Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Nowak

Protokolant :sekr. sąd. Sylwia Domańska

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa K. S.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz K. S. kwotę 5.625 złotych (pięć tysięcy sześćset dwadzieścia pięć) z ustawowymi odsetkami od dnia 24 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz K. S. kwotę 562,50 złotych (pięćset sześćdziesiąt dwa 50/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje dokonanie przeksięgowania kwoty 136,07 złotych (sto trzydzieści sześć 07/100) z zaliczki uiszczonej przez (...) S.A. w W. w dniu 9 października 2015 roku wpisanej pod poz. (...)/ (...) na konto dochodów;

5.  nakazuje wypłacenie ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu wobec niewykorzystanych zaliczek:

a/ K. S. kwotę 7,65 złotych (siedem złotych 65/100) z zaliczki uiszczonej w dniu 7 października 2015 roku i zaksięgowanej pod poz. (...)/ (...);

b/ (...) S.A. w W. kwotę 63,93 złotych (sześćdziesiąt trzy 93/100) z zaliczki uiszczonej przez (...) S.A. w W. w dniu 9 października 2015 roku wpisanej pod poz. (...)/ (...).

Sygn. akt I C 271/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 października 2013 roku powód K. S. wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 10.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód powołał się na zdarzeniem z dnia 23 marca 2011 roku , podczas którego uszkodzeniu uległ należący do powoda samochód, objęty ubezpieczeniem AC u pozwanego ubezpieczyciela. Powód wskazał, że ubezpieczyciel stwierdził szkodę całkowitą, wobec czego wypłacił na jego rzecz kwotę 5.675 złotych stanowiącą różnicę między wartością pojazdu przed zdarzeniem określonym przez ubezpieczyciela, a jego wartością po zdarzeniu. W ocenie powoda wartość pojazdu przed zdarzeniem została zaniżona wobec dokonania jego wyceny w oparciu o koszt nieoryginalnych części oraz zbyt niskich stawek za roboczogodzinę. Powód wskazał,
że właściwa stawka za roboczogodzinę wynosi 140 złotych.

(pozew – k. 2 – 3 v.)

Pozwany (...) S.A. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podniósł, iż wypłaconą powodowi kwotę ustalił zgodnie z postanowieniami łączącej ich umowy ubezpieczenia, opierając się przy tym na wartości rynkowej pojazdu w stanie uszkodzonym ustalonej na podstawie zaoferowanej w ramach przeprowadzonej aukcji oferty, która została odrzucona przez powoda.

(odpowiedź na pozew – k. 27 - 28 v.)

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 23 marca 2011 roku wskutek zdarzenia drogowego, uszkodzeniu uległ należący do K. S. pojazd marki O. (...) o nr rej. (...). W dniu zdarzenia samochód objęty był ubezpieczeniem Autocasco u pozwanego – (...) S.A., na podstawie polisy nr (...) z dnia 22 października 2010 roku, na kwotę 30.300 złotych. Do umowy ubezpieczenia zastosowanie znajdują Ogólne Warunku Ubezpieczenia autocasco dla klienta indywidualnego oraz małego lub średniego przedsiębiorcy.

(bezsporne, nadto polisa nr (...) wraz z wnioskiem o zawarcie umowy ubezpieczenia – k. 69 – 72, kserokopia OWU – k. 37 – 40 v., kserokopia dowodu rejestracyjnego samochodu – k. 84)

Powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, zarejestrowanego pod numerem (...), stwierdził szkodę całkowitą. Pozwany ustalił bowiem wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na dzień ustalania odszkodowania na kwotę 27.400 złotych, zaś koszt jego naprawy na kwotę 23.614,54 złotych, co przekracza 70% wartości pojazdu. Wartość rynkową pojazdu w stanie uszkodzonym ubezpieczyciel ustalił na kwotę 21.725 złotych. Na podstawie przeprowadzonego postępowania ubezpieczyciel wypłacił powodowi 5.675 złotych.

(bezsporne, nadto analiza kosztów naprawy – k. 35, pismo (...) z dnia 5 kwietnia 2011 roku adresowane do powoda – k. 36)

Wartość rynkową pojazdu w stanie uszkodzonym ubezpieczyciel ustalił na podstawie oferty kupna tego pojazdu, złożonej przez przedsiębiorstwo (...), podwyższonej o szacunkową marżę w wysokości 10%. Przedsiębiorstwo to zaoferowało w kwietniu 2011 roku kupno przedmiotowego pojazdu za kwotę 19.750 złotych, za pośrednictwem platformy A..com w ramach aukcji nr (...).

(pismo (...) z dnia 5 kwietnia 2011 roku adresowane do powoda – k. 36, oświadczenie (...) – Handel (...) – k. 44)

Informację o ofercie kupna samochodu ubezpieczyciel zawarł w wystawionym przez niego piśmie z dnia 5 kwietnia 2011 roku, adresowanym do pozwanego. Oferent ostatecznie nie zakupił przedmiotowego samochodu, nie skontaktował się z powodem, nie dokonywał także jego oględzin.

(pismo (...) z dnia 5 kwietnia 2011 roku adresowane do powoda – k. 36, zeznania powoda – k. 144 v. w zw. z k. 50 – 50 v. wyjaśnień informacyjnych)

Pismem z dnia 19 kwietnia 2013 roku, nadanym w dniu 22 kwietnia 2013 roku powód wezwał ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 10.000 złotych z tytułu szkody, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty.

(wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem jego nadania – k. 4)

Powód sprzedał wrak samochodu za kwotę 16.500 złotych.

(bezsporne, nadto zeznania powoda – k. k. 144 v. w zw. z k. 50 – 50 v. wyjaśnień informacyjnych)

Koszt naprawy pojazdu z wykorzystaniem części oryginalnych oraz z przyjęciem stawki za roboczogodzinę pracy autoryzowanego serwisu blacharsko – lakierniczego O. na terenie Ł. w wysokości 140 złotych, wyniósł 22.537,77 złotych. Pojazd powoda przed uszkodzeniem miał wartość 28.700 złotych, jego wartość po uszkodzeniu wyniosła natomiast 17.400 złotych.

(opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej – k. 91 – 114, pisemna opinia uzupełniająca – k. 125 – 130, ustna opinia uzupełniająca – k. 144 – 145)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów, które uznał za wiarygodne. W zakresie pisma ubezpieczyciela z dnia 5 kwietnia 2011 roku, Sąd uznał, iż pozwany nie wykazał, aby zostało ono doręczone powodowi. W jego treści wskazano bowiem, że to powód miał skontaktować się z oferentem, zaprzeczają temu jednak zeznania powoda. Jednocześnie pozwany nie przedstawił żadnego dowodu na okoliczność wysłania tego pisma pod adres powoda.

Określając wartość samochodu przed szkodą oraz po szkodzie, a także koszt naprawy, Sąd oparł się na opinii powołanego w sprawie biegłego, która po przedstawieniu pisemnej oraz ustnej opinii uzupełniającej, nie była w dalszym ciągu kwestionowana przez strony, w szczególności nie wnoszono o powołanie innego biegłego. Sąd nie uwzględnił przy tym opinii przedstawionej przez pełnomocnika powoda, mając na uwadze, iż jako opinia sporządzona na prywatne zamówienie, ma ona charakter dokumentu prywatnego oraz treść opinii biegłego powołanego w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Warunki odpowiedzialności pozwanego określają w przedmiotowej sprawie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące umowy ubezpieczenia – art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c., art. 821 k.c. i art. 822 k.c. Ponadto strony obowiązują ogólne warunki umowy autocasco dla klienta indywidualnego oraz małego lub średniego przedsiębiorcy, znajdujące zastosowanie do łączącej strony umowy ubezpieczenia autocasco.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował zasady swej odpowiedzialności. Sporna była natomiast wysokość należnego powodowi odszkodowania. W ocenie powoda, pozwany zawyżył wartość uszkodzonego pojazdu oraz zaniżył wartość pojazdu przed szkodą. Powód zarzucił, iż pozwany w wyliczeniach przyjął zastosowanie części nieoryginalnych, jak również nie zastosował prawidłowej stawki za roboczogodzinę, wynoszącej 140 złotych.

Bezspornym było natomiast między stronami , iż w świetle postanowień łączącej strony umowy mamy do czynienia ze szkodą całkowitą. Niezależnie bowiem od przyjętych kwot wartości samochodu oraz kosztów jego naprawy, w każdym wypadku koszt naprawy przekraczał 70% wartości samochodu, co w świetle § 4 pkt 17 ogólnych warunków umowy (dalej OWU) znajdujących zastosowanie do przedmiotowej umowy ubezpieczenia, stanowiło podstawę do uznania szkody całkowitej. O zasadach rozliczania szkody całkowitej stanowi natomiast § 21 ust. 8 OWU, a nadto, o wycenie kosztów naprawy pojazdu - § 22 OWU. Zgodnie z powołanym zapisem systemy E. oraz A. stosować należy jedynie w zakresie ustalenia kosztów naprawy pojazdu. Przy ustaleniu wartości samochodu oraz jego pozostałości (tj. pojazdu już uszkodzonego), brak jest natomiast wymogów stosowania innych systemów, którymi posługują się biegli rzeczoznawcy, w tym systemu (...) Ekspert jakim posługiwał się powołany w sprawie biegły.

Co do ustalenia wartości pozostałości – zgodnie z § 21 ust. 8 pkt 2 powinna ona odpowiadać ich wartości rynkowej, ustala się ją natomiast indywidualnie w zależności od rozmiaru uszkodzeń i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub jego części (zespołów) w odniesieniu do tej samej wartości pojazdu, jaką przyjęto do wyliczenia szkody całkowitej.

Pełnomocnik pozwanego twierdził, że wartość pozostałości należy ustalić
na podstawie złożonej powodowi oferty kupna uszkodzonego pojazdu za cenę 19.750 złotych powiększoną o szacunkową marżę stanowiącą różnicę pomiędzy ceną zakupu przez pośrednika, a ceną odsprzedaży dla finalnego nabywcy. Jednocześnie jednak, z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego nie wynika, aby powód otrzymał pismo ubezpieczyciela informujące go, iż w razie zgody na ofertę przedsiębiorstwa (...) ma on się z nim skontaktować. To oferent, w myśl ustalonego stanu faktycznego, miał skontaktować się z powodem, do czego jednak nie doszło. Niezależnie od oceny dostarczenia powodowi wskazanego pisma ubezpieczyciela, podkreślenia wymaga, że uszkodzony samochód powoda faktycznie zostałby zakupiony za oferowaną kwotę. Nie wiadomo bowiem w jaki sposób był on opisany na aukcji, czy opis ten był zgodny ze stanem faktycznym, a tym samym – czy po oględzinach pojazdu, do których nie doszło, oferent podtrzymałby swoją propozycję.

Ponadto wskazać należy, że wątpliwości Sądu budzi także, w świetle art. 361 § 2 k.c., pomniejszanie należnego świadczenia o wartość marży jaką mają uzyskać podmioty składające oferty zakupu uszkodzonych pojazdów na aukcji internetowej. Nie wiadomo bowiem na jakiej podstawie marża ta została obliczona, nadto pozwany nie wykazał w żaden sposób, aby oferent w niniejszej sprawie faktycznie był pośrednikiem, a nie finalnym nabywcą, który nabył pojazd np. w celu wymontowania z niego sprawnych części
i wykorzystania ich do naprawy innych samochodów lub dalszej odsprzedaży. Tym samym stwierdzić należy, że powołana przez ubezpieczyciela marża, jako arbitralnie ustalona, stoi w sprzeczności z zasadą pełnego odszkodowania wyrażoną w art. 361 § 2 k.c.

W rozpatrywanej sprawie Sąd ustalił, na podstawie powołanego biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny pojazdów i kosztów napraw, iż wartość pojazdu uszkodzonego wynosiła 17.400 złotych, wartość pojazdu przed uszkodzeniem – 28.700 złotych, a koszt naprawy przedmiotowego samochodu z wykorzystaniem oryginalnych części oraz przy przyjęciu stawki za roboczogodzinę w wysokości 140 złotych – 22.537,77 złotych. Tym samym różnica wartości pojazdu przed i po szkodzie wyniosła 11.300 złotych. Mając na uwadze, że w przypadku szkody całkowitej o przywróceniu stanu poprzedniego mówimy wówczas, gdy suma wypłaconego odszkodowania oraz wartości wraku lub ceny uzyskanej z jego sprzedaży jest równa wartości rynkowej pojazdu sprzed szkody, Sąd ustalił, iż należne powodowi odszkodowanie powinno wynieść 11.300 złotych, a mając na uwadze wypłacenie w toku postępowania likwidacyjnego na rzecz powoda kwotę 5.675 złotych, Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 5.625 złotych, oddalając jednocześnie powództwo w pozostałym zakresie.

O obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. i 482 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczyciel ma co do zasady termin 30 dni na spełnienie świadczenia od dnia zawiadomienia o szkodzie, zgodnie z żądaniem powoda. Tym samym Sąd zasądził odsetki ustawowe od przyznanej powodowi kwoty, zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 24 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty. Pozwany nie kwestionował bowiem daty, od której powód żądał odsetek, jednocześnie nie przedstawił akt szkody, na podstawie których Sąd mógłby zweryfikować datę zawiadomienia pozwanego o szkodzie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględniania żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powód żądał w niniejszej sprawie zasądzenia na jego rzecz kwoty 10.000 złotych, Sąd uwzględnił natomiast powództwo jedynie zakresie kwoty 5.625 złotych, tj. w 57%. Koszty postępowania poniesione przez strony wyniosły łącznie 4.062,42 złotych, na co składa się wynagrodzenie profesjonalnych pełnomocników będących adwokatami (2 x 1.200 złotych), uiszczone opłaty skarbowe od pełnomocnictw (2 x 17 złotych), opłata sądowa od pozwu (500 złotych) oraz wynagrodzenie powołanego w sprawie biegłego (1.128,42 złote). Strona powodowa przegrała w 43%, co stanowi 1.746,84 złotych z całości poniesionych przez stronę kosztów. Kwota ta obciąża zatem stronę powodową, jednakże uwzględniając, iż poniosła ona faktyczne koszty w wysokości 2.309,35 złotych, różnicę między kosztami ją obciążającymi, a rzeczywiście poniesionymi, w wysokości 562,50 złotych Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego w pkt 3 wyroku.

O zwrocie nadpłaconych zaliczek na poczet wynagrodzenia biegłego w pkt 5 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398), w myśl którego Sąd z urzędu zwraca stronie różnicę między opłatą pobraną od strony, a opłatą należną.