Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Mazurek

Sędziowie: SO Bożena Majgier-Strączyńska (ref.)

SO Andrzej Trzeciak

Protokolant: Kamila Michalak

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Damiana Kordykiewicza

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016 r.

sprawy M. G.

o wydanie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie

z dnia 22 października 2015 r. sygn. II K 586/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. D. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem i 60/100) złotych, w tym 27,60 (dwadzieścia siedem i 60/100) złotych podatku VAT, tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej skazanemu z urzędu przed Sądem Okręgowym jako drugą instancją w sprawie o wydanie wyroku łącznego,

III.  zasądza od skazanego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze.

SSO Bożena Majgier-Strączyńska SSO Dorota Mazurek SSO Andrzej Trzeciak

Sygn. akt IV Ka 1810/15

UZASADNIENIE

M. G. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 29.09.2010 r. za czyn kwalifikowany z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 28.11.2011 r. oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda - sygn. II K 594/10;

2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30.08.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 209 § 1 k.k. popełniony w okresie od października 2008 r. do marca 2011 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 17.01.2013 r. - sygn. akt II K 658/11;

3. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 9.11.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 278 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 4.03.2011 r. do dnia 8.03.2011 r. na kary 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 22.08.2012 r. oraz karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda - sygn. II K 679/11;

4. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 19.06.2012 r. za trzy czyny kwalifikowane z art. 178a k.k. stanowiące ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. popełnione odpowiednio w dniu 17.10.2011 r. w dniu 17.10.2011 r. oraz w dniu 22.12.2011 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności - sygn. II K 187/12;

Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 22 października 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 586/15 na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk połączył orzeczone wobec M. G. wyrokami opisanymi w punktach 2, 3 i 4 części wstępnej wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 572 kpk w pozostałym zakresie postępowanie o wydanie wyroku łącznego umorzył. Orzekł o kosztach nieopłaconej obrony skazanego z urzędu i zwolnił go od ponoszenia wydatków.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego.

Obrońca skazanego zaskarżył wyrok w części dotyczącej wymiaru kary łącznej i wniósł o jej wymierzenie w rozmiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności na zasadzie pełnej absorpcji. Zarzutów apelacyjnych nie sformułował.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego jest bezzasadna.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że prawidłowo Sąd Rejonowy analizował możliwość połączenia kar orzeczonych w czterech sprawach dotyczących skazanego; taki zresztą wniosek złożył sam skazany. Nieprawidłowo natomiast Sąd połączył trzy z tych kar, co zresztą sam dostrzegł sporządzając uzasadnienie zaskarżonego wyroku. Odwołał się przy tym do prawidłowego rozumienia treści art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r., ale się do niego nie zastosował. Nie ma wątpliwości, że połączeniu podlegają jedynie kary orzeczone wobec M. G. wyrokami w sprawach II K 658/11 i II K 679/11, gdyż dotyczą czynów popełnionych przed zapadnięciem pierwszego z tych wyroków. Czyny, za które wymierzono kary w sprawie II K 187/12 zostały popełnione już po zapadnięciu wyroku w sprawie II K 658/11 czyli po dniu 30 sierpnia 2011 r. Tym samym połączenie ich przez Sąd Rejonowy nastąpiło z obrazą prawa materialnego art. 85 kk.

Dostrzegając obrazę prawa materialnego w zaskarżonym wyroku Sąd Okręgowy nie miał jednak żadnej możliwości poprawienia błędu Sądu Rejonowego. Zmiana lub uchylenie zaskarżonego wyroku w sposób zgodny z art. 85 kk byłoby rozstrzygnięciem na niekorzyść skazanego, a więc możliwe byłoby tylko w przypadku wniesienia apelacji na niekorzyść, a takiej prokurator nie wywiódł. Zatem wszelkie rozważania zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do kary jaka powinna zostać orzeczona wobec skazanego przy prawidłowym połączeniu kar orzekanych w poszczególnych sprawach są bezprzedmiotowe. Nie ma też żadnej możliwości kształtowania kary łącznej w taki sposób by suma kar, jakie pozostają skazanemu do odbycia pozostała na niezmienionym poziomie. Sąd ma obowiązek kierować się przesłankami mającymi wpływ na karę łączną, a nie analizowaniem jaki układ kar nie pogorszy sytuacji skazanego.

W związku z tym Sąd Okręgowy oceniał czy orzekając karę łączna w sposób, w jaki to uczynił Sąd Rejonowy, kare tę prawidłowo ukształtował. Obrońca skazanego wnioskując o zastosowanie zasady absorpcji odwołał się wyłącznie do opinii o skazanym z zakładu karnego. Pominął przy tym wszystkie inne okoliczności, które mają wpływ na wymiar kary łącznej. Orzeczona kara uwzględnia wszystkie te okoliczności, także wskazywane przez obrońcę. Okoliczności niekorzystne to znaczny czas, w jakim przestępstwa były popełniane i różnorodność przestępstw. Jedyną okolicznością korzystną dla skazanego jest pozytywna opinia z zakładu karnego, ale istotne znaczenie ma też fakt, że skazany ukrywał się przed koniecznością odbycia kar i konieczne było stosowanie europejskiego nakazu aresztowania. W tej sytuacji, liczne okoliczności niekorzystne sprzeciwiają się zastosowaniu zasady absorpcji. Suma kar połączonych przez Sąd Rejonowy to 1 rok i 7 miesięcy pozbawienia wolności. Kara łączna w rozmiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnia w dużej mierze jedyną okoliczność łagodzącą, ale i okoliczności obciążające pominięte przez obrońcę skazanego.

Nie znajdując żadnych podstaw do uwzględnienie apelacji obrońcy skazanego i możliwości zmiany lub uchylenia wyroku na jego niekorzyść, na podstawie art. 437 § 1 kpk Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu skazanego orzeczono na podstawie art. 619 p 1 kpk w zw. z § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu. Na podstawie art. 636 § 1 kpk zasądzono od skazanego wydatki postępowania odwoławczego.

SSO Bożena Majgier-Strączyńska SSO Dorota Mazurek SSO Andrzej Trzeciak