Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 152/15

POSTANOWIENIE

Dnia 8 października 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSA Andrzej Mania

Sędziowie:

SA Andrzej Olszewski (spr.)

SA Andrzej Wiśniewski

Protokolant:

st. sekr. sądowy Beata Brocka

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Christophera Świerka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2015 r.

w sprawie:

1)  Z. K.,

2)  P. P. (1),

3)  P. P. (2),

4)  K. R.

oskarżonych z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego Z. P., od uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt
III K 4/15

postanawia:

1)  zmienić część uzasadnienia wyroku w ten sposób, że na stronie 3-ej, w 2-im akapicie wyrażenie „został w całości zaspokojony” zastąpić wyrażeniem „został zaspokojony w części dotyczącej szkody z tytułu kradzieży 6 700 norek”,

2)  nie uwzględnić pozostałej części apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 21 kwietnia 2015 r., wydanym w trybie art. 387 k.p.k., Z. K., P. P. (1), P. P. (2) i K. R. zostali skazani za przestępstwo z art.278 § 1 kk. w zw. z art.294 § 1 kk. w zw. z art. 12 k.k.

Wyrok ten się uprawomocnił, jednak pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego Z. P. zaskarżył uzasadnienie wyżej opisanego wyroku i zarzucił:

„1) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu przez Sąd na stronie 3 w akapicie 2, iż „ Wszystkie skóry z norek odnalezionych na farmie K. zostały sprzedane i z tego tytułu pokrzywdzony został w całości zaspokojony.”, podczas gdy pokrzywdzony został zaspokojony w części dotyczącej szkody z tytułu kradzieży 6.700 norek, a nie w całości;

2) błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu przez Sąd iż oskarżonym można było przypisać dokonanie zaboru jedynie 6.700 sztuk norek, albowiem taka liczba wynikała z czynności przeprowadzonych przez funkcjonariuszy na fermie Z. K. w dniu 21 lipca 2014 r. i brak było jakichkolwiek dowodów by przypisać oskarżonym zabór większej liczby norek, podczas, gdy rozbieżności pomiędzy ilością norek ujawnionych wcześniej na fermie Z. K., a ilością norek zatrzymanych przez funkcjonariuszy policji, a jej przyczyny nie zostały przez Sąd wyjaśnione;

3) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu za trafne i prawdziwe zeznania oskarżonego Z. K., który przyznał się do kradzieży norek w liczbie wynoszącej około 7.000 sztuk z tego względu, iż większej liczby norek jego ferma by nie pomieściła, tj. przyjęcie na stronie 9 uzasadnienia w akapicie 2, iż „ Również i oskarżeni w swoich wyjaśnieniach wskazali właśnie na taką ilość skradzionych norek, albowiem większej ich liczby ferma Z. K. nie byłaby w stanie pomieścić .”, podczas gdy w ramach postępowania karnego nie przeprowadzono żadnego dowodu na okoliczność wielkości fermy Z. K., a z zeznań pracownika giełdy (...) H. K. wynikało, że na fermie Z. K. znajdowało się 11.000 norek, co oznacza, iż ferma była w stanie pomieścić więcej norek, a nadto pominięto możliwość sprzedaży norek przez oskarżonego lub oskarżonych;

4) błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, iż wskazana przez pracownika giełdy (...) H. K. liczba ok. 11.000 norek znajdujących się na fermie Z. K. dnia 18 lipca 2014 r. jest zbliżona do liczby 6.700 norek znajdujących się na fermie Z. K. dnia 21 lipca 2014 r., a pochodzących z fermy Z. P., podczas gdy różnica pomiędzy tymi wartościami jest znacząca i wynosi 4.300 norek;

5) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż na fermie Z. P. występowała „ znaczna umieralność norek” bez choćby szacunkowego wskazania, co to oznacza i ile norek mogło paść w okresie pomiędzy liczeniem zwierząt z maja 2014 r. a liczeniem z lipca 2014 r.”

Ponadto zaskarżonemu uzasadnieniu zarzucono naruszenie art. 424 § 1 i § 2 k.p.k. poprzez :

„1) przyjęcie niepopartych konkretnie wskazanymi dowodami, a nadto zbędnych dla niniejszej sprawy ustaleń, iż na fermie Z. P. występowała „znaczna umieralność norek”, co jest bez znaczenia wobec faktu, iż oskarżeni przyznali się do kradzieży 6.700 norek i o zabór takiej ilości zostali oskarżeni, a nadto poprzez niewskazanie przez Sąd na jakich konkretnie dowodach, tj. zeznaniach których świadków oparł przyjęcie, iż na fermie Z. P. występowała „ znaczna umieralność norek”.

2) przyjęcie zbędnych dla niniejszej sprawy ustaleń, iż oskarżonym można było przypisać dokonanie zaboru jedynie 6.700 sztuk norek, albowiem brak było jakichkolwiek dowodów by przypisać oskarżonym zabór większej liczby norek, podczas, gdy w spawie kradzieży pozostałych 23.300 norek prowadzone było przez Prokuraturę Rejonową w G. osobne postępowanie pod sygnaturą I Ds. 40/15.”

Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący wniósł o:

„1) przyjęcie , że na skutek sprzedaży norek znalezionych na fermie Z. K. pokrzywdzony został jedynie w części zaspokojony, a szkoda została jedynie w części naprawiona, tj. przyjęcie na stronie 3 uzasadnienia w 2 akapicie, iż „Wszystkie skóry z norek odnalezionych na fermie K. zostały sprzedane i z tego tytułu pokrzywdzony został zaspokojony w części dotyczącej szkody z tytułu kradzieży 6.700 norek”

2) przyjęcie, iż liczba 6.700 sztuk norek odnalezionych na fermie oskarżonego Z. K., a pochodzących z fermy pokrzywdzonego Z. P. to minimalna liczba norek, które mogły zostać skradzione przez oskarżonych, a dokładniej liczby w toku postepowania nie udało się ustalić, tj. przyjęcie na stronie 9 uzasadnienia, iż:

„ Wprawdzie z zeznań pokrzywdzonego wynikało, ze ilość norek skradzionych z jego fermy oscylowała w granicach 30.000 sztuk (co wykazała przeprowadzona przez niego inwentaryzacja) to jednak zdaniem Sądu w niniejszym postępowaniu oskarżonym można było jedynie przypisać dokonanie zaboru 6.700 sztuk norek, albowiem taka liczba wynikała z czynności przeprowadzonych przez funkcjonariuszy na fermie Z. K. w dniu 21 lipca 2014 r; (k.11-15) oraz do kradzieży takiej ilości norek oskarżeni się przyznali. Brak było jakichkolwiek dowodów by przypisać oskarżonym zabór większej ilości norek, od tej ilości, która została ujawniona na fermie Z. K.. Nadto, zbliżoną do wskazanej szacunkową liczbę norek podał również przeprowadzający kontrolę na fermie Z. K. pracownik giełdy (...) H. K. (k. 7-8). Również i oskarżeni w swoich wyjaśnieniach wskazali właśnie na taką ilość skradzionych norek, albowiem większej ich liczby ferma Z. K. nie były w stanie pomieścić.”

Ponadto wniósł „o usunięcie z zaskarżonego uzasadnienia zbędnych dla niniejszej sprawy oraz niepopartych dowodami następujących sformułowań Sądu znajdujących się na stronie 9 uzasadnienia:

„Na uwadze należało mieć również zeznania złożone przez szereg pracowników fermy Z. P., z których wynikało, że wśród norek występowała bardzo duża umieralność, a padłe norki nie były nigdzie ewidencjonowane. W związku z powyższym Sąd doszedł do wniosku, że oskarżonym możliwe było przypisanie kradzieży 6.700 sztuk norek. Wskazana jednak okoliczność nie rzutowała negatywnie na zeznania pokrzywdzonego, który zdaniem Sądu po prostu nie uwzględnił, aż tak znacznej umieralności norek na swojej fermie, zważywszy, że padłe norki nie były ewidencjonowane. Nadto, nie można także wykluczyć zaboru szczeniąt norek przez nieustalone osoby trzecie.”

oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja od uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 21 kwietnia 2015 r. tylko w niewielkiej części zasługiwała na uwzględnienie. W/w wyrok został wydany w trybie art. 387 k.p.k, po uprzednim złożeniu na rozprawie wyjaśnień przez oskarżonych, ujawnieniu zgromadzonego materiału dowodowego oraz złożeniu oświadczenia przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, iż szkoda z tytułu skradzionych przez oskarżonych norek została wyrównana oraz cofnięcie wniosku o naprawienie szkody ( vide k. 465-468 akt).

W związku z powyższym, nie budzą wątpliwości ustalenia faktyczne sądu I instancji, że oskarżeni ukradli 6 700 sztuk norek o łącznej wartości 963 527,- złotych, nikt bowiem nie zaskarżył wyroku i uprawomocnił się on w całości. Skoro, zgodnie z oświadczeniem złożonym na rozprawie, szkoda zastała wyrównana w całości, to jest oczywiste, że chodzi o szkodę wyrządzona kradzieżą właśnie 6 700 sztuk norek. W tym zakresie uzasadnienie wyroku nie było precyzyjne, stąd zmiana dokonana przez Sąd Apelacyjny.

Natomiast, zdaniem Sądu Odwoławczego, nieuprawniona byłaby dalsza ingerencja, czego żądał skarżący, w treści uzasadnienia.

Słusznie Sąd Okręgowy stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie zgromadzono dowodów wskazujących na to, że oskarżeni ukradli więcej niż 6 700 sztuk norek. Zresztą, oskarżyciel posiłkowy nie kwestionował tej liczby, nie wniósł również o ustalenie, iż było to „ nie mniej” niż 6 700 sztuk.

Ze zgromadzonych w niniejszej sprawie dowodów wynika także, że na farmie Z. P. był nieład, jej właściciel sam nie znał liczby hodowanych zwierząt, skali ich umieralności, ani też w dostateczny sposób nie kontrolował swoich pracowników. Dlatego zasadne były rozważania sądu rozstrzygającego w tym zakresie, choć nie miały one bezpośredniego wpływu na przypisanie oskarżonym konkretnego przestępstwa. Dlatego w tym zakresie nie uwzględniono apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.