Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 505/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Franczak-Opiela

Protokolant: st. sekr. sąd. Jadwiga Pietrzak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2016 roku w N.

sprawy z powództwa W. S.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda W. S. kwotę 58.370,00zł (pięćdziesiąt osiem tysięcy 370 złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 45.000,00 zł od dnia 29 listopada 2013r roku do dnia zapłaty, a od kwoty 13.370,00 zł od dnia 18 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 324,00zł (trzysta dwadzieścia cztery złote) tytułem zwrotu części kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Nowym Sączu od pozwanego (...) SA w W. kwotę 2.919,00 zł (dwa tysiące dziewięćset dziewiętnaście złotych) tytułem opłaty od uwzględnionego roszczenia oraz kwotę 278 zł (dwieście siedemdziesiąt osiem złotych) tytułem części wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

V.  odstępuje od obciążania powoda kosztami sądowymi.

SSO Małgorzata Franczak - Opiela

Sygn. akt I C 505/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 marca 2016 roku

Powód W. S. w pozwie nadanym w dniu 18 kwietnia 2014r. skierowanym przeciwko (...) SA w W. wystąpił o zasądzenie kwoty 75.000,00zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 października 2013r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia, kwoty 22 990,20zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania, ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za szkody mogące powstać w przyszłości ze zdarzenia ubezpieczeniowego, tj. wypadku z dnia 29 czerwca 2012r., zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej.

Roszczenia powoda zostały wywiedzione ze zdarzenia drogowego z dnia 29 czerwca 2012r., kiedy kierująca samochodem osobowym M. L., ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...), spowodowała wypadek drogowy, w którym poszkodowanym został kierujący motocyklem powód. Kierująca samochodem została skazana prawomocnym wyrokiem karnym za spowodowanie wypadku drogowego. Pozwany ubezpieczyciel po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ustalił uszczerbek na zdrowiu powoda na 25% i wypłacił kwotę 25.000 zł zadośćuczynienia. Biorąc pod uwagę odniesione obrażenia okres hospitalizacji i leczenia następczego wypłaconą kwotę 25.000 zł powód uznał za niewystarczającą, dlatego wysunął żądanie wypłacenia dodatkowo kwoty 75.000 zł. Pomimo młodego wieku nie może wykonywać prac związanych z wysiłkiem fizycznym, musi zrezygnować z pasji, którą była jazda na motorze. Odsetki policzył od daty pisma zawierającego zgłoszenie żądania zadośćuczynienia do strony pozwanej.

Na kwotę odszkodowania 22 990,20zł policzył opłaty za zabiegi medyczne i rehabilitację: 100,00zł konsultacja psychiatryczna w dniu 15.03.2013r., 500,00zł badanie RM z kontrastem z 04.02.2013r. B., 150,00zł wizyta lekarska w (...).01.2013r., usługa ortopedyczna w (...).02.2013r., 120,00zł, 05.12.2013r. 120,00zł, 21.11.2013r., 155,00zł, 11.02.2013r., 120,00zł, 28.11.2012r., 120,00zł, 05.12.2012r., 120,00zł, 05.09.2012r., 150,00zł, rehabilitacja z 05.12.2012r., 70,00zł, zabieg operacyjny artroskopia kolana w B. 4.500,00zł, operacja w B. 11.400,00zł, rehabilitacja w (...) s.c. 480,00zł, zakup leków i opatrunków 18.11.2012r. 55,20zł, z dnia 15.10.2012r. 30,00zł w O. sklep medyczny – łącznie 18.190,20zł. Powód poniósł też koszty dojazdu do B. (190km w jedną stronę) i do K. (100km), przyjmując średnie spalanie 12l/100km – koszty przejazdów sumują się do kwoty 4.800,00zł, co wynika z przeliczenia kosztów paliwa dla co najmniej 12 przejazdów do B. (12 x 133zł = 1.569zł) i około 45 przejazdów do K. (45 x 70zł = 3.150,00zł) na terapię. Powód korzystał z uprzejmości najbliższych w zakresie użyczenia samochodu oraz zawiezienia, ponieważ samodzielnie nie prowadził pojazdu. Z uwagi na konieczność ciągłej rehabilitacji zgłosił żądanie ustalenia odpowiedzialności na przyszłość. (k.1)

Strona pozwana (...) SA w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. Podtrzymywała, że wypłacone na rzecz powoda w toku postępowania likwidacyjnego kwoty 1.000,00zł odszkodowania oraz 24.000,00zł zadośćuczynienia stanowiły wystarczającą rekompensatę szkody majątkowej oraz niemajątkowej. Podniosła zarzut przyczynienia się powoda do wypadku, gdyby ustalenia wynikające ze sprawy karnej potwierdziły nieprawidłowość w technice jazdy powoda jako kierującego motocyklem, zwłaszcza zaś nadmierną prędkość. W zakresie kosztów leczenia (18.190,20zł) pozwany ich nie uznał podnosząc, że powód nie wykazał, aby koszty tego leczenia były konieczne i nie mogły być pokryte przez NFZ w ramach publicznej służby zdrowia. Odsetki od ewentualnie uwzględnionego roszczenia winny być naliczane dopiero od daty wyrokowania, bowiem dopiero wówczas ustalony zostanie zakres odpowiedzialności, tym bardziej, że powód podniósł, iż kontynuuje proces leczenia i wniósł o ustalenie odpowiedzialności na przyszłość. (k.81)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. S. ur. (...) w latach 2006/2007 leczył się psychiatrycznie. Przebywał na oddziale psychiatrycznym przez około 10 dni. Do 2008r. zażywał leki. Przebywał w Anglii. Po powrocie do Polski pracował jako kucharz dostawca pizzy w N.. Od 2012r. podejmował prace dorywcze jako robotnik budowlany.

W 2012r. zamieszkiwał w N. z narzeczoną, od stycznia 2012r. był zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku.

(dowód: zaświadczenie PUP w N. z dnia 21.02.2014r. – k.10, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2)

W dniu 29 czerwca 2012r. powód prowadząc motocykl K. nr rej (...) (...)uczestniczył w wypadku drogowym w N. na ul. (...) przed wyjazdem z Centrum Handlowego (...), do którego doszło na skutek wymuszenia pierwszeństwa przez M. L. kierującą samochodem osobowym marki M. (...) nr rej. (...), która wyjeżdżając z Centrum Handlowego (...) z zamiarem skrętu w lewo, podczas przecinania pasa ruchu jezdni dwujezdniowej, nie dochowała należytej staranności i doprowadziła do zderzenia czołowo-bocznego z poruszającym się prawidłowo lewym pasem ruchu z prędkością administracyjnie dozwoloną powodem. Na skutek podjętego przez powoda manewru gwałtownego hamowania przed samochodem M. L., który wtargnął na jego tor jazdy, motocykl powoda stanął na przednim kole, powód przekoziołkował przez maskę samochodu i upadł na ziemię. W zdarzeniu uczestniczył też drugi motocyklista D. W., który jechał za powodem. Kierująca samochodem osobowym M. L. została skazana za spowodowanie wypadku drogowego, w którym poszkodowany został powód prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w N.z dnia 25 marca 2013r. sygn. akt II K 403/12.

Na skutek wypadku powód doznał stłuczenia klatki piersiowej i prawej kończyny dolnej z rozległą raną płatową uda, martwicą płata skórnego uda prawego, odmy opłucnowej lewostronnej, złamania żebra VII po stronie lewej, zwichnięcia stawu obojczykowo-barkowego lewego, uszkodzenia więzadeł kolana prawego z niestabilnością.

(dowód: pismo K. w N. z dnia 22.10.2012r. – k.15-16, kopia wyroku SR w N. z dnia 25.03.2013r. sygn. II K 403/12 – k.17-19 (217-218), zeznania świadka M. L. od 00:00:57 k.155, opinia biegłego ds. rekonstrukcji wypadków drogowych ze sprawy II K 40/12 SR w N. mgr inż. K. O. – k.190-21, protokół przesłuchania podejrzanej w tej sprawie – k.212-131, rozprawy głównej – k.131-132, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przetransportowany do Szpitala w N. na Oddział Chirurgii Ogólnej, gdzie przez 4 dni od wypadku miał założony dren do lewej komory płucnej, 10 lipca wycięto martwicze tkanki uda prawego, 03 sierpnia wykonano przeszczepy siatkowe skóry na ubytek uda prawego. Był konsultowany przez ortopedę w związku ze zwichnięciem stawu obojczykowo-barkowego oraz uszkodzeniem struktur stawu kolanowego – zalecono leczenie operacyjne po zakończeniu leczenia w Oddziale Chirurgii Ogólnej. W dniu 14 sierpnia 2012r. został wypisany z zaleceniem kontroli w Poradni Chirurgicznej oraz wyznaczonym terminem planowego leczenia operacyjnego w Oddziale Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej w dniu 21 sierpnia 2012r. Nie został od razu poddany leczeniu operacyjnemu barku ani kolana z uwagi na stwierdzoną w organizmie bakterię. Na kolano miał założoną ortezę, poruszał się o kulach. Miał zwalczać bakterię przepisanymi lekami. Po tygodniu miał stawić się do planowego dalszego leczenia. Nie stawił się do dalszego leczenia w Szpitalu w N.. Korzystał z konsultacji prywatnych m.in. dr S..

(dowód: karta leczenia Szpitala w N. – k.21-23, wynik badania RM z dnia 30.07.2012r. – k.21, raport z badania bakteriologicznego z dnia 31.07.2012r. – k.25, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

Zabiegi z zakresu rekonstrukcji więzadła kolana w II półroczu 2012r. były wykonywane w ramach ubezpieczenia zdrowotnego na oddziałach ortopedii i traumatologii narządu ruchu w Szpitalu w N. w terminie 82 dni dla przypadków stabilnych oraz 15 dni dla pilnych i w Szpitalu w K. z terminem 90 dni dla przypadków stabilnych i na bieżąco dla pilnych.

(dowód: pismo NFZ z dnia 09.03.2015r. – k.171)

Powód własnym staraniem odszukał ośrodek w (...) sp. z o.o. Podjął tam leczenie prywatne. W dniu 02 października 2012r. poddał się w tym ośrodku operacji artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego kolana prawego z przeszczepem z mięśnia prostego uda z bloczkiem kostnym, za co zapłacił 11.400,00zł. Po zabiegu przez około 2 miesiące poruszał się o kulach. Nie poddał się leczeniu operacyjnemu barku, ponieważ uszkodzenie zrosło się samoistnie.

(dowód: karta informacyjna leczenia w G. Ortopedia w B. – k.20, faktura za zabieg operacyjny z dnia 02.10.2012r. – k.61, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

Odbył kilka wizyt w B. przed i po zabiegu z października 2012r. Na wizyty dojeżdżał samochodem użyczonym od bliskich będąc zawożony przez narzeczoną. Samochód był napędzany gazem, spalał średnio 12l/100km, odległość do B. wynosi około 190km w jedną stronę. Wizyty odbywały się: 05.09.2012r. za co zapłacił 150,00zł, 28.11.2012r. za odpłatnością 120,00zł, 05.12.2012r. za 120,00zł, 29.01.2013r. – odpłatność 150,00zł. W grudniu 2012r. korzystał tam z rehabilitacji, za co zapłacił 70,00zł.

(dowód: paragony za paliwo – k.39/2-41, 50-53, faktura z dnia 29.01.2013r. – k.56, faktura z dnia 28.1.2012r. – k.64, faktura za rehabilitację z dnia 05.12.2012r. – k.65, faktura z dnia 05.12.2012r. – k.66, faktura z dnia 05.09.2012r. – k.67, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

W lutym 2013r. upadł na lodzie, co skutkowało pęknięciem rzepki, lecz uraz zrósł się samoistnie, nie wymagał interwencji lekarskiej. Pomimo tego powód kontynuował leczenie w B.. W lutym 2013r. wykonał odpłatnie badanie MR z kontrastem w (...) w N., za co zapłacił 500,00zł. Odbył kolejne odpłatne wizyty w B. w dniach: 28.02.2013r. za odpłatnością 120,00zł, 11.02.2103r. za odpłatnością 120,00zł, 05.12.2013r. za 120,00zł, 21.11.2013r. za 155,00zł.

W lutym 2014r. powód został poddany leczeniu operacyjnemu w B. po ujawnieniu zapalenia gronkowcowego mocowania piszczelowego po rekonstrukcji kolana, za co zapłacił 4.500,00zł.

(dowód: zaświadczenie (...) sp. z o.o. w B. z dnia 24.02.2014r. - k.9, oświadczenie z dnia 09.01.2014r. – k.45, oświadczenie właściciela pojazdu o użyczeniu samochodu – k.46, kopia dowodu rejestracyjnego samochodu – k.47, faktura za badanie MR z dnia 04.02.2013r. – k.55, faktura z dnia 28.02.2013r. – k.57, faktura z dnia 05.12.2012r. – k.58, faktura z dnia 21.11.2013r. – k.59, faktura za artroskopię z dnia 26.02.2014r. – k.60, faktura z dnia 11.02.2013r. – k.63, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

We wrześniu 2013r. powód korzystał z rehabilitacji w Centrum (...) w N., za co zapłacił 480,00zł.

(dowód: zaświadczenie I. z dnia 05.11.2013r. – k.48, rachunek z dnia 05.11.2013r. – k.62)

Od września 2012r. do stycznia 2014r. uczestniczył w zajęciach psychoterapii grupowej w Centrum Medycznym (...) w K. z powodu innych zaburzeń lękowych w postaci fobii, prowadzonej przez specjalistę psychoterapii uzależnień mgr J. S.. Do K. dojeżdżał średnio raz w tygodniu samochodem z narzeczoną, znajomym, potem prowadził sam. W marcu 2013r. był na wizycie u lekarza psychiatry O. G. w T..

(dowód: zaświadczenie lekarskie z dnia 08.01.2014r. – k.49, paragony za paliwo – k.39/2-41, 50-53, faktura z dnia 15.03.2013r. lek. O. G. – k.54, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

Od daty wypadku powód dysponuje orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności – czasowo – obecnie do końca 2016r. z powodu uszkodzenia narządu ruchu z ograniczeniem do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej.

(dowód: kopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 08.05.2013r. – k.44, z dnia 17.12.2014r. – k.168, zeznania powoda od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2)

Obecnie powód nie pracuje, poszukuje pracy. Nadal pozostaje w związku z narzeczoną. W 2015r. urodziło mu się dziecko. Porusza się chodem sprawnym. Nie stwierdza się ograniczeń ruchomości ręki z powodu uszkodzenia barku lewego. Na ciele ma szpecące blizny po drenażu do jamy opłucnowej, na kolanach i udach. W kończynach dolnych nie stwierdza się uchwytnych zaników mięśniowych. Kończyny dolne są ruchome w pełnym zakresie. Śladowa niestabilność kolana prawego nie upośledza w sposób istotny jego funkcji., choć skutkuje ograniczeniami w zakresie uprawiania sportu i rekreacji (jazda na nartach, bieganie, gry zespołowe). Rokowania w zakresie kolana prawego są niekorzystne z uwagi na występujące już cechy choroby zwyrodnieniowej, które będą postępować niezależnie od prowadzonego leczenia i rehabilitacji, co w konsekwencji w przeciągu kilkunastu lat może doprowadzić do upośledzenia funkcji kolana i całej kończyny prawej.

Na skutek wypadku powód doznał uszczerbku na zdrowiu wynoszącego 35%, w tym: 10% z powodu odmy opłucnowej, 5% z powodu uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego lewego, 10% z powodu zranienia uda prawego z koniecznością pokrycia ubytku skóry przeszczepem z zaburzeniami czucia powierzchniowego uda, 10% z powodu uszkodzenia więzadła prawego wymagające rekonstrukcji operacyjnej z niewielką niestabilnością kolana i manifestacjami choroby zwyrodnieniowej. W przyszłości powód będzie wymagał leczenia i rehabilitacji, których zakres będzie warunkowany jego stanem klinicznym.

(dowód: opinia biegłego dr n.med. J. M. J. – k.184-188)

Pojazd marki M. (...), którym poruszała się sprawczyni wypadku M. L. posiadał wykupione ubezpieczenie odpowiedzialność cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

(okoliczność bezsporna)

Powód zgłosił żądanie likwidacji szkody w dniu 29 listopada 2012r. W piśmie z dnia 25 października 2013r., które wpłynęło do centrali ubezpieczyciela w dniu 28 października 2013r. powód zgłosił żądanie zadośćuczynienia 100.000,00zł oraz odszkodowania na podstawie przedłożonych rachunków i paragonów. Lekarz orzecznik dr M. K. na zlecenie pozwanego ustalił uszczerbek na zdrowiu na 25%, w tym z powodu uszkodzenia uda 10%, kolana 10%, ograniczenia odwodzenia barku 5%. Na podstawie decyzji z dnia 29 grudnia 2012r. ubezpieczyciel wypłacił na rzecz powoda kwotę 1.000,00zł jako bezsporną część zadośćuczynienia. Na podstawie kolejnej decyzji z dnia 04 lutego 2014r. wypłacono dodatkowe zadośćuczynienie w kwocie 24.000,00zł.

(dowód: formularz orzeczenia lekarskiego – k.26-32, decyzja z dnia 27.12.2012r. – k.33-34, decyzja z dnia 04.02.2014r. – k.35, korespondencja powoda z ubezpieczycielem – k.36-39, 42-43)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów, których wiarygodność i autentyczność nie zostały przez strony podważone, nie wzbudziły także podejrzeń Sądu, dokumentów z akt sprawy karnej Sądu Rejonowego w N. o sygn. II K 403/12, opinii biegłych, zeznań świadka oraz dowodu z zeznań stron ograniczonego do słuchania powoda.

Opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii lek. med. J. M. (k.134) była ogólna i niewyczerpująca. Nie odzwierciedlała w pełni skutków doznanych przez powoda obrażeń. Powód słusznie podniósł, że jedynie domysłem biegłego mogłoby być stwierdzenie, że w wyznaczonym do stawiennictwa terminie w Szpitalu w N. powód miał mieć wykonany zabieg artroskopii. Zauważył niespójność wniosków orzecznika z postępowania likwidacyjnego oraz biegłego w zakresie rokowań oraz zaleceń co do dalszej rehabilitacji.

W związku z uzyskaniem dodatkowych informacji o stanie zdrowia powoda po jego wysłuchaniu, Sąd postanowił dopuścić dowód z kolejnej opinii biegłego.

Opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii dr n.med. Jerzego M. J. (k.184) jest wyczerpująca i wystarczająca. Ustalony u powoda uszczerbek na zdrowiu nie pozostaje w sprzeczności z zamieszczonymi wcześniej stwierdzeniami dotyczącymi dobrego stanu zdrowia, bowiem odnoszą się do stanu wynikłego z wypadku, nie zaś człowieka zdrowego. Biegły wskazał, że w przyszłości powód będzie wymagał leczenia i rehabilitacji, co jest logiczne, biorąc zwłaszcza pod uwagę większy stopień narażenia osób z przebytymi kontuzjami na zwyrodnienia i niezbędną w tym zakresie rehabilitację. Twierdzenia zawarte zaś w pkt 5 opinii na okoliczność konieczności leczenia powoda w świetle pisma NFZ zostały wysnute jedynie na domysłach. Z niczego nie wynika, by Szpital w N. lub w K. nie wykonywał operacji kolana. Pytanie Sądu zmierzało do uzyskania opinii na okoliczność konieczności leczenia powoda w warunkach prywatnych, nie zaś oceny praktyki placówek medycznych w zakresie zawierania umów z NFZ.

Pozwany złożył zarzuty do opinii biegłego (...) (k.230) kwestionując przyjęty przez specjalistę z dziedziny medycyny uszczerbek na zdrowiu sugerując, iż powinien być niższy oraz wnioskując o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej. Sąd owego wniosku nie uwzględnił. Sąd zważył, że w toku postępowania likwidacyjnego lekarz badający powoda na zlecenia strony pozwanej ustalił uszczerbek na zdrowiu powoda w stopniu analogicznym jak biegły (...) (biegły sądowy ustalił dodatkowo uszczerbek spowodowany opłucną, lecz opinia w tej części nie była kwestionowana), pomimo tego już w toku procesu strona pozwana zakwestionowała taki stopień uszczerbku – nie podnosząc w tym zakresie żadnych argumentów.

Świadek M. L. (od 00:00:57 k.155) powtórzyła zeznania złożone w postępowaniu karnym. Jedynie w kategoriach domysłów i hipotetycznych rozważań potraktować można jej twierdzenia dotyczące ewentualnego przyczynienia powoda z powodu nadmiernej prędkości, samochodu, który na prawym pasie miał ustąpić jej pierwszeństwa – okoliczności te nie zostały wykazane, zaś za jej wyłączną winą przemawia skazujący wyrok karny.

Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować wiarygodność zeznań powoda co do procesu leczenia, ograniczeń i dolegliwości (od 00:32:31 k.155/2, od 00:14:58 k.248/2). Odbyty proces leczenia znajduje potwierdzenie w przedłożonych dokumentach, natomiast ustalenie związku przyczynowego z wypadkiem należy do kognicji sądu. Nie zostało zaś potwierdzone obiektywnym źródłem dowodowym, by Szpital w N. odmówił powodowi wykonania operacji kolana. Powód powoływał się na rozmowę z dr M., z której także nie zostało to wyrażone wprost – powód sam posługiwał się określeniem, że „dawano mu do zrozumienia”. Nie mają znaczenia dla sprawy odczucia powoda związane ze stanem publicznej służby zdrowia związane z pobytem w Szpitalu w N..

Sąd postanowił pominąć wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ds. rekonstrukcji wypadków drogowych jako spóźniony. Strona pozwana w odpowiedzi na pozew zgłosiła ewentualny zarzut przyczynienia powoda do powstania szkody na wypadek, gdyby z akt karnych, które zawnioskowała, wynikała niewłaściwa technika jazdy powoda jako kierującego motocyklem - zwłaszcza nadmierna prędkość. Na tę okoliczność zgłosiła dowód z przesłuchania świadka M. L. oraz z opinii ds. rekonstrukcji wypadków drogowych zalegającej w aktach karnych (k.123/2). Opinia ze sprawy karnej nie potwierdziła, by zachowanie powoda stanowiło współprzyczynę powstania zdarzenia lub zakresu jego skutków. Tylko na podstawie domysłów świadka M. L. - sprawczyni wypadku - strona pozwana wywiodła tezę o możliwym przyczynieniu powoda do powstania szkody z powodu poruszania się z nadmierną prędkością. Jednakże po przesłuchaniu tego świadka nie zgłosiła wniosku dowodowego o opinię biegłego ds. rekonstrukcji. Taki wniosek dowodowy pozwany złożył w piśmie z dnia 23 lutego 2015r. z bardzo ogólną tezą dowodową, z pytaniem dla biegłego co do ewentualnego przyczynienia się powoda do zaistnienia szkody, bez odniesienia się jakim zachowaniem powód miałby się przyczynić do szkody. Należy podnieść, że świadek M. L. nie dostarczyła żadnych nowych informacji, którymi nie dysponowałby biegły w sprawie karnej, wydając opinię na okoliczność przebiegu zdarzenia, przyczyn powstania wypadku, oceny zachowania się motocyklistów i prędkości z jaką się poruszali. Z tych przyczyn wniosek jako spóźniony został pominięty.

Rachunek za poradę dermatologiczną z dnia 12.11.2012r. (k.50) opiewający na kwotę 80,00zł nie został powiązany z żądaniem.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Powód wystąpił z roszczeniami skierowanymi do ubezpieczyciela samochodu, którym poruszał się sprawca wypadku komunikacyjnego.

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art.822§1 k.c.). Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art.822 §2 k.c.). O ile strony nie umówiły się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody (art. 824 1§1 k.c.).

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013 poz.392) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym (art. 36 ust. 1).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela jest uzależniona od zakresu odpowiedzialności sprawcy zdarzenia. Na podstawie art.436 w zw. z art.435 §1 k.c. sprawca zdarzenia odpowiada za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. W razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych (art.436§2 k.c.), czyli na podstawie art.415 k.c. w zw. z art.444-447 k.c.

Odpowiedzialność sprawcy wypadku drogowego - kierującej samochodem, jest bezsporna. Ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym (art.11 k.p.c.). Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku nie kwestionowała swojej odpowiedzialności co do zasady.

Strona pozwana podniosła zarzut przyczynienia powoda do powstania szkody, który miałby wynikać z poruszania się z nadmierną prędkością.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza stopnia winy obu stron (art.362 k.c.). Ustalenie faktu przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody, stanowi jedynie sygnał do możliwości miarkowania należnych mu świadczeń przez Sąd, który powinien wziąć pod uwagę całokształt okoliczności sprawy. Sąd nie jest zobligowany do automatycznego obniżenia odszkodowania lub zadośćuczynienia, winien jednak wedle swego uznania rozważyć, czy stopień przyczynienia poszkodowanego, nie usprawiedliwia umniejszenia należnego mu świadczenia.

Podstawą podniesionego zarzutu przyczynienia były zeznania świadka M. L. – sprawczyni wypadku, oparte wyłącznie na jej przypuszczeniach. Biegły ds. rekonstrukcji wypadków drogowych opracowując opinię w postępowaniu karnym (sygn. akt II K 43/12 Sądu Rejonowego w N.), po przeanalizowaniu zachowania uczestników wypadku, nie stwierdził uchybień po stronie W. S. jako kierującego motocyklem, w tym by poruszał się z nadmierną prędkością. Zauważyć należy, że to M. L. włączała się do ruchu, przecinała tor jazdy motocyklisty i to na niej spoczywał większy zakres aktów staranności niż na powodzie, który wówczas poruszając się drogą z pierwszeństwem przejazdu miał prawo oczekiwać, że inni uczestnicy ruchu drogowego postąpią zgodnie z obowiązującymi zasadami. Nie zostało zaś wykazane, by powód poruszał się z prędkością niebezpieczną, by wjechał w samochód M. L., pomimo iż pojazd na sąsiednim pasie ją przepuszczał. Z ustaleń wynika, że to M. L. nie upewniła się czy może bezpiecznie przeciąć pasy ruchu użytkowane m.in. przez powoda jako motocyklistę.

Zadośćuczynienie

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art.445§1 k.c.).

Zadośćuczynienie ma na celu kompensatę nie tylko cierpień fizycznych, ale również niekorzystnych następstw zdarzenia w sferze psychiki poszkodowanego. Ma ono na celu przyniesienie poszkodowanemu równowagi emocjonalnej naruszonej przez doznane cierpienia psychiczne. Zasadniczym kryterium ustalenia wysokości zadośćuczynienia jest rozmiar cierpienia i rozmiar niekorzystnych zmian w życiu poszkodowanego będących następstwem deliktu zawinionego przez sprawcę szkody. Suma pieniężna przyznana tytułem zadośćuczynienia ma być - zgodnie z art. 445 § 1 k.c. – odpowiednia (wyrok SN z dnia 08 czerwca 2011r., I PK 275/10, LEX nr 1164114, wyrok SN z dnia 08 sierpnia 2012r. I CSK 2/12, LEX nr 1228578, wyrok SN z dnia 12 lipca 2012r., I CSK 74/12, LEX nr 1226824).

Sąd przy określaniu wysokości zadośćuczynienia ma obowiązek w każdym przypadku dokonywać oceny konkretnego stanu faktycznego i brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Okoliczności te to przede wszystkim rozmiar doznanych cierpień fizycznych, a więc ból, długotrwałość leczenia i inne dolegliwości, a także cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z doznanymi cierpieniami fizycznymi. Nie bez znaczenia przy dokonywaniu tej oceny jest także wiek poszkodowanego i skutki uszkodzenia ciała w zakresie ogólnej zdolności do normalnego funkcjonowania. Jednocześnie niedopuszczalne jest stosowanie jakichkolwiek mechanizmów przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012r. sygn. I ACa 228/12, wyrok SN z dnia 9 listopada 2007r., V CSK 245/07).

Strona pozwana wypłaciła na rzecz powoda łącznie kwotę 25.000,00zł. Wypłata nastąpiła w dwóch częściach w 2012r. 1.000,00zł jako niesporna część zadośćuczynienia, nazwana w decyzji także odszkodowaniem oraz w 2014r. zadośćuczynienie w kwocie 24.000,00zł. W decyzji o wypłacie kwoty 1.000,00zł nie wskazano jaka szkoda została nią zlikwidowana, które z przedłożonych rachunków lub faktur na nią się złożyły. Zdaniem Sądu całość wypłaconej kwoty wynikała z żądania zadośćuczynienia i tak został przez Sąd potraktowana. Z tych przyczyn Sąd przyjął, że powód otrzymał już tytułem zadośćuczynienia kwotę 25.000,00zł. Domagał się dodatkowo kwoty 75.000,00zł, uznając, że łącznie 100.000,00zł to kwota adekwatna do doznanego uszczerbku na zdrowiu, ograniczeń oraz odczuwanych cierpień.

W wyniku wypadku powód doznał stłuczenia klatki piersiowej, barku lewego i kończyny dolnej prawej, miał odmę opłucnową lewostronną, złamane żebro VII po lewej stronie, zwichnięty staw obojczykowo-barkowy lewy, miał rozległą ranę płata uda prawego z martwicą płata skóry, infekcjami rany, uszkodzeniem więzadeł kolana prawego. Był hospitalizowany w Szpitalu w N. od dnia wypadku 29 czerwca 2012r. do dnia 14 sierpnia 2012r. Przez 4 dni przebywał na sali obserwacyjnej w związku z założonym drenem do płuc, wycięto martwe tkanki z uda i wykonano przeszczep skóry na udo prawe. Był konsultowany przez ortopedę w związku z urazami barku oraz kolana. Wypisano go do domu z wyznaczeniem terminu kolejnej wizyty po tygodniu, kiedy miał rozpocząć leczenie ortopedyczne. Dolegliwości bólowe były tłumione przez środki przeciwbólowe. Do domu został wypisany z ortezą na kolano. W październiku 2012r. poddał się leczeniu operacyjnemu w ośrodku w B., gdzie wykonano artroskopię kolana prawego. Przez około 2 miesiące musiał chodzić o kulach. Odbył rehabilitację. Bark nie był operowany, ponieważ zrósł się samoistnie.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela za skutki wypadku ograniczona jest zakresem odpowiedzialności sprawcy wypadku, ten zaś ponosi odpowiedzialność tylko za bezpośrednie, normalne następstwa pozostające w bezpośrednim związku przyczynowym z wypadkiem. Z tego względu dokonując oceny roszczeń Sąd nie wziął już pod uwagę leczenia związanego z upadkiem powoda w 2013r. oraz kolejną operację powikłaną zakażeniem gronkowcem i leczenie z tym z wiązane, w tym laryngologiczne jak twierdził powód po gentamycynie zastosowanej na gronkowca, po której pojawiły się piski w uszach. O ile zdarzeń tych nie byłoby gdyby nie wypadek, o tyle zerwany został już bezpośredni związek przyczynowy z czynem sprawczym kierowcy samochodu, ponieważ kolejne zabiegi były spowodowane upadkiem powoda i niewłaściwym leczeniem ośrodka w B.. Normalnym następstwem zaś urazu doznanego przez powoda w wypadku była tylko operacja naprawy więzadeł, czyli artroskopia oraz następcza rehabilitacja. Powód nie wykazał, aby dalsze jego leczenie w 2013r. miało bezpośredni związek przyczynowy z wypadkiem, powód nie przedstawił żadnej dokumentacji z tego leczenia, nie wnioskował także o dowód z opinii biegłego, czy to leczenie miało związek przyczynowy z wypadkiem.

Wskutek doznanych obrażeń powód poniósł uszczerbek na zdrowiu wynoszący około 35%, w tym 10% z powodu odmy opłucnowej, 5% z powodu uszkodzenia stawu obojczykowo-barkowego, 10% z powodu przeszczepu skóry uda prawego, 10% z powodu uszkodzenia kolana prawego. Wymagał rehabilitacji. Musiał uważać na uszkodzone kończyny. Bezpośrednio po zabiegu w 2012r. około 2 miesięcy poruszał się o kulach.

Znaczenie ma nie sama wysokość uszczerbku, lecz przede wszystkim ocena w jaki sposób konkrety uszczerbek wpływa na ograniczenie lub dyskomfort w codziennym funkcjonowaniu poszkodowanego w porównaniu z aktywnością uprawianą przed zdarzeniem. Znaczenie ma indywidualna dla każdego wrażliwość poszkodowanego, warunki, w jakich doszło do wypadku, zachowanie sprawcy.

Nie został wykazany związek przyczynowy pomiędzy leczeniem psychiatrycznym powoda i wypadkiem z czerwca 2012r.

Z zeznań powoda wynika, że przed wypadkiem pracował jako kucharz – dostawca pizzy w pizzerii, dorywczo dorabiał jako budowlaniec. Wypadek nie zakłócił jego życia towarzyskiego – nadal pozostaje w związku z tą samą kobietą, w 2015r. urodziło się dziecko z tego związku. Dysponuje czasowym orzeczeniem o niepełnosprawności do końca 2016r. z powodu uszkodzenia narządu ruchu od daty wypadku z ograniczeniem do pracy w warunkach pracy chronionej. Jest obecnie zarejestrowany jako osoba bezrobotna, twierdzi, że pozostaje na utrzymaniu narzeczonej i rodziny, ma problemy ze znalezieniem zatrudnienia, nie wyliczył jednak gdzie tego zatrudnienia poszukiwał, choć od wypadku upłynęły już prawie 4 lata. Nie doznaje istotnych ograniczeń ruchomości barku lub kolana, poza ograniczeniami w zakresie aktywności fizycznej.

Reasumując, o ile powód doznał dolegliwości bólowych i cierpień związanych z wypadkiem, a także odczuwa skutki do chwili obecnej choćby z uwagi na ograniczenia związane z zatrudnieniem, o tyle nie można pominąć, że procent uszczerbku na zdrowiu nie jest wysoki, powód jest w stanie w zasadzie funkcjonować bez większych ograniczeń – oprócz praktycznego wyłączenia rekreacyjnej aktywności fizycznej. Zachował mobilność kończyn, jest w pełni samodzielny. Dlatego zdaniem Sądu adekwatna do zakresu cierpień i ograniczeń byłaby łącznie kwota 70.000,00zł, a wobec wypłacenia już z tego tytułu przez ubezpieczyciela kwoty 25 000 zł, Sąd zasądził kwotę 45.000 zł. Biorąc pod uwagę ograniczony zakres trwałych następstw żądana kwota 100.000,00zł była w ocenie Sądu wygórowana. Podkreślić należy, że strona pozwana podobnie jak sprawca wypadku nie odpowiadają za sposób traktowania powoda w szpitalu, odczuwany w związku z tym dyskomfort i niezadowolenie, za to, że powód miał bakterię uniemożliwiającą jego ciągłe leczenie operacyjne (ortopedyczne), za niesprawność urządzeń w szpitalu (rezonans), za zasady opieki lekarskiej w szpitalu, za powikłania leczenia kolana wynikłe z upadku powoda, a następnie zakażenia gronkowcem, powód nie wykazał także, aby leczenie psychiatryczne miało związek przyczynowy z wypadkiem, na powyższą okoliczność nie wnioskował biegłego, a w tym zakresie potrzebna była wiedza specjalisty, tym bardziej, że powód także przez wypadkiem pozostawał w leczeniu psychiatrycznym

Z powyższych względów przy zastosowaniu art. 445§1 k.c. Sąd zasądził tytułem zadośćuczynienia na rzecz powoda kwotę 45.000,00zł.

Powód domagał się odsetek ustawowych od dnia 25 października 2013r. do dnia zapłaty jako dnia zgłoszenia roszczenia o zadośćuczynienie pismem z tego dnia. Strona pozwana argumentował, że ewentualne odsetki przyznane mogą być dopiero od daty wyrokowania, bowiem dopiero wówczas przesądzona zostanie odpowiedzialność pozwanego. Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku (art. 817§ 1 k.c. ). Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1 (art.817§2 k.c.). Z akt likwidacyjnych szkody wynika, iż pismo pełnomocnika powoda z dnia 25 października 2013r. zawierające żądania odszkodowania (niesprecyzowane co do wysokości a odwołujące się do przedłożonych rachunków i faktur) oraz zadośćuczynienia w kwocie 100.000,00zł wpłynęło do centrali ubezpieczyciela w dacie 28 października 2013r. Przyjmując regulację dotyczącą terminu, jakim dysponuje ubezpieczyciel na likwidację szkody – Sąd przyjął za zasadne naliczenie odsetek po upływie terminu 30 dni od wpłynięcia zgłoszenia, tj. od dnia 29 listopada 2013r.

Odszkodowanie

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444§1 k.c.).

Tytułem odszkodowania powód domagał się zwrotu kosztów leczenia oraz przejazdów z tym związanych na łączną kwotę 22.990,20zł, w tym:

- 100,00zł konsultacja psychiatryczna w dniu 15 marca 2013r.,

- 500,00zł badanie RM z kontrastem z 04 lutego 2013r., w B.,

- 150,00zł wizyta lekarska w B. 29 stycznia 2013r.,

- usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 28 styczeń 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 05 grudzień 2013r., usługi ortopedyczne w B. 155,00zł 21 listopad 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,0zł 11 luty 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 28 listopad 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 05 grudnia 2012r., usługi ortopedyczne w B. 150,00zł 05 września 2012r.,

- 70,00zł rehabilitacja z 05 grudnia 2012r.,

- 4.500,00zł zabieg operacyjny artroskopia kolana w B.,

- 11.400,0zł operacja w B.,

- 480,00zł rehabilitacja w (...) s.c,

- 55,20zł zakup leków i opatrunków 18 listopad 2012r., 30,00zł zakup leków i opatrunków z dnia 15 październik 2012r. w O. sklep medyczny – łącznie 18.190,20zł

i koszty dojazdów do B. 190km w jedną stronę do (...)km w jedna stronę przy średnim spalaniu gazu na poziomie 12l/100km, zatem poniósł wydatek około 4.800,00zł wyliczony jako suma 12 przejazdów do B. (12 x 133 = 1.596zł) i około 45 przejazdów do K. (45 x 70 = 3.150zł). Faktury za paliwo – gaz (k.39/2-41, 50-53) sumują się do kwoty około 5.883,83zł.

Dołączono fakturę za zakup leków na kwotę 30,00zł w sklepie (...) z dnia 15 października 2012r. (k.52), jest też rachunek z apteki z dnia 18 listopad 2012r. (k53), lecz nie dotyczy on opatrunków ani leków związanych z urazami, bowiem wymienia ginkofar, otrivin, glucosum. Dlatego Sąd uwzględnił jedynie rachunek za 30,00zł z okresu kiedy powód mógł wymagać m.in. środków opatrunkowych. Powód przedłożył do akt inne rachunku m.in. za kule, lecz nie domagał się zwrotu z tego tytułu, a Sąd nie jest uprawniony do orzekania ponad żądanie.

Sąd nie uwzględnił kosztów leczenia psychiatrycznego powoda zarówno w zakresie opłat za wizyty jak i dojazdy do K.. Nie został wykazany związek przyczynowy pomiędzy wypadkiem a leczeniem psychiatrycznym powoda. Z zeznań W. S. wynika, iż leczył się psychiatrycznie do 2008r., co było połączone z pobytem na oddziale psychiatrycznym w 2006r. Nie są znane przyczyny ówczesnego leczenia, jedynie z zeznań powoda wynika, że stwierdzono u niego zaburzenia osobowości, lecz nie wiedział jakie. W czasie wypadku w czerwcu 2012r. nie doznał urazów głowy. Urazy nie wywołały u niego takich dolegliwości lub ograniczeń, które spowodowałyby zaburzenia adaptacyjne. Pomimo iż powód był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika nie zgłosił inicjatywy dowodowej w tym kierunku. Jedynie z zeznań powoda wynika, że przez około 6 miesięcy po wypadku miał opory do podróżowania samochodem, nie prowadził jako kierowca. Obecnie jeździ samochodem. Dla zwalczania ewentualnych lęków adekwatna byłaby pomoc psychologa, powód tymczasem przedstawił do likwidacji koszty leczenia psychiatrycznego. Prócz braku wykazania związku przyczynowego takiego leczenia z wypadkiem z 2012r., nie zostały wykazane same wydatki na ten cel. Powód powołał bowiem z tego tytułu przejazdy do K., gdzie raz w tygodniu miał uczestniczyć w terapii w Centrum (...). O ile zaświadczenie z tego ośrodka zostało do akt przedłożone (k.49), o tyle brak dowodu uiszczenia opłaty za leczenie. Z zaświadczenia wynika, że powód uczestniczył w zajęciach psychoterapii grupowej od września 2012r. z powodu fobii do 08 stycznia 2014r. Biorąc pod uwagę, że w czasie wystawiania zaświadczenia prowadził już samochód, leczenie nie pozostawało w związku z wypadkiem, a powód nie wykazał, że było konieczne. Nadto spotkania odbywały się ze specjalistą ds. uzależnień, nie zaś lęków lub innych schorzeń powiązanych z wypadkiem. Przedłożył także do rozliczenia rachunek za konsultację psychiatryczną u lek. O. G. w T. na 100,00zł z 15 marca 2013r. (k.54). Rachunek ten nie zasługuje na uwzględnienie choćby z uwagi na brak ciągłości czasowej z wypadkiem, z zeznań samego powoda wynika, że przezwyciężył lęki po około 6 miesiącach od wypadku. Rachunek dotyczy zaś wizyty po około roku od zdarzenia.

Do akt przedłożony został wynik badania RM stawu kolanowego prawego, lecz z dnia 30 lipca 2012r. wykonany w D. w N. ze skierowania Szpitala w N. (k.24), zatem w ramach leczenia szpitalnego, które powód wówczas odbywał. Faktura za badanie RM z kontrastem na kwotę 500,00zł pochodzi z 04 lutego 2013r. (k.55) i wynika z niej, że badanie zostało wykonane w N.. Z twierdzeń pozwu wynika, iż miałoby to być badanie wykonane w B.. Powód nie był w stanie wyjaśnić, kto skierował go na to badanie. Miało miejsce już po wykonanej w październiku 2012r. operacji kolana. Brak inicjatywy dowodowej, która wykazałaby zasadność tego badania i związek bezpośredni z samym wypadkiem, nie zaś np. z upadkiem, o którym wspominał powód i pojawieniem się gronkowca. Wobec powyższych braków kwoty 500,00zł jak na rachunku Sąd nie uwzględnił.

- 150,00zł wizyta lekarska w B. 29 stycznia 2013r.,

- usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 28 styczeń 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 05 grudzień 2013r., usługi ortopedyczne w B. 155,00zł 21 listopad 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,0zł 11 luty 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 28 listopad 2013r., usługi ortopedyczne w B. 120,00zł 05 grudnia 2012r., usługi ortopedyczne w B. 150,00zł 05 września 2012r.,

Jeżeli chodzi o leczenie prywatne w B. Sąd uznał jego zasadność, lecz w części. Spór stron dotyczył głównie tego, czy leczenie to było zasadne, konieczne i czy powód nie mógł poddać się takiemu procesowi leczniczemu w warunkach leczenia w publicznej służbie zdrowia.

Z przedłożonych do akt dokumentów, tj. karty informacyjnej leczenia powoda w Szpitalu w N. wynika, iż na dzień 21 sierpnia 2012r. (zatem po tygodniu od wypisu dnia 14 sierpnia) powód miał zgłosić się do planowanego leczenia operacyjnego w Oddziale Urazowo-Ortopedycznym tego szpitala (k.22). Narodowy Fundusz Zdrowia (k.171) udzielił informacji, iż II półroczu 2012r. zabiegi z zakresu rekonstrukcji więzadła kolana były wykonywane w ramach ubezpieczenia zdrowotnego na oddziałach ortopedii i traumatologii narządu ruchu w Szpitalu w N. (gdzie dla przypadków stabilnych okres oczekiwania wynosił 82 dni, a pilnych 15 dni) oraz w Szpitalu w K. (z terminami 90 dni dla przypadków stabilnych i na bieżąco dla pilnych). Powód nie zgłosił się na wyznaczony termin. Argumentował, że leczenie w wyznaczonym czasie miało dotyczyć jedynie barku, a kolano nie byłoby leczone w N., czego miał się dowiedzieć od jednego z lekarzy ortopedów - dr M. w N.. Brak jednak inicjatywy dowodowej, która by tę okoliczność wykazała. Nie został zawnioskowany w charakterze świadka lekarz, ani też nie zgłoszono wniosku o przedstawienie wykazu czy szpital w N. wykonuje faktycznie takie zabiegi lub ile ich w ówczesnym czasie już wykonał, bądź planował. Stwierdzenia zawarte w opinii biegłego (...) nie są w tym przypadku wystarczające, ponieważ nie oceny biegłego w tym zakresie były przedmiotem opinii, lecz inna tematyka.

Niezależnie od powyższego w ocenie Sądu nie budziło sporu pomiędzy stronami, iż leczenie kolana powoda było konieczne i zasadne. Spór dotyczy zasadności skorzystania przez powoda z leczenia odpłatnego, pomimo gwarantowanego w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U.2015.581 j.t.) leczenia w ramach publicznej służby zdrowia.

Powód był mobilny, poruszał się, nie był zatem przypadkiem pilnym, lecz mógł oczekiwać na operację. Mógł ją zatem odbyć w N. lub w K.. Przeciwne okoliczności nie zostały wykazane. Zdaniem Sądu należy jednak pogłębić rozważania o aspekt dotyczący standardu usług, tj. czy powód jako poszkodowany w wypadku miał prawo skorzystać z usług lepszego specjalisty, lecz odpłatnie, zamiast poddać się leczeniu w palcówce, która nie dysponowała renomą w przeprowadzaniu operacji tego typu.

Szpital w N. lub w K. nie słyną z przeprowadzania operacji stawu kolanowego. Przyznał to sam biegły (...). Pacjent ma prawo wyboru placówki, w której będzie odbywał leczenie. Standardowym postępowaniem, które nie pozostaje w sprzeczności z zasadą racjonalizmu, jest wybór ośrodka medycznego cieszącego się renomą w leczeniu konkretnych przypadków, nawet jeśli jest to leczenie odpłatne i odległe od miejsca zamieszkania. Skoro doznając urazu każdy ma prawo takiego wyboru – leczenia przez renomowanych specjalistów, zdaniem Sądu niesprawiedliwe byłoby ograniczenia tego prawa osobie, która została niejako zmuszona do leczenia z powodu czynu niedozwolonego wywołanego zachowaniem osoby trzeciej (zob. także wyrok SN z dnia 13.12.2007r. I CSK 384/07 LEX 351187, wyrok SN z dnia 26.06.1969r. II PR 217/69 OSNC 1970/3/50).

Z karty wypisowej Szpitala w N. nie wynika, do jakiego zabiegu miał zgłosić się powód, tj. do leczenia barku czy kolana. Strona pozwana zaniechała inicjatywy dowodowej zmierzającej do wykazania, że jakość przeprowadzenia zabiegu w placówkach w N. i K. byłaby równorzędna z leczeniem w B..

Reasumując, po przyjęciu, że leczenie powoda w zakresie naprawy więzadeł kolana było konieczne, powód miał prawo poszukiwać specjalistów cieszących się renomą w tej dziedzinie, istnieją podstawy do wyliczenia w ramach odszkodowania kosztów leczenia odpłatnego w B., lecz jedynie w zakresie operacji z października 2012r. do lutego 2013r. Leczenie w B. Sad uwzględnił jedynie do lutego 2013r., ponieważ wówczas powód upadł i doznał kolejnego urazu, potem pojawiło się powikłanie związane z gronkowcem, a te okoliczności spowodowały zerwanie bezpośredniego związku przyczynowego z wypadkiem, dlatego strona pozwana nie ponosi za nie odpowiedzialności. Powód nie przedstawił dokumentacji leczenia w B., oprócz karty dotyczącej zabiegu w 2012r. Dlatego tylko na zasadzie logicznego rozumowania Sąd dokonał limitowania okresu uwzględnionego leczenia, tj. przyjął, że powód przed samym zabiegiem odbył kilka wizyt, podobnie po tym zabiegu oraz rehabilitację. Co do zaś okresu od lutego 2013r. nie ma już pewności co do związku wizyt z samym wypadkiem - wobec upadku i zakażenia gronkowcem.

Dlatego w ramach leczenia kolana Sąd uwzględnił kwoty wynikłe z operacji w październiku 2012r. zatem 11.400,00zł (02.10.2012r. k.61), wizyty przed i po zabiegu z:

- 05 września 2012r. 150,00zł (k.67),

- 28 listopad 2012r. 120,00zł (k.64),

- 05 grudnia 2012r. 120,0zł (k.66),

- 29 styczeń 2013r. 150,00zł (k.56)

- łącznie 11.940,00zł.

Konsekwentnie Sąd doliczył do tego koszty według metodyki wyliczenia powoda, tj. 5 przejazdów w dwie strony, czyli 1.330,00zł (10 x 133). Pozwany nie kwestionował odległości ani stawki wyliczenia gazu, dlatego Sąd je przyjął jako podstawę obliczeń.

Nie zostały zaś wliczone do odszkodowania wydatki na usługę ortopedyczną z 28.02.2013r. 120,00zł (k.57), 21.11.2013r. 155,00zł (k.59), 11.02.2013r. 120,00zł (k.63), zabieg operacyjny w dniu 26 luty 2014r. 4.500,00zł (k.60), usługa ortopedyczna 05.12.2013r. (k.58), oraz towarzyszące im przejazdy.

Rehabilitacja z grudnia 2012r. była uzasadniona wobec konieczności usprawniania operowanej kończyny – 70,00zł (k.65).

Sąd nie uwzględnił usługi rehabilitacyjnej w (...) Centrum (...) w N. na kwotę 480,00zł z daty 05 listopad 2013r. (k.62) Biorąc pod uwagę upadek z lutego 2013r. i zakażenie gronkowcem, nie można ustalić jednoznacznego związku przyczynowego z wypadkiem. W takiej odległości czasowej od wypadku i zabiegu powód mógł poczynić starania o rehabilitację w publicznej służbie zdrowia.

Reasumując spośród wyliczonych przez powoda wydatków składających się na odszkodowanie za zasadne Sąd uznał łącznie wyliczone powyżej kwoty sumujące się do 13.370,00zł. W zakresie pozostałych wydatków jako niezasadnych roszczenie zostało oddalone. Na podstawie art.444§1 k.c. zasądził tytułem odszkodowania kwotę jak wyżej.

Odsetki Sąd policzył od daty złożenia pozwu jak w petitum, ponieważ uwzględniona kwota dotyczy wydatków powstałych przez zgłoszeniem szkody i rachunków, jakie pozwanemu zostały przedłożone w postępowaniu likwidacyjnym.

Ustalenie odpowiedzialności na przyszłość

Żądanie ustalenia odpowiedzialności na przyszłość w ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie.

Wprowadzenie uregulowania, że bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie rozpoczyna się z chwilą dowiedzenia się przez poszkodowanego o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia (bo tak należy odczytać § 3 art. 442 1 k.c.) oznacza, że nie został w żaden sposób ograniczony czas, w jakim może ujawnić się szkoda na osobie prowadząc do powstania (zaktualizowania się) odpowiedzialności pozwanego za skutki danego zdarzenia.

W związku z treścią art.442 1 k.c. powód nie jest zagrożony przedawnieniem co do szkody jaka może ujawnić się w przyszłości. Ustalenie odpowiedzialności i tak nie zwolniłoby go z konieczności wykazania związku przyczynowego pomiędzy nową szkodą a zdarzeniem, z którym ją łączy. Wprawdzie trudności dowodowe z biegiem lat narastają, lecz powód i tak związek przyczynowy wykazać będzie zobligowany. Ponadto po ponad 4 latach od zdarzenia nie ujawniła się u powoda nowa szkoda. Powód wymaga rehabilitacji, lecz może ją odbywać w warunkach domowych wykonując wyuczone ćwiczenia, co jak przyznał czynił.

Reasumując, Sąd nie uznał, by powód dysponował interesem prawnym w ustaleniu odpowiedzialności na przyszłość strony pozwanej za skutki wypadku, dlatego żądanie w tym zakresie przy zastosowaniu art.189 k.p.c. oddalił.

Koszty:

Powództwo zostało uwzględnione w części około 60% (żądane 97.991zł i odpowiedzialność na przyszłość a uwzględnione 13.370 + 45.000 = 58.370zł).

Powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości (k.74). Strony były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników ustanowionych z wyboru. Strona pozwana uiściła zaliczkę na poczet opinii biegłego 1.000,00zł (k.125) – w całości spożytkowaną na wynagrodzenie biegłych. Sąd przyznał biegłemu wynagrodzenie: 351,67zł (k.139) z zaliczki pozwanego, 1.110,88zł, z czego 648,33zł z zaliczki, a 462,55zł tymczasowo ze środków Skarbu Państwa (k.224, 233).

Po stronie powoda powstały koszty wynagrodzenia pełnomocnika 3.617,00zł. Po stronie pozwanej wynagrodzenie pełnomocnika 3.167,00zł oraz zaliczka na opinię biegłego 1.000,00zł – łącznie 4.617,00zł. Tymczasowo ze środków Skarbu Państwa pokryto część wynagrodzenia biegłego 462,55zł, opłata od pozwu wynosiła 4.900,00zł.

Zwolnienie od kosztów sądowych nie uwalnia o obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi (art.108 u.k.s.c.).

Biorąc pod uwagę stopień uwzględnienia powództwa pozwany winien zwrócić powodowi 60% kosztów, tj. 2.170,00zł (3.617 x 60%), powód pozwanemu 40%, tj.1.846,00zł (40% z 4.617), zaś po kompensacji 324,00zł Sąd na podstawie art.100 k.p.c. zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 324,00zł tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Pełnomocnik powoda zawarł w pozwie wniosek, by przyznać mu wynagrodzenie w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, lecz żądania tego nie uzasadnił. Sprawa nie była skomplikowana pod względem faktycznym lub prawnym, odbyło się kilka posiedzeń, materiał dowodowy nie jest obszerny, nie wymagał ponadstandardowego nakładu pracy pełnomocnika. Dlatego do wyliczenia Sąd wziął stawkę podstawową wynagrodzenia adekwatną do wartości przedmiotu sporu z momentu ustanowienia pełnomocnika.

W proporcji powyżej wskazanej Sąd nakazał ściągnąć na podstawie art.113 ust.1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. od pozwanego środki tymczasowo wyłożone ze Skarbu Państwa, tj. 60% z wynagrodzenia biegłych 278,00zł (462,55zł x 60%) oraz należną opłatę od uwzględnionego roszczenia w kwocie 2 919 zł co łącznie daje kwotę 3.197,00zł. Ze względu na charakter sprawy, aktualną sytuację życiową i finansową powoda w oparciu o art. 102 k.p.c. sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami sądowymi.

SSO Małgorzata Franczak-Opiela