Sygn. akt I ACz 612/15
Dnia 27 kwietnia 2015 roku
Sąd Apelacyjny w Łodzi, I Wydział Cywilny
w składzie następującym :
Przewodniczący: S.S.A. Wincenty Ślawski
Sędziowie: S.A. (...)
S.O. del. Sławomir Zieliński (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2015 roku
na posiedzeniu niejawnym
w Ł.
sprawy z protestu Z. W.
z udziałem Komisarza Wyborczego w P., Przewodniczącego Miejsko - Gminnej Komisji Wyborczej w G. i Z. J.
o stwierdzenie nieważności wyborów do Rady Miasta i Gminy G. w okręgu wyborczym nr 8
na skutek zażalenia Z. W.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Płocku
z dnia 18 lutego 2015 roku
sygn. akt I Ns 333/14
postanawia :
oddalić zażalenie.
Sygn. akt I ACz 612/15
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 lutego 2015 roku, Sąd Okręgowy w Płocku odrzucił zażalenie Z. W. na postanowienie Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 30 grudnia 2014 roku, w sprawie I Ns 333/14.
Sąd Okręgowy wskazał, że w dniu 17 lutego 2015 roku do Sądu Okręgowego w Płocku wpłynęło zażalenie Z. W. na postanowienie Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 30 grudnia 2014 roku.
Dalej Sąd Okręgowy podkreślił, że zgodnie z art. 394 § 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 roku Kodeks wyborczy na orzeczenia sądu okręgowego, o których mowa w § 1 i 2 oraz art. 393, wnoszącym protest wyborczy, komisarzowi wyborczemu, przewodniczącemu właściwej komisji wyborczej lub jego zastępcy przysługuje, w ciągu 7 dni od daty doręczenia, zażalenie do właściwego sądu apelacyjnego.
Art. 9 § 1 w/w ustawy stanowi natomiast, iż ilekroć w kodeksie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi, odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego, urzędu gminy, konsula albo kapitana statku, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi, odwołania lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu, w urzędzie gminy, w konsulacie lub kapitanowi statku.
Postanowienie z uzasadnieniem zostało doręczone protestującej w dniu 3 lutego 2015 roku, zatem termin na wniesienie zażalenia upływał 10 lutego 2015 roku. Zażalenie zostało złożone po upływie ustawowego terminu.
Wobec powyższego podlegało ono odrzuceniu na podstawie art. 370 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c..
Powyższe postanowienie zaskarżyła w całości zażaleniem protestująca Z. W., wnosząc o jego uchylenie.
W uzasadnieniu zażalenia skarżąca podniosła, że odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 30 grudnia 2014 roku został jej doręczony wraz z pouczeniem, iż środek odwoławczy może wnieść w terminie dwutygodniowym od daty doręczenie postanowienia.
Wnosząc zażalenie zachowała powyższy dwutygodniowy termin, a więc uchybienie terminowi nastąpiło bez jej winy, na skutek błędnego pouczenia udzielonego przez Sąd Okręgowy.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie wywiedzione w niniejszej sprawie podlegało oddaleniu jako niezasadne.
Sama skarżąca nie kwestionuje bowiem faktu, że zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 30 grudnia 2014 roku, złożyła po upływie 7-dniowego ustawowego terminu. Nie budzi więc wątpliwości, że zażalenie to jest spóźnionym.
Zasadności zażalenia będącego obecnie przedmiotem rozpoznania Sądu Apelacyjnego skarżąca upatruje w tym, że wniesienie zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 30 grudnia 2014 roku po terminie, było wynikiem błędnego pouczenia udzielonego przez Sąd Okręgowy i w efekcie nastąpiło bez winy skarżącej.
Argument ten pozostaje jednak bez wpływu na ocenę prawidłowości zaskarżonego orzeczenia.
W toku postępowania prowadzącego do odrzucenia środka odwoławczego w razie wniesienia go po terminie, okoliczności, z powodu których strona uchybiła terminowi, jak również ocena, czy stało się to z jej winy, czy nie, nie mogą być w ogóle przedmiotem badania Sądu (a do tego właśnie zmierza zarzut udzielenia skarżącej błędnego pouczenia o terminie wniesienia zażalenia).
Badanie i ocena tych okoliczności może mieć miejsce jedynie w postępowaniu o przywrócenie terminu do wniesienia odrzuconego środka odwoławczego, jeżeli takie postępowanie zostanie wszczęte.
Z tego względu, wobec braku usprawiedliwionych podstaw, zażalenie podlegało oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c..