Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie :

Przewodniczący SSO Danuta Lesiewska

Sędziowie : SO Anna Osińska

SO Wiesław Juchacz - sprawozdawca

Protokolant protokolant Agnieszka Sawicka

przy udziale Jerzego Koźmińskiego - prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 roku

sprawy K. M.i M. M.

oskarżonych z art.157§1 kk i 57a§1 kk w zw. z art.11§2 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 29 stycznia 2013 roku - sygn. akt VI K 600/12

-

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2, 3, 4, 5 i 8 ;

-

na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zalicza oskarżonym okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. oskarżonemu K. M.od dnia 13 września 2011r. do 10 listopada 2011r., a oskarżonemu M. M.od dnia 14 września 2011r. do dnia 16 września 2011r. oraz od dnia 11 października 2011r. do dnia 10 listopada 2011r., przyjmując że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności ;

-

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

-

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. B. – Kancelaria Adwokacka w B. kwotę 516,00 (pięćset szesnaście 60/100) złotych brutto tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym :

-

zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za obie instancje i wydatkami w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2013r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w sprawie sygn. akt VI K 600/12:

-

uznał oskarżonych K. M.i M. M.za winnych tego, że w dniu 11 września 2011r. w barze (...)w I., działając wspólnie i w porozumieniu oraz publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie dla porządku prawnego, dokonali pobicia M. K., narażając go tym samym na niebezpieczeństwo skutku określonego w art.157§1 kk w ten sposób, że bili go rękoma i popychali, a gdy upadł, kopali go, przy czym oskarżony K. M.kopnął go w rękę, powodując obrażenia ciała w postaci złamania kości promieniowej prawej, co naruszyło funkcjonowanie czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres przekraczający 7 dni, a oskarżony M. M.spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci otarcia naskórka na prawym łokciu oraz stłuczenia okolicy lewego ramienia i zasinienia okolicy krzyżowo-ogonowej po stronie prawej, co naruszyło funkcjonowanie czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres nie przekraczający 7 dni, tj. w stosunku do oskarżonego K. M.przestępstwa z art.158§1 kk i art.157§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.57a§1 kk, zaś w stosunku do oskarżonego M. M.przestępstwa z art.158§1 kk i art.157§2 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.57a§1 kk i za to w stosunku do oskarżonego K. M.na podstawie art.157§1 kk w zw. z art.11§3 kk i w zw. z art.57a§1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, a w stosunku do oskarżonego M. M.na podstawie art.158§1 kk w zw. z art.11§3 kk i w zw. z art.57a§1 kk wymierzył karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

-

na podstawie art.69§1 i 2 kk, art.70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności obu oskarżonym warunkowo zawiesił na 4 lata tytułem próby;

-

na podstawie art.73§1 kk oddał obu oskarżonych pod dozór kuratora;

-

na podstawie art.71§1 kk wymierzył oskarżonym kary grzywny w wysokości po 80 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł;

-

na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył okres tymczasowego aresztowania :

- oskarżonemu K. M. od 13 września 2011r. do 10 listopada 2011r;

- oskarżonemu M. M.od 14 września 2011r. do 16 września 2011 oraz od 11 października 2011r. do 10 listopada 2011,

przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny;

-

na podstawie art.46§1 kk orzekł od każdego z oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego M. K. zadośćuczynienie w kwotach po 2.000 zł;

-

na mocy art.415§7 kk powództwo cywilne pozostawił bez rozpoznania;

-

wymierzył oskarżonym opłaty sądowe w kwotach po 260 zł oraz obciążył ich pozostałymi kosztami sądowymi w częściach równych.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego.

P r o k u r a t o r Rejonowy w I.zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonych K. M.i M. M., zarzucił :

1.  obrazę przepisów prawa karnego materialnego, tj. art.69§4 kk w zw. z art.57a§1 kk poprzez błędne przyjęcie, iż w stosunku do oskarżonych K. M.i M. M.zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek uzasadniający wymierzenie ww. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, podczas gdy należyta ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosków przeciwnych;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na błędnym ustaleniu, iż w stosunku do K. M.i M. M.istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca wymierzenie wobec ww. kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, podczas gdy należyta ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosków przeciwnych.

Stawiając powyższe zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonym kar po 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz utrzymanie w mocy wyroku w zakresie zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego.

P e ł n o m o c n i k oskarżyciela posiłkowego zaskarżyła wyrok na niekorzyść oskarżonych , zarzucając:

-

obrazę przepisów postępowania w szczególności art.425§1 kpk w zw. z art.438 pkt 4 kpk w zw. z art.115§2 kk, polegający na rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonych co do stopnia społecznej szkodliwości oraz występku o charakterze chuligańskim, jak również użycia niebezpiecznego narzędzia, szklanej butelki po piwie, wobec oskarżyciela posiłkowego w związku z powstałymi u niego obrażeniami ciała;

-

obrazę art.46§1 kk, gdzie wobec każdego z oskarżonych orzeczono na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienie w kwotach po 2.000 zł, jednakże brak jest w tym zakresie wskazanego okresu, w jakim ww. winni dokonać zapłaty, jak również pozostawiono bez rozpoznania powództwo adhezyjne.

Stawiając powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonych kar bezwzględnych pozbawienia wolności ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja prokuratora była zasadna, a apelacja oskarżyciela posiłkowego częściowo zasadna – w części dotyczącej wymierzenia kary bez warunkowego zawieszenia wykonania. Apelacja pełnomocnika nie była natomiast zasadna w części dotyczącej środka karnego, jest on bowiem wykonywany z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia, nie zachodziła więc konieczność określenia terminu zapłaty.

Należy zwrócić uwagę, że czyn jakiego dopuścili się oskarżeni charakteryzuje się bardzo wysoką szkodliwością społeczną. Zachowanie się świadczyło o bardzo rażącym naruszeniu porządku publicznego o ich demoralizacji. Wymierzona kara musi te okoliczności uwzględniać. Dlatego Sąd odwoławczy zmienił wyrok.

Słusznie w apelacji prokurator podnosił, że doszło do obrazy przepisów art.69§4 kk wobec oskarżonych ponieważ nie sposób dopatrzyć się szczególnych okoliczności uzasadniających wymierzenie im kary pozbawienia wolności z jej warunkowym zawieszeniem, jeśli zważyć, iż oskarżeni przypisanego im czynu dopuścili się w warunkach określonych w art.57a§1 kk. Treść art.69§4 kk pozwala na stwierdzenie, że chuligański charakter czynu stanowi negatywną przesłankę stosowania zasady preferencji kar nie izolacyjnych, określonej w art.58§1 i 3 kk Sąd uznał chuligański charakter czynu za okoliczność obciążającą, ale jednocześnie nieprawidłowo uznał, że w stosunku do sprawców zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca na warunkowe zawieszenie wykonania kary.

Oskarżeni byli już wcześniej karani, a pomimo to dopuścili się przestępstwa. Wcześniejszy więc kontakt z wymiarem sprawiedliwości nie wpłynął na zmianę ich postawy. Oczywiście można dostrzec różnice we wcześniejszym ich zachowaniu, ponieważ oskarżony M.był wielokrotnie karany, a oskarżony M.(1)tylko raz. Musiano mieć jednak na uwadze także to, że to M.(1)spowodował obrażenia na okres przekraczający 7 dni. Z wywiadów dotyczących oskarżonych nie wynikały okoliczności uzasadniające warunkowe zawieszenie wykonania kar. Z całą pewnością nie występuje tu sytuacja o jakiej mowa w art.69§4 kk.

Mając powyższe na uwadze zmieniono zaskarżony wyrok, uchylając tą część rozstrzygnięcia, która dotyczyła warunkowego zawieszenia wykonania kar. Zasądzono na rzecz adw. B. B. Kancelaria Adwokacka w B. 516,60 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Zwolniono oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za obie instancje i wydatkami w sprawie obciążono Skarb Państwa.