Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt - IX Ka 277/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4. lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w składzie:

Przewodniczący - S.S.O. Rafał Sadowski (spr.)

Sędziowie: S.S.O. Barbara Plewińska

S.S.O. Marzena Polak

Protokolant - st. sekr. sąd. Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 4. lipca 2013 r.

sprawy M. D. - skazanego prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu —

z dnia 17.08.2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 550/03,

z dnia 22.10.2009 r. w sprawie o sygn. akt X K 970/09,

z dnia 13.07.2010 r. w sprawie o sygn. akt XII W 3363/10,

z dnia 25.08.2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 1481/10,

z dnia 26.10.2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 861/11,

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego,

od Wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 4. kwietnia 2013 r., sygn. akt II K 1393/12,

uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Toruniu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IX Ka 277/13

UZASADNIENIE

M. D. został skazany m.in. wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu:

1. w sprawie VIII K 550/03 z dnia 17,08.04r.

2. w sprawie X K 970/09 z dnia 22.10.09 r.

3. w sprawie XII W 3363/10 z dnia 13.07.10 r.

4. w sprawie II K 1481/10 z dnia 25. 08. 11r.

5. w sprawie II K 861/ 11 z dnia 26.10. 10 r.

Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Toruniu, sygn. akt II K 1393/12 , na mocy art. 572 kpk, postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego umorzył.

Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adw. P. P. 147, 60 zł tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu.

Kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżył w całości obrońca skazanego, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 570 kpk w zw. z art. 575 kpk poprzez niewydanie wyroku łącznego, pomimo, że zachodzą ustawowe przesłanki połączenia kar jednostkowych: pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie II K 144/11 oraz ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie II K 232/11 z dnia 26 maja 2011 r., które to kary objęte zostały karą łączną wymierzoną w wyroku łącznym w sprawie II K 861/11 oraz kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie II K 1481/10 zapadłym po wydaniu wyroku łącznego za czyn popełniony w lipcu 2010 roku.

Powołując się na powyższe skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez wydanie wyroku łącznego i wymierzenie nim kary łącznej obejmującej w/w skazania przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd Okręgowy - po zapoznaniu się z całokształtem zgromadzonego materiału, treścią zaskarżonego wyroku, treścią jego uzasadnienia oraz treścią apelacji - doszedł do przekonania, iż zaskarżony wyrok należy uchylić, a sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu, celem jej ponownego rozpoznania.

Skarżący zasadnie zarzucił, że orzeczenie o umorzeniu w całości na podstawie art. 572 kpk postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego, jako zapadłe z naruszeniem prawa materialnego i przepisów postępowania dotyczących orzekania o wyroku łącznym, było błędne. Dostrzegając, że czyn osądzony wyrokiem w sprawie II K 1481/10, zapadłym po wydaniu poprzedniego wyroku łącznego, którym po analizie wszystkich dotychczasowych skazań M. D. wymierzono mu dwie kary łączne, pozostaje w zbiegu realnym z dwoma niepołączonymi nim skazaniami, sąd meriti stwierdził, że - z uwagi na to, iż w obu w/w wypadkach zapadły kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania - nie widzi jednak możliwości objęcia ich karą łączną z orzeczoną w sprawie II K 1481/10 karą bezwzględną i w związku z tym w całości umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Analiza relacji zachodzących pomiędzy poszczególnymi skazaniami M. D. jednoznacznie wskazuje tymczasem, że – tak, jak podniósł skarżący – uwadze sądu I instancji umknął fakt, iż kara wymierzona w sprawie II K 1481/10 spełnia warunki do połączenia jej z karami orzeczonymi w sprawach II K 144/11 i II K 232/11, objętymi jedną z kar łącznych orzeczonych w wydanym wcześniej wyroku łącznym. Wymierzona została ona wszak M. D. za czyn popełniony w lipcu 2010 roku, a więc przed wydaniem wyroku w sprawie II K 144/11. Pojawienie się kolejnego skazania tej samej osoby nieobjętego dotychczasowym wyrokiem łącznym, które w świetle przesłanek z art. 85 kk nadaje się do połączenia z niektórymi ze skazań objętych istniejącym wyrokiem łącznym powoduje powstanie potrzeby wydania nowego wyroku łącznego w tym zakresie. Sąd meriti zobligowany był zatem do wymierzenia nowej kary łącznej obejmującej wszystkie skazania spełniające materialnoprawne przesłanki orzeczenia o karze łącznej.

Stwierdzenie powyższego uchybienia implikowało konieczność uchylenia w całości zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Wbrew temu, czego domagał się skarżący, sąd odwoławczy nie był władny do orzeczenia kary łącznej, gdyż naruszałoby to zasadę dwuinstancyjności. Wymiar kary łącznej w wyroku łącznym jest najistotniejszą, a w istocie jedyną kwestią orzeczniczą, która ma znaczenie dla stron i pozostaje w zakresie swobody sędziowskiego uznania. Dlatego obie strony muszą mieć możliwość zaskarżenia kary łącznej, zaś orzeczenie reformatoryjne, którego domagał się skarżący, przekreślałoby tą możliwość.

IX Ka 277/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE