Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. w Kędzierzynie-Koźlu

sprawy z powództwa (...) Bank (...) SA z siedzibą we W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą we W. kwotę 5940 zł ( pięć tysięcy dziewięćset czterdzieści złotych) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym liczonymi od dnia 04.07.2015r. do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że od dnia 01.01.2016r. wysokość odsetek umownych nie może być wyższa niż dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnienie,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą we W. kwotę 318,19 zł (trzysta osiemnaście złotych 19/100) tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  wyrokowi w jego punktach 1 i 3 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 841/15

UZASADNIENIE

(...) Bank (...) S.A. we W. wystąpił przeciwko M. S. z powództwem o zapłatę kwoty 12.157,44 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 10.431,30 zł od dnia 04.07.2015 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazano, iż w dniu 10.05.2014 r. powód zawarł z M. S. umowę pożyczki gotówkowej na kwotę 10.431,30 zł. W wykonaniu umowy pozwana otrzymała do dyspozycji kwotę pożyczki w wysokości 5.500 zł. Bank pomniejszył kwotę udzielonej pożyczki o: prowizję w wysokości 440,00zł oraz ochronę ubezpieczeniową w kwocie 4.491,30 zł. Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem. Świadczenie nie zostało spełnione.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie, nie stawiła się również na rozprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana w dniu 10.05.2014 r. zawarła z powodem umowę pożyczki gotówkowej nr (...) na kwotę 10.431.30 zł, na okres od dnia 10.05.2014 r. do dnia 10.05.2020 włącznie płatną co miesiąc w 72 ratach w wysokości 214,94 zł. W umowie wskazano, iż na kwotę kredytu składa się kwota pozostawiona do dyspozycji kredytobiorcy w wysokości 5.500 zł, kwota należnej składki z tytułu ubezpieczenia w wysokości 4.491,30 zł oraz prowizja od udzielonej pożyczki gotówkowej w kwocie 440,00 zł.

Dowód: umowa kredytu nr (...) k. 17-20 w tym harmonogram spłaty, wyciąg z ksiąg banku z dnia 03.07.2015 r. k. 21.

Pismem z dnia 31.03.2015 r. (...) Bank (...) S.A. we W. wypowiedział umowę pożyczki i wezwał M. S. do wpłaty w terminie 30 dni po upływie 30-dniowego okresu wypowiedzenia zaległej należności z tytułu zaciągniętego zobowiązania.

Dowód: wypowiedzenie umowy z dnia 31.03.2015 r. wraz z potwierdzeniem nadania k.22-23.

Pozwana nie uiściła należności opisanej w piśmie powoda z dnia 31.03.2015 r.

Dowód: bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie dokumentów prywatnych (art. 245 k.p.c.).

W myśl art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktów spoczywa na osobie, która wywodzi z nich skutki prawne oraz art. 3 k.p.c. zobowiązujący strony do dawania wyjaśnień, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiania dowodów. Ciężar dowodu spoczywa na powodzie, aż do udowodnienia faktów będących podstawą żądania. Później następuje jego przesunięcie na stronę pozwaną.

Jak stanowi art. 354 § 1 k.c., dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego.

Pożyczka stanowi umowę stypizowaną w kodeksie cywilnym. Jej istotę stanowi przeniesienie przez pożyczkodawcę na pożyczkobiorcę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku, za jednoczesnym zobowiązaniem się pożyczkobiorcy do zwrotu pożyczkodawcy tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720§1 kc).

W ocenie sądu strona powodowa wykazała zasadność roszczenia, tak w zakresie zaciągniętej pożyczki i faktu jej niespłacenia w umówionym terminie. Z tej przyczyny sąd uwzględnił żądanie, co do należności głównej w kwocie 5.940 zł obejmującej: kwotę udzielonej pożyczki w wysokości 5.500 zł oraz prowizję od udzielonej pożyczki w kwocie 440,00zł wynikającą w treści umowy, jak i odsetek umownych z tym zastrzeżeniem, ze od dnia 01.01.2016r. wysokość odsetek nie może być wyższa niż dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnianie (art. 481 § 2 ¹ k.c.).

W zaistniałym stanie rzeczy rozważyć jeszcze pozostało zasadność żądania pozwu dotyczącą składowej umowy pożyczki, jaką jest ustalona opłata za ochronę ubezpieczeniową. Sąd powziął wątpliwość, co do zapisów umowy w tej części, a w konsekwencji zakresu odpowiedzialności pozwanej wobec powoda. Umowa pożyczki została tak skonstruowana, że zawiera od razu zgodę klienta na objęcie pożyczki ochroną ubezpieczeniową. Nie ma przepisów, które zakazywałyby zawierania umów ubezpieczenia udzielanych przez bank pożyczek. Składka w tym ubezpieczeniu jest jednak bardzo wysoka, wynosi w zasadzie prawie 100% wypłaconej pozwanej kwoty (5.500 zł). Powód – obligowany treścią art. 6 kc, art. 6§2 kpc, 217 § 1 kpc nie wykazał natomiast wysokości dochodzonych roszczeń w tym zakresie. Należy zwrócić uwagę, iż powód nie dołączył do pozwu dodatkowej umowy ubezpieczenia, z dołączonych do pozwu dokumentów nie wynika, w jaki sposób obliczono wysokość stawki składki ubezpieczeniowej. Niewykazanie powyższych twierdzeń uniemożliwia sądowi ustalenie prawdziwości twierdzeń powoda odnośnie tej części dochodzonego roszczenia. Zdaniem sądu, zawarcie w umowie postanowienia tej treści oznacza, że powód pod pretekstem udzielenia ubezpieczenia chciał osiągać dodatkowe korzyści - poza standardowym oprocentowaniem pożyczki i opłatą prowizyjną. Wskazana opłata stanowi de facto opłatę ukrytą, bądź też ukryte, wyższe niż maksymalne, odsetki od kapitału. Postanowienie takie, jako zmierzające do obejścia prawa uznać należy za nieważne w świetle przepisu art. 58 § 1 k.c. Taki stan rzeczy skutkował oddaleniem powództwa w części dotyczącej kosztów udzielonej ochrony ubezpieczeniowej. Za nieudowodnione sąd uznał również żądanie pozwu (pkt 3 ) w zakresie zapłaty kwoty 300 zł z tytułu kosztów, opłat i prowizji i z tej przyczyny powództwo w tej części także oddalił. Strona powodowa jedynie ogólnikowo wskazała, że są to koszty, opłaty i prowizje. Sąd tym samym nie miał możliwości dokonania weryfikacji tak prawidłowości ich obliczenia, jak i zasadności obciążenia nimi pozwanej.

Zgodnie z treścią art. 339 § 1 i § 2 k.p.c., jeżeli pozwana nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew, nie stawiła się również na rozprawę, wobec czego należało wydać wyrok zaoczny.

W tym stanie rzeczy sąd zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 5940,00 zł, oddalając powództwo w zakresie kwoty 4491,30 zł.

Orzeczenie o rygorze natychmiastowej wykonalności uzasadnia z kolei przepis art. 333 § 1 punkt 3 k.p.c., który nakazuje, w przypadku wydania wyroku zaocznego, nadać rygor natychmiastowej wykonalności.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu uzasadnia art. 100 k.p.c. zdanie drugie, albowiem strona powodowa utrzymała się ze zgłoszonym roszczeniem w wysokości 49 %. Na zasądzoną kwotę w wysokości 318,19 zł składa się opłata od pozwu w kwocie 608 zł oraz uiszczona przez stronę powodowa opłata od dokumentów pełnomocnictwa w wysokości 34 zł wraz z poświadczeniami w kwocie 7, 38 zł.

Biorąc pod rozwagę poczynione ustalenia faktyczne, treść przywołanych przepisów prawa oraz przeprowadzone rozważania należało orzec jak w sentencji.