Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 49/15 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Tucholi I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Joanna Jankowska

Protokolant:

sekr. sądowy Sylwia Glazer

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r. w Tucholi na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko E. R.

o zapłatę

1)  oddala powództwo,

2)  zasądza od powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz pozwanej E. R. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt 00/100 złotych) tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. wniósł o zasądzenie od pozwanej E. M. kwoty 654, 66 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 stycznia 2013 r. oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż powód na podstawie umowy cesji z dnia 30 listopada 2011 r. nabył od firmy (...) (...) (...) S.A. w W. prawo do wierzytelności z tytułu umowy o świadczenie usług abonamentowych w postaci dostarczania dostępu do telewizji w zamian za uiszczaną przez pozwaną miesięczną opłatę abonamentową. Pozwana nie uiszczała wymaganych opłat abonamentowych, wobec czego pierwotny wierzyciel wypowiedział z dniem 31 marca 2012 r. umowę. Z uwagi na brak zapłaty zaległości skierowano powództwo do Sądu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 40-43) pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych wskazując, iż pozwana w dniu 17 listopada 2009 r. w autoryzowanym salonie (...) przy ul (...) w T. zawarła z (...) (...) S.A. w W. umowę o świadczenie usług abonamentowych na okres 24 miesięcy. Pismem z dnia 25 listopada 2012 r. pozwana wypowiedziała powyższą umowę za pośrednictwem ww. autoryzowanego dystrybutora listem poleconym dnia 31 października 2011 r. Zgodnie z art. 6 § 2 regulaminu dotyczącego umowy o abonament, wypowiedzenie umowy jest skuteczne, jeżeli zostanie dokonane w formie pisemnej i doręczone drugiej stronie listem poleconym. Pozwana uznała w oparciu o uregulowania ww. regulaminu, że dokonane wypowiedzenie jest skuteczne i wiąże ją 3-miesięczny okres wypowiedzenia, dlatego też za ten okres uiściła wymagane opłaty abonamentowe. Wobec powyższego, w ocenie pozwanej nie jest ona już zobowiązana w żaden sposób wobec powoda.

W piśmie procesowym z dnia 14 marca 2014 r. powód wskazał, że wypowiedzenie umowy zostało wysłane na błędny adres, albowiem zgodnie z art. 12 § 2 regulaminu umowy o abonament, jeżeli regulamin ten wymaga doręczenia pisma, stronę uznaje się za zawiadomioną, jeżeli druga strona wyśle pismo na adres wskazany w Formularzu umowy jako adres (siedziba) danej strony. W umowie jako adres pierwotnego wierzyciela wskazano (...) (...), (...)-(...) W., co oznacza, iż pozwana wysłała wypowiedzenie na błędny adres. Nie zostało ono nigdy doręczone pierwotnemu wierzycielowi, a zatem nie można uznać, że pozwana skutecznie wypowiedziała umowę o abonament. Z tego powodu umowa była kontynuowana, przy czym od grudnia 2011 r. pozwana zaprzestała regulowania miesięcznych opłat abonamentowych. Z tego względu w oparciu o art. 8 § 1 umowa została rozwiązana z winy pozwanej z dniem 31 marca 2012 r., o czym pozwana została poinformowana pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. W tej sytuacji pozwana jest zobowiązana do zapłaty kwoty 582 zł tytułem zaległych opłat abonamentowych oraz odsetek ustawowych w kwocie łącznej 63, 66 zł.

Na rozprawie w dniu 29 czerwca 2015 r. pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i wskazała dodatkowo, iż działanie operatora było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w takim zakresie, w jakim część wypowiedzeń wysłanych przez dystrybutora z T. uznana została za skuteczne, a wypowiedzenie pozwanej – ocenione za wadliwie złożone.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Pozwana E. M., obecnie nosząca nazwisko R., w dniu 17 listopada 2009 r. zawarła z poprzednikiem prawnym pozwanego, czyli (...) (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę o abonament. Umowę tę w imieniu tej spółki zawarł autoryzowany dystrybutor A. W. w Centrum (...) w T. przy ul. (...), który jednocześnie prowadził autoryzowany punkt przy ul. (...). (...)w T.. Numer dystrybutora to (...). Umowa została zawarta na 24 miesiące i dotyczyła Pakietu Prestiżowego + z opcją dodatkową i H. M.. W oparciu o tę umowę pozwana była zobowiązana do uiszczania na rzecz operatora początkowo kwoty 75, 45 zł miesięcznie, następnie – 168, 90 zł, a ostatecznie – 194 zł miesięcznie. Pozwana nie uiściła na rzecz operatora opłaty miesięcznej wynoszącej 194 zł za okres od stycznia do marca 2012 r., czyli łącznie 582 zł.

W dniu 25 października 2011 r. pozwana złożyła pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu powyżej umowy oraz oddała sprzęt telewizyjny. Pismo to złożyła u wyżej wskazanego autoryzowanego dystrybutora w dniu 27 października 2011 r., który listem poleconym przesłał je na adres (...) (...) (...)

(...), (...)-(...) W.. A. W. wysłał powyższe wypowiedzenie pozwanej na adres zwyczajowo wysyłany przez niego w ramach prowadzonej działalności dystrybucyjnej na rzecz operatora. Wypowiedzenia te były akceptowane przez operatora i uznawane za skuteczne.

W okresie od 1 do 31 października 2011 r. w T. funkcjonowały 2 punkty działające na zlecenie (...). Jednym był punkt prowadzony przez A. W. przy ul. (...). (...)w T..

Dowód: odpis umowy o abonament z aneksem – k. 24-25, 27, 28, odpis umowy sprzedaży – k. 26, regulamin umowy o abonament – k. 50-61, odpis oświadczenia o wypowiedzeniu umowy – k. 45, odpis dowodu nadania pisma z wypowiedzeniem – k. 46, informacja z dnia 19 czerwca 2015 r. – k. 113, zeznania świadka A. W. – k. 81v, zeznania świadka M. P. – k. 82, zeznania pozwanej – k. 98

W dniu 30 listopada 2012 r. na podstawie umowy cesji (...) (...) S.A. w W. zbył na rzecz powoda wierzytelność wobec pozwanej w kwocie 641, 10 zł stanowiącą sumę opłat za 3 miesiące usług abonamentowych. Powód pismem z dnia 8 stycznia 2013 r. zawiadomił pozwaną o nabyciu wskazanej wierzytelności, wzywając jednocześnie pozwaną do uiszczenia zaległości.

Dowód: odpis zawiadomienia o przelewie wierzytelności – k. 30, wyciąg z ksiąg rachunkowych – k. 31

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty prywatne złożone przez strony, których prawdziwość nie została w żaden sposób zakwestionowana. Nadto do środków dowodowych Sąd zaliczył zeznania świadków A. W. i M. P. oraz zeznania powódki. Zeznania te są ze sobą całkowicie zgodne i wzajemnie się uzupełniają. Sąd nie znalazł zatem okoliczności, które skutkowałyby pozbawieniem ich waloru wiarygodności. Świadkowie są dla strony pozwanej osobami obcymi i nie mają żadnego interesu w składaniu korzystnych dla niej zeznań.

W niniejszej sprawie sporna między stronami była jedynie skuteczność wypowiedzenia umowy o abonament zawartej przez pozwaną z (...) (...) w W.. Zgodnie z art. 12 § 2 regulaminu umowy o abonament stanowiącego załącznik do tej umowy, jeżeli regulamin ten wymaga doręczenia pisma, stronę uznaje się za zawiadomioną, jeżeli druga strona wyśle pismo na adres wskazany w formularzu umowy jako adres (siedziba) danej strony. W umowie o abonament jako adres pierwotnego wierzyciela wskazano (...), (...)-(...) W.. Pozwana swoje pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z dnia 25 października 2011 r. złożyła w dniu 27 października 2011 r. u wskazanego autoryzowanego dystrybutora A. W., który listem poleconym nadanym dnia 31 października 2011 r. przesłał je na adres (...) (...), (...)-(...) W., w innych podobnych przypadkach zwyczajowo przez niego stosowany i uznawany za skuteczny sposób doręczenia wypowiedzenia przez operatora. W świetle powyższych ustaleń bezsporne jest, iż pozwana złożyła pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o abonament w niewłaściwy sposób. Tym samym nie było ono skuteczne zgodnie z zawartą przez strony umową oraz stanowiącym jej uzupełnienie regulaminem. Jednocześnie nie sposób pominąć w sprawie faktu, że – jak zgodnie zeznali przesłuchani w sprawie świadkowie – w innych tożsamych sytuacjach operator akceptował przesyłane za pośrednictwem autoryzowanego dystrybutora wypowiedzenia pod adresem Biura (...) i uznawał je za skuteczne. Takie postępowanie operatora oznacza nierówne traktowanie swoich klientów. Co więcej, sam operator podejmował działanie wprowadzające klienta w błąd. W pismach kierowanych do pozwanej a dotyczących wypowiedzenia umowy i wezwania do zapłaty (k. 68, 70), jako adres operatora wskazano adres (...) (...)Biuro Obsługi Klienta (...), (...)-(...) W.. Jak wiadomo, zgodnie z art. 32 ust. 1 zd. 1. Konstytucji, wszyscy są wobec prawa równi. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej (art. 8 ust.2). Wybiórcze przyjęcie zatem przez operatora różnych zasad dla oceny skuteczności wypowiedzenia umowy o abonament nie może zatem być zaakceptowane przez Sąd. Działanie takie można ocenić nie tylko jako godzące w zasadę równości obywatela wobec prawa, ale także jako naruszające zasady współżycia społecznego i nie podlegające zgodnie z art. 5 k.c. ochronie. Stosowanie przez sąd w konkretnej sprawie tego przepisu jest, jak wiadomo, z założenia dopuszczalne tylko wyjątkowo, jednakże w ocenie Sądu może nastąpić w niniejszej sprawie, albowiem klauzula ta służy między innymi ocenie zachowań strony i sposobu korzystania przez nią ze swego prawa podmiotowego. Uznając zatem, iż przeciwko uwzględnieniu powództwa przemawiają zasady słuszności Sąd w oparciu o 32 ust. 1 Konstytucji oraz art. 5 k.c. powództwo oddalił (pkt. 1 wyroku). O kosztach procesu (pkt. 2 wyroku) Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. i 99 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu, czyli koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym zalicza się m. in. wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w kwocie 180 zł (§ 6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę ustanowionego z urzędu).