Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Z., dnia 21 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Agnieszka Banach

Protokolant : st. sekr. sądowy Łukasz Szliwa

po rozpoznaniu dnia 21 grudnia 2015 roku w Z.

na rozprawie sprawy

z powództwa K. H.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda K. H. kwotę 6.000,00 zł (sześć tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 17 września 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.217,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

III.  nakazuje, aby strona pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. uiściła na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Złotoryi) kwotę 1.059,68 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy tytułem zwrotu nieuiszczonych w sprawie kosztów opinii biegłego sądowego oraz kosztów stawiennictwa świadków.

Sygn. akt I C 427/15

UZASADNIENIE

Powód K. H. domagał się od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. zasądzenia na jego rzecz kwoty 6.000,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 17 września 2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu podał, iż w dniu 06 marca 2013 r. uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, w wyniku którego doznał obrażeń ciała oraz że sprawca szkody posiadał ubezpieczenie oc u strony pozwanej. Podał, że z uwagi na odczuwane silne dolegliwości bólowe szyi i karku udał się do Wojewódzkiego Szpitala (...) w L., gdzie stwierdzono wystąpienie u niego: urazu szyi, okolicy lędźwiowej oraz stłuczenia kolana i zalecono mu noszenie kołnierza ortopedycznego. Powód podał także, że kontynuował leczenie negatywnych następstw wypadku w Przychodni (...) w C., korzystał także z pomocy lekarza neurologa, ortopedy i psychiatry oraz odbył serię zabiegów fizjoterapeutycznych i przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wskazał, że strona pozwana przyjęła odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie i przyznała mu świadczenie w wysokości 4.000,00 zł. Zarzucił, że przyznana mu kwota zadośćuczynienia w postępowaniu likwidacyjnym jest nieadekwatna do rzeczywistego rozmiaru cierpień fizycznych i psychicznych odczuwanych przez niego.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazała, że w trakcie postępowania likwidacyjnego przyznała powodowi zadośćuczynienie w wysokości 4.000,00 zł oraz odszkodowanie w kwocie 1.310,93 zł. Podała, że u powoda został stwierdzony uszczerbek na zdrowiu w wysokości 4 % oraz że przyznana powodowi kwota 4.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia jej zdaniem odpowiada do stopnia dolegliwości będących następstw zdarzenia z marca 2013 r., przy uwzględnieniu, że powód nie wykazał by kryteria wyznaczające wysokość świadczenia pieniężnego ustalonego na podstawie art. 445 § 1 kc zostały w sposób rażący i oczywisty naruszone przez ubezpieczyciela.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 marca 2013 r. powód K. H. uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, którego sprawcą był kierujący pojazdem marki (...) o numerze rejestracyjnym (...).

okoliczność bezsporna.

Powód po wypadku zgłosił się do Wojewódzkiego Szpitala (...) w L. gdzie został zdiagnozowany i zaopatrzony w kołnierz ortopedyczny, który nosił przez 2 miesiące. W wyniku zdarzenia komunikacyjnego powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu więzadłowego torebkowego urazu kręgosłupa lędźwiowego i urazu stawu kolanowego lewego. Doznane urazy skutkują u powoda do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa, bólami i parestezjami kończyn górnych, szczególnie lewej w zakresie unerwienia przez nerw pośrodkowy oraz w mniejszym stopniu bólami kręgosłupa lędźwiowego. Biegły z zakresu ortopedii ocenił uszczerbek na zdrowiu powoda na 6 %.

Dowód:

- akta szkody, k. 58-134;

- zeznania świadków:

⚫

B. H., e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:10:46- 00:18:35;

⚫

H. S., e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:21:11- 00:25:25;

⚫

Z. S. (1), e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:27:30- 00:30:35;

- zeznania powoda, e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:31:42-

00:47:38;

- opinia biegłego sądowego M. J. k. 154-157;

- opinia pisemna uzupełniająca biegłego sądowego M. J., k. 169-170, 193-194.

Samochód sprawcy wypadku ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Strona pozwana przyznała powodowi w postępowaniu likwidacyjnym kwotę 4.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

okoliczność bezsporna.

Powód K. H. w dniu wypadku miał 29 lat. Po wypadku nosił przez 2 miesiące kołnierz ortopedyczny oraz przez 2 miesiące przebywał na zwolnieniu lekarskim. Zażywał leki przeciwbólowe, brał zastrzyki, odbył rehabilitację oraz korzystał z wizyt u ortopedy, neurologa i psychiatry. Powód stał się po wypadku bardzo nerwowy, agresywny, zaprzestał uprawiania sportu, podupadł na zdrowiu. Po wypadku podczas wykonywania czynności powód odczuwał dolegliwości bólowe kręgosłupa zwłaszcza gdy podnosił ciężkie przedmioty. Z powodu dolegliwości bólowych nie mógł zajmować się dziećmi ani też nie mógł pomóc małżonce w codzienny czynnościach. Ma problemy ze snem. W skutek zaistniałego zdarzenia komunikacyjnego stracił pracę, w której pracował przed wypadkiem.

- zeznania świadków:

⚫

B. H., e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:10:46- 00:18:35;

⚫

H. S., e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:21:11- 00:25:25;

⚫

Z. S. (1), e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:27:30- 00:30:35;

- zeznania powoda, e –protokół rozprawy z dnia 07.05.2015 r., 00:31:42-

00:47:38.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powoda było usprawiedliwione co do zasady i co do wysokości.

Bezsporną kwestią jest to, iż w dniu 06 marca 2013 r. powód K. H. uczestniczył w wypadku komunikacyjnym oraz że samochód sprawcy wypadku ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Okolicznością sporną między stronami była wielkość doznanej przez powoda krzywdy oraz w konsekwencji wysokość należnego mu zadośćuczynienia. Strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego przyznała powodowi kwotę 4.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, którą to powód uznał za nieadekwatną do doznane bólu i cierpienia.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na aktach szkody i zgromadzonej tam dokumentacji oraz na dowodzie z zeznań świadków: B. H., H. S. i Z. S. (1) oraz na dowodzie z przesłuchania powoda. Nadto Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego głównej jak i uzupełniających z zakresu ortopedii M. J. jako spójnym, przekonującym, znajdującym potwierdzenie w dowodach z dokumentów, nadto jako wskazujących wysoki stopień fachowości, rzeczowych i przejrzystych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków B. H., H. S. i Z. S. (1) albowiem ich zeznania były spójne, logiczne, korespondowały wzajemnie ze sobą oraz z pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J., Sąd ustalił, jakich obrażeń ciała w skutek przedmiotowego zdarzenia doznał powód oraz jakie skutki na jego zdrowiu wywarło przedmiotowe zdarzenie.

Podstawą prawną żądania powoda jest przepis art. 445 § 1 kc w zw. z art. 436 § 1 kc i art. 822 § 1 kc. Zgodnie z dyspozycją art. 445 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp. Nadto w myśl art. 436 § 1 kc za szkodę na osobie odpowiedzialność ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Natomiast według art. 822 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialności za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną jednorazowo. Przepis ten nie reguluje pojęcia „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia, pozostawiając ją uznaniu Sądu, albowiem pojęcie to jest ze swojej istoty niedookreślone. Jednakże w orzecznictwie wypracowane zostały obiektywne i sprawdzalne kryteria, którymi należy się kierować przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia. Składają się na nie : cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości i psychiczne, polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi, które nie są tożsame z okolicznościami decydującymi o pogorszeniu sytuacji życiowej lub majątkowej poszkodowanego, ich intensywności i czas trwania, nieodwracalność następstw zdarzenia będącego przyczyną tychże cierpień, pogorszenia się sytuacji życiowej pokrzywdzonego, zmniejszenia jego widoków nas przyszłość oraz szans życiowych ( por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r. II UKN 681/98, OSNAP 00/16/626 z dnia 18 września 1970 r., II PR 267/70, OSNCP 1971 z. 6, poz. 103 oraz z dnia 15 lipca 1977 r., IV CR 266/77 nie pub.). Przyznane przez Sąd zadośćuczynienie za uszkodzenie ciała powinno służyć celom zwiększonej konsumpcji poszkodowanego. Przy ocenie kierować się należy także celem i charakterem tej instytucji, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron. Niemniej jednak niewymierny w pełni charakter tych okoliczności sprawia, że Sąd przy ustaleniu rozmiaru krzywdy i tym samym wysokości zadośćuczynienia ma pewną swobodę. Z racji tej, że zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może z jednej strony stanowić zapłaty symbolicznej, czyli winno ono przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Z drugiej jednak strony jego wysokość nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być – przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Uszczerbek na zdrowiu powoda wywołany na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 06 marca 2013 r. wynosi 6 %. Ustalenia tego Sąd dokonał na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J.. W ocenie Sądu biegły w sposób rzetelny i szczegółowy, po uprzednim badaniu powoda i analizie dokumentacji medycznej, opisał doznane przez powoda obrażenia, przebieg ich leczenia oraz ich skutki w życiu poszkodowanego. Oceniając rozmiar doznanej przez powoda krzywdy Sąd miał na względzie, że po wypadku powód podczas wykonywania czynności odczuwał silne bóle kręgosłupa oraz z powodu dolegliwości przestał biegać i chodzić na siłownię. Ponadto wypadek miał również wpływ na jego życie rodzinne z powodu odczuwanego bólu w kręgosłupie. Po wypadku leczył się u ortopedy, neurologa, psychiatry oraz korzystał z serii zabiegów rehabilitacyjnych. Przez okres 2 miesięcy nosił kołnierz ortopedyczny oraz przebywał na zwolnieniu lekarskim. Zażywał leki przeciwbólowe, brał zastrzyki. Ponadto jak wynikało z zeznań świadków: B. H., H. S. i Z. S. (2) oraz z zeznań samego powoda, powód po wypadku stał się bardzo nerwowy i agresywny. Z powodu dolegliwości bólowych nie mógł zajmować się dziećmi ani też nie mógł pomóc małżonce w codzienny czynnościach. Ponadto wystąpiły u powoda problemy ze snem. W skutek zaistniałego zdarzenia komunikacyjnego stracił także pracę, w której pracował przed wypadkiem.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu więzadłowego torebkowego urazu kręgosłupa lędźwiowego i urazu stawu kolanowego lewego. U powoda urazy związane z wypadkiem z dnia 06 marca 2013 r. skutkują do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa, bólami i parestezjami kończyn górnych, szczególnie lewej w zakresie unerwienia przez nerw pośrodkowy oraz w mniejszym stopniu bólami kręgosłupa lędźwiowego.

Mając na względzie całokształt wskazanych powyżej okoliczności i na podstawie powołanych przepisów Sąd uznał, że zadośćuczynienie w kwocie 10.000 zł jest adekwatne do doznanej przez powoda krzywdy i uwzględnia doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu w wysokości 6 %, a zarazem odpowiadało aktualnym warunkom życia społecznego oraz stopie życiowej powoda. Od tak ustalonej wysokości zadośćuczynienia Sąd odjął dotychczas otrzymaną przez pokrzywdzonego kwotę 4.000,00 zł i zasądził na jego rzecz od strony pozwanej dalszą kwotę 6.000,00 zł, dochodzoną niniejszym pozwem, o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

Orzeczenie o odsetkach wydano w oparciu o treść art. 481 § 1 kc w zw. z art. 817 § 1 kc.

Zgodnie z art. 817 § 1 kc, jeżeli nie umówiono się inaczej, zakład ubezpieczeń obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie dni trzydziestu od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. (II PR 257/70 OSNC 1971/6/103), z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika i że od tego momentu należą się odsetki za opóźnienie.

Z uwagi na powyższe Sąd zasądził zadośćuczynienie w kwocie 6.000 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 17 września 2013 r. do dnia zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze, że powód już pismem z dnia 29 marca 2013 r. ( k. 94) zgłosił stronie pozwanej szkodę .

Orzeczenie o kosztach procesu wydano na podstawie art. 98 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrała proces w całości. Na koszty niniejszego procesu poniesione przez powoda składa się opłata sądowa pozwu w wysokości 300 zł, opłata za pełnomocnictwo 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200 zł oraz kwota 300 złotych tytułem zaliczki uiszczonej na poczet przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda łącznie kwotę 1.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono jak w punkcie II sentencji wyroku.

Sąd w pkt III wyroku swoje rozstrzygnięcie oparł treści przepisu art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i nakazał uiścić zgodnie z wynikiem procesu stronie pozwanej kwotę 1.059,68 złotych na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Złotoryi) tytułem zwrotu nieuiszczonych w sprawie kosztów opinii biegłego sądowego oraz kosztów podróży świadków związanych ze stawiennictwem na rozprawie w dniu 21 maja 2015 r., które tymczasowo zostało wypłacone ze środków budżetowych Sądu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Sygn. akt I C 427/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować wyrok w repertorium C;

2.  kal. 21 dni;

3.  po prawomocności założyć kartę dłużnika.

Z., dnia 21 grudnia 2015 r. Sędzia