Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Pz 18/16

POSTANOWIENIE

Dnia 14 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w G. VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Joanna Smycz

po rozpoznaniu sprawy w dniu 14 kwietnia 2016 w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa D. O.

przeciwko : 1. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w

Z.

2.I. K.

3.W. N.

o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe

na skutek zażalenia pozwanego I. K.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Z.

z dnia 2 grudnia 2015 sygn. akt IV P 334/13

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie

(-) SSO Joanna Smycz

UZASADNIENIE

Powód D. O. wniósł pozew przeciwko pozwanym (...) sp. z o.o. w Z. oraz W. N. i (...) spółka cywilna w Z., domagając się zapłaty wynagrodzenia za pracę i pracę w godzinach nadliczbowych.

Na rozprawie w dniu 15 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Z. wydał postanowienie zobowiązujące pozwanych I. K. oraz W. N. do nadesłania dokumentów w postaci list obecności oraz książki służb obiektów ochranianych, szczegółowo opisanych w postanowieniu, w terminie 1 miesiąca od dnia otrzymania wezwania pod rygorem skutków z art. 233 par. 2 kpc i nałożenia grzywny na podstawie art. 475 kpc.

Podczas rozprawy w dniu 2 grudnia 2015 r. stwierdzono, iż pozwani nie wykonali opisanego powyżej zobowiązania z dnia 15 września 2015 r.

W związku z powyższym, dnia 2 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Z. – Wydział IV Pracy wydał postanowienie o nałożeniu na podstawie art. 475 kpc na pozwanych I. K. oraz W. N. kary grzywny w wysokości po 2.000 zł za niewykonanie zobowiązania Sądu wynikającego z postanowienia wydanego na rozprawie w dniu 15 września 2015 r.

Na powyższe postanowienie pozwany I. K. złożył zażalenie w dniu 18 grudnia 2015 r. wnosząc o jego uchylenie. Pozwany w uzasadnieniu wskazał, iż nie wykonał zobowiązania nie z własnej winy. Ponadto podniósł, iż nie miał świadomości, że niewykonanie zobowiązania Sądu może skutkować nałożeniem kary grzywny w kwocie 2.000 zł. Oświadczył przy tym, iż niezwłocznie wykona zobowiązanie Sądu.

Pismem z dnia 12 stycznia 2016 r. pozwany I. K. poinformował, iż strona pozwana nie jest w stanie złożyć dokumentów, do których przedłożenia została zobowiązana postanowieniem z dnia 15 września 2015 r., gdyż nie jest w posiadaniu tych dokumentów. Braki usunięto dnia 19 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w G. zważył:

Zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu zażalenia pozwany wskazuje, iż niewywiązanie się przez niego z nałożonego przez Sąd zobowiązania wyniknęło nie z jego winy. Jednakże nie podaje następnie żadnych okoliczności na poparcie swojej tezy, ograniczając się jedynie do tak lakonicznego wyjaśnienia przyczyn swojego zaniechania. Takie uzasadnienie, nie poparte żadnymi argumentami w postaci wyjaśnienia okoliczności uniemożliwiających pozwanemu zastosowanie się do zobowiązania Sądu ze względów oczywistych nie zasługuje na uznanie.

Ponadto, w żadnym razie nie można uznać za zasadne stwierdzenie podniesione w zażaleniu pozwanego jakoby nie miał on świadomości konsekwencji swojego zaniechania w postaci ukarania grzywną w wysokości 2.000 zł biorąc pod uwagę fakt, iż został w tej kwestii pouczony przez Sąd w pkt. 1 postanowienia z dnia 15 września 2015 r., w którym jasno wskazano rygor wraz z podstawami prawnymi jego zastosowania.

Dodatkowo podnieść należy, iż pozwany nie wywiązał się ze złożonego w zażaleniu oświadczenia w postaci niezwłocznego dostarczenia brakujących dokumentów, gdyż dnia 12 stycznia 2016 r. powiadomił pisemnie Sąd, iż spółka nie jest w posiadaniu niniejszych dokumentów, zaś uzupełnił braki dopiero 19 stycznia 2016 r.

Tym samym Sąd uznał, iż zostały spełnione przesłanki z art. 475 kpc uzasadniające nałożenie na pozwanego kary grzywny w wysokości 2.000 zł.

Mając powyższe na uwadze, zaskarżone postanowienie należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji, zażalenie oddalono na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c.

(-) SSO Joanna Smycz