Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Krystyna Pisarska

Protokolant: sekr. sąd. Dorota Lerka

przy udziale oskarżyciela prywatnego K. K.

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 13 maja 2016 r.

w sprawie Ł. R.

oskarżonego o czyn z art. 157 § 2 k.k.

zażalenia oskarżyciela prywatnego K. K.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 16 marca 2016 r.

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 k.p.k. i art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, na podstawie art. 491 § 1 k.p.k., umorzył postępowanie w sprawie z oskarżenia prywatnego K. K. przeciwko Ł. R.. Powodem powyższej decyzji było nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na rozprawie głównej.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł oskarżyciel prywatny K. K. , zarzucając mu naruszenie art. 491 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. Wskazał, iż nie został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy, w związku z czym nie miał świadomości, iż dnia 16 marca 2016 r. odbędzie się rozprawa w przedmiotowej sprawie. Ponadto podniósł, iż podstawa prawna zaskarżonego postanowienia jest błędna, gdyż wobec uprzedniego, bezowocnego posiedzenia pojednawczego, Sąd powinien wyznaczyć termin rozprawy głównej, na której rozpoczęty zostanie przewód sądowy. Z przytoczonej w zaskarżonym postanowieniu podstawy prawnej wynika zaś, iż dnia 16 marca 2016 r. Sąd wyznaczył kolejne posiedzenie pojednawcze. W konkluzji zażalenia oskarżyciel prywatny wniósł o uwzględnienie zażalenia przez Sąd I instancji w trybie art. 463 § 3 k.p.k. ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia przez Sąd odwoławczy i przekazanie sprawy Sądowi I instancji celem kontynuowania postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie oskarżyciela prywatnego jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, iż dnia 16 marca 2016 r. Sąd I instancji dysponował przesyłką sądową zawierającą zawiadomienie o terminie rozprawy oraz o uwzględnieniu wcześniejszego zażalenia oskarżyciela prywatnego na postanowienie o umorzeniu postępowania z dnia 27 stycznia 2016 r. Na znajdującej się w aktach sprawy kopercie doręczyciel wskazał, iż dokonał próby doręczenia powyższej przesyłki w trybie art. 132 k.p.k., następnie zaś przesyłkę uznano za doręczoną z powodu niepodjęcia jej przez adresata pomimo dwukrotnego awizowania w trybie art. 133 k.p.k. Rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego pozostawało zatem w zgodzie z posiadanym w dniu 16 marca 2016 r. stanem wiedzy i było prawidłowe.

Na uwzględnienie zasługuje zarzut skarżącego dotyczący wskazania błędnej podstawy prawnej rozstrzygnięcia. Do umorzenia postępowania doszło bowiem nie wskutek niestawiennictwa oskarżyciela prywatnego na posiedzeniu pojednawczym, lecz na rozprawie głównej wyznaczonej po nieudanej próbie pojednania stron. Właściwą podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowić zatem powinien art. 496 k.p.k., nie zaś art. 491 § 1 k.p.k.

Ponadto w ocenie Sądu Okręgowego przytoczone przez skarżącego twierdzenia dotyczące nieprawidłowości doręczenia mu zawiadomienia o terminie rozprawy zasługują w na wiarę i uwzględnienie. W pierwszej kolejności podnieść należy, iż w niniejszej sprawie K. K. przez cały czas postępowania (zarówno na etapie sądowym, jak i w postępowaniu przygotowawczym) wykazywał się sumiennością i zaangażowaniem w toczący się proces. Postępowanie karne zostało zainicjowane przez skarżącego, stawił się on również na posiedzeniu pojednawczym w dniu 18 grudnia 2015 r. Następnie dnia 27 stycznia 2016 r. postępowanie karne zostało umorzone z powodu niestawiennictwa oskarżyciela prywatnego. Jednakże złożył on obszerne zażalenie, usprawiedliwiając swoje spóźnienie na rozprawę, które zostało uwzględnione przez Sąd Rejonowy. O uwzględnieniu zażalenia oskarżyciel został zawiadomiony wraz z podaniem terminu kolejnej rozprawy. Nie otrzymał on jednak realnie powyższej przesyłki, w związku z czym nie stawił się na rozprawę w dniu 16 marca 2016 r. Przesyłka ta została mu doręczona w formie zastępczej, przez awizo. Podkreślić jednak należy, iż w toku postępowania oskarżyciel wszystkie kierowane na jego adres przesyłki odbierał terminowo, zawsze również dokładał najwyższej staranności, aby stawiać się na wszelkie terminy posiedzeń. Okoliczności te pozwalają na danie wiary zapewnieniom skarżącego, iż w skrzynce na listy umieszczonej na ogrodzeniu posesji, w której zamieszkuje, doręczyciel nie umieścił żadnego zawiadomienia o przesyłce sądowej, które została zwrócona do Sądu Rejonowego jako nie doręczona (k. 35).

W związku z powyższym Sąd Okręgowy uznał, iż przesyłka pocztowa zawiadamiająca K. K. o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 16 marca 2016 roku nie została mu doręczona prawidłowo, co w konsekwencji spowodowało niestawiennictwo oskarżyciela na rozprawie głównej.

Powyższego niestawiennictwa nie sposób zatem uznać za nieusprawiedliwione, skoro skarżący nie wiedział nie tylko o terminie wyznaczonej rozprawy, ale także o uwzględnieniu jego zażalenia na wcześniejsze umorzenie postępowania. Wobec usprawiedliwionej nieobecności oskarżyciela prywatnego na rozprawie głównej nie zaistniały obiektywnie przesłanki umorzenia postępowania określone w art. 496 k.p.k.

Z powyższych względów należało postanowić, jak w części dyspozytywnej.