013 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się on z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia stan zdrowia wnioskodawcy. Takie zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym. Wbrew twierdzeniom pełnomocnika wnioskodawcy biegli odnieśli się przy tym zarówno do uzyskanego przez wnioskodawcę wnioskodawcy, jak i posiadanych przez niego kwalifikacji.

W uwzględnieniu zawartego we wskazanym wyżej piśmie procesowym wniosku Sąd dopuścił jednakże dowód z innych biegłych z zakresu neurologii i kardiologii, którzy to biegli także nie znaleźli podstaw do uznania, że wnioskodawca jest niezdolny do pracy.

Wobec stanowczych wniosków płynących z opinii biegłych nie było potrzeby uzupełniania opinii, czy też powoływania kolejnych biegłych na okoliczności, które zostały już dostatecznie wyjaśnione. Przy uwzględnieniu treści art. 233 § 1 k.p.c. opinie te należało bowiem ocenić jako fachowe, rzetelne oraz pełne. Mając powyższe na uwadze Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika skarżącego o dopuszczenie dowodu z ustnych opinii biegłych lekarzy B. M. i M. M.. Potrzeba powołania innego biegłego winna bowiem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 1999 roku, I PKN 20/99, OSNP 2000/22/807). Ponadto wniosek taki zmierzałby jedynie zdaniem Sądu do przedłużenia postępowania w sprawie w sposób wystarczający wyjaśnionej do jej rozstrzygnięcia.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 i z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 51-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania K. R. ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.